Vísir - 12.03.1915, Qupperneq 1

.SwMas’ (^Jenga sUvon og feampaoui. Svmv \96
I. O. O. F, 963129. O.
-o- -o- Gamla Bíó. -o--o-
Skraut lifsins.
Stórfalleg mynd í 4 þáttum
leikin af frægum þýskuiu leik-
uram. — Aðalhlutvekið leik-
ur hin fallega þýska lekkona
Toni Sylva.
Petta er óefað mynd, sem öll-
um raun geðjast að.
K. F. U.K
Fundur í kveld kl. «V2.
Brynleifur Tobíasson talar.
Alt kvenfólk velkomið.
Peningar
hafa tapast frá Laugaveg 63 ofan
í Austurstræti 9.
Skilíst á Laugaveg 63, gegn
fundarlaunum.
s
... ■ ___________ (
Góðbújörð
á skemtlegum stað suður í Út-
skálasókn, hálftíma gang frá stóru
kauptúni, er til leigu frá 14. maí
n. .k. Jðrðinni fylgja ágæt húsa-
kynni, vergögn góð og útbeit
er talsveró til lands og fjöru.
Jörðin fæst keypt í skiftum fyrir
gott lítið hús hér í bænum, ef
svó seniur.
Uppl. gefur
B. Kr. Guðmundsson,
Hvg. 98. Sími 221.
Til leigu sólrfk íbúð.
3 stofur, 1 herbergi og eld-
hás, alt á neðstu hæð, innarlega
f bænum í vönduðu húsi, fást
frá 14 maí. — Semjið sem fyrst
við undirritaðan.
B. Kr. Guðmundsson,
Hvg. 88. Sími 221.
Skammir.
Bardagaþjóðirnar vegast sjaldan
á orðalaust. { Hómers kviðunum
er eigi allsjaldan sagt frá því, að
hetjurnar ögruðu og brigsluðu hver
annari í bardögunum, og þegar
Hrólfur konungur Gautreksson gekk
einn fram úr fylkingu og barðist
við berserkina, þá hrópaði hann þá
fyrst með Iöngum formála og kall-
aði merarsonu. Ófriðarþjóðir nú-
tímans hafa ekki gleymt þessum
gamla sið. Sjaldan hafa heyrst verk-
legri svívirðingar, en þær bregða
hver annari um. — Hafa menn
tekið eftir því, hvernig þær skamm-
ast?
Allir skammast þeir, en afar mikill
munur er á þvi, hvernig hvo.rir um
sig skammast. — Þjóðverjar, þessi
þaulagaða, einkennisklædda óska-
þjóð hins rígnelgda skipulags, æpa
allir einum munni. Þar myndi
engum líðast að hafa aðra skoðun
á ófriðnum, en skoðun *hins opin-
bera«. Allar hjáróma raddir yrðu
þaggaðar niður. En þess þarf víst
ekki einu sinni við, því að helst
er svo að sjá, að engum detti aðr-
ar skoðanir í hug. Fyrst skömm-
uðu þeir Rússakeisara, allir sem
einn maður. Hann hafði svikið
keisarann þeirra í trygðum og sig-
aði nú öllum sínum óaldarlýð á
aðalfrömuði heimsmenningarinnar.
En seinna rankaði þá alt í einu
alla við því, að það voru svikar-
arnir og hræsnararnir Bretar, sem
höfðu valdið öllu saman, af öfund
og gróðafíkn, og síðan hafa þeir
eiginlega ekki gætt þess, að skamma
nokkurn annan, en þá »kramara-
þjóð«. — Fyrst játuðu þeir það,
að þeir hefðu orðið að brjóta lög
á Belgíu, en það hefði verið neyð-
arvörn. En svo tóku þeir það
aftur, vegna þess, að Bretar hefðu
verið búnir að því áður, og nú
kemur þeim öllum saman um, að
skamma Breta fyrir það.
Bretum er annan veg farið. Þeir
eru fæddir sjálfbirgingar og heims-
hornaskellur (globe trotters). Þar
syngur hver með sínu nefi skamm-
irnar. Aö vísu skamma þeir flestir
Þjóðverja fyrir ójafnað og ófriðar-
hug og grimd, einkurn er skítkastið
á Vilhjálm keisara alveg blöskran-
Iegt. En svo hafa sumir rithöf-
undar þeirra það til, að hlaupa út
undan sér alt í einu, skamma eitt-
hvað alt annað, skammast innbyrð-
is og skamma ekki hvað síst sína
eigin þjóð, alveg niður fyrir allar
hellur.
Söguskáldið H. G. Wells viil að
vísu vængstýfa og hefta Þýskaland,
en alt með gát. Skynsatnir menn
úr öðrum löndum eiga að ráða
friðarkostunum, en ekki stjórnmála-
skrifstofufíflin, sem hann skammar
óbótaskömmum. Svo skammar hann
kirkjuna líka fyrir ódngnað í því,
að stuöla að friði. — Bernhard
Shaw gengur feti lengra. Hann
skammar að vísu þýskt herneskju-
æði, en Ianda sína ekki síður fyrir
hið sama og þó einkum stjórnina.
Segir að hvoru landinu um sig
hefði verið innan handar, að koma
í veg fyrir ófriðinn, ef það hefði
viljað.
Allar þessar skammir mega þó
heita máttlaúsar hjá því, sem Aleister
Crowley, enskur rithöfundur, hefir
nú látið út úr sér í umburðarbréfi
til mentaðra manna á Englandi.
Tekur hann umsvifalaust málstað
Þjóðverja, en skammar bæði Breta
og bandamenn þeirra verr en nokk-
ur Þjóðverji. Honum þykir skrítið,
að Bretar skuli hafa gleymt því, að
þeir hafi alla tíð kallað Belga þau
grimmustu og þó rögustu skítmenni
í álfunni fyrir aðfarir þeirra í Kongo.
Nú hafi sú þjóð skellinn, er skyldi.
— Eða þá Frakkland ! Hvaða sög-
ur hafa gengið af Frakklandi í seinni
tíð, aðrar en hneykslissögur ? spyr
höf. Stjórnmálaheimska og pen-
ingagræðgi og mútuþágur svo að
varla finst nokkurt nafn svo, að
ekki sé það í saurnum Iaugað, enda
hafi Bretar hatað og fyrirlitið það
land í samfleytt 900 ár.— Þá kem-
ur röðin að Rússlandi. Muna menn
það ekki nú, að Bretar hafa ætíð
hýst þá, sem hafa ætlað að drepa
Czarinn og hlynt að þeim, en ætlað
að rifna af vandlætingu yfir harð-
stjórninni þar og grimd Kósakk-
anna ? Nú hælist England um það,
þó Ijúgandi, að það hafi náð 150
þús, af Kósökkum til þess að berja
á Þjóðverjum að vestan. Höf. minnir
á Pólland og allan harmagrát Breta
út af því. Sé heldur undarlegt, ef
Rússland eigi að berjast fyrir frels-
inu í Evrópu. — Það sé viðbjóðs-
legt, að verða að skíta út hreinan
pappír með nafninu Serbía. Svín
Serba séu heiðvirð í samanburði
við sjálfa þá o. s. frv. Aftur á
móti hafi hann ekkert á móti Svart-
fellingum. Þeir séu skikkanlegir og
NÝJA BiO
Falsaða ávísunin.
Afar-skrautlegur og spennandi
franskur sjónl. í 2 þátt. og 60 atr.
Ef menn vilja sjá eðlilegan leik
og raunverulega liti á leikhúss-
tjaldinu, þá er ekkert annað en
að koma í kvöld
í Nýja Bíó.
i
j Leikfélag Reykjavíkur

Syndir annara
S-í-ð-a-s-i-a s-i-n-n-!
Sunnud. 14. mars kl. 81/*.
Aðgöngumiða má panta í
bókaversl. ísafoldar í dag.
Pantaða aðg.m. verðurað sækja
fyrir kl. 3, daginn sem leikið er.

Erindi
um
kraftaverkin fyr og nú
flytur
próf. Haraldur Nieísson,
laugardaginn 13. mars, 1915,
kl. 9 e. h. í Fríkirkjunni.
Söngflokkur syngur tyrir og eftir.
Aðgöngumiðar fyrir 50 aura og
25 aura fást í bókaverslununúm
ísafoldar og Sigf. Eymundssonar.
Við innganginn verða ekki
seld nema 25 aura sæti.
Þeir sem hafa 50 aura aðg.miða
ganga um austurdyr kirkjunnar.
— Hinir um vesturdyrnar. —
Allur ágóði gengur til þess, að
greiða húsaleigu fyrir guðsþjón-
ustur próf. Haralds Nielssonar.
ærlegir manndráparar. — Japans-
menn kallar hann svikula apa, þjófa
og sjóræningja, sem hafi falsað vör-
ur fyrir Bretum og hálfdrepið Rússa,
en snúi nú við blaðinu til þess að
geta stolið Kiao-Chau. — Breta
sjálfa tekur hann mest til bænar
fyrir hræsnina. Þeir séu alt af að
leita uppi grimdarverk og finni þau
ætíð hjá þeim þjóðum, sem þeim
sé illa við í svipinn. Hann minnir
þá á Búastríðið. Einnig á það, hve
mikið þeir eigi Þjóðverjum og þýskri
menningu að þakka. Og loks held-
ur hann brennandi varnarræðu fyrir
keisarann og leitast við að sanna
það, að stjórnmálastefna Breta hafi
neytt Þjóðverja út í stríðið. En þá
hætta skammirnar.
öl \xí S^alU§úmssox\. Svxxvv