Vísir - 16.03.1914, Blaðsíða 4

V fSl K
elta, — ómögulegt að vita, hvert
meö hana yröi farið.
En stóð hun kyrr í sömu sporum
stundarkorn,— stappaði svo allt í einu
fæti til jarðar, bar höfuðið hátt og
hjelt áfram rakleiðis — í San An-
tonio klaustrið.
X.
Orímumennirnir fjórir báru Vio-
Jöntu á milli sín burt, — svo skjótt
gripu þeir liana aö hún mátti ekki
vörn við koma; — þeir hlupu með
hana áfram stíginn, sömu leið og
þær Giovanna höfðu komið. En
er stíginn þraut, var hún meðvit-
undarlaus orðin af ótta. Þar var
lokaður vagn fyrir og báru þeir
hana inn í hann.—
Violanta raknaði úr rotinu við
það, að rykkur kom á vagninn.
Hún sá ekkert, því myrkt var í vagn-
inum. Hún reyndi að þreifa fyrir
sjer, en fann að haldið var um úln-
liði sjer sem væru þeir festir í skrúf-
stykki.
Hún rak upp lágt hljóð, enjafn-
skjótt var gripið fyrir munn henni,
svo henni fannst hún ætla að kafna.
Hún þóttist vita að hún sæti þar
milli tveggja manna og sjer væri
haldið. Jafnskjótt sem gripið var
fyrir munn henni, heyrði hún hvísl-
að sjer:
»Þjer verðið aö þegja, ungfrú!
Þjer megið ekki hljóða, — yður
er gagnslaust að hrópa á hjálp, —
þjer þurfið þess ekki heldur, —
yður skal ekkert mein verða gert!«
Frh.
í dag verður selt mjög ódýrt
karlmannafatnaðir og fataefni,
vetrarkápur fyrir kvennfólk,
nokkrir yfirfrakkar og verk-
mannabuxur. Allt seit mjög
ódýrt í dag í
Vöruhiísinu.
Uppgerðar-málleysi.
Á Englandi hefur síðustu áratug-
ina oft átt sjer stað, að stúlkur, sem
hafa haft algerlega heil og óskemmd
málfæri, hafa gert sjer upp málleysi,
— oftast til þess að ná sjer í pilt.
Dæmi eru líka til þess að karlmenn
hafi gert sjer upp málleysi.
Ein þeirra var stúlka í Liverpool,
sem reyndar var komin á örvænting-
araldurinn. Hún kynntist hjá vina-
fólki sínu manni nokkrum heldur
við aldur, er henni geðjaðist svo
vel að, að hana langaði heldur en
ekki til að krækja í hann. Hún
komst að því, aö hann var ekkju-
maður, en engan veginn fráleitur
því, að kvongast aftur, En þaö
hafði hann allt af sagt frá því hann
varö ekkjumaður, að þvi að eins
fengi hann sjer aftur konu, að ein-
hver mállaus stúlka vildi ganga að
eiga sig, því konan hans sáluga
hafði aldrei getað þagað eina einustu
mínútu, heldur látið málbeinið ganga
allan liðlangan daginn, og jafn vel
talað upp úr svefni á nóttunni.
Þessi giftingarglaða snót missti
allt í einu málið, er hún homst á
snoðir um allt þetta og — þau urðu
hjón. Eiginmaðurinn lifði í ágætri
sambúð við »mállausu« konuna
og hún erfði stórfje að honum
látnum.
— Af tvíburasystrum í Birming-
ham var önnur mállaus. Þær urðu
báðar ástfangnar af sama piltinum,
En honum leist betur á þá mállausu,
bað hennar og trúlofaðist henni.
Þegar rjett var komið að brúðkaupi
þeirra, varð brúðurin allt í einu
bráðkvödd.

Systurnar voru svo líkar í sjón,
að vel mátti villast á þeim og höfðu
þær búið einar út af fyrir sig. Sú,
er eftirlifði, Ijek nú hlutverk hinnar
látnu. Ljet gefa út dánarvottorð með
sínu nafni. Brúðguminn átti heima
í Lundúnum. Hún sendi honum nú
dánarskírteini tilvonandi mágkonu
hans. Hann kom og varö ekki var
við hverjum brögðum hann var
beittur, því svo vel ljek stúlkan, er
málbeinið hafði heldur verið uppi á
áður, málleysi syatur sinnar, en
hún haföi verið fædd mállaus. Brúð-
kaupið var haldið og samkomúlag
hjónanna ungu var hiö besta.
En til lengdar átti þessi lánssama
kona bágt með að halda áfram
þessari eilífu þögn. Hún beitti þá
enn brögðum og ári eftir brúðkaup-
ið Ijet hún sem hún væri smámsaman
að fá málið. Og þá fyrst varö nú
maðurinn hennar himinlifandi glaður
og er það enn í dag.
— Dæmi til uppgerðar-málleysis
eru einnig í Vesturheimi. Eitt skal
hjer nefnt, en ólíkar eru orsakirnar
og endalokin dæmunum ensku, er
nú voru sögð.
í nánd við Boston ætluðu ung
hjónaefni að halda brúökaup sitt í
júlímánuði 1852. Brúðurin var ung-
frú nokkur, Ouilford að ættarnafni,
tvítug stúlka af góðu fólki, en brúð-
guminn var kennari þar í bænum.
William Simpson að nafni. En
þegar á átti að heröa, drógu for-
eldrar brúðarinnar sig í hlje og
lögðu bann fyrir ráðahaginn, af því
að bæarslúðriö gaf brúðgumanum
meðmæli í lakara lagi, — en eins
og síðar kom í Ijós var þorpsslúö-
ur þetta ástæðu- og átyllu-laus
rógur. Stúlkan unni kennaranum
hugástum og sagði viö foreldra sína:
»Jeg skal ekki Ijúka upp munni
mínum til að tala eitt einasta orð í
50 ár, ef þið meinið mjer að eiga
manninn!«
Karl og kerling tóku hótun þessa
ekki í alvöru og lýstu festum slitið
milli þeirra.
En nngfrú Guilford hjelt orð sfn
Frá þeirri stundu mælti hún ekki
eitt einasta orð frá vörum. Foreldrar

hennar dÖu, hún var hjá systkinum
sínum tii skiftis, allstaðar vel látin
og allstaðar velkomin; en til þess.
að tala var hún allsendis ófáanleg.
Daginn, sem hún hefði átt að
halda gullbrúðkaup sitt, ef allt hefði
farið að skilum, hinn 18. júlí 1902,
komu allir vinir hennar og skyld-
menni til hennar, til þess að ganga
úr skugga um, hvort hún færi nú
aftur að tala samkvæmt því er heit-
orð hennar hljóðaði fyrir 50 árum.
Klukkan tvö, á þeirri stundu, t:r
brúökaup hennar átti forðum að
byrja, kom hún brosandi inn, þar
sem fólkið beiö hennar prúðbúiö.
Hún var sjálf búin brúðarskarti því,
er hún ætlaði sjer forðum að giftast
í, og lauk nú upp munni til þess að
kasta kveðju á fólkið,
En — hún gat ekki komið einu
einasta orði upp, — ekki svo mikið
sem nokkrt hljóði. Raddböndin, sem
ekki höfðu verið notuð allan þennan
árafjölda, voru orðin ófær til notk-
unar. Hún varð sjúk af skelfingu,
svo læknir var þegar sóktur. Málið
gat hann ekki gefið henni aftur. Það
gátu ekki sjerfræðilæknarnir í Boston
heldur, er hún leitaði, og hún varð
að láta sjer lyndajað bera ógæfu þá til
æfiloka, er hún hafði sjálf bakað sjer af
eigin hvöt, af þrjósku og gremju fyrir
hálfri öld.
Þakkarávarp.
Við höfum nýskeð orðið fyrir
því þunga mótlæti, að sjá á bak
efnilegum syni okkar, 18 ára göml-
um. En í þessari miklu og sáru
sorg okkar hefur guö vakið marga
til þátttöku og samhyggðar á einn
og annan hátt. Fyrir þetta, sem og
allt annað, þökkum við guöi og
biðjum hann jafnframt í nafni sonar
síns, sem ekki lætur ólaunaöan
einn vatnsdrykk, sem í kærleika
| er veittur, að minnast þessara manna
' af ríkdómi sinnar eilffu náðar. Já,
: að *hann leyfi þessum mönnum,
) sem hann hefur notað sem verk-
í færi í sinni hendi okkur til góðs,
> að njóta blessunar sinnar, þegar
þeim liggur mest á. Þetta er okkar
hjartans mál, tjáð af djúpri þakk-
lætis tilfinningu.
Jón Benediktsson. Martn Qísladóttir.
VINNA
Telpa, 13—14 ára, óskast til
að gæta barns úti, frá 1. maí
Afgr. v. á.
Saumar eru teknir í þingholts-
stræti 7. niðri. Valgerður Jóns-
dóttir.
Stúlka óskar eftir afgreiðslu-
starfi í bakaríi nú þegar eða 14.
maí. Afgr. v. á.
Stúlka getur fengið atvinnu frá
14. maí hjá Petersen frá Viðey,
í Hafnarstræti 22.
w LEIGA

Þarfanaut
fæst altaf á öllum tímum í
Bráðræði.
Sveinjón Einarsson.
TAPAЗFUNDIÐ
Karlmannshrlngur, einbaugur
hefur tapast. Skilist til Sigurðar
Hjaltesteð bakara, Klapparst. 14 B.
KAUPSKAPUR
(t
Flibbar ágætir fást á 10 aura.
Áfgr. v. á.
Karlmannsalfatnaður úr góðu
og fallegu efni, en nokkuð brúk-
aður, er til sölu. Verð kr. 7,25.
Afgr. v. á.
Kvenngrímubúnlngur falleg-
ur er til sölu eða leigu. Afgr.v.á
HUSNÆÐI
2 herbergl með aðgangi að
eldhúsier til leigu á Frakkas. 19.
Fullorðin hjón barnlaus óska eft-
ir húsplássi í sumar. Uppl. á Kára-
stíg 2.
3 herbergja íbúð óskast til leigu
frá 1. júní. Skrifl. tilboð, merkt
»A 16“ afhendist á afgr. Vísis.
Ctgefandi
Einar Gunnarsson cand. phll.
östlunds-prentsmiðja.