Vísir - 14.06.1916, Blaðsíða 3

y l s'i;r
smærri verði ekki leiðitamari. En
hœttan er mest fyrir vélbátaút-
gerðina. Hve margir vélbátaeig-
endur hafa beygt sig fyrir of-
beldinu? — Vonandi er að þeir
séu ekki margir.
Enn einu sinni skal það brýnt
fyrir þeim, að þá rekur engin
nauð til að binda sig. Ef þeir fá
ekki olíu með öðru móti gela
þeir og eiga að snúa sér
til landstj órnarinnar.
Hún er s k y 1 d u g til að veita
þeim ásjá í þessu efni. Hún get-
ur n e y 11 félagið til að selja ol-
íuna, án þessara samninga. —
Hér eftir eru það sjálfskapar-
víti að Iáta hefta sig, þó að ef
til vill einhver af ókunnugleika
eða rænuleysi kunni að hafa gert
það áður en þetta mál varð að
blaðamáli.
Þetta mál er þýðingarmeira fyrir
vélbátaútgerðina en svo, að það
megi liggja í þagnargildi. — Ef
útgerðarm. láta smeygja hnapp-
heldunni á sig, þá geta þeir
reitt sig á, að álitiegur hluti á-
góðans af útgerðinni rennur í
vasa Steinolíufélagsins, ef til vill
fá þeir sjálfir ekki meira af hon-
um en svo, að að eins hrökkvi
til að halda þeim á floti.
ttmante&a
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
54 ----
Frh.
Honum fanst hún vera sú mann-
eskja sem lítt mögulegt væri að
bera heiftarhug til. Og á þessu
sama augnabliki fór hann að halda,
að hann, ef til vill hefði misskilið
hana og felt rangan dóm yfir henni,
og að hún, í stað þess að vera
grimmúðug, aðeins væri óstööug og
kærulítil. Hún væri máske ekki
nein kaldlynd daöurdrós.
Þessi snögga breyting á fram-
ferði hennar staöfesti ef til vill þá
getgátu hans. Og ef nú svo væri
í raun og veru, þá aumkaði hann
samt Rupert, engu að síður, en
þá yrði líka jafnframt reiði hans
gagnvart Rósabellu að hverfa.
Hann var vel ánægður með að
komast aö þessari gagnstæðu hug-
mynd um Rósabellu. Því um leið
varð all það ljóta og Ieiðinlega sem
hann áður þóttist sjá í fari hennar,
bö forówwr
um mánuðinn og fríar ferðir geta stúlkur fengið á Bakkafirði hvort
sem þær vilja heldur við fiskverkum eða sveitavinnu. — Einnig 4
sjómenn. Mjög góð kjör. Til viðtals frá 7-9 sd. á Stýrimannastíg 5.
ymWtiw ^ókvssoyv.
Stærsta úrval í bæm
um af alls konar
FATAEFNUM
þar á meðal
6 tegundir blá Cheviot.
"\3övttt\úsÆ.
Vátryggið tafarlaust gegn eldl
vðrur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
AðalumboOam. G. Gísiason
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl. 5-6
Oddur Gfslason
yfirréttarmðlaflutnlngsmaOur
Laufásvegl 22.
Venjuiega heima kl. li-12 og 4-
Sími 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij.
Srifstofutími frákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Bretar á vígvellinum
---- Frh.
»Hvaða álit hafa Frakkar á
Bretum?* Þessa spurningu bar eg
oft upp meðan eg dvaldi í Frakk-
landi. Svarið var œtíð á þá leið
að Frakkar viðurkenni fyllilega
hina miklu yfirburði Breta á sjón-
um, en þeir álíta það ófyrirgef-
anlegt hve vanbúnir Englending-
ar voru við ófriðnum á landi og
hve illa liðsfoiingjar þeirra voru
að sér í hernaðarfræðum. Frakk-
ar skilja ekki mótstöðuna, sem
almenna varnarskyldan átti að
mæta á Englandi og sundurlyndi
það og stífni, sem á sér stað á
milli vinnuveitenda og verka-
manna á Englandi telja þeir glæp
gegn heilögu málefni Oft heyrði
eg ummœli í þá átt, að það, hvern-
ig enskir liðsforingjar oft og ein-
att léku sér að því að stofnalífi
sínu í hættu, væri fremur vitfirr-
ing en hugrekki.
Framkoma enskra blaða í upp-
hafi ófriðarins var þannig, að hún
hlaut fremur að spilla samkomu-
laginu á milli bandamanna. Blöð-
in gerðu alt of mikið úr hjálpar-
liðinu enska sem sent var til víg-
vallarins. Liðsforingjarnir ensku
bættu ekkert úr því, en sýndu
oft stærilæti, sem ýmist olli þykkju
eða háði. Frakki einn sagði við
mig: »Þegar maður heyrir Eng-
lendinga tala eða les blöð þeirra
að engu, og hann fékk meö þvf
móti miklu betra álit á henni.
— Kæra frú Antrobus, sagði
hann léttilega, um leið og hann
rétti henni hendina. Þaö ert þú,
sem átt aö fyrirgefa mér. Eg haföi
engan rétt til að vera svona harð-
orður, Gerðu svo vel að muna
eftir því, að eg aldrei felli harðan
dóm yfir neinni konu, nema eg sé
alveg neyddur tii þess. Og nú
skulum við tala um eitthvað annað.
Þú hefir ekkerf minst á Teddy.
Eg er viss um að hann yrði fok-
vondur við mig, ef hann sæi þig
standa hér úti í votu grasinu.
Þau gengu hraðara til baka, á-
leiðis þangaö sem vagninn beið.
— Þú verður nú að gleyma
reiði þinni gersamlega, og koma
og heimsækja mig, sagði Rósa-
bella, því hún fann fullvel að hún
hafði borið sigur úr býtum í við-
ureigninni, og ætlaði að nota sér
þaö vel.
Chestermere Iofaöi að koma,
ekai aöeis einu sinni, heldur sem
oftast.
Hann hjálpaði henni upp í vagn-
inn, og hreiöraði vel um hana.
Og þegar hún ók af stað, fögur
og brosandi, fann hann bæði til
iðrunar og hugarléttis, útaf við-
skiftum þeirra í þetta sinn.
— En hvað eg hefði getað
sparað mér marga óánægjustund,
ef eg hefði aðeins gert mér það
ómak fyr að hugleiða nákvæmlega
skaplyndi þessarar konu. Vitaskuld
er hún eigingjörn, en hvorki eig-
ingirnin, né neitt annað hygg eg
að eigi sér hjá henni djúpar rætur.
Það eina óbreytanlega, sem hún
hefir til að bera, er fegurðin, og
hún er líka sönn.
XV.
Af einhverri innri hvöt — þó
ekki gæti hún Ijóslega gert sér
grein fyrir ástæðunni fil hennar —
stofnaði Katrín til samkvæmis heima
hjá sér, í sambandi viö heimboð
það tíl migdagsverðar er þau hjón-
in höfðu gert Edward Antrobus
lávarði og konu hans.
— Það er nú kanske nokkuð
snemma á tíma, að fara að halda
samkvæmi núna, sagði hún við
Filipp.
Chestermere tók hana nú í faðm
sér.
— Ástkærasta mín, sagði hann
blíðlega, um leið og hann þrýsti
henni ástúölega aö brjósti sínu,
hvað sjálfan mig snertir, þá er eg
mjög ánægður yfir, að þú ekki
hefir boðið mörgum gestum. Eg
er hræddur um að eg sé ekki mjög
líflegur í samkvæmum hér í sveit-
inni. En eg: hefði átt að verða
vinnumaður á bóndabæ. Mérfellur
svo vel alt sem að jarðrækt lýtur.
— Kona hans geröi gælur við
hann eins og krakka, Hún reyndi
ekki með neinum ákafa, eða orða-
fjölda, að reka það ofan í hann
að hann ekki væri nógu fjörugur
samkvæmismaður, en hún þiýsti
hönd hans fast og innllega, til
merkis um að hún væri ánægö með
hann.
— Þú gerir alt vel, sagði hún
blíðlega.
Þetta var að kveldi þess dags,
sem Rósabella hafði heimsólt þau,
og Katrínu hafði dottið í hug, eftir
miðdagsverðinn, að stofna til sam-
kvæmis þess, sem getið er um hér
að framan.
— Ef þú hefðir átt að verða
vinnumaður á bóndabæ, þá heföi
eg ekki verðskuldað að vera hátt
sett í heiminum, sagði Katrín og
brosti, eftir Iitla þögn. Filipp, veiztu
það að eg held að hvorugt okkat
sé vaxið þeirri háu stööu, sem við
erum í. Eg er viss um að eg væri
hæzt ánægð með að eyða allri æf-
inni í þessu eina, litla íbúðarher-
bergi. Mig bara óar við að hugsa
til stórborgalífsins, með öllu tildii
þess og glaumi.