Vísir - 20.03.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
VISSR
A f g r e i ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj- j
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aöalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 3-4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl 1
Saumastofan á Laugavegi 24
Smásögur
um tónsnillmga.
XV.
Minni
Rossini* *) var bagalega minnislaus.
Sérstaklega átti hann erfitt með að
muna mannanöfn. Þetta minnis-
leysi hans varð oft orsök til að-
hláturs þegar hann var-á manna-
mótum.
Það var t. d, einu sinni að hann
hitti enska tónskáldið Bishop(1786
—1855). Rossini kannaöist við
andlitið ogí|hei!saði Bishop fagn-
andi: »Nei, komíð þér nú sæiir,
Mr. — —« Þó að átt hefði að
drepa hann, gat hann ekki komist
lengra. En til þess að sýna og
sanna vini sínum að hann myndi
vel hver hann var, tók Rossini að
blístra lag efíir Bishop: »When the
Wind blows*. Þessu var tekið með
hlátri, en Bishop, sem skildi hvern-
ig í öllu lá, fók þessari kynlegu
kveðju sem virðingarmerki.
ílla væru þeir farnir tónsnilling-
arnir, ef þeir væru yfirleitt jafn ó-
næmir og minnislausir á t ó n-
s m í ð a r og Rossini var á
mannanöfn. En því fer líka fjarri
að svo sé. Minni þeirra margra á
tónsmíðar er stórfurðulegt.
Um píanoleikarann mikla, Hans
Ouido von Bulow (1830—94) er
t. d. sögð þessi saga, sem ber vott
um frábært næmi og minni:
Svo bar við eitt sinn, að ungur
tónsnillingur kom til hans með tón-
smíð eftir sjálfan sig — Concerto
fyrir slaghörpu — og bað Biilow
*) Gioachino Antonio Rossini,
ftalskt tónskáld, f. í Pesaro 1792,
d. í París 1868. tSamdi fjölda söng-
Ieika,^þar á meðal Wilhelm fell.
að segja álit silt um verkið. Biilow
kvaðst vera svo önnum kafinn að
hann gæti ekki átt við það í svip,
að athuga tónsmíðina, en kvaðst
fús til þess siðar, er sér ynnist tími
til þess. Sama kvöldið var Biilow
staddur í samkvæmi — og var beð-
inn að spiia. Unga tónskáldið var
þar einnig og varð ekki aJllítið hissa
er hann heyrði að Búlow lék tón-
smíð hans, þ'á sem hann hafði feng-
ið honum fyr um daginn, — léh
hana frá upphafi til enda nótna-
laust, og var það þó afarmikið verk.
Th. Á.
Misfellur hafa orðið á smásögum
þessum í meðferðinni, sem óskast
leiðréttar:
VI. Guarneriusarfiðla Ola Bull
var auðvitað ekki hin eina þess kon-
ar fiöla, sem til var í heiminum,
heldur hin eina með því |virðulega
nafni: »Jósef konungur.
X. Það ec ekki rétt, að »Adel-
aide« sé víöfrægasta tónsmíð Beet-
hovens, heldur er hún talin alþekt-
ust af smálögum hans eða söngvum.
Nokkur orð
um björgunartæki, sem allir
eiga að lesa.
Ritsfjóri Vísis hefir lofað mér
að taka þessar línur í sitt heiðr-
aða blað og þakka eg honum fyr-
ir það.
Sökum þess, að Ægir er ekki
eins útbreytt rif í bænum sem
skyldi, og efni hans og stefna er
þess eðlis, að allur fjöldi manna
álýtur innihald hans sér óviðkom-
andi, þá skrifa eg línur þessar og
bið Vísi fyrir, svo að almenn-
ingur lesi þær, því í rauninni er-
um við öll sjófólk, þó við
vitum ekki af því, skipið er stórt,
það liggur út í reginhafi fyrir
góðum grunnfærum, við sækjum
matvæli í land þegar skortur er á
skipinu, það land er meginland
Norðurálfunnar. Sjórinn semyfir
þarf að fara eru íslandsálar; skip-
stjórar eru æðstu valdsmenn
landsins, þeir fara í land eins og
góðum skipstjóra ber, til að semja
og gera ráðstafanir fyrir skipið
og skipið sjálft er „ísland".
þegar eg fyrst tók við ritstjórn
„Ægis“ fyrir 2 árum, lét eg það
vera mitt fyrsta verk, að skrifa
um björgunartæki það, sem eg
áleit að væri hið nauðsynlegasta
fyrir báta og það var r e k d u f 1.
AÖeins einn maður, sem kom á
skrifstofu Fiskifélagsins og gerði
fyrirspurn um þetta, virtist hafa
áhuga á málinu, að slíkt björgun-
artæki yrði-alment á bátum hér,
en svo hefir áhuginn einhvern-
veginn lognast út af, en slysin
halda áfram.
Á hinum 5 síðastliðnu árum,
eru farnir í sjóinn hér við land
á róðrarbátum og öðrum fleytum
279 manns, mest megnis menn á
besta aldri, en hvað marga mun-
aðarleysingja þeir hafa látið eftir
sig, veit eg ekki, en það veit eg,
að vandræði verða oftast á heim-
ilum þegar fyrirvinnan fellur frá,
og það jafnvel á efnaheimilum
auk harma þeirra, mem mist hafa
besta vininn sinn.
það er verið að rita um það í
blöðum hvers virði mannslífið sé,
en er hér gert nokkuð í þá átt,
að knýja menn til varúðar. —
Glannaskapur og kæruleysi hefir
aldrei verið talin sjómenska; en
glannaskapur er það, að fara á
sjó illa útbúinn að því er að not-
um gæti komið til að bjarga bát
og skipshöfn, fara á sjó segla-
lítill, áralaus með lélegan mótor,
eins og sögur fara af. Rekdufl
hefir til þessa ekki verið notaðá
bátum hér, en nú verður að ganga
svo frá þessu, að duflin verði til
sölu, svo að almenningur geti
ekki afsakað sig með að enginn
viti hvernig tæki þetta er, og fá-
ist hvergi. Frh. á 4. síðu.
Spákonan.
Eftir
Frédéric Boutet.
Framh.
Frú Lazzara hélt áfram. — Já,
já . . . fyrjr 10 dögum síöan stóð
orusta . . . snörp orusta. . . . Þeir
r éðust á óvinina . . . Þét hafiö ekk
fengiö bréf síðan.....kvíöinn
angistin ... hin hræðilega angist.
Maður þráir komu póstsins ....
nær lífi en dauða. — Nei, nei, ver-
iö þér óhrædd. . . . Það gengur
ekkert að honum . . . hann er ó-
særður. . . .
— Guð minn góður . . . er
það satt . . . hvrslaöi Theresa frá
sér numin og sfakk neglunum inn
í hönd frú Lazzara.
— Hann er heill á húfi ....
hann er heill, endurtók spákonan,
án þess að hafa augun af vatns-
flöskunni. Verið þér hughraust . .
honum Itður vel ... bréfið hans
kemur . . . Getur verið að það sé
komið heim til yðar . . . Þér get-
ið rólegar treyst því. . . .
Er það satt ? er ,bað satt ? spurði
Theresa og slökk upp utan við sig
af fögnuði. En alt í einu fölnaði
T I L M I N M I S:
BaÖhúsið opið v. á. 8-8, ld.kv. tii 11
Borgarst.skrif.st. í brunastöð opírt v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. sarr.k, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími ki, 11-1.
L. andsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinu v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið 1V.-21/, síöd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðrnenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ó k e y p i s 1 æ k n i n g háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eynta-, nef- og hálslækningar á föstrrd.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar t Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
hún. Andlitið afmyndaðist, tárin
streymdu úr augum hennar og hún
hrópaði:
Það er vitfirring, það er vitfirr-
ing. Þér vitið ekkert, þér getið
ekkert vitað. Það var viðbjóðslega
gert af mér að fara hingað. Það var
ósæmilegt af mér að auglýsa þann-
ig kvíða minn..........Guð minn,
guð minn, hvað eg er ógæfusöm.
Hún hágrét, og bjarminn af græna
Ijósinu geröi þaö að verkum að
andlit hennaí sýndist náfölt. Frú
Lazzara var r.ú komin til sjálfrar
sín og staröi óttaslegin á hana.
Theresa þerraði augun og gekk
til dyra. Frú Lazzara hikaði snöggv-
ast, en tók síðau í handlegg ungu
konunnar og stamaði út úr sér með
mestu erfiðleikum.
Nei, bíðið þér við . . . Það er
satt. Maðurinn yðar er heill á húfi
. . . Eg veit það . . . Já . . eg
veit það með vissu . . . eg veit
það, það er satt . . . Eg get ekai
fengið af mér aö láta yður fara
frá mér svoua. . . . Það væri ljótt
• . . Eg er sjálf svo óumræðiJega
glöð.
Hún þagnaöi og feita andlitið
afmyndaðist af geðshræringu, en
þar sem Theresa slarði á hana steini
lostin, varö hún að skýra þetta
nánara.
Hlustið þér nú á: Eg á sjálf
nákominn ættingja þarna úti. Það
er sonur minn. Og maðurinn yð-
ar er einmitt yfirmaður hans. (Hún
roðnaði). Já . . . í bréfum sínum
skrifar hann um hann og hina liðs-
foringjana . . . Hann segir méralt.
Þá skiljiö þér þetta víst, er ekki
svo ?