Vísir - 27.02.1916, Blaðsíða 3

V í SIR
^újjetvaa stttoti o$ fcampawvw
verskir erfiðismenn flytja til Norð-
urálfunnar lækkar kaupgjaldið og
hvítu mennirnir verða atvinnu-
lausir.
Að ófriðnum loknum verður
bæði mannekla og dýrtíð í Norð-
urálfunni og ágœtt tækifæri fyrir
Kínverja til að fá þar markað
fyrir vörur sínar og vinnu. En
ófriðarþjóðirnar verða með skött- 5
Um og tollum að afla sér fjár fj
til að borga herkostnaðinn og l
íþyngja með því borgurunum og £
gera þeim enn erfiðara að stand-
ast samkepnina við gulu menn-
ina. — Til þess að vinna bug
á þeirri samkepni er það auð-
vitað vegur, að leggja háa inn-
f'utningstolla á afurðir gulu mann-
anna og banna þeim landvist,
e'ns og Bandaríkjamenn hafa
Þegar gert. En neyðarúrræði er
Það.
F.
Vanti yður
tóbak, cigarettur eða öl
þá er það vafalaust best í
Tóbaks- &
Sælgætisbúðinni
á Laugavegi 19.
Sími 437.

Atvinna.
Nokkrar stúlkur geta enn fengið at-
vinnu við fiskverkun hjá fiskiveiðafél.
A 11 i a n c e.
Þær sem kynnu að vanta vinnu geri
svo vel Og snúi sér til undirritaðs sem
er að hitta í Ananaustum allan daginn.
3ó¥\aww J&ewe&VMssow,
Drekkið
CARLSBERO
PORTER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrlr ísland
Nathan & Olsen
Oó^tast \ feæwutw
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Svuntur tilbúnar
og morgunkjólar með afarlágu
verði í Bárunni.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðaiumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og strfðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaður fyrir ísland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Oddur Gíslasongg
yfirréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250,
Pétur Magnusson
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.

Saumastofan á Laugavegi 24
y aup\3 \ 5 \
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
71 ____
Frh.
Eg skal fúslega lofa þag-
mælsku, sagði Jimmy. Þú mátt segja
mér hvað sem þú vilt án þess að
þurfa að óttast að eg muni segja
frá því.
Þá þarf eg ekkert frekar að
biðja þig um, loforð þjtt „ægir
mér, sagði Browne. Svo hélt hann
á'ram í láguni rómi og eins alvar-
1?8ur á svipinn og hann gat. Sann-
'eikurinn er sá, að stúlkan er fædd
,l5ssi. Faðir hennar varð fyrir þeirri
0®afu, að lenda í klúðri út af morð-
1 raun við keisarann.
~~ Líkiega nihilisti, sagði Jim-
my Foote.
~~ Jæja, sagöi Browne og kink-
a ' kolii. Samsærið komst upp.
aðir Katrínar var tekinn höndum,
sendur til Síberíu og dæmdur til
æfilangrar þræikunar. Hann var
þar í mörg ár. En þá var hann
sendur til eyjarinnar Shaghalien,
sem er fyrir austan strendur Síberíu,
og þar er hann nú.
— Og hvað svo? sagði Jimmy
ogkinkaði kolli.
— Jæja, svo eg haldi áfram
sögu minni, sagði Browne. Tveim
dögum eftir að við höföum borðaö
hjá Lallemand þá.'fóru þær, frú
Bernstein og ungfrú Petrowitch til
Parísar í mjög áríðandi erindum,
sem mig grunar nú að hafi eitt-
hvað staðið í sambandi við útlag-
ann. Eg elti þær, hitti Katrínu og
bað hennar. Hún reyndi að sann-
færa mig um, að þrátt fyrir það
að eg elskaði hana, þá væri það
alveg tvímælalaust að mér gæti ekki
og ætti ekki að korna til hugar að
kvongast henni. Hún hugsaði ein-
ungis um mig og reyndi að sann-
færa mig um þetta með því, að
segja mér hvernig á öllu stæði.
En það hafði ekki tilætluð áhrif á
mig. Það sannfærði mig ekki um
annað en þaö, hve göfuglynd stúlk-
an var.
— Eg býst ekki við að hún sé
mjög loðin um lófana, sagði Jimmy.
— Hún á ekki eyri fram yfir
þrjú hundruð sterlings pund á ári,
svaraði Browne. Og því skiftir hún
á milli sín og frú Bernstein.
— Og samt sem áður vildi hún
afsala sér hundrað og tuttugu þús-
und pundum á ári og stöðu ann-
ari eins og þeirri að verða konan
þín.
— Já, svaraði Brówne,
— Þá hefi eg ekki öðru við að
bæta en því, að eg ímynda mér
að hún eigi ekki sinn líka meöal
miljóna, svaraði Foote. En fyrirgeföu
mér, eg er altaf að taka fram í
fyrir þér. Haltu nú áfram.
— Golt og vel, sagði Browne.
í stuttu máli sagt, hún endaði með
því, að segja mér hina sorglegu
æfisögu sína. Auðvitað sagði hún
að það væri ekki unt að eg gæti
kvongast henni þar sem hún væri
dóttir glæpamanns. Svo hélt hún
áfram og sagði mér að hún hefði
frétt það nýlega, að faðir hennar
væri alveg í dauðanum. Það virð-
ist svo sem hann hafi verið þrot
inn að heilsu síðustu árin og svo
hafi að síðustu óheilnæmt loftslag,
ill meðferð og vissan um það að
fá aldrei að sjá framar þá, sem
honum þótti vænt um, hjálpast að
því að fara alveg með hann. Það
er ekki hægt að búast við því að
hægt sé að fá íyrirgefningu handa
honum hjá rússnesku stjórninni.
Það er þvi engin leið önnur hon-
um til bjargar en sú, að hjálpa
honum til að strjúka.
— En, kæri Browne, sagði Foote.
Það er þó vissulega alveg ómögu-
legt að þú látir þig dreyma um,
að hjálpa rússneskum fanga til að
strjúka frá Shaghalien?
— En það er einmitt það, sem
ég er staðráðinn í að gera, svaraði
Browne með venjulegum alvöru-
svip. Hvað sem á dynur, þótt það
kosti mig alt sem eg á, þá ætla eg
samt að bjarga manninum úr því
jarðneska helvíti. Reyndu, vinur
minn, að setja þig í spor aumingja
stúlkunnar. Hvað myndir þú hugsa
ef eins væri ásfatt fyrir þér?