Vísir - 12.03.1915, Blaðsíða 3

V 1 S I R
trausti s<nu á þeim, sem góðum
og nýtum samlagsmönnum.
Tillagan samþykt með öllum
greiddum atkvæðum. í sambandi
við hana þökkuðu þau Þuríður
Sigurðardóttir og Felix Guðmunds-
son, hvort fyrir sitt leyti og fyrir
hönd nefndarinnar, bseði körlum
og konum fyrir ágætt samstarf og
styrk við hlutaveltuhaldið.
8. Önnur tillaga frá formanni
lögð fram og samþykt án frekari
umræðu:
»Fundurinn felur stjórn samlags-
ins að ráða gjaldkera fyrir yfirstand-
andi ár og semja um þóknun handa
honum*.
(Helgi Árnason safnahúsvörður
er nú gjaldkeri þess).
9. Þá talaði formaður nokkur
orð viðvíkjandi gjöf Br. H. Bjarna-
sonar kaupm., og lagði fram svo-
hljóðandi tillögu, er samþykt var
með öllum atkvæðum:
Fundurinn tjáir kaupm. Br. H.
Bjarnason bestu þakkir fyrir hina
veglegu gjöf hans til samlagsins
H. f. m., og kýs samlagið hann,
sem heiðu.sfélaga upp frá þessu.
10. Talað var um pað, að há-
marksgjald þeirra, sem í félagið
fá að ganga, væri of lágt og úti-
lokaði því allmarga góða starfs-
krafta og styrktarmenn frá að ganga
í samlagið og" styrkja það.
Ottó Þorláksson bar fram svo-
hljóðandi tillögu, er samþykt var
með öllum greiddum atavæðum
ettir nokkrar umræður:
»Fundurinn felur stjórninni að
reyna að fá breytt sjúkrasambands-
lögum landsins i þá átt, að árs-
tekjur samlagsmanna megi fara fram
úr hámarki því, sem nú er ákveðið
þannig, að þær megi vera alt að
600 kr. hærri, en núgildandi lög
ákveða«.
11. Steindór Björnsson lagði
fram svohljóðandi tillögu :
»Fundurinn felur stjórninni fram-
vegis að ráða aðeins einn eða tvo
af læknum samlagsins, til þess að
skoða nýja umsækjendur í samlag-
ið, og ef þörf gerist að hækka borg
unina til læknirsins, svo betri trygg-
ing fáist fyrir því, að meðlimir séu
fullhraustir er þeir ganga í sam!agið.«
Voru flestir á, að þetta væri ekki
tímabært mál, þar eð samningar væru
gerðir við Iæknafélagið fyrir yfir-
standandi ár og ýmsir fleiri ann-
markar við það. Því samþ. að
fresta rnálinu. v v
12. Samþ. að strika út 3. kr.
35 a. úr saml.reikn. sem ófáanlegar.
samkv. till. formanns.
Fieira ekki gert.
(Tekið eftir fundarbók samlagsins).
Útdráttur úr reikningi Sjúkra-
saml. Reykjavíkur 1914.
Gjöld :
Dagpeningar kr. 777,70
Til sængurkveuna — 170,00
Á sjúkrah. og heilsuh. -- 1024,40
Til lækna - 2011,89
Fyrir lyf — 1496,65
Böð - 9,75
Reksturskostnaður — 416,34
5906,73
Tekjuhallinn á árinu var kr. 350,
94. Þó áskotnaðist því auk ið-
gjalda frá samlagsmeðlimum kr.
1712,43 fyrir hlutaveltu, skemtun
og gjafir.
Úr skýrslu samfagsins.
Tala samlagsfélaga 31. des. 1914,
er hluti greiða, var 390.
H'utlausir félagar 28.
Tala sjúklinga er veitt var læknis-
og meðalahjálp á árinu var 260
(þar af 8 böru er iegið höföu á
sjúkrahúsi).
Veikindadagar þessa fólks voru
! 1354.
i Úr samlaginu gengu á árinu 10
j meðlimir, er fluttu burtu, þar á með-
| al 1 dáið.
í félagið bættust á árinu 144
hluttækir meðlimir.
* fcöattvenfl H
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómslögm. Pósthússtr. 19.
Sími 215. Venjulega heima kl.ll—12
og 4—5
Tinri—■ ■iui— ——!■ ■»m ii ■
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aöalstiæti 6 (uppi)^
Verijul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd,
Talsíml 250.
Bjarni Þ. Johnson
yfirdómslögmaður,
Sími 263. Lækjargötu 4.
Heima 12—1 og 4—5.
GUÐM. ÓLAFSSON *
yfirdómslögmaður. Miðstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
Ábyrgðin
kvæði eftir M. Gíslason, fæst i
bókaverslunum Sigf. Eymunds-
sonar, Sigurðar Kristjánssonar og
á afgr. Vísis.
Kosfar 10 aura.
Líkkistur
fást með öllum vanalegum htum at
ýnisri gerð, einnig úr eik, slétiar
eða skornar ef óskað er.
Helgi Helgason,
Hverfisgötu 40 (aður 6).
Sími 93.
Det kgl octr
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
ODYRASTAR,
VANDAÐASTAR
og
FEGURSTAR
"F)RÁTT fyrir VERÐHÆKK
UN Á EFNI, SELUR
EYV. ÁRNAS0N LANG-
Lík-
kistur
LÍTIÐ A BIRGÐIR MINAR OG
sjáið mismuninn
ÁÐUR.ÆN þÉR FESTIÐ KAUP
ANNARSSTAÐAR. TALS. 44.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregn-ir út af lækni dag-
lega kl. 11 — 12 með eða án deyf-
ngar.
Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnarson.
9
A Laugavegi 24
er best að kaupa:
KÁPUR, KJÓLA, KARLMANNS-
FÖT og PRjÓNAFATNAÐ.
Hafið þetta hugfast.
Saumastofan mæl r með sér sjáif.
langmestar byrgðir, ait vönduð
vinna
Skólavörðustíg 22.
Matthías MatthL*sson,
Sími 497
Massage-iæknir
Gruðm. Pétursson
Garðastræti 4.
Heima ki. 6—7 e. h. Sími 394.
Voroghaust
i.
»Vorið góða, grænt og h!ýtt«,
var komið, og hafði ráðið ríkjum
nokkrar vikur.
Sunnan-blævindurinn hafði kyst
burtu snjóinn af vöngum fjalUhlið-
arinnar, og lækirnir sýndu öll fagn-
aöartárin, sem þau höfðu felt, þeg-
ar þau fundust, sunnan-blævindur-
inn og fjallshlíðin.
Og lækirnir voru svo ánægðir
yfir fölskvalausu ástinni, er þau
báru hvort til annars. Þeir flýttu
sér ofan eftir svo glaðir og ánægð-
ir, því sjórinn varð að vita, hvaö
þau ynnust hugástum, fjallshlíðin
og sunnan-blævindurinn og hvað
hún hefði lengi þráð komu hans.
Fuglarnir voru komnir.
Þessir gömlu og langþráðu vor-
boðar. Því þegar fyrsta ióukvakið
berst um lóftið, vita allir, að vorið
er nálægt.
Og fuglarnir sungu sigursöngva
sína, kátir og ánægðir, vekjandi og
heillandi eins og þeir eru vanir.
Þessa gömiu gleðisöngva, sem
eru þó altaf jafn nýir, þótt þeir
hafi ekki hljómað heilan, langan is-
ienskan vetur.
Og þeir eru þakkarljóð til hans,
er gefið hafði þeim kraftana og
flugið, svo peir mættu ennþá einu
sinni heilsa fjöllunum fagurbláu,
og dölunum yndislegu, heima á
ættjörðinni.
En fuglarnir þurftu að leita uppi
æskustöðvarnar,
Þar hljómuðu söngvarnir best,
fanst þeim, þar var þeim léttast um
að syngja og þar var bergmálið
skærast.
Þar höfðu þeir fyrrum sofnað
svo ánægðir, við vögguljóðin henn-
ar mömmu, þegar kvöldsólin lék á
haföldunni, og varpaði guilrauðum
bjarma yfir hreiðrið í mónum. —
------Túnin voru orðin iðjagræn,
og mennirnir — þessar verur, sem
altaf eiga í stríði við náttúruna, en
sigra aldrei — voru vaknaðir með
nýju fjöri og kröftum, til þess að
byrja starfið.
Byrja sama starfið — hefja sama
siríðið, undir sömu leiðarstjörnunni,
er ijömaði út við sjóndeiidarhring-
inn á hverju vori, þegar fuglarnir
komu »með fjaðraþyt og söng*.
Sást þar við og við, en hvarf
svo að öllum jafnaði, þegar fugl-
armr flokkuðust til suðurfarar og
skammdegishríðatnar tóku alt hers-
höndum. —
Það var sunnudagur — sól og
þýður andvari — í öndverðum júlí-
mánuði.
H a n n hafði farið á fætur fyrir
allar aldir um morguninn, og ráf-
að upp í fjallshlíðina.
Hann þurfti að hafa næði, því
í dag ætlaði hann að yrkja kvæði
til unnustu sinnar. Hann átti von
á henni seinni hluta dagsins, og
þá ætlaði hann að lesa kvæðið fyr-
ir hana.
Það hafði hann aldrei þorað áður.
Og þó geymdi litla ljóðabókin hans
skrifaða fjöldann allati af smákvæð-
um, sem hann hafði kveöið um
hana á ýmsum tímum,
En það mátti hún hvorki sjá né
heyra, fyrst um sinn. Þegar þau
yrðu eldri, gætu þau stytt sér stund-
ir við að nfja upp gamlar minn-
ingar, með því, að fara til fyrstu
kvæðanna hans. Og þá gætu þau
hlegið að viðvaningsgerðinni og
hugsjónafluginu.
Pegar hann væri orðinn skáld,
mætti hún heyra og sjá alt þess
háttar.
En í dag þyrfti hann að yrtcja
fuilorðinslega. í dag átti hann að
vera skáld, og kveðja unnustuna
með ijóði.
En hann átti ekki eins hægt meö
að kveða, eins og svo mörgum sinn-
um áður. Hugmyndirnar streymdu
fram í huga hans eins og árniður,
en hann gat ekki felt þær saman,
eins og honum þótti best fara.
Og svo var það svo margt, sem
snerist saman í huga hans. Fortíð
og framtíð léku þar, toguðust á
um sjálfstæði hugsana hans, svo að
hann átti bágt með að finna nokkra
samanhangandi heild.
Seinast varð það fortíðin, með
öllum sínum minjablómum, er náði
honum á vald sitt.
Frh.