Vísir - 30.03.1916, Blaðsíða 3

Vísir - 30.03.1916, Blaðsíða 3
VÍSIR Kveldskemtun í Bárubúð heldur Kvennréttindafél. íslands í Reykjavík fimtud. 30. mars kl. 8V*. Fjölbreytt sketntiskrá. E. Hjörleifsson rith. les nýja sögu f fyrsta sinn. Hr. O! Thorsteinsson skemtir. Karlakór. — Sýndar skugga- myndir o. fleira, Aðgöngumiðar seldir í bókaversl. ísafoldar, Sigf. Eymunds- sonar og Ársæls Árnasonar, miðvikudag og fimtudag og í Bárubúð frá kl. 4 fimtud. og kosta 1 kr. Nánara á götuauglýsingum I Nokkrar dnglegar stúlkur geta fengið atvinnu við fiskverkun á Kirkjusandi hjá TSlorsWxttSSQtV, Hátt kaup I Chairman og Vice Chair Cigar ettu r fp$r eru bestar, liii R E Y N I Ð Þ Æ R. Pœr fást f öllum betri verslunum og í heildsölu hjá T. Bjarnason, Umboðsverslun Templarasundi 3 Sími 351 Agætt kúahey VATRYGGmC^rj Líkkistur. Miklar birgðir fyrirliggjandi. Séð um jarðarfarir ef óskað er. Sími 93. Hverfisg. 40. Helgi Helgason \ *\3vs\ Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1Í16 vœst í Einarsnesi. — Afenúist í Borgarnesi. Upplýsingar gefur Jón Björnssoh & Co. Borgarnesi. Oddur Gfslason yfirréttarmálaflutnlngsmaöur Laufásvegl 22. Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5 Simi 26 Pétur Magnússon yfirdómslögmaöur, I rundarstíg 4. Q Sími 533 Heiina kl. 5—6. Bogl Brynjólfsson yfirrjeítarmálaflutningsmaöur. Skrlfstofa Aöalsiræti 6 (uppi.) Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. hj Talsími 250, Vátryggiö tafalaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brit- ish Dominion General Insu rance Co. Ltd. Áðalutnboðsm. G. Gfslason Sæ- og stríðsvátrygging Det kgl. oktr, Söassurance Komp Miðstræti 6, Tals. 254. A. V. TULINIUS. Aðalumboðsmaður fyrir fsland Det kgl. octr. Brandassurance Comp Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur alskonar. Skrifstofutími 8—12 og 2—8. Austurstræti 1. N. B. Nielsen. VANDAÐAR og ÓDÝRASTAR Likkistur seljum víö undlrrltaöir. . Klsturnar má panta hjá . ' hvorum okkar som er. ^ Steingr. Guðmundsson, Amtm.st. 4. Tyggvi Arnason, Njálsg. 9. Trygð og slægð Eftir Guy Boothby. — Ó, já, ó, já, svaraði hinn á frönsku, dóttir mín elskuleg, Þér veröið að fyrirgefa, mér er ekki unt að trúa því, að eg eigi að fá að sjá hana aftur. Skyldi hún þekkja mig aftur eftir svona langan (íma? Þegar eg sá hana síöast, var hún svolítill angi. — En hjarta hennar er hiö sama, sagði Browne, og eg get fullvissaö yður um að hún hefir geymt minn- inguna um yöur betur en flestar dætur myndu gera. Og henni eig- ið þér nú frelsi yðar að þakka fremur öllum öðrum. Ef hennar hefði ekki við notið, væruð þér enn í dýflissunni. En nú skulum við fara. Við cyöurn’ tímanum í fa- nýtt hjal, en ættum aö hraöa okk- ur þangað sem viö erum óhultir. — En hvað eigurn við að gera við þetta? sagði Andrew og benti á bækurnar á borðinu, búshlutina á hiilunni og ýmsa aðra muni sem voru á víð og dreif í kofanum. — Eg veit ekki, sagði Browne. Réttast væri að taka það með sér sem hægt er en skilja hitt eftir. Þó ekkert annaö gagn sé að þeim, þá gætu þeir orðið eins konar gestaþraut fyrir þá sem koma hing- að á eftir okkur. — Eg óska þeim ánægju af ágizkununum, svaraði Andrew og leiddi gamla manninn út úr kof- anum. Browne varð á eftir til aö slökkva á lampanum. Hann hló við þegar hann slökti. Það var hálf skrítið, að viðhafa siíkar varúðarreglur, þar sem allar líkur voru til að hann kæmi þangað aldrei aftur. Eldurinn í hlóðunum logaði fjörlega. Smátt og smátt myndi dofna yfir honum, logarnir deyja og eftir yrði glóð- in, sem smátt og smátt yröi svört. Úti var skínandi stjörnuljós og þess vegna sáu þeir vel til vegar niður að sjónum þar sem Mason skip- stjóri hafði lofað að hafa bátinn til taks. En vegna þess hve máttfarinn gamli maðurinn var voru þeir hálf- tíina að komast þessa stultu leið. Og hann hefði varla komist þetta, ef þeir, Andrew og Browne, hefðu ekki hjálpað honum. Þegar þeir komu niður að sjónum var bátur- inn þar fyrir. — Eruð það þér, Philipp? spurði Browne. — Já, herra minn, það er eg, svaraði undirstýrimaðurinn. Skip- stjórinn sendi okkur af stað undir eins og hann sá merki yðar. — Það var ágætt, sagði Browne. Haldið þið nú bara bátnum stöð- ugum meðan við hjálpum þessum heiöursmanni um borð. Það var erfitt að koma herra Petrowitch út í bátmn, mennirnir gerðu það sem þeir gátu til að halda bátnum stöðugum og loks tókst það, og var þá ekki beðið boðanna en haldið sem hraðast til skútunnar. Fyrst var dauðaþögn. Andrew hafði sýnilega sínar eigin hugsanir að rekja. Faðir Katrínar sat eins og dauður hlutur. En Browne var gagntekinn af einhverj- um kvíða, sem hann hvorki skildi né gat hrundið frá sér. Loksins komust þeir út að skút- unni og lögðu að stiganum. Þegar hann leit upp sá hann Mason skip- stjóra, Foote og Maas. Þeir lágu út yfir borðstokkinn. og horföu á þá. Það var umtaiað fyrirfram, að mæðginin skyldu hittast inni í þil- farsklefanum, en ekki á þilfarinu sjálfu. — Getur hann gengið uppstig- ann sjáifur? spuröi skipstjórinn. Ef hann getur það ekki, þá skal eg senda tvo menn niður til að bera hann upp. — Eg held að við getum það einir, sagði Browne. Og með aö- stoð stýrimannsins hálfdrógu og háltbáru þeir, Andrew og Browne, sjúka manninn upp á skipið. — Hvar er ungfrú Petrowitch? spuröi Browne. — Inni í klefanum, svaraði skip- stjórinn. Við héldum að hún vildi heldur vera ein þar. Hún veit að þið eruð komnir.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.