Vísir - 10.07.1914, Qupperneq 4

V 1 S I R
Opnu augfun.
Eftir
Valdemar Erlendsson
•—frá Hólunj.—
Jeg stje upp í „bílinn“. Tveir
menn voru þar fyrir, sestir t sæti
síri. ViS þutum af staS. Húsin
komu á hraöri 'ferö á móti okkur
og símastaurarnir lika, húsin
iiurfu nú revndar smátt og smátt,
cn simastaurarnir komu látlaust á
móti okkur.
í þetta skifti var sólskin og
sumarblíöa, eitt af ])eim hlýlegu
fyrirbrigöum, sem fátiö hafa veriö
á þessu vori (1914). Samferða-
menn mínir voru tveir Englend-
ingar, sem ætluöu til Þingvalla.
Jeg átti aö vera túlkur þeirra í
ferðinni. Vagninn þaut áfram.
Englendingarnir fóru aö rabba
saman, en yrtu auðvitaö ekki á
mig, og af því jeg haföi vakaö
nokkuö undanfarið og var hálf-
syfjaöur sofnaði jeg eftir nokkra
stund, eða svo fanst; mjer aö
minsta kosti. En samt vissi jeg
hvar jeg var og hvert jeg ætlaði,
og jeg þóttist jafnvel þckkja stein-
ana og mishæðirnar meöfram veg-
inum. Jeg var á fleygiferö. Maður
einn sat á.móti mjer i „bílnum“,
sem jeg átti ekki von á að væri
]>ar. Haföi hann ölnboga á knjánt
sjer og hallaðist áfram. Jeg vissi
ekki til að neitt sæti væri til and-
spænis ínjer, cn samt sat ])essi ná-
ungi þarna, einhvernveginn. Þótti
mjer þetta nokkuð undarlegt.
Iíeldur var þessi náungi ófríður
og svipharður, eri þó hálfkíminn.
Mjer fanst jeg þekkja hann, eða
að minsta kosti líafa sjeð hann
oft áður, en jeg gat elcki komiö
•bví fyrir mig, hver hanti var eða
nvað hantt hjet, enda var jeg í
hálf-illu skapi og hafði ekki eirð
í tnjer til aö hugsa um ]mð. Mað-
urinn steinþagði en hallaðist meira
og fneira ofan yfir mig, eins og
hann ætlaði að hvísla einhverju
að mjer. Nú var hann kominn fast
að vanga rnjer, og fann jeg volg-
an andardrátt hans á andliti ntjer.
Ekkert sagði hann. Jeg varö hálf-
órólegur, en kom mjer þó ekki aö
því að'segja neitt, því 'mjer þótti
það augljóst af svip þessa náunga,
að hann væri á leið að hvísla ein-
hvcrju að mjer. „Farðu að segja
það sem þú ætlar að segja, mann-
hundur,“ hugsaði jeg, en kont rnjer
einhvernvegin ekki aö ]tví aö segja
það. Enn þagði riáungi þessi.
Loks hristi jeg af mjer sljenið og
sagði:
„Geriö Jtjer svo vel, itcrra minn,
að halla yður ekki svona mikið of-
an yfir mig.“
„Hvað segiö þjer! TTallast jeg
yfir yður! Nei, þakka fyrir góð-
urinn rninn, ]>að eruð ]>jer sem er-
uð að. skríða inn undir sætið, sent
jeg sit á. Það eruð þjer sem ltall-
ist, en ekki jeg, — jeg hallast
aldrei.“
Jeg ansaöi ekki ]tvi sem hann
sagði, því. jeg vissi að það var
vitleysa, gagnstæð pllum veru-
leika, en mjer gramdist við dón-
ann, og'gerði mig líklegan til að
hrinda honum frá mjer og sagði:
„Viljið þjer ekki gera svo vel
aö sitja upprjettur í sætinu yðar,
svo að þjer fallið ekki ofan yfir
mig?“ ,
»»Jeg sit beinn. Skiljið þjer það,
drengur minn?“ sagöi hann með
mestu stillingu en þó svo einbeitt
að jeg hleypti allri orku úr hand-
leggjum mjer og hreyfði ekki
hendi til að ýta honum burt frá
mjer.
Við þögðum báöir stundarkorn.
,,Bíllinn“ þaut óSfluga áfram, jeg -j
fann vel allar hreyfingar, fann
þegar hann rann niSur lægöirn-
ar og upp hólana á veginum eða
beygSi eftir einhverri bugðunni.
A meöan viS JjögSum var jeg
sniátt og smátt áS hlaSast gremju
yfir þessu háttalagi samferSa-
manns míns, og jeg hugsaSi mjer
að jiola dónanum þetta ekki leng-
ur heldur slcyldi jeg ýta ó])yrmi-
lega viS öxlum hans, svo aS ]>etta
undarlega starandi og ertandi and-
lit hans þokaSist, þó ekki væri
ríema um þumlung, frá vanga
mjer.
„FæriS ]^jer yður fjær í sætinu,“
sagSi jeg með skipandi rödd.
Dóninn brosti góðlátlega, en
];okaðist hvergi og sagSi:
„LátiS þjer aftur augim. Get-
iS þjer þaS?“
,,Jeg vil ekki gera þaS,“ sagSi
jeg meS mikilli liörku og setti
hnefa mína af alefli i axlir hon-
um, en hann þokaSist ekki um
hársbreidd, og þó ýtti jeg eins
þjettan eirís og jeg gat. Reyndar
átti jeg óhægt um allar aflraunir
þvi jeg lá aftur á bak í sætinu og
dóniöu var svo nærri mjer aS jeg
gat ekki rjett úr handleggjunum.
Út af þessu öllu saman varð jeg
ösku-vondur og dró aS mjer fæt-
urna í flýti og ætlaði aS stamia
upp og neyta afls míns og færa
dónann nauSugan i sætið hans,
en hann varS fljótari til og lagö-
ist nú ofan á mig meS öllum
þunga sínum og hann var ekki
lítill. Jeg gat nú hvorki hreyft
legg nje liS og vonskan sauS i
mjer.
„FariS ])jer ofan af mjer, annars
læt jeg samferSamenn mína taka
ySur, mannhundur."
„Þjer eigiS enga samferSamenn
maSur minn, nema mig einan,“
sagSi hann rólega og kímdi djöful-
lega út í vinstra munnvikiS.
„EruS þjer vitlaus. Jeg læt
kasta ySur út úr „bílnum", Nelson,
assist me. Take this devil from
my head,“ kallaSi jeg í hálfgerSu
æSi.
„LátiS þjer ekki svona, maSur,
hjer er enginn Nelson. — Reyniö
þjer„ heldur aS loka augunum,"
sagSi þessi kvalari ofur rólega.
„ÆtliS þjer þá aS fara ofan af
mjer ef jeg læt aftur augun?"
„Já, þaS verð jeg aS gera. Jeg
fer ekki ofan af ySur fyr en þjer
lokið augunum, en þá fer jeg, þaö
getiS þjer reitt ySur á.“
Frh.
Rulleskinke
Og
síðuflesk
altaf best og ódýrast í
Nýhöfn.
Olgeir Friðgeirsson
samgöngumálaráðunautur
Miðstrætf 10.
Talsími 465.
Venjulega heima 9%—101/^
f. m. 4—5 e. m.
A. V. Tuiinius
Miðstr. 6. Tals. 254.
Brunabótafjel. norræna.
Sæábyrgðarfjel. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 9—3.
3 írtkistur fást venjulega tilbúnar
f»i á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og
® gæði undir dómi almeuriin(?s. —
5imi 93. — Heloi Helaason.
j»e\t
sem ekki eru enn áskrifendur
Vísisy noti nú tœkifœrið, þegar 50 i
tiL 60 blöð koma út um múnuðinn,
og skrifi sig fyrir blaðinu.
Upphafið ú „Fallega, hvíta púk-
an um“ fú nýir kaupendur mjög ódýrt.
Fallegus. og best Karlmanns-
föt fást á Laugaveg I.
Jón Hallgrimsson.
dtaessexv
Yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Pósthússtræti 17.
Venjulegaheimakl. 10-1 log 4-6.
Talstmi 16.
Schannongs
^otvwmetvUx
Hovedforretning:
D.Fariraasgade 42,
Köbanhavn.
111. Katalog frar co.
I MAGDEBORGAR 1
BRUNABÓTAFJELAG. 1
g Aðalumboðsmenn á íslandi:
í? O. Johnson & Kaaber. *
» m
LESIÐ
auglýsinguna:
Ferðalög*
efst á fremstu síðu.
Nokkrir hestar
verða leigðir í ferðalag þó aðeins þeim mönnum
sem eru þekktir að því að fara vel með hesta.
Uppl. á Stýrimannastíg 9.
Rottur.
Óskaðlegt mönnum og húsdýrum
Söluskrifstofa: Ny Östergade 2
Köbenhavn
Stúlku
vantar nú þegar
síðari hluta dags.
Ritstj. v. á
Ef þið viljið eignast
á2:ætan reiðhest
þá skulu þið snúa ykkur fyrir 13. þ. m. til
V. Knudsen
adr. Nathan & Olsen.
Sveitamenn!
Best tros og saltmeti fæst
)
keypt í pakkhúsinu austan við
steinbryggjuna hjá
Guðm. Grímssyni.
Fartöflnrnar
^óðu
fást ennþá í
NÝHÖFN.
0stlunds-prentsmiðja.
XXXX3KKXKXKXÍ