Vísir - 27.01.1916, Blaðsíða 3

VfSIR
Sanxt&s tJ&JJenga s\tton og feam\>av\n S\m\
tSESá^n
Bæjarstjórnar-j
kosningar.
Kosningaskrifstofa verkalýðsfélaganna er 1
G-amla Bíó (skrifstoía Hásetafélagsins) og er op-
in frá kl. 12 á hádegi til kl. 10 síðdegis.
Kjörskrá liggur þar frammi og allar upp-
lýsingar geínar kosningunum viðkomandi.
Drekkið
Mörk
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaöar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olscn
Cigarettur
mest úrval f
^Vós&ur foeui-
U$uy dteu^uY ^etuY
Jen$\5 að nema
^a^uYavlu í ^
Skeljakassar
nýkomnir
Fjölbreytt úrvall
Jóh. Ögm. Oddsson.
Laugavegi 63
Steinolian
ameríska
hjá
H’ormal-
nærföt,
bœði fyrir karla og konur
hvergi jafnódýr sem
hjá
3of\- Ö$m-Qddss£U\
Laugav. 63.
í&esi a?
au^^sa \ 'AD \ s \.
Jóh. Ögm. Oddssyni,
Laugavegi 63.

j|ögmenn s
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaöur,
Laufásvegi 22.
Venjuiega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
" “ I
Bogl Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður. í
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.) 5
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h. -
í
Talsími 250.
j
Pétur Magnússon
yfirdómsiögmaöur,!
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Vátryggingar.
Vátryggið tafalaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The BriU
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254*
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaður fyrir Island
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir; Hús, húsgögn, vðrur
alskotiar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
40 ----
Frh.
— Helmingur heimsins tilbiöur
mann peninganna vegna, hélt Brow-
ne áfram, en hinn helmingurinn
forðast að sýna manni hin minstu
vinahót, af ótta við að álitið verði
að það sé af sömu rótuni runnið.
Eg mætti vera meira en meðal flón,
ef mér hefði nokkurn tíma komið
til hugar, að ungfrú Petrowitch
gengist fyrir slíku.
Frú Benstein sá nú að hún hafði
tekiö of djúpt í árinni og flýtti sér
því að ráða bót á fljótfærni sinni.
— Eg sagði víst ekki, aö við
héldum það, sagði hún, eg sagðist
aðeins vera hrædd um að skjól-
stæðingur minn myndi óttast að
þ£r lituð svo á.
— Hún ætti að þekkja mig
betur en svo, sagði Browne dálít-
ið angurvær, Fn viljið þér nú segja
mér hvaða . erindi þér eigið við
mig?
— Það er nú það erfiðasta í
samtali okkar, eins og eg mun sýna
yður fram á, svaraði hún. En áð-
ur en eg geri það, verðið þér þó
að lofa því að reiðast mér ekki fyr-
ir það sem eg nú ætla að segja
yður.
— Því lofa eg statt og stöðugt,
svaraði Browne.
— Þaö reynir nú mjög á vin-
áttu yðar, hélt frúin áfram. Hún
þagnaði augnablik, eins og hún
væri að hugsa sig um. En þegar
hún tók aftur til máls, var hún
mjög óðamála.
— Þér hljótið að vera alveg
blindur, herra Browne, ef þér sjá-
ið ekki að Katrín elskar yður.
Þessi fullyrðing kom yfir Browne
eins og skúr! er heiðríku lofti og
hann kom ekki upp einu einasta
oröi. En þó svo virtist sem hún
væri ekki í neinum efa um það
sem hún sagði, þá var þó eitthvað
í rómnum sem benti í gagnstæða
átt.
— Herra Brówne, sagði hún
ennfremur og laut lítið eitt áfram
og talaði nú af enn meiri alvöru.
Eg er viss um, að yður dylst ekki
hversu þýðingarmikið þetta er, ekki
aðeins fyrir hana, heldur einnig
fyrir mig. Síðan veslings maðurinn
minn sálaöist hefi eg ekki haft ann-
að að lifa fyrir en hana, og það
sundurslítur hjarta mitt að sjá hversu
óhamingjusöm hún er.
— En hvað á eg þá að gera?
spurði Browne.
— Það er nú einmitt það, sem
eg ætlaði að tala um við yður,
svaraði frúin. Svo hristi hún höf-
uðið og hélt áfram raunalega: Ó}
herra Browne, þér vitið ekki hve
sárt það er að elska og elska von-
laust. Bænin sem eg ætla að biðja
yður er að þér fariö í burtu. Að
þér látið Katrínu aldrei sjá yður
framar.
— En hvers vegna á eg að fara,
frú? sagði Browne. Ef eg elska
hana eins og hún elskar mig?
Konan rak upp hljóð eins og
þetta kæmi henni öldungis á óvart,
— Ef þér elskið liana, þá er alt
ðru máli að gegna, kallaði hún
upp og klappaði saman höndun-
um — alt, alt öðru máli að gegna.
— Jæja, látið þér það þá vera
alt öðru máli að gegna, hrópaði
Browne og stökk á fætur. Því eg
elska hana, elska hana af heilum
huga og öllu hjarta, og myndi
þegar hafa sagt henni það, ef hún
hefði ekki farið svo skyndilega frá
London á dögunum.
Þegar Browne nú hugsar um
þennan fund þeirra, þá verður hann
að játa það fyrir sjálfum sér, að
hann hafi verið tilgerðarlegur með
afbrigðum. Þegar frú Bernstein
heyrði tíðindin hegðaði hún sér
ástúðlega afkáralega. Hún spratt á
fælur, tók með báðum höndum
um hönd hans og þrýsti henni að
hjarta sér. Ef nokkurt mark hefði
mátt taka á framkomu hennar, þá
mátti ætla að þetta væri mesta
hamingjustundin, sem hún hefði
lifað. — En í miðju kafi heyrðu
þau Iétt fótatak úti í ganginum.