Vísir - 13.01.1916, Síða 3

JShel&fö sttvow o§ feampaow S\m\ \9b
Chairman og Vice Chair
Cigarettur
§tSF~ eru bestar. "IS^!
REYNIÐ ÞÆR
Sauðatólg,
norðlensk.
versl. VON
Matvörur;
Kaffi og
Sykur,
ó d ý ra s t
í versl. V ON.
Þœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
T. Bjarnason,
Umboðsversiun Templarasundi 3
Sími 513
lversLVon
Kökur og Kex,
margar tegundir,
f á s t á v a 11 í
Nýhöfn.
Epli
Appelsínur
Vínber
Laukur
nýkomið í versl. Von
$&est al
\ "\J\s\.
Umawte^a.
Búkollu-
margarínið,
n
margþráða,
komið aftur
í versl. VON.

Högmenn
Oddur Gfsiason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálafiutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti ð (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250,
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Qrundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Ostar:
— — Gouda
— — Eidamer
— — Kúmen
— — Schweitzer,
— — Mysu
I varsl. VON.
^ Vátryggi ngar.
Vátryggið tafalaust gegn eldí
v'órur og húsmuni hjá The BrlU
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslasonjj
Sae- og strfðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6. Tals. 2S4.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsiand
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementc.
Trygð og slægð.
Eftir
ðuy Boothby.
26 _____________
Frh.
Hafðu mín ráð, drengur
^'bn, sagöi Jimmy, og reyndu að
s^lla þjg_ pú lítur út eins og það
** að líða yfir þig. Hvað í dauð-
anum gengur að þér? Blessaður
eyndu ag »stramma þig upp«.
^ Þó að heimurinn væri í boði þá
^agðaði eg ekki einn dropa, sagði
^°Wne. Eg er steinhissa á þér að
“kulir geta stungið upp á slíku.
^ staöinn fyrir það gekk hann
v ^0rÖinn og færöi blómkerið sem
tjl a °ðrum borðsendanum þannig
> að það væri f samræmi við
0lnkerið á hinum endanum.
s* ^‘k>ð andsk . . . er þetta alt
siálf9*1 lei®inle2l> sagði Foote viö
an Sler- En hann hafði varla
þegar þær komu inn
ungfrú Petrowitch og
!iePt orðinu
1 kerbergið,
frú Bernstein. Browne stóð augna-
blik steini losiinn. Það var ekki
hægt að efast um neitt. Frú Bern-
stein hafði klætt sig þannig, að
auðsætt var hve þýðingarmikið þetta
mót var. Kjóllinn hennar var úr
ljósu flaueli, handleggirnir voru al-
veg berir og kjóltreyjan var nokk-
uð mikið flegin. Um hálsinn hafði
hún keðju alsetta demöntum sem
áttu að vera »egta«, en þeir voru
svo auðsjáanlega sviknir aö eng-
um gat dottið í hug að það væru
demaniar. Búningur ungu stúlk-
unnar var aftur á móti einfeldnin
sjálf, hún var klædd í alsvartan
flónelskjól og um hálsinn hafði
hún svart flónelsband. Browne
sagði seinna frá því, að hann heföi
aldrei á æfi sinni séð fegurri bún-
ing. Hann kynti þau Foote og
stúlkurnar eins og Iög stóðu til.
Síöan var þeira vísað til sætis,
frúin sat hægra megin við Browne
en ungírúin vinstra megin.
Þrátt fyrir það þótt mennirnir
sem búið höfðu til matinn hefðu
tekið í sína þjónustu alla matreiðslu-
þekking veraldarinnar og víðfræg-
asti matreiðslumaður heimsins hafði
stjórnað verkinu og þrált fyrir að
Lallemand sjálfur hafði fullvissað
um, að alt væri ágætlega undir-
búið þá var eins og Browne væri
samt ekki óhræddur um að eitt-
hvað yrði að. Auðvitað var þetta
hreinasti óþarfi. Því að ómögulegt
var að hugsa sér fullkomnari mið-
degisverð. Það var líka annað, sem
olli honum óróa. Það var það, að
sú manneskja sem alt þetta var
gert fyrir og sem hann vildíleggja
alt í sölurnar fyrir ef hann gæti
orðið henni til geðs, hún bragð-
aði varla á neinu. Því var öðru-
vísi farið með frú Bernstein. Hún
lét ekki nokkurn disk fara svo fram
hjá að hún ekki gerði matnum á
honum góð skil. Alt hennar tal
var ein lofræða yfir matnum og
vínunum. Browne hafði búist við,
að hann myndi kunna illa við hana,
en nú fann hann að hún var alls
ekki leiðinleg. Hún virtist hafa ver-
ið í öllum löndum heimsins og
séð alt sem nokkurs var um vert.
Hún hafði á æskuárunum verið
nákunnug Garibalda og fleiri frels-
ishetjum Evrópulanda Af þessari
ástæöu var það, að hún gat verið
skemtileg. Hún kunni að segja vel
frá því sem hún hafði séð. Ung-
frú Petrowitch var aftur á móti ein-
kennilega þögul.
Þegar miðdegisveröinum var lok-
ið fóru síúlkurnar að búa sig til
ferðar og fara í yfirhafnir sínar.
Browne notaði tímann á meðan til
þess að fullvissa sig um, að vagn-
inn hans væri kominn. í honum
óku þau til Coventgarden. Stúkan
var á besta stað í húsinu og var
eins þægileg eins og hægl var að
fá fyrir þann sem hafði mikil áhrif
og mikla peninga. Ungfrú Petro-
witch og frú Bernstein sátu fremst
í stúkunni, en Browne tók sér sæti
þar sem hann átti hægt með að
tala við Katherine án þess að hin
heyrðu hvað þau sögðu.
— Þykir yður ekki gaman að
söng? sagöi hann um leið og tjald-
ið var dregið upp. Hann vissi vel,
að hann þurfti ekki að spyrja að
þessu, hann sá það á henni, að
henni þótti það.