Vísir - 24.06.1916, Blaðsíða 3

v t s;t r
I
Jást \ o$ s^emv\ Je\3\v h\í
Bifreiðaíélaffi Reykjavíkur
Mjög gott norðlenzkt
SALTKJÖT
j « s t \
LOGMENN
HHBB
Pétur Magnusson,
yfirdómslögmaður,
Hverfísgötu 30.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason
yfirróttarmálaflutningsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26 •
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
Srifstofutími frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsimi 250 —
Prentsmiöja Þ. Þ. Clemenfz. 1916
jm^TRYGGmGARUj
Vátryggiö tafarlaust gegn eldi
vörur og hiismunl hjá The Brlt•
isli Dominion General lnsu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. Q. Gfslason
Dei kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nlelsen,
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Aðalfundur
r
Eimskipafél. Islands
hófst í gær á hádegi í Iðnaðar-
mannahúsinu. Að honum höfðu
verið afhenlir hluthöfum og um-
boðsmönnum þeirra aðgöngum.
með samtals 14338 atkvæðaseðl-
um. Atkvæðin skiftust á hluta-
eignina þannig:
Landsj. (hlutafé 400
þús. kr. 4099 atkv.
Umbm. V.-ísl. (hluta-
fé 67700 kr. 1000 —
Aðrir hluthafar:
a. Samkv. fyrsta útb.
með 212825 kr.
b. Skv. út-
b. V»’15 m. 18150 —
230975 kr. 9239 —
Formaður félagsins setti fund-
inn og tilnefndi fyrir hönd stjórn-
arinnar fundarstjóra E g g e r t
Briem yfirdómara en
hann kaus sér skrifara Gísla
Sveinsson yfirdómslögmann.
Tók fundurinn þvf næst til
starfa samkvœmt dagskránni:
Fyrst gerði fórmaður félagsins
grein fyrir starfsemi félagsins og
fór lauslega yfir skýrslu þá, um
hag félagsins og framkvæmdir
frá stofnfundi 17. janúar 1914 til
ársloka 1915, sem útbýtt hafði
verið prentaðri til fundarmanna.
Mun Vísir við tækifæri birta úr
henni kafla en láta nægja að þessu
sinni að geta þess, að útgjöld
félagsins hafa orðið kr. 6,150,38
undir áætlun þeirri sem gerð var
í upphaflega hlutaútbððinu, mið-
að við heilt starfsár og að frá-
dregnum sérstökum kostnaði
vegna ófriðarins. Tekjurnar hafa
orðið það hærri en hlutaútboð-
ið gerði ráð fyrir að nema mundi
kr. 274.861,49 á heilu starfsári.
— Ennfremur má geta þess, að
símskeyti hafði borist til félags-
stjórnarinnar þ. 19. þ. m. frá hluta-
fjársöfnunarnefnd V.-ísl. og í er
skýrt frá að nú séu að fullu inn-
borgaðar þær 200 þús. króna,
sem V.-ísl. upphafiega gerðu ráð
fyjir að ieggja fram, Hafa þá ca.
2000 krónur vanheimtst af því
hlutafé sem lofað hefir verið.
Gjaldkeri félagsins.EggertClae-
sen, gaf yfiilit yfir reikninga fé-
lagsins og gerði athugasemdir
við hann út af einstökum athuga-
semdum endurskoðenda, er flest-
ar stafa af skemdum þeim, sem
urðu á skjölum félagsins í brun-
anum mikla í fyrra.
Var sfðan reikningurinn samþ.
í einu hljóði.
B. H. Bjarnason kaupmaður
hafði borið fram tillögu um að
þakka stjórninni fyrij starfhenn-
ar og það hve skýr og vei gerð-
ur reikningurinn væri að öllu
leyti og sérslaklega fyrir það hve
hár ágóðahluti félagsins væri. —
Sú tillaga var einnig samþykt f
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
64 ----
Frh.
Henni virtist, þvert á móti, að
erfiðleikarnir og hugarstríðið fara
svo óöfluga vaxandi meö hverjum
deginum, að henni fanst það nú
vera að verða alveg óbærilegt.
Hún vildi ekki vera aö rifja upp
fyrir sér þessa sorgaratburði síöast
liðinna vikna.
Hún reyndi aö gleyma þessum
dögum þegar grunur hennar fyrst
vaknaði, grunurinn sem nú var
orðinn að fullri vissu. Þaö var
ekkert unnið við það, sagði hún
við sjálfa sig, að vera að kalla fram
aftur endurminninguna um alt þetta.
Það eina, sem hún gerði sér
Ijósa grein fyrir nú, og var alveg
fullviss um, var það að maður
hennar væri henni ótrúr og drægi
hana á tálar. Hún var í engum efa
um sigurhrós Rósabellu, — óvinar
síns. En jafnframt var henni líka
fullkomlega ljós skyldan, sem á
hennar herðum hvíldi, skilda henn-
ar sem konu og húsmóöur, skylda
hennar gagnvart stöðu hennar í
mannfélaginu, og síöast en ekki
sízt skyldum hennar gagnvart hinni
sjúku og veikluðu kouu, sem hún
unni svo heitt, pg sem hún vissi
að bar hag barna sinna og velferð
svo mjög fyrir brjósti.
Já. Þessar skyldur allar höföu
miklu meiri rétt til að krefjast allrar
athygli Katrínar, heldur en hitt að
sökkva sér niöur; í hugarvíl út af
atburðum síðastliöinna vikna eða
tveggja mánaða.
En samt sem áður áttu þó þær
stundir sér stað, sem hún gat ekki
gleymt þessu.
Og þannig var nú einmitt ástatt
þar sem hún sat ein og grúfði sig
niöur, morguninn sem iengdamóö-
ir hennar kom.
Það var framkoma manns henn-
ar, gagnvart henni, sem hún furð-
aði sig mest á,
Var hann hræsnari?
Væri hann sekur um slíka var-
mensku aö vera að draga sig eftir
konu þess manus, sem hann kall-
aöi vin sinn, og ef vald frú An-
trobus yfir honum var svo ríkt að
hún gæti látið hann svona fljótt
gleyma trúmenskunni gagnvarteig-
inkonu sinni, þá var það ekkert
undarlegt að hann hefði verið fær
um að villa henni sjónir og draga
hana á tálar.
Þegar hún nú leit yfir liðna daga
þá furöaöi hana á því, að hún
ekki skyldi hafa getað getið sér
þess til hver hætta hjúskaparlífi
hennar gæti stafað af Rósabellu.
Og henni myndi aldrei hafa kom-
ið það tit hugar, að neitt slíkt
ætti sér stað, hefði ekki einhver
umhyggjusamur, leyndur vinur
hennar sent henni hvert nafnlaust
bréfið á fætur öðru, og opnað augu
hennar fyrir því, sem manni henn-
ar og Rósabellu fór á milli, og
leitt henni fyrir sjónir hve lítið öf-
undsverð aðstaða hennar væri, eins
og sakir stæðu í raun og veru.
Og í þessuní hræðilegu bréfum
var ekki aðeins talað um ótrú-
mensku Filipps nú gagnvart henni,
heldur var það einnig boriö á
hann, umsvifalaust og ótvírætt, sem
hún sjálf hafði borið kvíðboga
fyrir áður en hún giftist, það sem
sé að hann hefði aðeins gifst henni
út úr neyð, til þess að ná í pen-
ingana hennar, og til þess að gera
vilja föður sítis.
Þetfa var nú máske það, sem
henni féll einna sáast.
Hefði nú enginn skuggi verið
fallin á ástúðlegt samkomulag þeirra
hjónanna, þá hefði þaö verið Kat-
rínar fyrsta verk að sýna Filipp
þessi bréf, og láta hann ráða hvað
hann gerði við þau.
En nú fanst henni það ekki eins
auðvelt aö gera þetta, enda var
maður hennar, þegar bréfin fóru
að koma, í þriðja sinn á þremur
vikum farinn að heiman í einhverj-
um erindagerum, sem hann ekki
lét hana vita um.
Um erindagerðir hans hafði hún
raunar lítið brotið heilann áður,
en nú fanst henni það liggja opið
fyrir hvers vegna þessar burtuver-
ur hans frá heimilinu væru orðnar
svo tíðar, og vegna hvers hann
ekki segði henni frá orsökinni til
þeirra.
Það kom heiini því ekki svo
mjög á óvart sú frétt sem Edward
Antrobus færði hetini, sama dag-
inn sem maður hennar fór, að
Rósabella kona sín væri líka farin
að heiman til borgarinnar. En
henni fanst samt sér ekki unt að
aumka hann þó hann tilbæði í
einfeldni sinni þetta viltidýr, sem
hann hafði eignast fyrir konu og
þráö svo mjög að fá.
Þetta tók nú af allan efa. Og
þegar Edward var farinn gat hún
ekki tára bundist.