Vísir - 30.07.1914, Blaðsíða 3
Kyjar
karMur
fást hjá
Jes Zimsen.
er eins og annað besíurí
% Qmasav^ óttssotvfcv.
Líkfcistur
og líkklæði.
>
Eyvindur Amason
Fallegusí og best Karlmanns-
föc fást á Laugaveg I.
Jón Hallgrimsson.
það fram, að mig undraði, að
forseti skyldi taka þessi mál á
dagskrá nú; jeg bjóst við, að
liann mundi að minsta kosti
geyma þau þar til er ráðherra
kemur, því að það tel jeg heppi-
legast.
Einar Arnórsson:
Mig furðar ekki á skilningi hv.
þm. Rang. (Egg. P.) á 24. gr
stjórnarskrárinnar, því að hann er
ólöglærður maður. En hitt kemur.
mjer óvart, að lögfræðingur eins
og hv. umboðsmaður ráðherra
(Kl. J.) skuli halda fram sömu
skoðun. Hv. þm. Dal. (B. J.)
hefur tekið það fram, að þings-
ályktanir um fjárveitingar hafa
þótt nægileg heimild fyrir stjórn-
ina. En jeg veit ekki betur en
að stjórnin hafi hvað eftir annað
leyft sjer fjárgreiðslu án nokkurr-
ar heimildar frá alþingi, og þær
sumar ekki að allra dómi bráð-
nauðsynlegar, t. d. fánanefndar-
innar.
Jeg vil benda mönnum, sem
vilja, huga 24. gr. stjórnarskrár-
innar á bók L. H. Bjarnarsonar,
sem nefnist stjórnlagafræði. þar
er alveg rjettum skilningi haldið
fram. Lögmælt gjöld ber allt af
að greiða, þótt þau gleymist í
fjárlögunum.
Um b oðsm. ráðh. (Kl. Jónsson):
Alveg sama ákvæðið, sem hjer
um ræðir í 24. gr. stjórnarskrár-
innar, er í grundvallarlögum Dana
og hefur þar jafnan verið lagður
YASABIBLIAU
er nú komin og fæst hjá bóksölunum í Reykjavík.
Bókaverslure Ssg'fúsar Eymundssonai.
ótorvagsiar
Og
Motorhjóíhestar
sem verða til sýnis og sö!u hjer koma með Sterling næst.
Allt er það af nýjustu, fulíkomnustu og bestu gerð.
Tvcir sjerfræðingar í rnótorsmíði koma með sömu ferð;
dvelja þeir hjer urn tíma til leiðbeiningar fyrir þá, er óska kynnu
viðskifta, og til upplýsinga um meðferð og brúkun vjelanna.
navara
eru se!d með
50°|o afslætti
hjá
’. T.
sá skilningur í það, sem jeg heft
haldið fram. En hvort stjórnin
hefur í brýnni nauðsyn greitt fje
ár beinnar heimildar, kemur ekki
þessu máli við, enda er það á
hennar ábyrgð.
B j ö r n K r i s t j á n s s o n:
Mjer kemur undarlega fyrir sá
gustur, sem blæs á móti heirn-
ildarlögum þeim, sem hjer liggja
fyrir nú. Öll þau ár, sem jeg
hefi verið þingmaður, hefur ekki
komið fyrir eitt einasta þing, að
ekki hafi verið samþykt fleiri eða
færri frv., sem hafai haft í för
með sjer fjárgreiðslur samhliða
fjárlögum og fjáraukalögum.
Hannes Hafstein:
þetta síðasta sem hv. 1. þm.
Gbr. & Kjs. (B. Kr.) sagði er al-
veg rjett, en heimildin hefur þá
líka ætíð verið tekin upp í fjár-
lögin. Svo verður líka að vera.
Ef nú næsta þing yrði öðruvísi
skipað en nú og fengist ekki til
að taka þessar fjárveitingar upp
í fjáraukalögin, hvernig fer þá ?
þá verður stjórnin að endurgreiða
landssjóði greiðslurnar.
: Skúli Thoroddsen:
Mig furðar á því að menn sem
i ekki hefur blöskrað að greiða fje
i úr landssjóði samkvæmt þings-
\ ályktunartillögum og upp á vænt- '
s anlegt samþykki þingsins, skuli
vera svo dauðhræddir og ná-
kvæmir, að ekki dugi nema allar-
formlegustu heimildir. Athugi
menn 22. gr. fjárlaganna og sjá
menn þá, að þar er heimildin.
Eða halda menn, að þetta þing
sje ekki bært um t. d> að láta í
reisa stórhýsi á kostnað lands-
sjóðs, veita heiðurslaun, o. s. frv.
Einar Arnórsson:
Mjer þykir það óþarfleg við-
kvæmni hjá hv. 1. þm. Eyf. (H.
Hafst.) að bera kvíöboga fyrir
því, að næsta þing muni ekki
samþykkja þessar greiðslur. Hann
hefur á sinni ráðherratíð oft átt
miklu meira í hættu. Nú vill svo
vel til, að áaukaþinginu 1912 eru
samþykkt lög um fjárgreiðslu án
stoðar í fjárlögum. Jeg á við yfir-
setuskólalögin, þar sem landlækni
eru ætlaðar lOOOkr. fyrir kenslu.
Hvers vegna 'risu þá ekki þessir
sömu menn upp gegn frv. og
töldu það heimildarlaust ? þá var
nákvæmlega eins ástattog nú.—
Jeg skal geta þess, að mjer
þykir það illa Sæma hv. umboðs- (
manni ráðherra, sem á að vera
hlutlaus og að eins gefa bending-
ingar til skýringar, að koma nú
fram sem ákveðinn flokksmaður
í þessu máli.
(Klemens Jónsson. Jeg
mótmæli því eindregið.
F o r s e t i (Pjetur Jónsson).
Jeg býst ekki við fleiri umræð-
um um formhlið málsins. Mjer
finst málið vera komið í óvænt
efni og tel rjett, að láta þetta frv.
og önnur samskonar, sem á dag-
skrá eru, bíða úrskurðar reglu-
legs forseta [og kornu ráðherra
því tek jeg málið út af dagskrá.
SKBIFSTOFA
Umsjónarmanns áfengiskaupa
Grundarstíg 7, opin kl. 11—1.
Sími 287.
Fallegi hYíti
piikinn
Eftir Quy Boothy.
---- Frh.
Við Ijetum þorpið á vinstri hönd
°g gengum spölkorn upp fjallið
um fornan stíg og góðan, snerum
svo við til vinstri bandar upp eftir
því sniðhalt, þangað sem önnur
hásljetta tók við allmikil. Þegar
þangað var komið upp, sáum við
miðja vega milli þorpsins og foss-
ins fallega stauragirðingu með hliði á,
Við fórum inn um hliðið, læstum
því vandlega á eftir okkur, geng-
um spölkorn um falleg pálmagöng
að húsi, er við aðeins sáum grilla
í gegnum limgarða og Iaufskrúð.
Gengum við steinrið mikið upp að
því, en til beggja handa við riðið
voru ýmiskonar guðalíkneski úr
steini og flest standmyndir mjög
skrítnar. Og nú vorum við komin
að húsi Failega, hvíta púkans.
Jeg er hræddur um að mig bresti
andagift til þess að gefa yður nokkra
virkúega hugmynd um hús það, er
eg sá nú, enda þótt mjersjeminn-
ingin um þessa fyrstu sýn þess hug-
stæð mjög, og fyrir mjer ætti að
liggja að eiga þar Ianga dvöl. Það
var gert úr sólþurkuðum tiguisteini,
aðeins ein stofuhæð og lagið eitt-
hvað líkt Rauðskinna-kofum. Vegg-
irnir voru þykkvir mjög til þess að
halda betur úti hitanum, að jeg
hygg. Herbergin virtust loftgóð og
víð, lágu opnir gluggar úr þeim
öllum út á veggsvalir miklar, er
voru umhverfis húsið alt. Svalir
þessar og í raun rjeltri húsið alt
var sem sveipað í þjetta, mikla, fjöl-
lita vafningsvióu, er fagurt og ein-
kennilegt var á að sjá í sólskininu.
Frá veggsvölunum að sunnanverðu
lá annað steinrið mikið, sömuleiðis
með goðalíkneskjum, og var geng-
ið um það í garðinn, en að norð-
anverðu skamt frá húsinu fjell foss
sá, er jeg fyr nefndi, með gný og
dynkjum er heyra mátti margar rast-
ir burtu, niður í svarta tjörn tvö
hundruð fetum neðar.
Leiðsögumaður minn skildi við
mig við neðstu tröppuna og sneri
aftur til liafnar sömu leið og við
komum, Jeg staldraði við til þess
að kasta mæóinni og horfði á eftir
honum uns hann hvarf og gelck
svo upp riðið að húsinu. Rjett í
því jeg var kominn upp og var að
velta fyrir mjer, hvernig jeg ætti
að gera vart við mig, heyrði jeg
braka í silkislóða á svölunum. Og
jafnskjótt stóð Alie sjálf frammi fyr-
ir mjer, hvítklædd frá bvirfli til ilja
eins og hún var venjulega. Snar-
aðist hún fyrir húshornið með hund-
inn Ijóta á hælum sjer og nam
síaðar. Ennermjersem jegsjáihana
og finni undraáhrif hennar á mig,
þótt langt sje nú umliðið, jafti
greinilega sem þetta hefði borið við
í gær. Þegar hún sá mig, sagði
hún eitthvað við hunditm, sent urr-
aði lágt. Svo rjetti hún mjer hönd-
ina.
»Góðan daginn, dr. de Norman-
ville«, sagði hún og brosti þessu
óviðjafnanlega brosi, er engin kona