Vísir - 28.02.1915, Blaðsíða 2

það kemur ákaflega oft fyrir, að 'nermenn þeir, er verða særðir
nú í stríðinu, halda lífí vegna þess, að kúlan hefir rekist á einhvern
harðan hlut í vasa þeirra eða á þeim. þannig bar það við, að son-
ur prests eins á Suðurjótlandi frelsaðist vegna þess, að kúlan lenti í
vasabiblíu hans og festist þar. Var þetta af mörgum trúmönnum
lagt út sem hinn mesti vottur um sérstaka handleiðslu Guðs og
sem tákn þess, að allir ættu að vera með biblíu stöðugt í vasa sín-
um. En það er margt fleira, er frelsar líf hermannanna. þar á meðal
eru úrin, og fylgir hér mynd af vasaúri er frelsaði eiganda sinn.
Kúlan lenti í úrinu. og lagðist úreigandinn af sárum þeim, er kúlan
og úrbrotin bökuðu honum, en honum er fyrir löngu batnað. Ann-
ars hefir herfróðum mönnum talist svo til, að armúr þau, er nú tíðk-
ast, séu hættuleg, vegna þess, að sár þau, er af úrbrotunum leiða,
gróa seint og illa.
Hrútar".
Afstaða Dana.
Snörp grein d ö n s k .
Meöan vér fslendingar eigum svo
mikið unuir Dönutn um utansikis-
mái. sem nú eigum vér, varðar oss í
ekki um annað öliu meira í þess- j
ari styrjöld, en afstöðu þeirra til j
ófriðaiþjóóanna, en nú eru þeir i
tímar, að hún getur breyst fyrr
en varir.
í ritsijórnargrem eínni i danska
blaðinu »riovedsta í:n« er talað um
aðvaranir Þjóðverja til hl"tiausu
þjóðanna út af yíiflýsingu þeirra um
hína fyrirhuguðu haígirðingu um 1
Bretland.
Blaðiö ber íyrst saman bessa aö-
vörun og þá er Bretar kunngerðu
forðum, er þeir lýstu Norðursióinn
ófriðarsvæði, og telur þá hina þýsku
óliku viðsjárverðari. Ef farið væri
eftir henni, þá væri það sama sem
að hætta ölium viðskiftum við Bret-
land á sjó. Hvort slíkt sé leyíilegt,
skuli blaðið lata liggja á ntilli hluta,
— fyrsta missirt óttiðarins haii nú
ekki orðið til þess, að sannfæra
heiminn um það, að það, sem lög-
legt er, veiti hlutiausum þjóðum
neina tryggingu. — Ekki skuit það
heldur tala um hift, hvort það sé I
framkvæmanlegt, en sérfræðingar
dragi það nú reyndar í efa. En að
það vaki fyrir Þjóðverjum, að taka
fyrir alla sjóverslun Breta, það sé
vafalaust, því að annars væri alt
þetta tómt vindhögg, enda bendi
orðsending Þjóðverja greinilega á
það. Þar séu bornar þær sakir á
Breta, að athafnir þeirra tniði ber-
sýnilega að því, að lama löglega
verslun hlutlausra þjóða, en síðan
þær á hinar hlutlausu þjóðir, að j
þær hafi lálið Breta þröngva sér til
þess, að láta taka af sér þýska
menn og þýskar vörur, og eins hins,
að teppa vöruflutning gegnum lönd
sín til friðsamlegra þarfa á Þýska-
landi.
Blaðið bendir nú á það, hve illa
þessar aðfinslur komi heimogsam-
an við gleði Þjóðverja yfir kon-
ungastefnunni í Málmhaugum og
mótmælum Norðurlanda, er þeir
höfðu falið beint gegn Bretum og
Frökkum. Síðan víkur blaðið rián-
ar að þeim ummælum Þjóðverja, i
er því þykir sem í felist hótanir til j
hlutlausra þjóða, »ef þær haldi á-
fram að þola öll brot Breta á hlut-
leysi þeirra, Þýskalandi til skaða«.
Með því samþykki þær þá skoðun
Brela, að lífsnauðsyn afsaki hvers-
konar hernaðaraðferð sem er, og
bendir danska blaðið svo á það,
að dæmi Belgíu sýni það, hvern
rétt Þjóðverjar telji sér, er þeir þyk- í
ist eiga eftirleikinn, og hver alvara j
í því liggi, er þeir segist »vænta«
þess, að Danir og aðrir »geri það
sem þeir geti til þess, að halda
skipum sínum frá ófriðarsvæðinu*,
einkum er það sé borið sarnan við
það, sem kanslarinn þýski hafi sagt j
um það, hvað Þjóðverjum liggi við, j
þar sem hungursneyð liggi við
dyrnar.
Að vísu segir blaðið, að alt þetta
snerti Bandaríkin jafnmikið og
Norðurlandaþjcðirnar, og að vísu
muni þeir ekki á nokkurn hátt veröa
við því, er Þjóðverjar »vænti« af
þeim, og megi Þjóöverjar vara sig
á þeim. En það hjálpi lítt Norð-
urlandaþjóðunum þrem, er eigi að
nágrönnum 70 miljónir manna, sem
sjá fram á hungursneyð. — En svo
segir biaðið :
»Hins vegar er það jafnljóst, að
Norðurlönd, og þó einkum Dan-
mörk, geta samt ekki beygt sig fyrir
því, þótt Þjóðverjar vænti þess, að
vér hættum að sigla til Englands. J
Það g e t u m vér sem sé alls ekki, ;
því að þá deyjum vér sjálfir úr ■
suili —--------. Og að Danmörk
hætti útflutningi til Englands og
fiytti eingöngu út vörur til Þýska-
lands, »væri einntg af þeirri ástæðu
óhugsandi, að þá hefðum vér alveg
tvímælalaust rofið hlutieysi vort
Þýskalandi í hag, og á það felst
danska þjóðin aldrei. —
Vér verðum þvr að bregöast þess-
um vonum Þjóðverja, samkvæmt
skýlausum hlutleysis-
rétti v o r u m. — — —«
Loks klykkir blaðið út með því,
að eggja Norðurlöndin öll lögeggj-
an, að neita því, að þáu hafi liðið
Englandi það, að misbjóða hluí-
leysi þetrra, krefjast þess, að hlut-
lausir fánar þe rra verði virtir og
h.imta fullar bæfur af Þjóðverjum
fyrtr Ijón það, er þeir kynnu að
baka þeiin á vikingaferðum sínum.
Óskar það, að þjóð og stjórn Dana
megi verða sannaka í þessu ábyrgö-
armikla máli.
J Kæri Vísir!
j Eg hefi lengi ætlað mér að senda
! þér línur — skemtllegar línur —
j eg skrifa aldrei nema skemtilegar
i ltnurl! — en ekki orðið úr því
j fyr, en koma tímar og koma ráð
j — og nú kem eg. . .
Úr bænum er lítið að frétta, sem
| þú ekki ert jafn fróður um og eg.
Hannes er farinn og Sigurður situr
uppi í ráðinu með magaverk og
hjartslátt, af ótta við að verða nú
von bráðar aftur óbreyttur sýslu-
maður, eða hver veit hvað. — But
by and by — hann sást »for Rest-
en« á götu í gær, hann gekk hægt
og gætilega — alt benti á að fæt-
urnir væru þungir, þeir hafa lík-
lega verið þungaðir af stjórnvísi,
sem ekki hefir komist fyrir í höfð-
inu, — auðvitað mín tilgáta, — en
1915 stígur ekkert tfl höfuðsins,
sem ekki á þar h e i m a; þeir
segja reyndar, sem best þykjast
þekkja til, að hann sjái nú eftir
framferöi sínu hjá konginum —
nú þegar hann sjái hvað það kost-
ar — tout le monde est sage apres
coup — og svo fór um hann.
Guð veri með honum og veiti hon-
um svo Mýrarnar — og frelsi
Hannes frá öilu illu, B. J. f. V. og
landsdóminum.
Aidrei hefir verið jafnlítiö um
góðgerðaskemtanir, sem í vetur, varla j
nokkur tombóla, og lítiö bólar á •
Hringnum — þær eru líka allar ’
gíftar, sem gerðu það best — og *
hmar þá líklega lofaðar (heimug-
lega eða réttara sagt he.mildarlaust).
Það er ekki ónýtt fyrir ungu stúlk-
urnar að lroða upp á fjalirnar í
Reykjavtk — þá sést fyrst hvaða
púður er í þeim (en ekki hvaða
púður er á þeim). Heyrst hefir
þó símleiðis, að til standi að halda
sketnlun hér til ágóða fyrir Belgi.
Fjölbreytt verður prógammið, að
sagt er. Ólatur Johttson og Kaaber
kve ætla að segja sögur af götu-
strákunum í New York og skrúf-
unurn þeirra félaga (þetta getur ve!
hafa ruglast t simanum). Jón Jakk
kve ætla að syngja nokkrar gamlar
drykkjuvísur (sem nú ern löngu
komnar úr móð) og Mangi »L«-
ins spilar undir á gitar og grammó-
i fort — sagt er að þeir séu þeir
einu, sem muna slíkt e n n þ á .
Gott að einhver man! Einar les
upp syndir sínar með skýringum.
Sans Dieu rten. Gunnþórunn syng-
ur gamanvísur úr Gúttó. Jón
Árnason talar um áhrif vínsölunnar
hér fyrrum, frá prentaralegu sjón-
armiði (hans privat álit er mun víð-
föruila en annara prenlara). Magnús
Ólafsson sýnir sknggamyndir af nýj-
um bankaseðium, með Birni Krist
í horninu og Birni hinum í horn-
inu á honum. Þessir seðlar, sem
heytst hefir að koma ættu út von
bráðar, eiga vænti eg að verða ó-
innleysanlegir og Ógjaldgengir með
öllu — enda er áhættan þá engin,
og nóg not fyrir þá í bankanum
sjálfum. Loks hefir heyrst, að
Gunna í kjallaranum muni sýna
Tangó — ætli hún hafi lært hann
í Partii með herrafrúnni? Jeg bara
| spyr.
Sterling fór vestur um daginn,
Konráð fór með að selja gömul
dólkort. Finsen fór um borð að
spyrjast frétta (necessitas non habet
legem) en alt uppgengið. Andrés
er altaf stöðugur gestur á safninu,
en fær aldrei neitt að lesa (sem
hann skilur). Gunnar er hættur við
Steinunni og tekinn saman við aðra.
Theódór opnar bráðum Café með
Musik, hefir fengið Möggu til að
»uppvarta«, nóg er plássiö. Ja, nú
nian eg ekki meira að sinni —
nema hvað Jónas kve hafa fengið
sér nýlega skó hjá Lárusi — Ame-
rikan shape — og er nú hálfu inn-
fættari en áður.
Og vertu nú sæll.
Þinn sami.
SAMIN ENSK VERSLUNAR-
BRÉF, AFRITAÐIR SAMNING-
AR O. FL. — FÆST HVORT
HELDUR VILL SKRIFAÐ EÐA
VELRITAÐ.
LEIFUR SIGURÐSSON.
LAUGAVEG 1.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni dag-
lega kl. 11 —12meðeða án deyf-
ingar.
Viðtalstími 10-5.
Sophy Bjarnarson.