Vísir - 12.12.1914, Blaðsíða 3

VISIR
»Og einverunnar beygur svo hafís
kaldri hönd
minn huga snart á þessum dimma
vegi;
mér fanst, sem sjálfur dauðinn sér
dýíði í mína önd,
og dragi gang af völtu lífsins fleyi,
Því vængjum minnar gleði var
varpað þar í bönd,
og vonir mínar brostu þarna eigi«.
»Vakir nokkur< er eitt af tilþrifa-
meiri kvæðum í bókinni. Meðal
annars kemst skáldið þar svo að
orði um trúarbragðafjöldann :
»Því hundruð trúnna hnattarbúar
reyna,
og hrein og trygg er hver á sínum
stað.
Já, hver ein trúin sögð hin eina,
eina,
sem aldrei skeiki, — Hvernig ræt-
ist það?c
Og svo er framhaldið :
»En haldið fast á hjartans vonar-
auði,
með helju fyrir Iífsins sumarmál*
°. s- frv. — Þetta er fallega fram
sett. — —
»Sumar á Síðu« á að vera kröft-
ug náttúrulýsing, sem í reyndinni
er þó fremur bragðdauf hjá skáld-
inu. — Það er t. d. ekki mikill
frumleiki eða þróttur í þessum
hriurn :
»H:ð efra liggur geimur grænna
heiöa;
í gróðursæld þar una hjarðir lengi.
En neðra slétt og umfangsmikil
engi
uin allar jarðir loðinn faðminn
breiða«.
Er það eigi hálf óviðkunnanlegt, að
tala um I o ð i n n faðm ?
Minna mætti hér á allmörg frem-
ur lagleg kvæði, þó ekki sé rúm
til að birta neitt úr þeim hér.
Þessi kvæði eru : »Hrygðarsjón«,
»Hann stal«, »Hjá gálganum«,
»Fækkum hlekkjum, en fjölgum
ekki«, »Tóan svanga* og ef til vill
nokkur fleiri.
Rímið á kvæðum Jak. Thor. er
víðast hvar óþvingað og kveðand-
in lipur; að þessu leyti stendur
hann eigi mikið að baki sumum
góðskáldum vorum. En kvæði hans
eru yfirleitt þur, og svala þess
vegna lítt þorsta ljóðþyrstrar sálar.
Yersl. JjDIITBOEfi’.
H VERGI BETRI KAUP TIL
JÓLANNA.
IO°(
AFSLÁTTUR Á
10 ALLRI
VEFIAÐAE- JAM- 0& GLERYðEU
FRÁ 15. DES. TIL J Ó L A.
MARGT FALLEGT OG NÝTT KOMIÐ MEÐ s/s »BOTNÍU«.
VERSL. ,E D I N B O R G’.
— Ekki verður heldur séð af »Snæ-
ljósum*, að höf. þeirra ryðji nýjar
brautir með skáldskap sínum. —
Vcgna þess, hve míkið lof hefir
verið borið á þennan höf., væri á-
stæða til að ætla, að hann fylti upp
skarð einhvers hinna eldri eða
burtförnu þjóðskálda vorra. En frá
mínu sjónarmiði gerir hann það
bókstafiega ekki. — Hann á hvergi
til lipurö eða viðkvæmni Jónasar
eða Steingríms, ekki báfleygi Bjarna
eða Matthíasar. Ekki hugmynda-
gnótt Gröndals eða kraft Gríms, og
því síst ljóðsnild Þorsteins Erlings-
sonar. — —
Höf. »Snæljósa« verður að Ieika
Ijóðhörpu sína mýkri mundum, —
slá oftar á næmustu og viðkvæm-
ustu strengina, ef ljóð hans eiga að
finna leið til hjartnanna, eða
ef hann á að geta erft sæti einhvers
þeirra ljóðkonunga, sem eg áður
hefi nefnt.
En það er í raun og veru óþarft,
að vera að gera neinar áætlanir um
skáld-framþróun þessa höf. — Mig
grunar, að hann muni aldrei kom-
ast í tölu þjóðskáldanna, því til
þess virðist hann skorta ekki e i 11
heldur a 11. —
í nóv. 1914.
P. P.
*
(STENOGRAFI) —
H H.T, Sloan-Duployan-
kennir lielgi Tómasson, Hverfis-
götu46. Talsími 177, heima 6-7e.m.
Bæði kend „Konior“- & „De-
bat“ Stenografi.
OG
BEST HJÁ
3es Xvmsew
Versl. »Hlíf« (Grettisg. 26
seluraðeins vandaðar vörur.
Verðið er sanngjarnt.
D. C. M. rjóminn nr. 1, kominn
aftur.
Oerlarannsóknarstofa
Gísla Guðmundssonar
Lækjargötu 14 B (uppi á loftl) er
Venjulega opin 11—-3 virkadaga.
Lj ósmy ndastof a
7
Carls Olafssonar
Laugaveg 46 Talsími 291
stæktéár. ljósmyndir í öllum stærðum.
Verðið er sanngjarnt. Vinna og verkefni hið vandaðasta^ A v a 11
kærkomin jólagjöf.
Ejötfars Fiskifars
er nú til sölu daglega í
Niðursuðuverksmiðjunni Norðurstíg 4.
Eallegi livlti
púkinn.
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
»Nú sést víst til póstskipsins.
Hafið þér gefið skipanir yðar mönn-
unuin. sem á því eru? Haldið þér
að þeir skilji til fullnustu hvaða
verk bíður þeirra?*
»FylIilega«, svaraði hann, »eg
hefi sjálfur búið þá undir. Þér
megið vera vissir um að þeir gera
engin axarsköft. Mateson er fyrir
þeim, og hann hefir aidrei brugð-
ist hingað til.c
»Undir hvaða yfirskyni ferðast
þeir?«
»Mateson er á trúboðsferð til
Shanghai, Calderman er ferðamað-
ur á Ieið til Nagasaki, Burns te-
kaupmaður á )eið til Tu-chou, Al-
derney blaðfréttasnati á leið til
Austurlanda, Braham er amerískur
^ylnueigandi á heimleið gegnum
^okohama og San Francisco, Bal-
der er indverskur borgari, sem feng-
ið liefir leyfi til að ferðast til Japan«.
»Það er gott, og skipanirnar?«
»Verða framkvæmdar nákvæm-
Ifga. Þegar þeir nálgast lystiskipið
og hafa komið auga á neyðar-
flaggið hjá okkur, þá eiga þeir
Mateson og Balder að fara upp á
stjórnpallinn, ógna verðinum með
skammbyssum sínum og skipstjór-
anum sömuleiðis, ef hann er þar.
Síðan neyða þeir hann til að stöðva
skipið. Burns tekur sér stöðu við
uppgönguna á fyrsta farrými, en
Alderney á öðru farrými. Calder-
man verður við dyrnar á vélarúm-
inu og Braham við uppgönguna
fram á. Þá skjótum við báti og
sækjum manmnn.c
»Það er gott, Mr. Walworth.
Þér hafið komið þessu ágætlega
vel fyrir og eg er yður mjög þakk-
Iát«.
Ánægjuroða brá fyrir á andliti
mannsins, sem annars var venjulega
fölt. Hann svaraði engu, en hneigði
sig aðeins og fór upp á þilfar.
Aiie sneri sér þá að mér.
»Dr. de Normanvillec, mælti hún.
»Eg hefi ekki þakkað yður ennþá
hjálp yðar í þessu seinasta ævin-
týri voru. Eg efast um að mér
hefði verið unt að koma því svo
heppilega í kring, ef yðar hefði
ekki notið við.«
»Þér skuluð ekki vera að þakka
mér«, svaraði eg. Þér getið því
nærri, að eg myndi aldrei hafa lát-
ið þorparann svíkja yður. Þér vitið,
Alie, hversu mjög eg —, en um
þetta hefi eg gefið yður loforð, svo
að eg má ekki segjs það sem mig
langar til.c
»Ekki ennþá«, sagði hún blíð-
lega. »Einhvern tíma kemur að því,
að þér megið segja það svo oft
sem þér viljið. En þangað til verð-
um við að starfa. Viljið þér koma
upp á þilfar, eða viljið þér heldur
vera kyr hér niðri ?«
»Eg vildi gjarna koma upp með
yður«, svaraði eg, og gengum við
svo saman upp stigann. En sú
breyting, þegar við komum upp!
Eg glápti, og gat varla trúað mín-
um eigin augum. Fyrir einni klukku-
stund höfðu gnæft þarna tvö ljóm-
andi falleg siglutré með öllum
reiða, en nú hékk þar hrafl af bjálka-
brotum og kaðlaflækjum. Fyrir fram-
an framsiglu var skjólboröið alt
brotið niður bakborðs megiu, eða
virtist vera það, og hékk þar út af
borðstokknum annað sýnishornið af
brotnum reiða. Þrátt fyrir hið við-
feldna sóltjaid á afturþiljunum og
R. C. Y. S. merkið á rárendanum,
leit Reikistjarnan út eins og full-
komið flak. En það var mér ráð-
gáta, hvað alt þetta ætti að þýða.
Þess var nú samt sem áður ekki
mjög langt að bíða, að eg yrði
þess vísari.
Alie hafði gengiö aftur á og
hallaði sér nú upp að borðstokkn-
um á bakborða og virti fyrir sér í
sjónauka stórt eimskip, sem óðum
hækkaði, yst við sjóndeildarhring-
inn. Eg reikaði í áttina þangað
mátulega snemma til þess, að eg
heyrði hana segja við Waiworth
og yfirmanninn, sem á verði var,
er báðir horfðu á skipið:
»Það stefnir beint til okkar. Drag-
ið upp enska flaggið í hálfa stöng,
Mr. Patterson, og þegar þér hald-
ið að það sé komið nógu nærri.
þá sýnið þér enn brýnni merki um
það, að við þurfum hjálp.c