Vísir - 13.01.1916, Blaðsíða 2

VfSIR
VISIR
Afgreiðsla biaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi.
Inngangur frá Vallarstræti. •
Skrifstofa á sama stað, inng frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 1—3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
hf\8ut Q£ ^ÚUtV,!
gufuhreinsað, lyktarlaust. §•
Tilbúinn Sængurfatnaður. í§
Þegnskylduvinnan.
Eins og öllum er kunnugt,
samþykti síðasta alþingi að fram
skuli fara almenn atkvæðagreiðsla
um þegnskylduhugmyndina, sam-
hliða alþingiskosningunum að
hausti. — Jafnframt munu orð
hafa fallið um það, að þetta væri
gert að vilja og áskorun ung-
mennatélaganna. Málið horfir þó
eigi allskostar svo við frá okkar
hálfu. Mjög margir ungmenna-
félagar hafa verið hlyntir hreyf-
ingunni frá uppi. Hún hefir ver-
ið rædd á fundum víðsvegar um
land, og ritað dálítið um málið
í Skinfaxa. En þær umræður
hafa yf'rleitt altaf verið bygðar á
þeim grundvelli að þegnskyldu-
vinnan væri nokkurskonar verk-
legur skóli fyrir lífið, og jafnframt
til skemtunar. Starfið átti að vera
mjög margbreytt, og þótti held-
ur hilla undir frá þeirri hlið, þar
sem vinnuvísindin komu til sög-
unnar. — En ef framkværra átti
þegnskylduvinnuna eins og for-
göngumaðurinn og ungmenna-
félögin höfðu hugsað sér hana,
þurfti mjög mikinn og góðan
undirbúning, þjóðin að skilja
hugmyndina og unna henni,
margir vel mentir verkstjórar að
vera til, og þing og stjórn til
langframa málinu fylgjandi. En í
vetur er leið gerðist það í málinu
að skólafélagið í efri deild Menta-
skólans hafði það nokkrum sinn-
um til umræðu, kaus í það
nefnd og fékk einn þingmann,
herra Matthías Ólafsson, til að
hreyfa því á þingi. í stað þess
að reifa málið eða setja það í
nefnd, sem rar.nsakaði það, skaut
þingið af sér ábyrgðinni á þjóð-
ina, en þó öllu helst á ung-
mennafél. En það er als ekki rétt,
Óeðlilegur vöxtur er kominn í
hreyfinguna, og mun fátt gott af
leiða. Nú á þegnskylduvinnan
eingöngu að vera erfiðisvinna.
Engir þeir verkstjórar eru til,
sem trygging er fyrir eða trú á,
að mikið sé af að nema. Vinnu-
vísindin ekki nema hugmynd enn
hér á landi. Málið er frá sjónar-
miði okkar ungmfél. komið alt
of fljótt inn í þingið, enda ekki
að okkar tilhlutun, og hugmynd-
in orðin gerbreytt, vinnan orðin
að persónuskatti |á þjóðina. Að
vísu hefir landið mikla þörf fyrir
slíka vinnu, t. d. til vegagerða.
En áður en við greiðum atkvæði
um málið verðum við að athuga
það á ný og sjá hvort við sætt-
um okkur við nýja grundvöllinn.
Ef við höldum fast við hina fyrri
skoðun, og fastráðum að stefna
að hinu upprunalega marki,: þá
getur komið til mála að við verð-
um að Ieiða atkvæðagreiðsluna
hjá okkur, með því að málið sé
ótímabært. Skinfaxi óskar eftir
stuttorðum greinum um þetta efni.
S k i n f a x i.
*
* *
A t h s.
Grein þessi er hér birt vegna
þess að hún kemur úr aðalher-
búðum þegnskyldunnar, frá ung-
mennafél., og hyggur Vísir að
hann geri þeim þægt verk með
því að hjálpa til að útbreiða
hana. — Mikil nauðsyn er á því
að menn athugi málið vel, áður
en til atkvæða verður gengið;
en þessi kvatning til rækilegrar
íhugunar ætti að verða hin áhrifa-
mesta, er hún kemur frá helstu
forvígismönnum málsins. >
Bannvara í pósti.
Bretar hafa, eins og kunnugt
er af skeytum til Vísis, tekið
upp þá nýlundu að skoða pakka-
póst milli Norðurlanda og Hol-
lands annarsvegar og Bandaríkj-
anna hins vegar. Hefir þá kom-
ið í Ijós að talsvert af bannvöru
er sent með pósti frá Banda-
ríkjunum. Meðal annara skipa
sem Bretar fluttu til Kirkwall til
rannsókuar, var Óskar II. Á því
voru íriðarkrossfarendur þeir sem
kendir eru við Ford bifreiðasmið.
Tóku Bretar 55 póstpoka með
togleðursbögglum, sem fara áttu
til firma nokkurs í Svíþjóð. Segja
Bretar að það firma hafi gert sig
bert að því að lauma vörum til
Þýskalands. Togleður þetta var
um 4000 pund að þyngd. Og
enn þá meira kveðast þeir hafa
tekið úr öðrum skipum. Sænska
stjórnin mótmælti þessum aðför-
um og lét hart mæta hörðu.
Kyrsetti hún allan pakkapóst frá
Englandi til Rússlands, sem senda
átti um Svíþjóð.
Manntjón Breta.
Asqith stjórnarforseti skýrði
nýlega frá .því í enska þinginu
að manntjón Breta í styrjöldinni
hefði verið 9. des. samtals 528,
277 manns. Af þeim héfði því
nær fjórði hver maður fallið.
Kinnhesturinn.
Smásaga
frá stjórnarbyltingunni.
Greifinn de la Borderie, herrann
á Charmilly, Saint-Lonpes og fjölda
annara höfðingjasetra, æddi um á
póststöðinni og réði sér ekki fyrir
óþolinmæði.
Þingmannakosningarnar voru ný-
afstaðnar, þ. 5. maí. Greifinn var
enn stokkrauður í framan eftir lang-
ar samræður við nokkra aðalsmenn
úr grendinni, og í æstu skapi út af
því að hann hafði ekki náð kosn-
ingu, heldur annar maður. Hann
þráði það nú öllu fremur, að kom-
ast burtu af þessum slóðum, þar
sem hann hafði orðið fyrir þeirri
mestu smán, sem honum hafði að
höndum borið — og Arrault póst-
afgreiðslumaöur varð nú að gjalda
ófara greifans. Voru ekki liðnar 3
mínútur síðan hann hafði heimtað
vagn til Charmilly. —----Hann
þrammaði fram og aflur með löng.
um skrefum og hafði hendurnar
fyrir aftan bakið, en þegar hann fór
fram hjá vagnaskýlinu lamdi hann
reiðulega í hurðina með stafnum.
Loks kemur Arrault og tiikynnir
honum ailra auðmjúklegast að vagn-
inn sé til taks; herrann er beðinn
að fyrirgefa biðina, herrann fær rösk-
asta ökumanninn —JacqueHuot —
og bestu hestana í hesthúsinu, hesta
sem eru víðfrægir fyrir flýtir.
Hann hefði getað sparað sér
mælskuna, greifinn virti hann ekki
þess að hlusta á hann, Með annan
fótinn á vagnþrepinu kallaði hann
til ökumannsins, sem stóð berhöfð-
aður og þráðbeinn hjá hestunum:
•Flýttu þérI Þú verður að aka
með mig til hallar minnar á 20
mínútum. Tuttugu mínútur, skil-
urðul*
Hann tók úriö upp úr vestis-
vasanum og leit á það. Vagnhurð-
inni var skelt aftur, ökumaðurinn
setti á sig hattinn og hljóp á bak
öðrum hestinum. Vagninum var
ekið af stað á fleygiferð.
Það var nærri því míla vegár til
CharmiIIy-hallar. Hann varð að
láta hestana taka á því sem þeir
áttu til, ef takast átti að ná þang-
að á 20 mínútum. — En greifinn
hafði skipað svo fyrir og í þeim
tóni, að vissast var að hlýðnast því.
Hestarnir stukku alt hvaö af tók,
og Jacques Huot gerði það sem
hann gat til að teygja úr þeim,
fastákveðinn í því, að gera ekki til
skammar orði því, sem af honum
fór. — En alt í einu sá hann hvar
stór fjárhjörð og uxahópur komu
eftir hliðarstíg og dreifðu sér svo
um veginn svona fimtíu faðma frá
vagninnm.
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, ld.kv. til 11
Borgarst.skrifjt. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d, daglangt (8-0)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin* 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vífilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12-1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á miö-
vikud. kl. 2—3.
Ökumaðurinn var neyddur til
að hægja á sér til þess að tvíslrra
ekki fjárhjörðinni og ef til vildi eiga
á hættu árekstur, sem gæti orðið
hættulegur bæði honum sjálfum og
greifanum. Hann tók því í taum-
ana og reyndi að spekja hestana
með því að kalla vingjarnlega til
þeirra. En loks varð hann að
nema staðar, á annan hátt varð ekki
komist hjá því að rekast á hjörðina.
Greifinn rak höfuðið út um vagn-
gluggann og helti skömmum yfir
ökumanninn Jacque Huot ypti öxl-
um. Hann átti ekki annars úrkosta
en að bíða og hjörðin dreifði sér
smátt og smátt.
Þegar vegurinn var orðinn auður,
var ferðinni haldið áfram. En Jac-
ques Huot blés í lúðurinn og lamdi
hestana árangurslaust, honum var
ómögulegt að vinna upp þessar
fimm mínútur. Nær hálftími var
liðinn er hann ók vagninum inn í
hallargarðinn.
Hestarnir námu staðar fyrir fram■
an steinþrep hallarinnar, másandi
og í einu svitalöðri.
Greifafrúin kom út í dyrnar og
þjónninn opnaði vagninn.
Greifinn var ekki fyr kominn út
úr vagninum, en hann tók upp úr-
ið og sagði reiðilega:
• Aulabárður! Þú ert 10 mínút-
um of seinn! Og þú átt að heita
röskasti ökumaðurinn! í stað þess
að gefa þér þjórfé, hef eg tnestu
löngun til að Iemja þig svo uni
muni!* Og um leið reiddi hann
stafinn til höggs, eins og hann ætl-
aði að berja hann.
Örvita af reiði, hrifsaði Jacques
Huot stafinn af greifanum en fékk
um Ieið rokna kinnhest, og ef
greifafrúin hefði ekki í því gengið
í milli, mundi greifinn, sem réði sér
ekki fyrir reiði, hafa flogið á öku-
manninn að öllum þjónum sínum
viðstöddum, Frh.