Vísir - 29.03.1916, Page 2

VÍSIR
VISIR
A f g r e i ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá ki. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aöalsir. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 3-4.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Saumastofan á Laugavegi 24
Sagan um Stóra-Björn
og
andarnefjuspikið
Eftir J. F. Rönne
Kvaney er afskekt og liggur svo
langt norður í hafi, að þangað
kemur þvínær aidrei fregn um
grindur. Þótt hleypt sé upp vita
á næstu ey, þá sjá Kvaneyingar það
ekki, því þeir sjá aðeins út á regin-
haf. Þegar Færeyingar á hinum
eyjunum skemta sér við hvalveiðar
og koma heim hlaðnir rengi og
spiki, þá verða -Kvaneyingar að gera
sér gott af .þorskalifur og sauða-
tólg til viðbitis og geta aldrei gef-
iö börnunum spikbita aö sjúga.
Þeirn þykir það súrt í broti, því
þeir þurfa ekki síður á feitmeti að
halda en aðrir, sem búa í sudda
og þoku norður í ginnungagapi.
Það var einhvern góðan veður-
dag aö eina skipið sem til var á
eynni var á fiski. Skipið hét Gín-
andi, og var Stóri Björn formaöur
á því. Veður var óvenjugott um
daginn, svo aö þeir réru Iangt suð-
ur í haf. Þegar þeir voru í besta
gengi að bráka, sigldi að þeim
snekkja. Hún seig hægt áfram í
byrleysinu, svo að þeir höföu gott
næði til að fá fréttir frá umheim-
inum. Meðal annars spurðu þeir
það að daginn áður hefði verið
drepið mikiö af andarnefjum í Hvai-
bæ á Suöurey.
Þegar snekkjan var komin svo
fjærri að hvorugur heyrði lengur
til annars, sagði Zebedeus:
Er það ekki undarlegt hvernig
Drottinn gerir sér mannamun. Þarna
skal hann á hverju ári senda þeim
Hvalbæingum andarnefjur, og hafa
þeir þó nóg af öllu góðu fyrir, en
aðrir fá ekki svo mikið sem að
sjá þær.
Er andarnefjan stærri en grind-
ur, spurði Þrándur litli.
Já, langtum stærri. Afi minn
hefir sjálfur séö andarnefju. Hann
sagði að hún hefði verið á stærð
við hús.
Ne-i, sagöi Þrándur og setti
hljóðan viö að hngsa um það hví-
líkt ógnarspik hlyti að vera á þeirri
skepnu. Og allir í bátnum þögn-
uðu og hugsuðu um þetta sama.
Alt í einu brá Stóri-Björn færinu
um hönd sér, leit upp og mælti:
Heyrið þið piltar, eigum við ekki
að halda þangað rakleiðis?
Hinir sjö horfðu undrandi á hann
og þögðn, Ioks varð Zebedeus að
orði:
Það er býsna langt þangað.
Svo sem 15 mílur.
Héldurðu að þú ratir?
Björn leit upp stygglega og fór
að blístra.
Mamma verður hrædd ef við kom-
um ekki heim í kvöld, sagði Þránd-
ur litli og leit heim á leið.
Þess fegnari verður hún þegar
þú kemur heim rneð fuílbyrði þína
af spiki.
Nú þögðu allir um hríð. Björn
hafði upp færið og lykkjaði það.
Hinir gerðu það líka. Síðan bjuggu
þeir sig steinþegjandi til ferðar, lögðu
út árar og reru knálega í suður.
í heilan sólarhring reru þeir og
sigldu; Björn fór að verða hræddur
um að þeir mundu ekki finna þetta
ókunna land, en hann lét ekki á því
bera, euda fann hann líka Hvalbæj
arfjörö morguninn eftir. Mennirnir
vóru orðnir svangir og sugu aö sér.
lýsisiyktina sem lagði á móti þeim
Frh.
Ósæmileg
blaðamenska.
Eitthvert ógeðslegasta athæfi
blaðamanna er það, að ráðasf
með, rakalausar sakargiftir og
brigsl, að sérstökum stéttum
manna, og skiftir raunar ekki
miklu máli hverjar rcetur er að
sækja til þessháttar blaðamensku,
en þó er ekki unt að verjast því
að manni hlýtur að finnast hún
enn þá viðbjóðslegri ef það er
auðsætt að ekkert ræður annað
en illgirni og öfund, heldur en
ef sýnilegt er að mestu veldur
einfeldni, gorgeir og framhleypni
blaðamanna.
Tvö blöð hér í bænum hafa
nú að undanförnu hvað eftir ann-
að ráðið upp á tvær stéttir bæj-
arins, silt blaðið á hvora, með
aðdróttunum og brigslum. Ætla
eg að fara nokkrum orðum um
blöð þessi og atferli þeirra, og
þó ekki nema annað þeirra að
þessu sinni, en það er blaðið
»Dagsbrún« og árásir hennar á
botnvörpungaskipstjórana; á eg
hér einkanlega við tvær greinar,
er önnur nefnd »Tollstjóradýrk-
un« og stóð í »Dagsbrún«, 22.
tbl.,^4. desember f. á., en hin
nefnist »Allir jaínir fyrir lögun-
um« og stóð í sama blaði nr. 9
og 10, 26. febr. og 5. mars þ. á.
—Er hin fyrnefnda grein þrung-
in af öfund og illgirni, en sfðari
af illgirni og geðvonsku einhvers
. »bannvinar« í garð ýmsra manna
; og full af ósannindum, svo sem
eg mun benda á. Báðir rita höf-
undarnir með dulnefnum, eift«b
og siður er níðinga.
í hinni tyrri grein er ráðist á
botnvörpunga-skipstjórana fyrir
drykkjuskap og fleira, en á al-
menning fyrir að hann dýrki þá,
en auk þess er veitst að konu-
efnum og konum skipstjóranna
svo svkvirðilega, að ekki verður
um rætt, og öil er grein þessi
1 svo illgjarnleg og blásin upp af
; öfund að hana geíur enginn hafa
ritað nema heimsktlfúlmenni og
þarf öldungis sérstaklega smekk-
lausan og/ einfaldan ritstjóra til
þess að láta blað sitt flytja slík-
an pistif en við hverju má og
búast af manni, sem telur Bíóin
og Apótekin »framleiðslu-
t æ k i« (sbr. ritstjórnargrein í
»Dagsbrún« 10. tbl. 5. þ. m.), og
sem kennir þá náttúrufræði, að
hvergi verpi n e m a 1 á I p t við
nokkurt vatn hér á iandi (þetta
stóð í »Dagsbrún« í haust). gjí
hinni síðarnefndu grein eru aftur
borin brigsl á skipstjórana uni
drykkjuskap, og því bætt við, að
þeir geri sér það að féþúfu að
selja vínhneygðum Reykvíkingum
áfengisflöskuna fyrir 6—15 kr.
Öll þessi brigsl eru með einu
marki, sem eitt er raunar nóg
til að sýna það, að þau eru stað-
laust fleipur og uppspuni einn.
— Markið er það að þau eru
óákveðin; enginn sér-
stakur maður nefndur,
heldur er öllu þessu dróttað að
allri þessari sfétt í heild sinni,
og hún öll borin þessum brigsl-
um. Ekki er talað um hvernig
skipstjórarnir hafi staðið í stöðu
sinni, hvort þeir hafi vaurækt
hana eða jekki vegna drykkju-
skapar o. s. frv. enda erjþað hent-
ast blaðinu, því sannleikurinn er
víst sá að þeir eru hvor öðrum
duglegri menn, og standa eins
vel í stöðu sinni og best verður
ákosið, og sést það jafnt í því
hve örsjaldan og Iítið botnvörp-
ungunum íslensku hefir hlekst á,
eins og því hverjum feiknum
T I L MINNIS:
Baðhúsið opið v, d. 8-8, ld.kv. til li
Borgarst.skrifjt. í brunastðð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Isiandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk. sunnd. 8l/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúnigripasafnið opið F/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknart'mi 12*1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
ókeypis iækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3,
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
þessi skip hafa mokað upp úr
sjónum af fiski og síld, og hve
útgerðarfél. dafna vel og græða
mikið. Það mun vera satf að
fáir eða engir skipstjóranna munu
vera bindindismenn eða bann-
vinir, en hvað kemur það »Dags-
brún« eða öðrum við? Heldur
blaðið kannske að útgerðarfélög-
in vildu skifta á skipstjórum sín-
um, og fá í staðinn menn með
prófi, sem ekki hafa getað þrifist,
hvorki sem stýrimenn né skip-
stjórar, en sem eru, og hafa ver-
ið, bindindismenn. Sem hafa,
með öðrum orðum »aldrei unn-
ið sér annað til frægðar, en að
vera ódruknir*, eins og Gröndal
sagði einhverntíma. Eg held ekki.
Eg held botnvörpungaútgerðar-
félögin séu ánægð með skip-
stjórana sína, en þau eru fráleitt
ánœgð mað það, að á þá sé
ráðist með álygum og brigslum
eins og »Dagsbrún« gerir. Og
enginn réttdæmur maður getur
unað slíku. Eg þori að fullyrða
að botnvörpungaskipstjórarnireru
ekki drykkfeldari en aðrir þeir
menn, sem víns neyta. Einnig
er eg fullviss þess að enginn
þeirra hefir gert sér það að at7
vinnu að ^elja vín, hvað þá að
okra á því, enda þurfa þeir þess
ekki. Mér er nær að þora að
fullyrða að »Dagsbrún« mundi
ekki geta fært líkur fyrir, hvað
þá sannað að nokkur botnvörp-
uagaskipstjóri hefði selt nokkra
fiösku af víni. — Árás blaðsins
á skipstjórana er skammarleg.
Frh.