Vísir - 24.02.1915, Blaðsíða 2

Vísir - 24.02.1915, Blaðsíða 2
v I s l R Svar íil hr. A. B. Það er kunnugt, að blaðamenn vilja gjarna eiga síðasta oröið, og »art gerlegt fyrir þá, sem enthvað hafa nytsamara að starfa, að eiga í blaðadeilum við þann flokk mann- kvnsins. nema brýna nauðsyn Deri til. Samt vil eg skjóta fáeinum orö- um til ritstjóra Vísis út af athuga- semdum hans í blaðinu í dag við grein tnína, en hugga skal eg lcs- endur Vísis með því, að það skulu verða síðustu orð mín í þessu máli. 1. »Samtiden« var lánuð út af salnum í þetta eina sinni, er eg gat um í grein minni og kom aftur eftir 3 eða 4 daga, svo að ritstjórinn hlýtur að hafa leitað illa eða sjaldan, hafi hann ekki fundið hana í salnum, í hyllum safnsins eða höndum lesenda. En víst er um það, að eg get ekki af- hent hr. A. B. hana né önnur »Skandinavisk« tímarit »glæný úr póstpokunum«, eins og harn kemst að oröi, með því að eg fæ þau öll frá bókaverslun ísafoldar. Auk ! þess kemur »Samtiden« af skiljan- | legum ástæðum jafnaðarlega nokkru seinna hingað til landsins en dönsku tímaritin. 2. »Outlook« og »Das Echo* hafa eigi — eins og fá má út úr ónákværnum orðum t grein minni — venjulega verið lánuð viku göm- ul tveim gömlum stjórnarnefndar- mönnum safnsins ; þau hafa oftlega legið framini vikum og mánuðum saman, áður en þeir hafa beðið um þau og fengið þau. Og auðvitað skila þeir þeim svo aftur til lestr- arsalsvarðar, sem á að gera þeim aðvart, ef dráttur verður á skilum. Útlán þessi liafa beint orðið al- mer.ningi að notum, þar sem ýms- ar góðar og gagnlegar hugvekjur í blöðum á íslenska tungn eru þeim að þakka. 3. Tímaritin liggja einmitt missiri frammi á Iestrarsalnum, eða jafnað- arlega þar til þau eru irinbundin, svo að athugasemd hr. A. B. um það atriði er með öllu óþörf, 4. Eg hefi grun um, að hr. A. B. sé eigi mjög tíður gestur á lestr- arsalnum, þar sem hann hefir aldrei séð læknatímaritin lesin þar. Hefði hann snúið sér til þeirra prófessor- anna, Quðmundar Magnússonar, Guðmundar Hannessonar, Sæmund- ar Bjarnhéðinssonar, héraðslæknis- ins, Matthíasar læknis Einarssonar o. fl. lækna, mundi hann hafa kom- ist að raun urn, að einmitt þessi tímarit eru meira og ræk'legar not- uö á safninu en nokkur önnur. Hjá þeim hefði hann einnig getað fræöst um, hvort þeir hefðu orðið fyrir vanskilum eða drælti af minni hendi. 5. Öll þau tímarit, sem til safns- ins koma, eru afgreidd frá mér sam- dægurs beina leið inn á lestrarsal, eða næsta dag, ef sending kemur síðla dags og mikið berst að í einu af bókabögglum og tfmarita; en hins hefi eg orðið var, að safnið fær stundum seinna ýms tímarit, en einstakir menn, sem panta þau, og mun það ýmist stafa af því, að meiri afgreiðsla tekur Iengri tfma og hins vegar af því. að skiftavin- irnir erlendis vilja spara safninu burðargjald sem mest, og draga því uft smælkið saman í stærii sendingar. Hefi eg skrifað þeim fyrir nokkrum tíma og æskt þess, að öll t í m a r i t yrðu send safn- inu mánaðarlega. Að loku.n skal eg geta þess, að eg mun jafnt í þessu cfni sem öðra haga mér eftir því, sem eg tel rétt- ! ast og sanngjarnast, en eigi eftir fyrirskipun V'ísis eða annara blaða. Og kæmi t. d. það slys fyrir hr. A, B. að tótbrotna — sem vonandi eigi veröur — mundi eg lána hcn- um, ef hann óskaði, eitt hefti af »Samtiden« eða oðtu því tímariti, sem hjarta hans girntist, þótt eigi hefði legið ftammi á lestrarsal nema vikutíma. Reykjavík 22. íebr. 1915. Jón Jakobsson. * * * * * * * * * Aths. Eg þarf ekki að ergja herra landsbókavörðinn á því, að feygja langt úr »síðasta orðinu*. í þessu svari sínu er svo langt frá því, að hann hafi haggað við því, er hann haföi áður játað og sýndi að eg hafði rétt fyrir mér í aðfinslu minni, að hann flýtir sér jafnvel að kannast við annað, sem eg vék að í síðari grein minni, að safniö niætti ekki svo búið vera láta, sem sé það, að það fái sum u'maritin seinna en einstakir menn. Það er gott, að hann gengst við þessu, og enn þá betra, að hann segist hafa ge t ráð- stafanir til þess, að það verði lagað. Það gleður mig og, að hann skuli vera mér samdóma um það, hve lengi tímaritin eigi að liggja frammi á safninu, — bara að þau liggi þar þá þann tíma. Eg skal eKkert vefengja það, að lestur þessara tveggja manna á rit- unum hafi borið góðan ávöxt, en engu aö síður væri það æskilegt, að þeir læsu þau í safninu eins og aðrir menn, sem ekki vilja eða geta keypt þau sjálfir. Það var síður en svo, að eg drótlaði að satnstjórninni vanhirðu á læknatímaritum. Eg tók þau ein- mitt til dæmis um það, að sum tímarit gætu þó verið með skilum í safninu, og eg tók þau til vegna þess, að mér þótti bera fullmikið á þeim þar í samanburði við önnur alþýðlegra efnis, svo miklu færri sem þó hafa þeirra not. Síðan hefi eg reyndar heyrt, að læknarnir borgi þau að einhverju leyti sjálfir. Hitt vona eg að landsbókavörður fyr'r- gefi mér, þótt eg fari ekki að skifía mér af því, hve mikið þeir lesa þau. Má vera, aö það sé mikið, en e g hefi ekki séð það. Eg þakka herra landsbókaverðin- um fyrir góðvættlegt og gamansamt tilboð hans í endi greinarinnar, en þótt eg legðist í rúmið af tómri mannvonsku, vona eg þó, að eg vilji honum aldrei svo ilt, að eg fari að freista hans til þess, að ljá mér handbækur eða tímarit af lestr- arsalnum og baka honum þannig réttláta reiði almennings. Tyrkland og ófriðurinn ---- Nl. 5. Balkan. Þaðan kom nú aö vísu íkveykjan f þessum ófriði, eða svo var kall- að aö minsta kosti. En þótt Serbar og Svartfellingar berðust við Aust- urríkismenn, þá var þó enginn kominn til þess, að segja það, að hinar aðrar þjóðir á Balkanskagan- um flæktust inn í ófriðinn þar fyrir. Þá fyrst, er Tyrkir skárust í hann, rnögnuðust ófriðarhorfurnar á Balk- anskaga að marki. Um þau ríki, sem enn eru þar hlutlaus, togast nú stórvelda-banda- lögin á, eins og hrátt skinn, og veitir ýmsum betur. Nú er að líta á það, hvernig ástatt er um þau rfki, Búlgaría gekk, eins og menn muna, einna harðast fram gegn Tyikjum í fyrri Balkan-styrjöldinni um árið, enda hafði hún ætlað til launa fyr.r það. Hún vildi fá Ma- kedoniu með borgínni Saloniki og jatnvel Þrakíu og Miklagarð. Þetta »fór nú alt með dauða barninu*, f síðari styrjöldinni, og kendu Búlg- arar Rússum — vinum sínum, er veriö höfðu — uin það, hve af- skiftir þeir urðu af herfanginu. Metir síðan verið fátt með þeim og Rússum. Að vísu reyndu Rússar aö hafa þá góða meö því, að útvega þeim lán hjá Frökkum, en þá urðu Þjóðverjar fljótari til, lánuðu Búlg- uium hálfan miljarð og fengu i not- um þess leyíi til þess, að leggja járnbraut um landið alt til sjávar. Er nú stjórn landsins mjög undir á"irifum Þjóðverja, en hins vegar er enn allmikill flokkur meðal þjóö- annnar, se n heldur trygð við Rússa. í kúmeníu er ástandið alveg öf- ligt. Það Iand hafði ætið fylgt Aust- urríki, en veriö móihverft Rúss- landi, síðan í Tyrkjastríðinu 1878. En er Auslurríki tók að efla Búl- garíu gegn fjandþjóð sinni, Serbíu, þá sneri Rúmenfa við blaðinu og vingaðist við Rússa. Þóttu það stór- tíðindi, er Czarinn ferðaðist þang- að sjálfur, rétt áöur en ófriðurinn rnikli hófst. Þá hafa Frakkar ogal- veg ætlað að kæfa Rúmena með blíðlátum. Þar í landi er því stjórn- in þeim megin, en mikill flokkur meðal þjóöarinnar man Rússum fornan fjandskap. Franian af ófriðinum var svo að sjá, sem bæði pessi lönd myndu taka höndum saman og nota sér neyö oerbíu til þess að hafa út úr henni allmikil landsvæði. Vildi Seibía mikið til vinna, að Búigaría yrði hlutlaus, og enn meira til þess, ef hún vildi ganga í ófriðinn með sér. En er Serbar fengu hjálparlið frá bandamönnum sfnum og ráku Austurríkismenn af höndum sér, voru þeir ekki seinir á sér að taka aftur allar þær ívilnanir, er þeir hötðu haft við orð að veita Búl- garíu, og urðu Búlgarar þá auð- vitað fokvoudir. Þó hafa þeir ekki hafst neitt verulegt að ennþá. Að visu hafa nokkrir þingmenn þeirra strokið til Miklagarðs í bræöi sinni, en stjórnin hefir verið að þinga við ftalíu um þessi mál. Ítalía er sem sé að verða Balk- an-stórveldi. Albanía, sem á að heita eitt af sjálfstæðu ríkjunum á skaganum, hefir öll verið í upp- námi, og þar hefir Ítalía skorist í leikinn, og stendur Grikkjum eink- um stuggur af framfetði þeirra þar. Þeir eru enn eitt hlutlausa ríkiö á skaganum, og hafa s'g Iftt eða ekki í frammi, enn sem komið er. Kepp- ast nú allir viö að smjaöra fyrir Ítalíu, ekki síst Rússar, og lofa þeim UPPBOÐ verður haldið í Lækjarhvammi við Laugaveg á laugardaginn 27. þ. m. kl. 2 e. h. Verða þar seldar 5 kýr, 2 til 3 hestar og nokkuð af töðu. 23. febr. 1915. Bæjarfóg’etinn í Eeyiíjavík. Vínber, Epli, Appelsínur, Sítrónnr —:c:— —:o:— komu nú með »STERLING« til —:o:— —:o:~ JES ZIMSEN. A. B.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.