Vísir - 17.11.1914, Blaðsíða 3

Vf SIR
Si«,
Svuntutau,
Slifsi,
Gardínutau,
Dúkar (áteiknaðirj,
Kventreyjur prjónaðar.
Tilbúinn
harnafatnaður,
Karlmannsfatnaður,
Póstkorí,
Fjölbreytt álnavara
og
Prjónafatnaður
o. m. f|.
Hvergi betri kaup en í
kaupir ennþá
velverkaðar satðargærur |
fyrir kr. l/:0 pr kíló. j
og
góða haustull
fyrir kr 2,10 pr *kíló.
J ;
Vefnaöarvöniversl.
á
Laugaveg 24.
Reynið brenda og malaða
BREI 3 13 Íj[ I.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergi ódýrari.
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 10—11 og 12—1.
Fú komu
afmæld efni í
Yetrarfrakka og
Úistera
og mikiðaf alfataefn
um o. fl. öll seld með
hinu alþekta laga verði j
:
eins og undanfarið.
Saumalaun og til fata
hvergi ódýrari.
Gruðm. Sigurðsson.
SvuntupÖYUi
alþektu, margar tegundir, með
ýmsu verði, ætíð fyrirliggjandi, hjá
JÓNl SlGMUNDíiSYNI, gullsmið
Laugaveg 8.
G-erlarannsóknars tofa
Gísla Guðmundssonar
Lækjargölu 14 B (uppi á lofti) er
veniulega opin 11 3 virka daga.
Bjarni P. Johnson
kennir
ensfeu-
Lækjargötu 6 A.
Fallegi liYíti
púkinn.
Eftir
Quy Boothby.
Frh.
Eg vona að þér afsakið orö mín,
en það var út af viðtali við kunn-
ingja minn áður en farið var að
borða. Húsbóndinn hérna segir
mér að Miss Sanderson, auömanns-
dóttirin frá Vesturheimi, sé stödd
hér. Eg vona aö þér afsakið for-
vitnina, en, með leyfi að spyrja,
var ekki þessi stúlka, sem þér vor-
uð að tala við rétt áðan, Miss San-
derson?*
»Jú, það var Miss Sanderson.
Þekkið þér hana þá?«
»Nei, eg hefi aldrei séð hana fyr
á æfi minni. Það er ekki oft, að
hnífur okkar kemur í svo feitt hér
í Singaporc. Annars værum við
ekki margir að hanga hér. En nú
má vera að yður þyki þetta gáska-
hjal um vinkonu yðar, og bið eg
yður þá forláts.
»Nei, sei sei nei«, svaraðí eg.
»Þér skuluð ekki kæra yður um
það. Eg varð þeim samferða frá
Batavíu á franska skipinu, sem kom
hingað í kvöid, og að því litla,
sem eg þekki til hennar, þá virð-
ist hún vera einkar viðfeldin og
auðsjáanlega vera alúðleg, eins og
þér hljótið að hafa tekið eftir.«
»Eg býst við, að það sé enginn
vafi á um auðæfi hennar«, hélt
hann áfram. »Við erum farnir að
verða dálítið tortrygnir gagnvart
auðkvendunum úr þeirri átt, síðan
Vesey frá Hong Kong Iét fallega
hvíta púkann leika svona verklega
á sig.«
»Eg er hræddur um að eg geti
ekki frætt yður mikið um það efni«,
svaraði eg og brosti við. »En það
virðist nú samt alt vera vel um
hennar ferðalag, og auðsjáanlega
þarf hún ekki að neita sér um
neitt. — En þér voruð að minn-
ast á fallega hvíta púkann. Mér
hefir fundist í meira lagi til um
það, sem eg héfi heyrt um þá
persónu. Eruð þér fróðir um það
efni?«
»Hvernig ætti eg að vera það?«,
svaraði hann, nokkuð snögglega, að
mér virtist. »Auðvitað veit eg það,
sem hver maður veit hér eystra,
en meira ekki heldur. Hamingj-
unni sé lof fyrir þaö, að hún hefir
ennþá ekki sýnt mér þann heiður,
að nema mig á brott, eins og hún
gerði við soldáninn af Surabaya
og bessa kumpána hina. En hvað
Miss Sanderson snertii, þá voha eg,
að þér tækið það ekki illa upp
fyrir mér, ef eg beiddi yður að
gera mér þá ánægju, að kynna okk-
ur hvort öðru«.
Auðvitað fór eg ekki að segja
lionum það, að það væri nú ein-
mitt þetta, sem mig langaði mest
til að gera af öllu, en bágt átti eg
þá rrieö að dylja skap mitt. Samt
varð eg nú að leyna gleði minni
með sjálfum mér, því að annars
óttaðist eg, að hann kynni að gruna
mig, Eg kveykti því afíur í vindl-
inum mínum, því að það var dautt
í honum, og sagði síðan svo kæru-
leystslega sem eg gat:
»Eg veit nú ekki með vissu,
hvort eg er nógu kunnugur henni
til þess að leyfa mér það, að kynna
yður henni. En eins og eg sagði
Agæt
E G G
fást hjá
Jes Zimsen.
— Appelsínur, —
— Epli, —
— Vínber —
— og —
— Laukur —
— í versl. —
Dýi aver < dii narfélagi c
heldur fund í kvöld í K. F. U
M. kl. 8 eins og auglýst he’ir
verið í dagblöðunum, vonanci
sækja meðlimirnir vel fundin, og
helst að þeir kou.l með nýja fé-
laga með sér, því til þess að fé
lag þetta geti starfað, þyrfti það
að verða afar-fjölment, þar sem
tekjustofn þess er ekki annað en
árstillög meðlimanna.
þess skal getið að nú nýlega
hafa félaginu bæst margir mjög
nýtir og málsmetandi menn, svo
eg þykist mega marka á því, að
það hefir talsverða samúð hér í
bænum, eins og það á líka skilið.
Núna nýlega hringdi til mín
dýravinur neðan úr bæ, og tjáði
mér að tvo eða þrjá undanfarna
daga hefði trippi verið á rangli á
lóðinni í kringum húsið sitt, það
kæmist ekki í burtu því það gæti
ekki tilt niður einum fætinum „en
hafið þið í Dýraverndunarfélag-
inu“, spurði hann ennfremur,
áðan, þá virðist hún vera glaðlát
stúlka og ekkert gikksleg í sér, svo
að ef eg fæ einhvern tíma tækifæri
til þess, þá held eg, að eg verði
að hætta á það. Nú vona eg, að
þér afsakið mig, eg er að hugsa
um að kveðja yður. Þessi ræfi's
gamli gufuskips-dallur valt svo
mikið alla leið frá Tanjong PrioV,
að eg hefi varla sofnað dúr þessir
þrjár síðustu nætur.«
»Góða nótt, og eg þakka yður
mikillega fyrir samveruna. Gleður
mig mjög, að hafa kynst yður«.
Eg tók undir kveðjuna og að
því búnu fór eg frá honum til
herbergis míns og fór að hátta, og
dreymdi mig, að eg hefði numið
Alie á brott og gat aldrei munað
hvar í veröldinni eg hefði holað
henni niður.
Þegar morgunverði var lokið
daginn eftir, gekk eg út um bæinn
til þess að kaupa hitt og þetta.
Þegar eg kom aftur, um kl. 11,
fann eg Alie og gæslukonu henn-
ar þar sem þær sátu á svölunum
og voru aö bíða eftir tvímennings-
handkerru, sem einn af gistihússþjón-
unum var farinn til að sækja.