Vísir - 26.06.1914, Qupperneq 3

)
að menn draga andann eins og
hundar á hlaupum og anda' aldrei
vel að sjer nje Frá, svo að brjóstiö
dregst saman og lungun visna upp
af loftleysi. — Rjettgerðar öndun-
aræfingar eru þvf eitt af bestu með-
ulunum til að verjast tæringu og
halda við heilsu sinni.
Meira. ?
Sundið og
iaugarnar-
---- Frh.
Með þessum hug, og til þess
að reyna að vinna sundnámi .
landsins þetta gagn, hefur Páll f
gengið þangað á hverjum degi alla j
veturna, jafnt í færu veðri sem
ófæru, liggur manni við að segja,
og ekki haft í aðra hönd annað
en það, sem einn og einn nem-
enda hans Jiefur látið af hendi
rakna, en bærinn og landið ekki
styrkt með einum eyri.
það er ekkert þæginda verk,
að vera þarna eða standa hálf-
boginn yfir lauginni aðhlynning-
arlaust allan daginn, og alla daga,
enginn sunnudagur og enginn há-
tíðisdagur er frí, þá er einmitt
aðsóknin hvað mest á þeim dög-
um, þá aetiast allir tii, að sund-
kennarinn sje þar inn frá.
En með þessari trúmennsku og
þrautseigju hefur Páll Erlingssynl
lánast, að reisa svo við athygli og
áhuga þjóðarinnar á sundinu, að
mean kosta sig nú langa vegu
að, til þesa að njóta hjer kennslu
hans um stund, og það um miðj-
an veturinn.
Margir menn hafa þegar kom-
ið auga á þetta, og sjá hvert starf
hjer er af hendi int, og hitt, sem
ekki er einskis virði, að nálega
hverjum nemanda Páls er inni-
lega hlýtt í hug til hans, og for-
eldrar barnanna trúa honum fyr-
ir þeim eins og sjálfum sjer.
þetta mundu í hverju landi ekki
vera lökustu meðmælin með
manninum og áhugastarfi hans.
það mun því ekki eiga svo
mjög langt í land nú, að bæjar-
stjórnin gangist fyrir því, að kom-
ið verði upp sæmilegu húsi við
iaugarnar, þar sem sundkennar-
inn gæti búið með fólki sínu, og
leita til þess alþingis, að það verði
ekki svo öreigalega úr garði gert
að allir þurfi að sjá, að það sje
fátæklingur, sem bærinn og land-
íð er að hálfsvelta þarna, ogelj-
an ogt rúmennskan ein heldur uppi
við kennslu þessarar íþróttar.
Margir hafa og nefnt það að
fyrrabragði, að nú verði ekki von-
ast eftir því, að meira verði teygt
úr kröftum Páls, hvað líður, en
bærinn og landið sje svo hepp-
ið, að eiga þar Erling son hans,
sem vel hefur hjálpað föðursín-
um síðustu árin, og unnið það til
að gera það alit kauplaust, svo
að allt fari ekki í strand, einmitt
af því, að hann hefur erft áhug-
ann á sundíþróttinni og hefur
verið svo heppinn, að hljóta á
svo ungum aldrl lofsorð góðra
manna bæðl Innan lands og ut-
ao og að þingið hefur sýnt hon-
Basar Thorvaldsensfjelagsfns
ræður sjerstakiega þeim sem vllja selja fslenskan iðnaö,
t. d. hannyrðir, ullarvinnu, smíðisgripi, o. s. frv., tfl að leggja mun-
ina sem fyrst inn á Basarinn til sðlu, með því að bráðlega er
von á mörgum ferðamönnum og birgðir Basarsins með minna móti,
þareð mikið hefur selst í vor.
Iðunnardúkar, ágætt fataefni fyrir karla og konur, fást á
Basarnum með sama verði og i verksmiðjunni.
5 STULKUR
vanar fiskverkun, gcta fengið atvinnu á Austurlandi. Hátt
kaup í boði og hlunnindi að auk.
Nánari upplýsingar fást hjá *
SNORRA JÓHANNSSYNI
Grettisgðtu 46.
Kartöflur
þær bestu í bænum
fást
hjá
Jes Zimsen
Skotskar
kartöflur
þessar ágætu og ódýru
fást einungis i
NÝHÖFN.
Atvinna.
8 stúlkur geta fengið síldar-
vinnu á Siglufirði frá 10. júlí,
góð kjör. Nánara á Bergstaða-
stíg 42 (niðri) eftir kl. 8 síðdegis.
um þann heiður að styrkja hann
ofurlítið til frama sjer.
Hjer hefur nú verið sagt í sem
skemmstu máli, hvernig laugun-
um og sundkennslunni og sund-
inu er farið, sem stendur, oglít-
ur það að því leyti betur út en
verið hefur oft1 áður, að «ú er
það viiji margra góðra manna, að
laugarnar hjer geti orðið bænum
og landinu til sóma t augum út-
lengdinga, og okkar sjálfra, og að
þeim sje ekki alveg gleymt, sem
slíta þar lífi sínu og kröftum.
Mais og maismjöl
fæst í
Nýhöfn.
Nýtt.
komnir í
Kaapang.
1,40 kr. pundið.
Rulleskinke
og
síðuflesk
ávalt tfl I
Nýhöf n.
Ágætt
maismjöl
fæst í
Kaupangi.
Fallegust og best Karlmanns-
föt fást á Laugaveg I.
Jón Hallgrimssotu
Klæðaverksmiðjan
mm
kaupir fyrst um sinn alhknn r
tuskur fyrir peninga út í hönd.
Falleal, livíti
púkinn
Eftir Gay Booihby,
----- Frh.
»Jál Þetta er skipið. Viö vorum
orðin lafhrædd um ykkur þegar viQ
sáum til kuggsins. Jeg er hrædd
um, af frásögn fjelaga yðar að
dæma, að vistin þar hafi ekki orðið
yður tii mikillar ánægju.«
»Mig langar ekkert til þes9 að
fara slíka ferð aftur, það veit sá
sem allt veit,« svaraði Jeg og mjer
var það fylista alvara. — »Sá bíð-
ur þess síðla bætur, er í slíka raun
kemst. En vel á minnst: hvernlg
iíður fjeiaga mínum? Jeg vona að
hann hafi náð sjer eftir þennan
harða hildarleik.*
»Verið óhræddur um lianni Hann
er þaulvanur slíku ferðalagi og veigr-
ar sjer lítt við svaöilfarirnar eins og
þjer hafið sjálfsagt tekið eftir. Hann
er nndir þiijum sem stendur, en
jeg skal láta hann koma til yðar
jafnskjótt sem hann kemur upp. Nú
ættuð þjer að Ieggja yður fyrir aft-
ur og reyna að sofa dálítið lengur.
Þjer verðiö að hafa það hugfast,
að okkur ríður á því framar öllu
öðru, aö þjer náið fullum kröftum
aftur sem fyrst.*
»Jeg held jeg skilji yður ekki
fyllilega. En, áður en við förum
frekar út í þá salma, — viljið þjer
gera svo vel og segja mjer, hvaða
snekkja þetta er og hverjuia jeg á
líf og lausn að þakka?«
»Þessi snekkja heitir Rákistjarn-
an*, svaraði hún, »og jeg er eig-
andinn. Og um leið og hún sagði
þetta, leit hún á mig fremur skrít-
in á svipinn, að nijer þótti. En jeg
ljet sent jeg sæi það ekki og spuröi
annarar spurningar:
»Jeg er mjög hræddur urn, að
yður þyki jeg æði hvatvís og nær-
göngull, en jeg vona aö þjer af-
sakið þótt mig langi að vita nafn
yðar?«
»Yður er velkomið að heyra
það ef yður langar til þess,« sagöi
hún og hló við kalt og hálfkær-
ingslega, að mjer fannst, »En jeg
býst við því, að yöur finnist fátt
um þegar þjer heyrið þaö. Jeg
heiti rjettu nafni Alle. En góðvilj-
aöir íbuar þessa hluta veraldar nefna
mig öðru og glæsilegra auknefni.*
Hún þagnaði. Og mjer lá við
andköfum af undrun og geðshrær-
ingu. Ljós tók aö renna upp fyrir
mjer.
»Og það er —«, sagði jeg og
reyndi af öllum mætti að halda
málróm og málblæ í skefjum.
»Fallegi, hvlti púklnn!« svaraði
hún og brosti aftur þessu eln-
kenniiega brosi, er jeg hef aldrei
sjeð hjá öðrum konum, Að svo
mæltu kaliaði hún bolabítlnn til
sín, hneigöi sig fyrir mjer, snerist
á hæli og gekk i hægðum sínum
aftur-eftir þilfarinu og fór ofan.
Jeg Iagöi mig aftur út af i hengi-
hvílunni — með hjartslætti sem eim*
bulla gengi upp og niður í brjósti
mjer, — jeg vissi ekki hvers vegna,
og reyndi að hugsa um hagi fnína
eins og nú var þeim komið. Frh.