Vísir - 24.12.1914, Side 1

1280
VÍSIR
Stærsta, besta og ódýrasta
blað á íslenska tungu.
Um 500 tölublöð um árið.
Verð innanlands: Einstölc
blöð3au. MánuðurOOau.
Arsfj. kr. 1,75. Árg. kr.7,00.
Erl. kr. 9,00 eða 2^2 doll.
VÍSIR
Fímtudaginn 24. desember 1914.
YÍSIH
kemur út kl. 12 á hádegi
hvern virkan dag. - Skrif-
slofa og afgreiðsla Austur-
str.14. Opin kl. 7 árd. til 8
síðd. Sími400. - Ritstjóri:
Gunnar SigurðssonfráSela-
læk. Til viðt. venjul. kl. 2-3siðd.
Ur Jólaljóðum“.
Eflir Gustaf Fröding.
II. Pað er kalt.
Pað er kalt, — og marr og brak i breða,
brimhvitt fellur hrím á kamp og skör, —
móti kafaldshríð um hfarn á sleða
hröðum við um skóginn okkar för.
Skógur gisnar, blasir bládjúp víkin,
blysum stráð og fólki okkur við, —
eins og draumsjón œfinlgra-ríkin
opna par sín víðu, glœstu hlið.
Rauðir blossar blika’ og leika’ um móinn,
blgsa-leiftur stíga um svellin dans,
wartir bletta sig um hvítan snjóinn
sveimar fólks og skuggar mannfjöldans.
Dökk og kynleg hrika-likun lijalla,
hvassbrýn fyrsta aldamorguns tröll,
ota móti himni skugga-skalla,
skyggja’ á dalsins alabasturs-höll.
Hjer og hvar sjer Ijós frá arni’ og lampa
Ijóma gegnum rúðu’ á sveitabœ,
og úr hvelfda kirkju-gluggans glampa
glit-ár Ijóssins bruna’ um jóla-snœ.
* *
— Prumuraustin veikist vígða málmsins,
voldug — titrar — deyr í lágum hreim.
Heyrið blíðan boðskap morgunsálmsins
birting lýsa’, er Kristur fœrði heim!
Skugga-veröld, reyrð í ramman dróma,
roðin blóði, kvalatólum níst,
þá varð frjáls, og síðan söngs og hljóma
sigurljóð um göng og hvelfing brýzt.
Mannabörn, sem vonarvana liniga
veik i duftið, lífsstríðs oki mœdd,
snöggvast hátt á hljómsins vœngjum stíga,
hvild i Ijóssins veldi’ og friði gœdd.
★ ★
*
En í geimnum endalausa, víða,
eilífs himindjúpsins stjörnu-bál
benda hljóð, að huldu marki líða,
hœrra’ en skynjar nokkur mannleg sál.
Guðm. Guðmundsson.
——^-w-—-—^———----------------- —
Hersöngur Finrm.
(íijörneborgerncs march.)
Eflir liuneberg.
Synir
lýðs, er lét sitt blóð
á Leipzigsléltum, Narvamelum, Liitzenzhólum, Póllandssöndum.
Enn er
prek i vorri þjóð
til þess, að rjóða fjandablóði vigaslóð.
Burt með *
kyrðir, hvíld og jrið,
því stormur dynur, logar leiptra, vopnin þeyta vígabröndum.
Fram, fram,
glatt með hjör við hlið
þvi hraustir feður sjá, hvort dugar svona lið.
Háleitt það er
sem heimtar oss að verki,
Ben-vanir vér
og valinn hjörinn sterki.
Allir —
fúsir fram á við,
hér er vors œfaforna frelsis fagra svið.
Skín hátt ,
vort sigursœla merki
slitið af styrjöld, œfagömlum dögum frá.
Fram, fram vor her, sem hörfa aldrei má.
Vér liefjum ennþá voð með litum Finnlands á.
Aldrei
varga veldi skal
oss slíta úr faðmi fósturláð vort meðan blóð er enn í œðum.
Aldrei
slíkl skal heyrast hjal,
að finnska þjóðin frjálsan svíki fjallasal.
Falla
hraustum sœmir hal,
en aldrei víkja, aldrei svíkja, aldrei lúta lyddu-hrœðum.
Hetjan
fellur fús í val
að unnum sigri fegnir gistum feigðarsal.
Bregðum nú branct
og böðla lömum hendur.
Lát fyrir land,
er líf, sem eilíft stendur.
Hvíld-lausi
fram úr stríði’ i strlð,
því stundin nú er vorrar etidurreisnar tíð.
Mannfall
og stórtjón enn, sem endur,
að eins sem trygðarpanta skoðum vér.
Heill, þjóðarmerki, fast vjer fylgjum þér
og frœkinn drengjaskari ennþá hátt þig ber.
Ljósið.
Saga eftir B. Þ. Gröndal.
Hálfum mánuði fyrir jól hafði
Jón í Brimilsey ætlað sér að fara
kaupstaðarferðina — jólaferðina
sína — en aldrei hafði geíið á
sjó allan þann tíma. Sífeldir út-
sunnanstormar og brim höfðu
bannað alt samband við land.
Brimilsey lá dýpst allra eyja
á firðinum, þeirra er bygðar
eru. Voru þaðan um þrjár vikur
sjávar til lands, þangað sem
stytst var, og mátti sú leið heita
fremur torsótt að vetrarlagi. Því
nær þrir ijórðu hlutar vegarins
var hinn svo nefndi Brimils-
eyjarllói — breitt sund opið fyrir
hafi. Umhverfis eyjuna voru
nokkrir hólmar og sker og var
vandfarin leið inn í lendingar-
voginn á heimaeyjunni og lítt
fær í dimmu, nema því betra
veður væri. Sérstaklega þótti
varasamur boði sá, er Einbúi
var nefndur og lá skamt vestur
og fram af leiðinni inn i voginn