Vísir - 02.12.1915, Blaðsíða 3

VlSIR
JStefeWS Sat\\tas s\hot\ 09 fcampatnn S\m\ \9fc
1 Verslun Glervörur. Hveiti
|öns Hallgrímssonar JL vX ¥ V/A wBaJL i góðar og ódýrar, Og haframjöl
er flutt frá Laugavegi 1 nykomnar í beint frá Ameríku b e s t a verð
í hús herra landsverkfræðings Liveruool í Nýhö’fn
Jóns Þorlákssonar ■Lal JL | vl Mv V*#
(miðbúðína) Bankastræti 11. Cigarettur Ullartnskur
Chairman’ 0g ViceChair’
mest úrval í
keyptar Mn veiði
á
Cigarettur.
PÍT eru bestar. ”1M|
R E Y N I Ð Þ ÆR
Þœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
T. Bjarnason,
Umboðsverslun Templarasundi 3
Simi 513
3 £»o^s & ^étuvs
fæst nú ávalt hin alkunna
Sætsaft frá Sanítas.
UmaY\tega,
J Vátryggingar,
Vátryggið tafalaust gegn eldi,
vörnr og húsmuni hjá The Brit-
ish Do minion General Insur
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging.
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aöalumboðsmaður fyrir ísland.
Det kgi. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifst.tími 8-12 og 2-8- Austurstr. 1.
N. B. Nielsen.
Frakkastíö: 7

i Jögmcnn i
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega^heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 26.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofu tími frá kI.12-1 og 4-6 e. h.
Talsíml 250.
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaður,
Qrundarstíg 4.J® Sími 533.
Heima kl. 5—6.
Prentsm. Gunnars Sigurðssonar.
Urskurður hjartans
Eftir
Charles Garvice.
Frh.
Þó að Talbot starði niður á alt
það, er auganu mætti þar niðri í
dalnum, sá hann þó ekkert af því.
Hann sá aðeins gamla, hvíthærða
öldunginn, sem vísaði honum á
dyr og það sem honum var enn
ókærari sjón — að Ralph Farring-
ton yrði stjórnandínn á Lynne
Court. En nei, nei. Raiph varð að
sjálfsögðu hengdur.
Hann vaknaði af þessum hugs-
unum við að sjá Gibbon standa
hjá sér.
»Eg sagði yður að bíða á stöð-
inni«, rnælti Talbot lágt. »Farið
þangað aftur!«
Gibbon gekk nær. »Mig langar
til að tala við yður, Talbot*, mælti
hann. Eg þurfti að segja yður, að
eg ætla ekki að fara með yður til
borgarinnar.«
Talbot horfði á hann með fyrir-
litningu. »Farið aftur til stöðvar-
innar. Svo komið þér með mér.
Eg þarf á yður að halda þótt und-
arlegt sé. Heyrðuð þér hvað eg
sagði?«
Gibbon kinkaði kolli, hallandi
sér upp að veggnum og einblíndi
á Talbot. Talbol hélt að hann væri
drukkinn.
»Ojá, eg heyrði það«, mælti
Gihbon kuldalega. »En eg fer ekki
fet. Eg fer aftur til Court, til
Lynborough lávarðar. Eg ætla að
gera hreint fyrir mínum dyrum.«
»Þér hafið fengið yður aftur
neðan í því», mælti Talbot. »Þér
hafið rétt fyrir yður, að þér séuð<a
ekki hæfur til að vera í fylgd með
mér. Snáfið úr minni augsýn! Eg
skal jafna um yður á einn eða
annan hátt!«
Gibbon lét sem hann heyrði ekk-
ert af þessu, en mælti rólega: »Jú,
eg ætla að segja þeim alt, viövíkj-
andi þessu.«
»Alt, viðvíkjandi hverju?« mælti
Talbot, undrandi yfir dirfsku hins.
»Morðinu«, mælti Gibbon eins
rólega og kuldalega og fyr.
»Hvað vitið þér um það?« mælti
Talbot með nokkurs konar óþólin-
móðlegri fyrirlitningu. »Hvað hafið
þér sett í hausinn á yður, fylli-
svíniðp*
»Eg veit alt því viðvíkjandi«,
mælti Gibbon og leit nú á hús-
bónda sinn í fyrsta skifti. »Eg var
þar viðstaddur allan tímann.«
Talbot greip rneð báðum hönd-
um uni veggbrúnina. Hin bláa him-
inhvelfing virtist honum verða blóði
drifin.
»Þér — voruð —?« Meira gat
hann ekki sagt pví að honum vafð-
ist tunga um tönn.
Gibbon kinkaði kolli. »Já«,
mælti hann. Það vottaði fyrir daufu
glotti á vörum honum. »Eg elti
yður þá nólt. Eg hélt að þér vær-
uð á ferli til einhvers, Talbot. Eg
veítti yður eftirtekt það kvöld, eins
og svo mörg önnur. Eg veit hvað
þér geymið í skápnum í herbergi
yðar í Charlcote Mansions. Eg hefi
heyrt til yðar fara út, er þér hugð-
uð, að eg væri sofandi, og veitt
yður eftirför. Eg þekki alla þá
staði, er þér hafið komið á, til að
spila. — En alt þetta er nú einskis
virði. Eg hefi nú fengið feitari gölt
að flá, Eg vissi, að þér fóruð til
einhvers út, þar sem þér brettuð
upp kraganum og dróguð húfuna
niður fyrir augu. Eg hélt, að þér
ef til vill ætluðuð að hitta ein-
hverja stúlku. Mér datt ekki í hug,
að þér mynduð heyja þann leik, er
raun varð á.«
Hann þagnaði í svip. Talbot
mælti ekki orð af munni — og
Gibbon hélt áfram:
»Eg læddist á eftir yður þar til
þér funduð manninn í skóginum.
Eg sá og heyrði alt sem fram fór.
Eg var svo nærri yður ■— lá í kjarr-
inu — að þér hefðuð hlotið að
heyra andardráttinn í mér, ef þér
hefðuð ekki verið svo önnuíh kaf-
inn. Og það er þetta, sem eg ætla
að segja hans hágöfgi. Ef þér hefð-
uð hlustað á mig þarna um dag-
innn, er eg bað yður um pening-
ana — er ekki var það hálfa, Tal-
bot, ekki það hálfa I — ef þér hefð-
uð komið fram við mig eins og mann
en ekki eins og hur.d hefði eg þagað
og þér verið öruggur.