Vísir - 09.03.1914, Blaðsíða 3

V I S I R
nefnd efri deildar á þrem þingum
(1909, 1911 og 1913), og á tveim
þingunum (1911 og 1913) verið
skrifari og framsögumsður nefnd-
anna.
Fjárlagastarf þingsins er æfin-
Iega vandaverk. Og í.raunog veru
er efri deild oft vandi að höndum
snúinn um fjárlögin. Hlutverk efri
deildar er þar alloft það, að sníða
og jafna misfellurnar eftir neðri
deild, ef svo má að orði komast,
og æfinlega það, að reyna að færa
ekki fjárlögin í verra horf en þau
voru í frá neðri deild, svo sem með
því, að hefta sem mest aukning
tekjuhallans — því ekki þarf að
nefna tekjuafgang á seinni þing-
unum —, jafnframt og sjeð er
fyrir nýum þörfum og kröfum.
Þessi vandi kemur ekki hvað síst ‘
við skrifara og framsögumann fjár-
laganefndar efri deildar. Og að öllu ;
athuguðu, mun varla hægt fað segja
annað en Stgr. J. hafi farið þetta
starf á marga lund vel og sköru-
Iega úr hendi. Enda er sá dómur
þeirra, er til mega þekkja, að það
sje ef til vill vafamál, hvort nokk-
urum öðrum manni á tveim síð-
ustu fjárlagaþingum hafi að sumu
leyti verið jafn-Ijóst fjárlagastarfið
sem honum. Hann hafi oftast vitað
nokkuð gerla um það, hversu fjár-
lögunum viki við þegar að lokinni
hverri umræðu um þau, jafnt í
báðum deildum. Frh.
Alliance-Francaise heitir fjelag hjer
í bæ. Markmið fjelags þessa er, að
glæða áhuga meðlima sinna og auka
þekking þeirra á franskri tungu.
Heldur fjelagiðjfrönsk tímarit og er
mælt eingöngu á frönsku á fundum
fjelagsins.
Óhætt mun að fullyrða það, aö
eigi eru önnur fjelög hjer í bæ, er
veita meðlimum sínum meiri ánægju
en fjelag þetta, og saknað myndi
þess verða, ef það flosnaði upp.J
Undarlegt samtakaleysi, að t. d.
þýskumælandi menn, sem efalaust
eru fleiri en frönskumælendur hjer,
skuli eigi hafa með sjer fjelagsskap
með líku fyrirkomulagi.
Eigi virðist þó vera vanþörf á því,
svo mikil viðskifti, sem vjer höfum
við Þjóðverja, auk þess sem þeir
eru hjer tíðir gestir, sjerstaklega á
sumrum, og þýskir menn eru hjer
atvinnurekendur, sem efalaust myndu
styðja þess konar fjelag. Vitanlegt
er það, að engir gefa þjóðinni ís-
lensku meiri gaum en Þjóðverjar
Eigi erum vjer heldur í neinum vafa
um, að þeir myndu styðja slíkt fjelag,
svo um munaði.
Oæti það ekki lfka orðið þeim
mönnum góð hjálp, er lært hafa
eitthvað f þýskri tungu? Vjer eig-
um marga svo færa menn f þessu
máli, að þeir gætu orðið forgöngu-
menn slíks fjelagsskapar, t. d. get-
um vjer bent á Jón Ófeigsson,
Bjarna frá Vogi o. fl. og víst er
það, að eigi raundi skorta með-
Iimi. Hjer gleypa menn mjög gráð-
ugir við allskonar dönsku bóka-
Camembert- Kaiserkáse
Kronenkáse - Brie
og Ostastangir
nýkomið í verslun
Einars Árnasonar,
Sími 49.
Þ.
rusli, og er árlega flutt mikiö af
»eldhúsrómönum« Dana hingað til
lands. Skaðlegt gæti þaö þó varla
orðið þótt menn kynntust bók-
menntum annara þjóða, og þökk á
sá skilið, sem fyrir því gengst, að
leiða athygli manna í þá átt. Væri
ekki best að hefjast þegar handa,
því betra er þó seint en aldrei.
H. T.
^ao^wa va\x5sW&\a.
Eftir
Rider Haggard.
eir, sem kynnu að vilja selja holds-
veikraspítalanum í Laugarmesi um 1 ár
frá 14. maí næstk. að telja mjólk þá, er
spftallnn þarfnast fyrir (sem sje: hjer-
umbil 1200 pt. nýmjólk og 600 pt. und-
anrennu mánaðarlega), heimflutta á hverj-
um morgni í hús spítalans, sendi undir-
rituðum tilboð sín, með tilteknu lægsta
verði, fyrir útgöngu þ. mán.
Laugarnesspítala 7. mars 1914.
^íav^ttssow,
Frh.

j
I tilefni af minningarárí
Hallgríms Pjeturssonar
verða
Passiusálmarnir
með nótum
seldir þetta ár (allt að 500 eintök)
fyrir aðeins kr. l,oo heftir og
tyrir aðeins kr. 2,oo í bandi.
Áður kostuðu þeir kr. 2,50 og kr. 4,00 og sama verð
verður aftur á þeim á eftir.
^ótvas ^ówssoyv.
NÝ SÁPU7ERSLUN
*^5estoxv$óU fcó
Allskonar sápur til þvotta,
20—30 teg. af handsápum,
svampar,
greiður,
kambar,
ilmvötn o.fl. o.fl.,
yfir höfuð flest, sem að hreinlæti lýtur.
Af sjerstökum
ástæöum vantar stúlku í
eldhúsið á Vífiistöðum 14.
maí. Hátt kaup í boði.
Lysthafendur snúi sjer til
fröken Steinssen.
Bátar.
Jeg undirritaðnr hefi til sölu
nýan, mjög laglegan bát, vand-
aðan að öllu efni og vinnu,
einnig báta af öðrum gerðum.
Stýrimannastíg 2.
Ottt Guðmundsson, skipasm.
»Enginn vafi er á því«, mælti
hann seinlega, »að þau eru af herr-
anum af Kattrínu. »Meira að segja«,
bætti hann við, > festi jeg sjálfur
þennan svan við þennan sama skjöld
með egin hendi fyrir fimnt árum,
Gerði jeg það í heiðursskyni við
herrann af Kattrínu, því að hann
kvaðst engum trúa fyrir því nema
þaulreyndum manni.«
»Hvað segið þjer nú, herra minn
af Kattrínu?* spurði hertoginn.
»Jeg segi, að þetta sjeu einhver
misgrip, tigni hertogi. Jafnvel ef
ekki væri um slíkt að gera«, bætti
hann við heldur seint. »þá gæti
ruglingurinn stafað frá þeirri góðu
og gildu ástæðu, að riddarar hafa
skift herklæðum fyr en í dag.«
»Það eru engin misgrip«, mælti
Hugi hátt og snjalt. »Þessi herra
sem ber mörg nöfn, ber einnig mörg
herklæði, sem hann getur skift um
til þess að bjarga bjórnum. Hann
bar herklæði herra Pjeturs frá Hamri
til þess að skjóta sjer hjá refsing
Englandskonungs og hermanns þess,
er hann hafði rangsleitni beitt. Hann
fjekkk grið af liendi þessa manns
sem hefði goldið honum önnur
málagjöld, ef hann hefði grunað hið
sanna, eins og hann veit vel sjálf-
ur. Hann ljet eftir hinn ólánssama
riddara, er hann hafði tælt til að
skifta við sig búningi, til þess að
falla fyrir hendi hins sama hermanns,
af því að hann var haldinn greif-
inn af Noyónu. Þessvegna kemur
blóð þessa Hamarbyggja niðuryfir
höfuð honum. En þetta eru nú
aðeins eirikamál. Aðrar sakir eru
þeim mikið þyngri. Þessi svikalá-
varður, herra Játmundur Akkúr, hefur
svarið Játvarði Englakonungi trún-
aðareiða. En einmitt, er hann hafði
bundist helgum eiðum, þá gerði
hann samsæri til þess að steypa
Játvarði konungi og koma hertog-
anum af Norðmandi til valda f hans
stað.
Englakonungi varð kunnugt um
samsæri þetta fyrir mínu tilstilli, og
fól mjer að fella svikarann eður
hertaka hann. En þar sem jeg
kom að honum í heilagri kirkju
og hugði það helgispjöll að bregða
sverði, þá skaust hann undan út í
myrkrið og skildi mig eftir fallinn
fyrir sviksamlegu höggi. Þaöan
flýði hann til Frakklands, hóf ófrið
gegn lánardrottni sínum og gekk
undir Qullflaugina, merki Fillips
konungs. Er þegar þeta merki er
til moldar dregið, þá flýV hann til
reneyja og bruggar hjer ný vjel-
ræði, að því er mjer er hermt. —
Einu sinni, eftir ósigurinn við Cain,