Alþýðublaðið - 14.04.1928, Blaðsíða 4

4
*LiP. ÝÐUBBAÐIÐ

jliíf {BprentsmiðiaB, ]
Uverfispötu 8,
1 tekur að sér alls konar tækifærisprent- í
I un, svo sem erfiljóð, aðgongumiða, brétf, |
| reikninga, kvittanir o. s. frv., og af- !
! greiðir vinnuna fljótt og við'réttu verði. J
Félag ungra jafnaðarmanna i
Hafnarfirði
hclidur fund á morgun (sunnu-
Idag) kl. 3. Þar flytur Sigurður
Helgason erindi um Savcmomla.
Þér ungir verkar og jafnaðar-
toenn í Hafnaríirði! Fjölmennið í
Félag ungra jafnaðarmanna.
Gangið inn á morgun.
Hínn nýi Ford,
fyrsta fólksflutningabifreiðin af
hinni nýju gerð, kom með „Gull-
foissi" síðast til Sveins Egilsson-
ar, og verður hann til sýnis fyr-
jr almenning næstu daiga.
Um skattsvikin
hér í Reykjavík árið 1927 tal-
ar Magnús V. Jöhannesson í
Nýja Bíó á morgun, kl. 4. Magn-
ús reit grein hér í blaðið síðast
iiðið haust um þessi mál; upp-
lýstá hann í greiniinhi, að ýmsir
viel megandi borgarar hefðu svik-
ið íramtal sitt til skattstofunnar
pað ár. Síðar voru skattsvikin
kærð til yfirskattanefndar og rík-
isstjórnarinnar, en lítið mun hafa
verið gert í málinu á þeim háu
stöðum. Má það merkiilegt heita,
ef ríkisstjórnin gerist miskunnsöm
vjð skattsvikara hér í höfuðstað
landsins, þegar alþýða manna
verður að bera byrðar sínar eftir
„réttu“ imati. Magnús mun á
imorgun lýsa fyrix skattþegnum
hér, svo og ríkisstjórn og alþing-
ismönnum, hvernig skattsVik þessi
eru, og hvaða viðtökur kærurnar
hafa fengið hjá validhöfunum.
Bæjarfulltrúar Alþýðuflokksins
hafa í bæjarstjórninni krafist af
borgarstjóra, að hann snéri sér
til ríkisstjórnar af fullri einurð
og heimtaöi að hún gei'ði skyldu
sina í rnálinu. En ekkert hefir
heyrst um nein afskifti hennar.
I. O. G. T.
F ramhaldsstofnfundur unglingast.
Vonarljósið nr. 51, verður haldinn
í G. T. húsinu í Hafnarfirði á
morgun kl. 1 V* e. h. Allir, bæði
þeir, sem þegar hafa gerst með-
limir, og einnig þeir, sem ætla
að gerast félagar st. eru beðnir
að mæta stundvíslega. Gestir frá
Reykjavik verða á fundinum, og
þess er vænst, að góðir gestir úr
Hafnarfirði láti einnig sjá sig þar.
Alt, sem ólokið er viðvíkjandi
st, stofnuninni, verður gert á þess-
um fundi, og því er það áríðandi
að allir mæti. Gæzlumenn.
í aag og á morgun
er sýning Rikarðar Jónssonar
opin, en Iengur ekki. Hún er í
«Baðstofunni» í Iðnskölanum.
Ásgrímur Jónsson
elzti og bezti málarinn okkar,
heldur sýningu um þessar mundir
i Templarahúsinu uppi. Síðasti
sýningardagurinn er á morgun. X.
Hjúkrunarfélagið Líkn
heldur fjölbreytta skemtun í Nýja
Bíó kl. 2 á morgun; m. a. les
Einar H. Kvaran upp nýja sögu
eftir sig. Óefað verður fult hús
hjá Likn, því hún á marga vini í
bænum.
Merkur maður
hringdi tíl Alþbl. í fyrradag og
fórust honum orð á þessa leið
„Þér segið í gær í blaðinu, að
það sé bæjarbúum til lítHs sóma,
að ekki sé fult hús þegar „Villi-
öndin“ er leikin. En ég vildi vekja
eftirtekt yðar á því, að veigi leikir
Isleizkar vörnr:
Smjör, Sauðatólg, Mysuostur, Kæfa,
Kartöflur, Lúðuriklingur, Saltkjöt,
Saltskata. Verðið í Vöggur er við-
urkent.
Halldór Jónsson,
Laugavegi 64 (Vöggur) Sími 1403
Mjólk fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Lesið MpýdssfolaðM.
að vera vel sóttir, þá,verður Leik-
félagið að vanda framkomu sína
gagnvart almenningi. Ég hafði
fyrir löngu þantað aðgöngumiða
að fyrstu sýningu á „Villiöndinni“
og beðið um eitt af þeztu sæt-
unum, þar eð mér er ,ekki saima
hvernig um mig fer ,í leikhúsinu.
Svo kom ég að miðasölunni
nokkrum mínútum áður en salain
iskyldi byrja fyrsta daginn. Þegar
byrja skyfdi að selja fékist ekkert
sæti á svölunum og ekkert af
beztu sætunum niðri. Ekki að eins
ég, heldur og allir þeir, ,er treystu
á það, sem Leikfélagið hafði aug-
lýst, voru því narraðir. Það .hefir
og áður komið fyrir, áð ég hefi
alls ekki fengið sæti, sem ég hefi
pantað fyrirfram.“ Fleiri kvartan-
ir haf-a borist unt þetta sama.
„Villiöndín"
verður leikin í síðasta sinn kl.
8 á morgun. Aðgöngumiðar seldir
í dag frá 4 — 7 og á morgun frá
kl. 10—12 og 1 — 2.
Sigurbjörn Sveinsson
kennari í Vestmaunaeyjum, sem
er eins og öllum er kunnugt
ágætur barnabókahöfundur, mun
bráðlega gefa út nýjar barnasögur,
er hann nefnir „Skeljar'".
Gerið svo vel og athuglð
vöruritar og verðið. Guðm.
B. Vikar, Laugavegi 21, sími
658.
Notuð reiðhjól tekin til sölu
og seld. Vörusalinn Klappar-
stíg 27.
Hólaprentsxniðjan, Hafnarstrætí
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
847
er símanúmerið í Bifreiðastöð
Kristins & Gunnars Hafnarstrœti
(hjá Zimsen.)
Taða til sölu uppl. í sima 1648
AlBskonar, tómir blikkbrúsar,
10 lítra og srærri. Einnig undan
Járnskipa botnfarfa, kaupir O. Ell-
ingse.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðiu
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
ugt? Veit alþjóð manna um það, að ég var
maðurinn, sém gerði hneykslið. hljóðbært?
Mín var þó opinbeflega hvergi getið. Her-
málaráðuneytið hlaut í heild sinni heiðurinn
af því.“
„Ég var einmitt að segja yður, að alt',
sem ég veit, er njósnurum mínuim að þakka,“
sagði konungurinn mjög gramur. „Éinn
njósnara minna, :sem þá var í París, lét mér
þessar upplýsingar í' té. Þér genguð undiir
nafninu Bernard Barry, umboðsmaður fyrir
Maison Galli í Lyon. Er ekki svo?“
„Rétt er það reyndar," svaraði ég stein-
liissa á því, að hann skýldi vita um sann-
leikann í þessu efni.
„Sendiherra þjóðar yðar hefir fulivissað
mig um, að ég má treysta yður takmarka-
laust. En fyrst ætla ég að spyrja yður nokk-
urra spurniuga, er ég vona að þér svarið
mér rétt og ráðvandlega og nákvæmlega,
jafnvel þótt yður kunni að finnast þær vegna
ástæðu, sem yður sjálfum er kunnugast um,
nokkuð nærgön,gular,“ sagði hann.
„Það s'kal ég fúslega gera,“ svaraði ég.
Hann var þögull í nokkur augruablik. „Seg-
ið mér, Jardine foringi! Hittuð þér unga
stúlku nýlega, sem nefndist Stanvvay, —
Clare Stanway ?“
Ég hlýt að hafa fölnað; svo undrandi
varð ég; svo flatt kom'þetta upp á mig.j
Svo felmtraður varð ég. Hvað í ósköpunum
var á seyði? Hvernig gat hans hátign vitað'
nokkuð um hana?
„Ja—á,“ stamaði ég. „Víst komst ég í
kynni við stúiku með því nafni fyrir stutt-
um tí;ma.“
„Og hún vilti yður sýn um það, hver
hún er í raun og \pru?“
„Já.; það gerði hún.“
„Fyrirgefið, Jardine foringi! að ég rieyðdst
til þess að skyggnast inn í einkamál yðar)
Þér urðuð mjög hrifinn af henni, — gágn-
tekinn af ást til hennar. Eða var ekki svo?“
„Jú; ekki verður því neitað,“ svaraði ég
og hló við. „Víst varð ég ,skotinn‘ í henni.“
„Einmitt það, — ,skotinn‘ í stúlku bara
svona af handahófi. Yður var með öllu
svona af hanida hófi. Yður var með ölíu
; ókunnugt um fortíð hennar. Frekar óhyggi-
legt, fljótræðislegt, vanhugsað; — finst yður
Ivað ekk:i?“
„Jafnvel njósnara getur yfirsést í kvehna-
málum, — getur látið blekkjast af kvenlegri
fegurö og flærð. Þér þekkið sjálfsagt dæmi
til þessa, yðar hátign!“
„Satt er það. AJlir erum vér breyskir.
Samt sem áður ætti yðuir nú að verða það
að fullu ljóst, að þér fóruð fávíslega að ráði
yðar.“
Voru þetta dylgjur um sorgaratburðinn í
Sydenham? Vissulega gaf ha-nn þó ekkert uim
hann vitað. En ef hann gerði það,' myndi
hann - þá ekki gruna mig sekan um það;
morð?
„Jú; auðvitað var þetta bjánaskapur,“ sagði!
ég fremur stuttur í spuna. Ég vlldi eyða
þessu óþægilega samtali. Ég hélt, að hann
myndi fara að tala um eitthvað annað.
En það gerði hann ekki. Hann var nú ekki
á því að lina á sínurn þreytandi — næstum
þYi ógnandi — spurningum. „Hvar er Clare
Stanway nú?“
„Það veiit ég alls ekki. Mér ér með öllu
ókunnugt um heimilisfang hénnar eða nú-
verandi dvalarstað. Við skildum í Lundúnum
kvöldið áður en ég lagði af stað hingað."
„Hvað er þetta!“ hrópaði konungurinn
undrandi. „Er jafnvél yður ókunnugt um
það, hvar hún er nú niður komiin! Ég hélt
þó, að þér einn allra manna hlytuð að vita
það, og ég treysti yður svo vel, að ,ég
efast ékki um, að þér hefðuð ,sagt mér það,