Vísir - 12.01.1915, Blaðsíða 3

visu
trA
Sasstol
ÁGÆTF UTLENT
geymt í húú
Uostar heimflutt kv. 550 pr. 160 kíló (skippund)
bií Timbur og kolaversiunin
Afsláttur! Afslátturl
i
Nú um tfma sel]ast: Sllfsl, barnakjélar, murgua-
kjólar, fatnaður (tiskosisir) of prjónaföt og margt Heira með
miklutn afslætíl í
Y efnaðarvöruversl. á L vs:.24
Tjara - Stálbik - Verk - Mótorbátsblakklr - Arar
- Smfðajárn margarteg. - Járnplðtur svartar og galvani-
ssraðar, mörg mjmtr. Vélamálnlag (rauð og grá, þoras-
ar fljótt), Lestarrúmsmálning fyrlr botnvðrpusklp (8.
W. Enamol) eem vantað hefir og oft hefir verið ajiurt eftir, er
nú komið til
Slippfélagsins
.Reykjavík’.
pn!kasbandið útbýtti fötum til fá-
_ a ba.na og nutu þess 70 böm,
Ollum þe m. er hjálpuðu oss til þess
? ^ e^Ía gamalmenni og börn um jól-
ui. hvort sem gja irnar voru peningar
e a vörur, stórar eða smáar, biðjum
vér Vísir að flytja vo t innilegasta
pakklaeti.
Sá sem gleöur aðra gleður sjálfan
sig.
S. Bjarnason. S. Orauslund.
JÖEÐ
S ásamt litlu búi ig;
^skast til leigu frá 14. maí n. k.
Uppl. á afgr. Vísis.
Mossago-iaiknlr
&uðm. Pétursson
GfirÖaBtrssjJ 4.
Hoinukl. í-7e. h. Sí*i 39,.
Kjötflot
FÆST í
}C\5uif ei&sm.
}lotlu¥sUa
Saumavélar
*f öllum gerðum tekur undirritað-
ur til aðgerðar. Óvanalega fljót af-
greiðsla og vel af hendi leyat.
Grettisgötu 22 D.
Erlingur Filippuaseon.
y supvB UgsUuxa
frá J. Schartnong.
Umboð fyrir íiland:
Gunnhllei Thorsteinson,
Rcykjtvík.
G. Gísiason & Hay
úafa neðantaldar vörur til heildsölu í Bvík.
■ =■-== Talsími 281 .
Hveiti.
Rúgmjöl.
Baunir.
Hiensnabygg.
Sago.
Kartöflumjöl.
Brauð (í tunnum).
Katfi.
Epli.
Lauk.
»Víking«-mjó)k.
Rúsínur.
Sápa, ýmiskonar.
Kerti.
Eldspitur.
Fiskilínur.
Önglar.
Línubelgir.
Rúðugler.
Smjörlíki.
Plöntufeiti.
Ávaxtasulta.
Stúfasirs.
Höfuðföt.
Umbúðapappír (óle*in
Ýmiskonar vefnaðarvara o. fl.
dagblöð).
Höliin
í
Karpatafjöllunum
Eftir
Jules Verne.
Frh.
,8- kapítuii.
^fyfingin.
Þar eð ungi greilinn ,
brjálaður, mundi mönn
hafa skilist þsð sen» ger
það sem hér fer á eftir
bot ð við:
Fftir samkomulagi við
'”'tnn sinn, hafði Orfanik, eins og
' ‘ðut htfir verið sagt, farið til Bis-
tri,z» °K beðtð þar eftir húsbónda
sí/ium í fjóra daga, þegar sá tfmi
var liðtnn, varð hann alvarlega
hræddur um, að Rudolf hefði orð-
1? f^rir s,ysi ' ’ð sprenginguna.
^ði hræðsla og forvitni hafð rek-
’ hann til Werst, og svo þaðan
pP að hallarrústununi.
það hefði hann ekki átt að
Cra’ Því lögreglan, sem hafði feng-
iö lýsingu á honum hjá Rotzko,
tók hann fastann þegar f stað.
Hann var fluttur í fangelsið í
Kirlsburg, og það Ieið ekki á löngu
áður en hann sá, aö sér mundi
best, að skýra alt þetta til hlýtar,
til þess að losna undan, að verða
ákærður, sem samsekur í morðinu
á Stellu.
Þótt undarlegt megi virðast, var
svo að sjá, sem þessi sérvitri vís-
inöamaður, léti sig engu skifta
dauða velgerðamanns síns.
Fyrir margítrekaðar sputningar
Roizko’s, sagði hann, að Stelia væri
í raun og veru dáin fyrir ftmm ár-
um, og grafin í kirkjuga ðinum í
Neapel,
Þá greip rannsóknardómarinn
fram f, Qg spurði hvernig þaö —
Þar sem Stella var komin undir
græna *orfu — gæti átt sér stað,
að Franz hefði heyrt hana syngja
1 ,veitill8astofunni í Werst, og seinna
séð hana — sanikvæmt framburöi
Rolzko’s -- Uppj á múrvíginu?
Skýringin á þessum merkilegu
atburðum, sem á þeim tímum voru
öllum óskiljanlegir, var samt sem
áður ntjög einföld.
Eins og viö vitum, varð Rudolf
barón v. Gortz alveg örvita af sorg,
þegar hann heyröi í Neapel, að
Stetla hefði í hyggju að hætta að
syngja, og gifta sig Franz greifa
v. Telek. Þá varö hann að sjá á
bak þeirri göfgandi nautn, sem það
var honum, að njóta listar hennar.
Þá stakk Orfanik upp á þvf við
hann, aö þeir rituðu á hljóðrita,
helstu söngva þá — sem hún haföi
vaiið síðasta kvöldið — svoþeirgætu
notið þeirra í allri sinni fegurð ár-
um saman.
Hljóðritinn var á þeim tímum
oröinn svo fullkominn — og fyrir
snild Orfaniks — svo dásamlega úr
garði geröur, aö hann gat endur-
hljómað mannsrödd, án þess hún
misti nokkuð við það, hvorki hljóm-
fcgurð, blæ, eða styrkleika.
Barón v. Oortz tók fegins hendi
þessari uppástungu. Svo lítið bar
á, gátu þeir komið hljóðritanum
inn í stúkuna, sem þeir höfðu leigt
fyrir allan tímann, sem leikiö var,
og hann ritaði síðan alla söngva
listakonunnar, alt að sfðasta söngn-
um úr »Orlando«, sem endaði svo
sviplega vlö dauöa Stellu.
Dauði söngkonunnar lagðist samt
mjög þungt á baróninn, og jafn-
skjótt og hún haföi verið grafin,
flýði hann upp t' þessa ciumana-
legu höll, þar sem hann á hverju
kveldi sat hugfanginn eins og í
leiðslu, og hiustaði á söng hennar.
Og ekki nóg meö það — held-
ur sá hann hana einnig — rétt
eins og hann sæti á sfnum vcnju-
lega stað í leikhúsinu,
En þetta var þó ekki annað en
sjónhverfing.
Eins og áöur er getið, átti barén
v. Qortz ágætt málverk af þessari
ungu söngkonu, Málverkið, sem var
sannkallaö iistavcrk, var í fullri lík-
amsstærð, og sýndi Stellu sem »An-
gelicu" í síðasta þættinunr í »Or-
lando«, einmitt á þeirri stundu,
sem hún á að syngja dauðasöng-
inn.
Meö þessu málverki hepnaðist
Orfanik nú, að framleiða Ijósnrynd,
sem, einkum í hæfilegri fjarlægö,
var svo lík Stellu lifandi, að varla
mátti í milli sjá.