Vísir - 17.08.1916, Blaðsíða 2

V ISIR
V I SI R
Afgretðsla blnðsins á Hótel
Island er opin írá kl. 8—7 á hver|-
um degl,
Inngangnr frá Vallnrstrætl.
Skrifstofa á sania stað, lnng. trá
Aðalstr, — Ritst)órlnn tll vlðtali Irá
kl. 3-4.
Síml 4OO.-7- P. O. Boi 367.
Best að versla i FATABÚÐINNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar tyrlr
herra, tfömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngrl.
Hvergi betra að versla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Síml 269
að skyldu að ábyrgjast, án minslu
aúkaþóknunar, þó að alt annað, er
þeir verða að geyma og gæta, sé
látið ólalið. — Menn ættu því að
geta séð hvílík háðung og hróplegt
ranglæti þaö er, aö ætla póstmönn-
um að búa framvegis viö þau kjör,
• sem nefndin hefir hugað þeim. Sér-
í staklega verður ranglætið í garö
póstmanna í Reykjavík, átakanlegt,
því að þar er peningastraumurinn
1
og ábyrgðin mest, auk þess sem
; þar verður oft og einatt, vegna ó-
; skiljanlegrar sparsemi fjárveitinga-
valdsins, að leggja alveg óhæfilega
\ mikla vinnu á starfsmennina.
Launanefndin og tillögur
Lennar.
Meðferðin á póstmönnum.
—o— Nl.
Þaö mun láta nærri, eftir upplýs-
ingum sem eg hefi aflað mér úr
ábyggilegum stað, að gegn um
hendur póstmanna gangi póstávís-
ana fé (innborgað og útborgað) er
nemur 4—5 milj. kr. á ári. Fyrir
ábyrgð á öllu þessu fé fá póstmenn
ekki eyrisvirði, en verða sjálfir að
bera allan skaða, er hlotnast kann
af mistalningu. Auk þessara milj-
óna, sem eg nefndi, ganga gegnum
hendur pósfmanna tugir miljóna í
póstsendingum (peningabréfum og
peningabögglum). — Mun það mjög
tiðkast að póstmenn sé látnir telja
í slíkum sendingum og þar með
taka á sig ábyrgð á innihaldinu.
Það sést ennfremur á erindi póst-
meistara til nefndarinnar, að póst-
mönnum er gert að skyldu að borga
verðsendingar, er glatast í þeirra
vörslum, eða þeir geta eigi gert
grein fyrir að komist hafi í hendur
viðtakenda, enda virðist það eigi
óeölilegt.
Enn má geta þess, að póstmenn
bera ábyrgð á frímerkjabirgðum
þeim, er hjá þeim liggja til sölu,
og má nærri geta að sú ábyrgð er
mikil bæði hér í Reykjavík og á
ýmsum öðrum stöðum.
Af þessu sem nú var sagt, ætti
öllum að vera Ijóst, að póststörfin
eru ákaflega ábyrgðarmikil og að
miklu skiftir að þau lendi í góðra
manna höndum.
Má hiklaust fullyrða, aðpeninga-
ábyrgð sú, sem á sumum póstmönn-
um hvtlir, er langt um meiri en á
nokkrumöörumstarfsmönnum lands-
ins. Sýslumenn hafa að vísu mikla
peningalega ábyrgð, en svo sem
nefndin héföi átt að vita, eru allar
árstekjur landssjóðs miklu minnien
póstávisanafé þaó, sem póstmönn-
um er trúað fyrir árlega, og gert
L Því hefir lengi veriö viöbrugöið,
hvernig farið er með póstmenn hér
í Reykjavík. Þaö er á allra vitoröi
að þeir búa við mestu sultarkjör
allir saman. Og ekki nóg með
það að launin séu Iág, heldur er
vinnutíminn Iíka alt of Iangur. Póst-
meistari hefir neyðst fil að leggja
á menn sína næturvinnu og helgi-
dagavinnu árum saman — til þess
að koma nauðsynlegum störfum
einhvernveginn af — án þess að
geta bætt þeim þaö á nokkurn hátt.
— Enginn vinnutími (hámark) hefir
veriö ákveðinn, heldur verða sömu
mennirnir aö vinna allan sólarhring-
inn, ef svo vill verkast, án nokk-
ttrrar aukaþóknunar. — Enginn
vinnuveitandi nema landssjóður tel-
ur sér sæmandi að fara þannig með
menn sína.
En löggjafinn íslenzki skamtar
eftir geðþótta sínum. Það er ekki
til mikils fyrir kunnugasta manninn,
sjálfan póstmeistarann, að segja
honum að þessi nánasar-háttsemi
geti ómögulega gengið svona leng-
ur. Hann heyrir það ekki. Og
hann veit Hka sjálfur að hann veit
þetta alt saman miktu betur. Á lög-
gjafarbekknum er aulinn voldugur
spekingur. — Að póstmenn hér
eru ekki farnir fyrir löngu allir
saman mun sumpart stafa af per-
sónulegri velvild, Iangri samvinnu
og góðum kynnum yfirleitt við nú-
verandi póstmeistara, því að hann
er sagður prýðilegur húsbóndi, og
sumpart af voninni um það, aö
einhverntima kynni að því að reka,
að þessar «stöður« yrðu lífvænlegar.
Raunar mun sú von vera orðin æði
dauf hjá summu, því að mjög er
nú fariö að losna um póstmennina.
Er haft fyrir satt, að Iveir eða þrír
góðir menn fari á þessu ári, af því
að þeir sjái sér ekki lengur fært
að gefa landinu meiri hluta viunu
sinnar. — Og i stað þeirra koma
svo nýir menn, bráðókunnugir öllu
sem þeir eiga að gera, menn sem
óðara eru farnir, ef þeim býðst ein-
hver lífvænleg atvinna. Er ekki
vandséð hvert tjón póstmálunum er
Íað því yfir höfuö, ef það fér aö
tíðkast, að starfsmennirnir rjúki burtu
jafnskjótt, sem hægt er aö fara að
gera sér von um, að þeir verði aö
einhverju verulegu gagni. En
þannig hlýtur það að verða, ef alt
er látið drasla og ekkert gert lil
þess aö tryggja póstmönnum líf-
vænleg kjör framvegis. Blómgun
atvinnuveganna og framþróun áýms-
um sviöum þjóðlífsins virðist held-
ur benda í þá átt, að úr þessu
þurfi enginn hæfileikamaður til
lengdar að sætta sig við óhæfileg
sultarlann í þjónustu landsins.
Eg hefi, af ásettu ráði, ekki minst
á áætlanir nefndarinnar um »em-
bættisaldur* póstmanna. Það eru !
marklausar ágizkanir, fjarri öllum
sanni, og ekki umtalsverðar.
En fari nú svo, sem raunar er ^
ótrúlegt, aö tillögur launanefndar-
innar veröi lagðar fyrir alþingi og
öðlist lagagildi óbreyttar, getur ekki I
hjá því farið að póststofan í Reykja-
vík missi alla sína menn Þeir sjá
þá til hlítar að landssljórn og al-
þingi er það full alvara að viöur-
kenna aldrei, að »verður er verka-
maðurinn launanna*.
En í staö þeirra koma nýir menu
öllum póststörfum óvanir, menn,
sem hlaupa í þetta meðan þeir eru
að útvega sér betri atvinnu, en fara
svo jafnskjótt og hún er fengin. —
Og þá koma aftur nýir, óvanir
menn, og svo koll af kolli. — Því
að enginn þarf að segja mér það.
að nokkur maður sem verulegt lið
er í, láti þvæla sér út í 20—30 ár,
eða lengur til þess að bera loks úr
býtum 1440—2500 kr. laun þegar
hann er kominn á gamalsaldur og
grafarbakkann.
Jónas Klemen&son.
Neyðin
í Póllandi.
Bandaríkin hafa skoraö á allar
ófriöarþjóðirnar að koma sér saman
um einhverja aðferð, til þess að
bæta úr neyöinni í þeim hlutum
Póllands, sem nú eru í höndum
Þjóöverja.
Bretar hafa svarað þeirri áskorun
eitthvað á þessa leið:
»Stjórn hans hátignar óskar aö
ráðið veröi fram úr því, í einu lagi,
með hverjum hætti matvælum verði
kontið til þeirra landa, sem Þjóð-
verjar hafa hertekið. Hún gerir því
eftirfarandi tillögur, og er þaö henn-
ar síöasta orð:
»Ef sljórnir Þýzkalands og Aust-
T I L M I N N I S:
Baðhúsfð opið •». d. 8-8, Id.kv. tll 11
Borgarst.skiifst. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst Hverflsg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnd. 8';, siöd
Landakotsspit. Sjúkravltj.tímt VI. ll-l.
Landsbanktnn 10-3. Bankastjórn tll viö-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimlnn oplnn v. d. daglangt (8-0)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugrlpasafnið opið P/,-21/, siðd.
Pósthúslð opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-ö.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifitsstaðahælið. Hcimsóknartimi 12-1
Þjóðmenjasafnlð opið sd. þd. fmd. 12-2
ÓkeyplB lækntng háskólans
Ktrkjustrætl 12 1
Alm. læknlngar ð þrlðjud. og föstud.
kl, 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækntngar i Lækjargötu 2 á miö-
vikud. kl. 2—3.
andsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
urríkis-Ungverjalands láta íbúa hinna
herteknu héraða í Belgíu, Noröur-
Frakklandi, Póllandi, Serbíu, Mon-
tenegro og Albaníu, njóta allrar
uppskeru þeirra héraða, og alls
þess, sem þar kann að vera fyrir-
liggjandi af matvælum, fóðurefnum
og áburðarefnum sem og kvikfén-
aðar þeirra; ef leyft verður hlut-
lausum umsjónarmönnum, sem for-
seti Bandaríkjanna útnefnir, að hafa
eftirlit með því að matvælunum
verði úthlutað eins og til er ætlast
og að láta flytja á mitti héraða þær
tegundir, sem kunna að vera af
skornum skamti á einum stað, en
ríkuleg á öðrnm; og ef forseti
Bandaríkjanna vill taka að sér að
útnefna þessa efirlitsmenn, þá mun
stjórn hans hátignar veita þeim alla
þá aðstoð, sem í hennar valdi
stendur, og ieyfa innflutning til
þessara héraöa á þeini matvælateg-
undum, sem skortur kann að verða
á og sjá íbúunum fyrir nægum
matvælum alla þá stund, sem hún
þykist þess fullviss að óvinirnir
haldi samninginn að sínu leyti.
Ef þessu tilboði verður neitað,
eða ef stjórnir óvinaþjóðann draga
svarið á langinn þangað til farið
verður að hirða uppskeruna í her-
teknu löndunutn, og halda þannig
áfram að leyna bandamenn afstöðu
sinni i þessu líknarmáli, mun stjórn
hans hátignar krefja þær til reikn-
ingsskapar og með vopnum banda-
manna og almenningsáliti hlutlausra
þjóða, neyða þær til að gjalda
þær bætur sem frekast er unt, fyrir
hvert mannslíf, sem týnist vegna
matvælaskorts í þessum héruðum,