Vísir - 05.01.1916, Blaðsíða 3

V f*S I R
*
Santtas sttton og ^ampavm S\m\ \$ö
Diekkið
CARLSBERG
PILSNER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olscn
Nokkrir
duglegir verkamenn
geta fengið atvinnu hjá mér á Siglufirði næstk. sumar.
Ágætt kaup.
Ókeypis húsnœði og ferðir fram og aftur.
(Hittist þessa viku kl. 6—8 e. m.)
Grustav G-rönvold,
Grettisgötu 20 A.
Framsókn
Fundur fimtudaginn 6. þ. m.
kl. 8^/j í G.-T.-húsinu.
Mörg mál á dagskrá.
Munið að mæta!
S t j ó r n i n.
[Munnl. kensla
bæði fyrir börn og
fuílorðna,
Kostar fyrir tvo saman 50 aura
um tímann. A. v. á.
Sturla fónsson.
ögmenn
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður, í
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
H* Vátryggingar,
V átryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gísason
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aöalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frákl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Sæ- og sfríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
AÍ£!irrbcösmaöur fyrir fsland
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaöur,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.

Cigarettur
mest úrval f
Umatvle^a.
Prentsmiðja P. P. Clementz.
Trygð og slægð.
Eftir
18
Guy Bootby.
Frh.
— Þér þurfið þess ekki, sagði
Browne, eg skal gæta að númer-
inu sjálfur.
Hvort það hefir verið í ógáti að
hann gerði það, veit eg ekki, en
víst er um það, að hann rétti öku-
manninum hálft pund í gulli. Eins
og allir aörir ökumenn í London
var þessi mjög ráðvandur og sagði
því undir eins frá misgripunum og
kvaðst ekki geta skift peningnum.
— Við skulum ekkert kæra okk-
ur um það, sagði Browne. Þér
getið lagt afganginn í guðskist-
una, bæfti hann við hlægjandi.
Maðurinn liló hjartanlega og
kvaddi. Síðan snéri hann vagninum
við og hvarf í þokuna.
— Jæja, þá er að leita að nr,
43, sagði Browne við sjálfan sig.
En þótt hann gerði sér góðar
vonir, þá kom brátt í Ijós að hús-
ið var ekki auðfundið. Hann gekk
fram og aftur um gangstéttina dá-
litla stund. Húsið fann hann hvergi.
Loks rakst hann á það. Sá hann
þá, að það var lítið snoturt hús,
sem stóð dálítið frá götunni og
var garður fyrir framan það. Dyrn-
ar snéru út að götunni. Hann
hringdi dyrabjöllunni. Augnabliki
síðar stóð hann augliti til auglitis
við stúlkuna, sem hann hafði bjarg-
að fám mánuðum áður í Geirang-
ursfirðinum. Þegar hún hafði séð
hann síðast hafði hann verið klædd-
ur sem feröamaður, en nú var
hann í frakka úr ágætu efni og
haföi pípuhatt á höfðinu, og því
var ekki von, að hún þekti hann
undir eins.
— Eg er hræddur um, að þér
þekkið mig ekki, sagði Browne með
viðkvæmni, sem honum var ekki
eiginleg. En áður en hann hafði
lokið við setninguna braust óp út
af vörum stúlkunnar — og Browne
taldi síðar sjálfum sér trú um, að
það hefði verið ánægjuóp.
— Herra Browne, hrópaði hún.
Eg bið yður fyrirgefningar, að eg
kom því ekki undir eins fyrir mig
hver þér voruð. Þér hljótið að
álíta mig ókurteisa. En eg átti enga
von á, að sjá yður hér.
— Eg frétti fyrir tæpum klukku-
tíma síöan hvar þér ættuð heima,
sagði Browne, og eg gat ekki stað-
ist freistinguna, að heimsækja yður.
— En eg sem er svo ókunnug
í borginni, svaraði hún. Hvernig er
það mögulegt að þér skylduð heyra
getið um mig. Eg hélt, að eg væri
svo lítið þekt, að enginn hefði hug-
mynd um mig.
— Þér eruð of hæverskar, svar-
aöi Browne með mesta alvörusvip.
Svo flýtti hánn sér að bætá við:
Eg get ekki sagt frá því, hve oft
eg hefi hugsað um þetta hræðilega
kvöld, þegar við sáumst fyrst.
— Þér getið ímyndað yður, að
eg hefi heldur ekki glemt því, svar-
aði hún, og það er ekkl líklegt að
eg gleymi því fyrsta kastið.
Þau þögðu bæði dálitla stund.
Svo bætti hún við: En því læt eg
yður annars standa hér úti. Viljið
þér ekki koma inn fyrir?
Browne var ekki lengi að þiggja
það. Hann fylgdi henn undir eins
inn i stóra skrautbúna stofu.
— Viljið þér ekki setja yður
niður, sagði hún og benti á stól
við ofninn. Það er svo kalt og
hráslagalegt úti að þér neitið ef til
vill ekki einutn tebolla?
Browne drakk annars aldrei te,
en hann vissi ekki hvað hann gerði
nú og tók því undir eins á móti
boðinu.
— Hvernig þykir yður það best?
spurði hún. Hvort viljið þér held-
ur að eg búi það til eins og Rúss-
ar eða eins og Englendingar? Hér
hefi eg tekönnu og hér er »samo-
varinn«, hér er mjólkin og hér er
ein sneið af citrónu. Hvort kjósið
þér heldur?
Browne var svo viöutan, að hann
varla vissi hvað hann sagði, en
samt sagðist hann heldur vilja teið
»a la Russe«. Hún tók þegar í
stað til starfa að búa til drykkinn.
Browne glápti á hana á meðan hún
stóð þarna hálfbogin yfir borðið.