Vísir

Dagsetning
  • fyrri mánuðurseptember 1914næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    303112345
    6789101112
    13141516171819
    20212223242526
    27282930123
    45678910

Vísir - 02.09.1914, Blaðsíða 3

Vísir - 02.09.1914, Blaðsíða 3
þess áskynja, aS ÞjótSverjum stó'S mikill geigur af svertingjum frá NorSur-Afríku, er Frakkar höfSu flutt til ófriSarstöSvanna. Her- sveitin var skipuS ungum og ráS- snjöllum Parisarbúum. Þeir báru framan í sig skósvertu, svo aS þeir urSu kolsvartir. Því næst gengu jieir í orustu og geröu áhlaup á ó- vinina, ráku upp ógurleg org, hvolfdu um í sjer glyrnunum og ljetu duglega skína i tennurnar. ÞjóSverjar urSu svo gripnir af skelfingu, aS þeir tóku til fótanna og urSu forflótta fyrir „blámönn- unum“. Þjóðverjar talra Namur. „Grimsby Daily Telegraph" frá 25. f. m. segir frá því, aS ÞjóS- verjar hafi tekiS borgina Namur, líklega tveim dögum áSur. BlaöiS segir, aS þetta sje reynd- ar hiS fyrsta, sem ÞjóSverjar hafi unniS á í ófriönum eftir þriggja vikna baráttu. Borgin var ramlega víggirt, en fjekk þó ekki staSist stórskötahrí'S ÞjóSverja til lengd- ar. AfleiSingin af falli borgarinn- ar var meSal annars sú, aS Frakk- arogBretar urSu aS þoka herdeild- um sínum til landamæra Frakk- lands og búast þar um. Borgin Namur liggur á einkar fögrum staS, þar sem árnar S a m- b r e og M o u s e koma saman. 1- búar eru 33 þúsundir. Yfir Sam- bre liggja nokkrar steinbrýr, sem tengja saman borgarhlutana og bogabrú liggur yfir Mouse. Víg- giröingarnar eru engar eldri en frá 1866, nema einn forn og fagur kastali. Þær þykja snildarlega geröar, enda hafa þær reynst mætavel. Kastalarnir eru tólf og nálega jmjár enskar mílur á milli þeirra. í hverjum kastala voru 300 manns. — Borgin hefur fyrr á tímum oft veriö í hershöndum og eru þar því engin forn stórhýsi. Þau hafa veriö eydd í fyfri styrj- öldum. Ýmsar fregnir. Sagt er, aö Austurríkismenn dragi liö saman viö landamæri ílalíu, aS því er ensk blöö henna 26. f. m. I vöhundruð japanskir flótta- menn komu frá Þýskalandi til Lundúna fyrir viku og voru gerö- ar ráöstafanir til þess aö þeir kæm- usí heim til sín. „Central News“ segir, aö sonur Botha Búahershöföingja, 17 ára gamall, hafi gengiö i sjálfboSaliö Breta án samþykkis foreldra sinna, en þó ekki þvernauSugt þeim. Sendiherra ÞjóSverja í Tangier í I\< ai occo hafði fengiS vegabrjef stjórnarinnar í Marocco, en var síöan tekinn höndum og fluttur út í frakkneskt herskip, eftir fregn frá 25. f. m. Fyrir skömmu elti enskt beiti- skip, „K e n n e t“, þýskan tund- urspillir austur viS Kína. Enska skipiö hætti sjer of nærri flota- stöö ÞjóSverja í Tsingtau í Kiaochau og var skotið á þaS nokkrum sprengikúlum. Skipiö varö fyrir nokkrum skemdum, þrír menn voru drepnir en sjö særSust. — Japanar eru nú teknir aS skjóta á borgina. Hún er sögS ramlega viggirt. SetuliS ÞjóSverja þar er 5000 manns. Keisarinn hefur gef- iS liSinu þá skipun, aS verjast til þrautar. H. t É >■' fí A A. utnboðs- ©g heildsölu- verslun útvegar kaupmönnum og pöntunarfje- íögum vörur frá 150 erlendum verk- smiðjum og stórkaupmönnum, þaraf mörgum norskum og dönskum Versl- unin hefur skrsfstofu í Kaupmannahöfn, sem sjer um fíjóta og áreiðanlega af- greiðslu. HöHin KarpatafjöSIunum eftir I J u 1 e s V e r n e. ---- Frh. „Ef þjer sjáið reyk þarna uppi fjárhirðir, þá hlýtur það að vera reykur“. „Nei, varningssali, nei ! það hefur að líkindum verið móða á sjónaukanum yðar“. . . . „Nuddið þjer hana af“. Friðrik sneri sjónaukanum við, þurkaði glerið varlega með erm- inni, og bar sjónaukann aftur fyrir augað. Um það var ekkert að villast, að það var reyksúla, sem þyrlaðist upp frá turninum í logninu fsteig hann þráðbeint upp og liðaðist sundur hátt uppi. Friðrik var sem þrumulostinn og mælti ekki orð. Ailri athygli hans var beint að höllirini, sem skýin neðan úr dalnum við Orgallhásljettuna tóku nú að lykja á alla vegu. Hann slepti sjónaukanum í skyndi , þreif litlu töskuna sern hjekk við treyjuhans og spurði: „Hvað á hólkurinn yðar að kosta ?“ „Hálft annað gyllini", svaraði varningssalinn. Hann mundi líklegast hafa selt sjónaukann fyrir eitt gyllini hefði Friðrik látið á sjer skilja að hann vildi kaupa hann. En íjárhirðir- inn þjarkaði ekki um verðið. Án umhugsunar stakk hann hendinni niður í töskuna og rjetti honum íjárhæðina. „ÆtliÖ þjer sjáifur að eiga sjónaukann?“ spurði varningssal- inn. „Nei, það er húsbóndi minn, Kaltz hreppstjóri“. „þá greiðir hann yður aftur . . ?“. „Já auðvitað ! þessi tvö gyllini sem hann kostar“. „Hvað þá, tvö gyllini, segið þjer ?“ „Auðvitað, en vertu sæll góði vinur“. „En, góða nótt fjárhirðir sæll Friðrik kallaði á hunda sína og ijet þá reka hjörðina saman og gekk hratt í áttina til Werstþorps- ins. GyÖingurinn horfði á eftir hon- um og hristi höfuðið, eins og hann hefði átt við hálfruglaðan mann. „Hefði jeg vitað það“, tautaði hann fyrir munni sjer þá mundi jeg hafa tekið dálítið meira fyrir sjónaukann. Eftir að hafa enn þá einu sinni hagrætt varningnum við belti sjer og á öxlunum, gekk hann fram með Sílánni og hjelt út á veginn til Karlsburg. Hvert hann fór skiftir engu, því hann kemur ekki meira við sögu þessa. Lesarinn mun ekki heyra meira af hoiium. Frh. .......................... NÝJA VERSLUNÍN — Hverfisgöíu 40 — ‘i Flestalt (utast cg inst) til kvenfatn- | aðar og barna oy margt fleira. £ GOD^RVÓRUR. ÓDYRAR VÖRUR. Kjólasaumastofa byrjar 1. sept. K Faílegi, livíti pukinn. Eftir Guy Bootky. ---- Frh. Þegar svo var komið, leitaði alt það út er þrjóskast var og verst í hori- um. Og er yfirHöíaforinginn, sá er sokina bar á hann, var flutlur í Idnverska Slotastöð, leitaði taöir minn að bonum í S h a u g h a i, ginti hann eins og þurs á afvikinn stað utan-borgar, skoraði á liann að lýsa yfir því opinberlega, að hann hefði haft sig fyrir rangri sök, og er flotaforinginn þverneitaði að taka þann kost, rjetti faðir minn honum skammbyssu, skoraði hann á hólm þegar í stað og skaut hann þar umsvifalaust til bana. I Ð y N N A R-T A U fást á Laugaveg 1. JÓN HALLGRÍMSSON. Lögreglan hóf iuí ieit að honuro, en hann hatði þá gert út og mannað skip fyrir allmikla fjárhæð er hon- um hafði áskotnast nokkru áöur. Hann fjekk sjer flokk útlaga, eins on hann sjálfur var, reyndi þá vel áður en hann sýndi þeim fullt traust ijet þá sverja sjer þagnareið og hjelt svo á haf til þess að ieita cyjar, þar sem þeir gælu búið í friði og óáreittir af öðrum þjóðum. Þeir vöidu sjer bústað lijer og gcimiu liúsin lijerna viö Iiöfuina eru fyrstu íbúðir þeirra. Faðir minn fór einu sinni á missiri hverju tii Hong Kong íil bjargráða og vistafangs. Og einmitt á einni þessari ferð var það, að hann mætti manni sem þekti hann, en af því skyldi mikið i!t hijótast. Orðaseina allmikil hófst með þeim og svo lauk aö maður þessi sagði til föðu* míns. Lög- reglan skarst í leikinn og sió í bar- daga, — lauk svo, að tveir menn lágu dauðir eftir á vígvellinum í fjörunni. Petta varð upphaf að sekt hans. Þá um nóttina elti hann I»át- ur vopnaðra hermanna, er skyldu taka hann höndum, en þá var faðir minn að koma snekkjunni á skrið. Þegar hermennirnir komu í kallfæri skoruðu þeir á föður minn að gef- ast upp. Foringinn kvaðst hafa um- boð til að taka föður minn hönd- um. En hann hafði enga löngun til til þess að komast aftur í klær stjórn- valdantia og skipaði foringjanum að leggja tafarlaust frá snekkjunni. En bátstjóri skipaði mönnum sínum að greiða atróður og leita uppgöngu 'á snekkjunni. Þeir voru aflur var- aðir við að koma nærri henni, en þeir skeyttu því að engu. Nú má gera ,sjer í hugarlund hvað fram fór Skothríð dundi frá snekkjunni. Sex voru bátverjar alls og fjellu fjórir þeirra þegar dauðir fyrir skotunum og þar á meðai foringinn sjáifur. Varð þar ekki meira af kveðjum, en faðir minn sigldi út af höfninni í hraðbyri með fullum segium og öllum strengjum snúnum upp á líf og dauða, en herskip þar í flóan- um sendi honum 3 stórskoí og sakaði hann ekki. Frá þeim degi var hann griðalaus maður. Fje var lagt tii höfuðs honum í öllum aðal- hafnarborgum í Austurheimi, ekki aðeins af Bretastjórn, heldur og af stjórnarvöldunum í Singapore, Hong Kong og öllurn þeiin höfnum, er Norðurálft<mönnum var leyfð sigling á. Faðir minn varð svo æfareiður þeim stjórnarvöldum, er ekki kom mál þetta við, en Ijetu það þó til sín taka, ekki síst er fyrri vinir hans áttiu hjer hlut að máli, að hann strengdi þess heit, að hver sá, er gerðist sekuruinfjörráð við sig,skyldi þess grimmilega gjaida, ef hann fjelli í sínar hendur. — Yður þykir ef til vill ekki ófróðlegt að vita það að Vesey, — maðurinn sem jeg hafði fje af — var forseti á fundi þeim er fyrst ákvað að leggja fje til höfuðs föður mínum og til höf- uðs nijer nokkrum árum síðar, Frh.

x

Vísir

Publication Type:
Collection:
Gegnir:
ISSN:
1670-0872
Language:
Volumes:
72
Issues:
22953
Published:
1910-1981
Available till:
25.11.1981
Locations:
Keyword:
Description:
Dagblað. Fréttir, greinar um innlend sem erlend málefni
Sponsor:
Supplements:
Followed by:

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað: 1147. tölublað (02.09.1914)
https://timarit.is/issue/69674

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1147. tölublað (02.09.1914)

Aðgerðir: