Vísir - 14.05.1914, Blaðsíða 3

V I S I R

ARLM.-FÖT OG
SKÖFATNAÐUR
ct sett me5 \tm^aup$vcv5\ o^\>av J^vir
uclau uú \ woMua da^a,
STURLA JÓNSSON
Ipaíæsi&tmæaHSKSísíamissæKOípt
i MAGDEBORGAR
BRUNABOTAFJELAG. I
g Aðalumboðsmenn á íslandi: ||
eí O. Johnson & Kaaber. U
r+5 J «*
kaupa menn helst
vcSualavvövu‘1
Hjá
S^UVÍU 3ón^S^U\.
því þar er hún ódýrust, best og
fjölbreytíust.
dularfullan hátt, svo ekki sást tangur
nje tetur eftir af, hvort sem leitað
var hátt eða lágt. —
Landstjórinn var hamslaus og á-
sókti og önáðaði flotamálastjórnina
svo með hraðskeytum, að tvö her-
skip voru send af stað til þess að
ieita Fallega, hvíta púkans; auðvitað
fjell grunurinn á það fríðkvendi.
Þau leituðu uppi skútuna hennar
hvítu, sáu hana loks og eltu ti1
Filippseya, en þar hvarf hún þeim
sjónum í þoku. — Þetta eiu nú
aðalsakirnar á hendur henni, held
jeg sje, Skrílin saga, er ekki svo?«
»Alveg dæmalaus! Heíur nokkur
sjeð hana?«
»Já, je!í ^eld nú það! Soldán-
ri,i af Surabaya, Vesey og innborni
þjófthöfðinginn, prinsinn og alit
fólkið, er hjer bjó, þegar hún
hjerna.«
»Hvernig er henni þá lýst?«
»Hún er ung stúlka, — 28
var
ara
i allra hæsta lagi. Há og grönn.
Pagurlimuð og spengileg, húðin
afar falleg, skiftir vel litum og hárið
eins og glóandi gullbylgjur, — róm-
Urinn hlýr og hljómþýður, vaxtar-
•agið eins og á ástargyðjunni sjálfri
°8 augun djúp, tindrandi og skörp,
Syo líkast er því, sem horfi þau
lr>tist inn í afkima sálar þess manns,
er hún talar við.«
»Ágætt, Poddy! Hann er að
Veröa ásthrifin og fyllist eldmóði,
{eirið að tarna!«
»Og er ekki ástæða til þess að
lata sjer finnast mikið um slíka
ironup jeg viidi bara jeg vissi
s°8u hennar, —það veit trúa mín!«
Frh.
£u\otcftm oaxdufiat,
allar tegundir, — allar breiddir. Stærst úrval, — lægst verð hjá
JÓNATAN ÞORSTEINSSYNI
Allmikið af vðrum
úr vörubyrgðum fyrverandi verslunar Vfkingur er nú tekið
frá og á að seljast allt í útsölu með 20—30 < afslssiii
Meðal þessa má nefna:
Karlmannafataefni, regnkápur, sjöl, kjólaefni og margt fleira.
Nú skyldu allir nota tækifærið og koma rakleiðis í
vefnaðarvöruverslunina
á
5.
Skosmiðir! Söðlasmiðir!
Undirritaður útvegar ykkur all leður og allt
annað tilheyrandi handverkinu,
með innkaupsverði.
Sýnishorn og verðlisti sendist ókeypis þeim,
sem óska.
Virðingarfyllst **
Jr. J^iclsen,
Austurstræti 1Q.
FbIiíf larisljöri
Sönn saga.
Eftir
B. Þ. Gröndal.
þegar við tókum að nálgast
varpeyjarnar máttum við ekki
tala hátt nje skellihiæja, heldur
aðeins tala lágum rómi og smá-
skríkja, og áttu sumir bágt með
sig þegar eitthvað fyndið var
sagt. Einnig varð að gæta þess,
að ekki skrölti hátt í árunum ogvar
róið gætilega, því að æðarfuglinn
er viðkvæmur mjög og þolir ekki
hávaða í byrjun varptímans; en
þessi leit var hin fyrsta á vorinu.
Margt var samt spjallað og gert
að gamni sínu, og fannst mjer
sem jeg væri kominn í annan
heim. Var þannig róið . hjer um
bil hálfa aðra viku sjávar og lent
við hólma einn ekki síóran, en
mjög fagran og grasgefinn. þar
átti að borða morgunverð og hefja
því næst leitirnar þaðan um alla
hina hólmana og eyjarnar, sem
samtals voru um 40 að tölu.
Lent var í lítill vík norðanvert
við hólmann, bátnum fest tryggi-
lega og því næst bárum við mat-
arskrínuna og allt, það er til
morgunverðar þurfti upp á gras.
Var sest niður í fagurri brekku
undir barði sunnan til á hólman-
um. móafláki var niður undan
brekkunni og í þeim fláka dálítil
tjörn og syntu þar nokkur óðins-
hanahjón og „skrifuðu“ í sífellu
á spegilsljettan vatnsflötinn. Sát-
um við öll rjettum beinum i gras-
inu umhverfis vistaskrínuna og
snæddum af bestu lyst og rædd-
um um góða veðrið og störfin,
er fyrir lágu,
þegar allir höfðu matast, var
tekið' til að leita hólmann. Var
fólkinu skift í „göngur“ sem kall-
að er þannig að Ólafur gekk eft-
ir bakkanum, því næst Helga, þá
fóstri minn og jeg með honum
og svo hin þrjú með jöfnu millibili
þannig, að sá, sem fjærst gekk
Ólafi var hjer um bil á miðjum
hólmanum. Var sjerhvert æðar-
hreiður athugað nákvæmlega.
; Venjulega flaug æðurin sjálfkrafa
l af hreiðrinu þegar maðurinn nálg-
5 aðist það; sumar flugu af með gargi
| miklu og hávaða og allar götur
niður á sjó; en sumar löbbuðu af
j í hægðum sínum og voru á vakki
skammt frá hreiðrinu meðan ver
ið var að leita það. Voru eggin
tekin varlega upp, skyggnd þ. e.
gáð að því, hvort þau væru ný
og ekki köld, dúnninn var
tekinn upp og hristur dálítið
og því næst valið úr honum það
j hreinasta og haft á brott en hitt»
í breitt vandlega yfir eggin aftur.
; Dálítið var tekið af nýjum eggjum
I en mjög var það varlega gert, og
aldrei var tekið egg úr hreiðri,
þar sem færri voru fyrir en 4.
þega komið var á enda hólm-
ans var snúið við og leitaður hinn
helmingurinn — sá syðri — í
öfuga átt við það, sem fyrst var
farið, og gekk Ólafur einnig bakk-
ann þeim megin og svo hver
upp af öðrum í sömu röð og áð-