Vísir - 27.07.1916, Blaðsíða 3

VlSIR

Nýir kaupendur
óskast til að bera YISI
út um bæinn.
Vísis
fá
blaðið ókeypis fyrst um sinn
til mánaðamóta*
Krone Lageröl er best
mmmmmmmmmmmm

^^LÖGMENN
Oddur Gíslason
yflrréttarmölaflutninKsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heirna kl. 11-12 og 4-5
____________Síuii 26__
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl 5—6 .
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflulnlngsmaður,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [u pi].
Srif stofutimi frá kl. 12— og4~6 e.
— Talsími 250 —
StYl&Æ au§t^svtv$%Y
ttmatiUga
á hentugum stað í bænum óskast
til leigu 1. okt. nk. Tilboð mrk.
,Búð‘ Ieggist inn á afgr. Vísis
fyrir 27. þ. m.
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr>
Brandassurance Comp.
Vátryggir; Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nlelsen,
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
19 —
Frh.
McOregor skipstjóri kom inn og
staðnæmdist á gólfinu fyrir framan
stól húsdónda síns. Hann var Skoti
og var auðséð á honum að hann
haföi oft átt misjöfnu að mæta um
dagana. En hver dráttur á andliti
hans bar vott um drenglyndi og
göfuga sál. Gráhærður var hann
orðinn töluvert. Hrukkur voru
komnar á andlitið. Stórt ör var
þvert yfir enuið.
— Við förum af stað eftir einn
klukkutíma. Eg er því kominn til
þess að taka við síðustu fyrirskipun-
um yðar.
— Það er ágætt, sagði Jakob
Welse og snéri stólnum í hring,
— McGregor skipstjóri!
- Já.
— Eg hafði nú hugsað mér að
láta yður hafa nokkuð annað fyrir
stafni í vetur. En mér hefir snúist
hugur. Eg sendi yður nú af stað
með »Lauru«. Getið þér núgizkað
á hvers vegna eg geri það?
McGregor brosti gletnislega. Það
er máské von á einhverjum gaura-
ganginum, muldraði hann.
— Og á betri manni en yöur á
eg ekki völ. Bally mun gefa yður
nákvæmari fyrirskipanir þegar hann
kemur um borð. En eg vil aöeins
segja þetta: Ef við ekki nú getum
hrætt allmarga til þess að fara nú,
þá verður nóg að gera með hverja
ögn af mat í Yukon, og meira tii.
Skiljið þér þaö?
— Já, eg skil.
— Þess vegna verðið þér Ifka
að halda spart á öllu. Þér takið
þrjú hundruð farþega með yður
niöur eftir ánni, og það er vel lík-
Iegt að miklu fleiri bætist við undir
eins og ána leggur. Það veröa þá
um þúsund manns sem þarf a£ fæða
yfir veturinn. Þér verðið að vigta
þeim út matinn. Einnig að sjá um
að þeir vinni eitthvað. Þér getið
látið þá höggva eldiviö. Sex dollara
fyrir faöminn, upphlaðinn á ár-
bakkanum, þar sem skipin gefá'lagzt
að. Þeir sem ekki vilja vinna fá
engan mat. Skiljiö þér það?
— Já, eg skil það.
— Þúsund manns geta orðið
erfiöir viðureignar ef þeir hafa ekk-
ert fyrir stafni. Og jafnvel þó þeir
hafi það. Gætið vel að þeir ekki
ráöist á forðabúrin. Ef þeir taka
það fyrir — þá vitið þér hvað
er skylda yöar að taka til bragðs.
Hinn laut höfðinu til samþykkis
og svipurinn varð ískyggilegur.
# — Það ern fimm gufuskip í
ísnum. Gætið vel að þeim unz ís-
jun leysir í vor. En það veröur
að byrja á því að flytja alla farm-
ana yfir í stóra vöruhúsiö. Það er
hægara að verja þaö, ef á þarf aö
halda, og gætið vel að því að það
sé vatnshelt. Sendiö boö til Burr-
virkisins og biðjið Carter að lána
yður þrjá af mönnnm sínum. Hann
þarf þeirra ekki meðsjálfur, Áleið-
inni niður eftir skuluö þér koma
við hjá Burdwell og fá helming-
inn af mönnum hans. Það verður
nóg vinna handa þessum öllum.
Það verður nóg að gera við fjölda
af byssum. Og þér megiö alls ekki
láta undan. Látið þá bara hafa hit-
ann í haldinu, þegar frá byrjun.
Og munið það vel að sá sem verð-
ur fyrri til að skjóta sleppur án
meiðsla. Um fram alt þá gætið vel
að forðabúrunum.
— Og byssunum líka, tautaði
McGregor, um leið og hann fór út.
— John Melton — herra Mel-
ton — er hér. Getur hann fengið
að tala við yður?
— Heyrið þér mér nú, Welse.
Hvað á þetta að þýða? hrópaði
Melton óður og uppvægur, sem nú
ruddist inn á hælana á skrifaran-
nm. Hann rak pappírsörk þétt upp
að augunum á Welse. Lesið þetta!
Hvað á þetta svo sem að þýða?
— Jakob Welse leit sem allra
snöggvast á skjalið. Og svo leit
hanh til mannsins, og lét sér nú
hvergi bregða.
— Eitt þúsund pund.
— Já, það er það sem eg segi.
En þessi kumpán sem þér hafið
í vöruhúsinu segir nei. Hann segir
að þessi ávísun gildi ekki fyrir
meira en fimm hundruð pund.
— Það er líka alveg rétt hjá
honun.
— Hvað þá?
— í raun og veru gildir hún
fyrir eitt þúsund pund, en út á
hana fæst ekki nema fimm hundruð.
— Er ekki þetta yðar undir-
skrift? spurði Melton og rak skjal-
ið enn á ný framan í Welse.
— Jú, víst er svo.
— Hvernig ætlið þér þá að fara
að því að hreinsa yður af þessu?
— Eg læt yður fá fimm hundr-
uð pund. Og hvað svo?
— Eg bara neita að taka við
þeim.