Vísir - 02.05.1916, Blaðsíða 3

v; l-SII R
Bandamenn taka
grískar eyjar.
Bandamenn hafa tekið á sitt vald
ýmsar hafnir á eyjum Grikkja og
á Grikklandi sjálfu. Gríska stjórn-
in mótmælti þessum aðförum viö
sendiherra bandamanna í Aþenu-
borg. Þeir sögðu þetta gert af
nauðsyn og lýstu yfir því að Grikkj-
um yrðu afhentir þessir staðir aftur
að ófriðnum loknum.
v Samsæri í lew-York.
Lögreglan í New-York hefir nú
komist að því hverjir hafa bundist
samtökum um að sprengja í loft
upp skip þau sem flytja skotfæri og
önnur hergögn til bandamanna. —
Hafa 4 þýzkir menn í New-York
verið teknir fastir. Voru 3 þeirra
í þjónustu þýzkra gufuskipafélaga,
sem héldu uppi samgöngum milli
Þýzkalands og Bandaríkjanna. En
einn átti efnafræðisstofu þar íborg-
inni. Eru menn þessir taldir valdir
að sprengingum á 33 skipum.
ttmavvlegau
Barátta hjartnanna
Eftir*
E. A. Rowlands.
16 -------------
Frh.
— Katrín hefir gult hár og stór
brún augu. Þaö er sagt að hún
sé mjög falleg. Mér íanst hún vera
eins og flestir aðrir, klunnaleg. Svo
hún á að vera greifafrúin á Ches-
termerel Það er fögui framtíð. Eg
ætla nú samt að reyna að taka dá-
lítið fram fyrir 'hendur forsjónar-
innar áður en alt er til lykta Ieitt,
sagði Rósabella við sjálfa sig. Menn
veröa að reyna að skemta sér með-
an þetta stutta líf endist og Ches-
termere lávarður h'tur út fyrir að
vera mjög skemtilegur maður. Mér
finst að hann muni líka hafa gott
af að tekið sé ofurlítið í Iurginn á
honum. Því það er ekki nóg með
það að Rupert hafi hálfan hugann
hjá honum, heldur vogar hann sér
líka að dæma mig og fmynda sér
að eg sé ekki nógu góð handa
Rupert. Eg sá það undir eins á
honum. Hann skal fá að finna það
»ð Rupert heyrir mér til með lífi
2>táWi\xr.
JUUy \>»y stútfeuv sem seUa sév v stfdar-
v\nnu \ sumat o$ vU\a Ja ^öy, a%
le\ta sét u$p^s\n$a á "\3estuY$ótu
W. \
Islenzkar kartöflur.
úrvals kartöflur frá Auðnum eru til sölu í dag og á morgun.
Finnið Hjört A Fjeldsted. Hótel ísland nr. 17,
eða á Hússtjórnarskólanum á matmálstímum.
LÖGMENM
□ Œ
VATRYGGIIMGAB
edie:
fæst í verslun
61. Þorvaldssonar.
Hverfisg. 84.
VANDAÐAR og ÓDÝRASTAR
Líkkístur
seljum vlð undlrrltaðir.
. Kl8turnar má panta hjá ,
hvorum okkar sem er.
Steingr. Guðmundsson, Amtm.st. 4.
Tryggvi Arrtason, Njálsg. 9.
Líkkistur.
Miklar birgðir fyrirliggjandi.
Séð um jarðarfarir ef óskað er
Sími 93. Hverfisg. 40.
Helgi Helgason
Ráðningarstofan
á Hótel Island
hefir altaf starfsfólk á boðstólum
— óskar iíka eftir maigs konar
fólki.
\ *>3\s\.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.
Pétur Magnusson,
yfirdómslögmaður,
Grundarstíg 4.
Simi 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogi Brynjóifsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
Srifstofutími frákl. 12—1 og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgögn, vðru-
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
og sál. Og hann skai fá að finna
að eg er kona sem vert er aö elska
en ekki að fyrirlíta.
Að kvöldi hins næsta dags heim-
sótti Chestermere þær Katrínu og
móöur hennar. Hann hafði gengið
frá brautarstöðinni til þorpsins, og
var því orðinn þreyttur. Hann hafði
sofið mjög lítið og fundið nokkuð
tii sama lasleikans sem hann hafði
kent er hann danzaöi við Rósa-
bellu. Þessi lasleiki var honurn nýr.
Hann hugsaði að hann hefði reynt
of mikið á sig, en vildi annars sem
minst um það hugsa, því að þá
datt honum Rósabella í hug. Hann
var rciður við sjálfan sig ,fyrir það,
hve mikið hann hugsaði um Rósa-
bellu, og þær hugsanir voru ekki
sem fegurstar.
— Hún er alveg hjartalaus kona
og í hæzta máta fyrirlitleg. Hún er
algerlega tilfinningalaus. Þetta sagöi
hann við sjálfan sig hvað eftir ann-
að. Og þetta er stúlkan, sem Ru-
pert elskar. Það verður aö stíja
þeim sundur, annars gerir hún út
af við hann. Þaö er eitthvað óeðli-
legt við hana. Mér finst hún vera
norn,
Hann reyndi til aö hætta að
hugsa um hana og fara að hugsa
um Katrínu í staöinn. Hanji hafði
ekki séð hana síðan hún var lítil.
Og hann mundi þá eftir hve fögur
og yndisleg hún hafði verið í aug-
um hans.
Margot og móðir hans höfðu
skrifað honum mikið um fegurð og
mannkosti Katrínar. Margot hafði
einu sinni sent honum mynd af
henni, en hún haföi glatast á leiö-
inni. Og nú vissi hann eknert hvaö
beið hans. Þegar hann kom heim
til þeirra mæðgnanna, þá gekk hann
beint inn um hliðið og inn í garð-
inn.
Dyrnar voru opnar upp á gátt
og það sást ekki nokkur maður
þar nálægt. En þegar hann kom
inn, þá gekk stúlka fram úr skugg-
anum og ávarpaði hann:
— Velkominn heim, Filípp, sagði
hún og hendur hennar skulfu og
hún var tjáföl. '
Hann greip um hendur hennar
og leit á hana. Hjarta hans fyltist
fögnuði. Það var hin sama Katrín,
sem hann haföi skiljð eftir þegar
hann fór að heiman og þá var hún
dálítiö breytt. Hún var orðin full-
orðin kona og bar sig vel. Hann
dró hana nær sér og tók hana
í faðm sér.
— Litla Katrín mín. Blessuð
litla stúlkan mín, stamaði hann
ósjálfrátt.
Katrín tók á móti ástaratlotum
hans. Hún gleymdi öllum áhyggj-
um þeim sem hún hafði haft hans
vegna vissi ekkert annað en það, aS
hún, var sælust allra kvenna.
Chestermere kysti hana aftur og
aftur.
— Hefi eg nú loksins orðið ást-
fanginn? sagði hann við sjálfan
s'g> Þegar Katrin leit brosandi fram-
an í hann. En þá brá fyrir í hug-
skoti hans myndinni af Rósabellu.
Honum fanst hún brosa að honum
og eins og hana langaði til að
svara spurningunni.
V.
Rupert haföi liðið illa um nótt-
ina sem danzleikurinn var hjá frú
Dorrilion. Rósabella var ekki heima
þegar hann heimsótti hana daginn
eftir, til þess að færa henni blóm,
eða svo var honum sagt aö minsta
kosti. En hann heyrði til hennar
inni áöur en hann fór burtu. Hann
heyrði hana syngja inni í herbergi
hennar og vissi því að hún vildi
ekki við hann tala. Og hanfi fór
burtu dapur í huga og honum fanst
sólskiuið úti vera myrkur. Hann
reika§i fram og aftur um göturnar
og vissi varla hvað hann var að
fara.
Eftir nokkurn tíma var hann
kominn inn í stofu til frú Ches-
termere. Honum fanst ætíð að hon-
um létti við aö heimsækja hana.