Vísir - 19.08.1916, Blaðsíða 3

V 1 S*l R
3 FISKI-
ojr SÍLDARKÚTTERAR,
eru íil sölu (sama byggingarlag og er á kutter »Jane & Williams sern nú liggur hér á höfninni,
seldur H.f. Kveidúlfur hér) — 30—40 torts á stærð, í góðu standi. Einn þeirra er
með Alfa-vél. Af sérstökum ásfæðum þurfa kaupin að vera fullgerð áður en
Flóra fer héðan. Snúið yður tii
O, Ellingsen. simi597.
CAILIE PERFECTIOH
eru bestu, léttustu, einföldustu og ódýrustu báta- og verksmiðju
mótorar sem hingað flytjast. Vanalegar stærðir frá 2—30 hk.
Verksmiðjan smíðar einnig utanborðsmótora, 2—21/* hk.
Mótorarnir eru knúðir með steinolíu
settir á stað með bensíni, kveikt með
öruggri rafmagnskveikju, sem þolir vatn.
Verksmiðjan smíðar einnig ljósgasmótora
Aðalumboðsmaður á íslandi:
O. Eilingsen.
Bátakeðjur
5/8”-3/4”
Blakkir með járnspöngum eru endingaibezlar.
Ljósker, Carbide, Bambusstangir
ódýrast hjá
sæ- og strfðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og 2-8.
Austurstræti 1.
N. B. Nlelsen,
Hið öfluga og velþekta brunabótafél.
MT WOLGA
(Stofnað 1871)
tekur að sér alskonar
brunatryggingar
Aðalumboðsmaður fyrir ísiand
Halldór Eirfksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Sigurjóni.
3^ u 3^35^ ' A3í5t.
Múrskeiðar
— margar teg. — Múrhamrar
— Filt og Sandsigti —
ódýrast
á Laugaveg 73.
Sími 251.
Glervara
Leirvara
Postuiín
Nýkomið í fallegu úrvali í e«
verzl Jóns Þórðarsonar
LÖGMENN
► ■*
Oddur Gfslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 20
Pétur Magnússon.
yfirdðmslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
Bogi Brynjóifsson
í yfirréttarmálaflutnlngsmaður,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uj.pi].
I Skrifstofutinii frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Pretsmiöja Þ. Þ. Clementz. 1916
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
Hún vakti ímyndunarafl hans til
nýs lífs, sem hann ekki þekti áður,
og til nýrrar meðvitundar. Honum
datt nú í hug erindið forna:
»SóI tér sortna
sígr fold í mar
hverfa af himni
heiðar stjörnur;
geisar eimi
ok aldrnari
leikr hár hiti
við himin sjálFan.«
Hún stóð þarna, há og tignar-
leg eins og gyðja, við hlið hans.
Hann gat ekki lengur lagt hömlur
á tilfinningar sínar. í ákafa geðs-
hræringanna greip hann nú fast um
hðnd hennar og sagði:
— Vert þú hin dýrðlega brúður
við hlið mína, Frona!
Hún leit til hans. Augnaráðið
var spyrjandi, Alt í einu varö henni
ljóst hvað hann átti við. Hún vatt
sér frá honum ósjálfrátt.
— Nei, sagöi hann, þegar hann
sá aö hún ætlaði aö taka til máls.
Þér skuluð ekki segja neitt, Eg
lenni grun í hverju þér ætluðuð
að svara — eg var heimskingi. —
Komið þér, við skulum ganga nlð-
ur brekkuna.
Þau gengu þegjandi unz þau
komu að mylnulæknum. Hann tók
þá um handlegg hennar og studdi
hana yfrum. Þá mættust augu
þeirra.
— Mér — mér fellur þetta svo
þungt, stundi hún upp. Og, eins
og til þess að afsaka sjálfa sig,
bætti hún við: Þetta — þetta var
svo óvænt, eg haföi ekki búist viö
því — núna.
— Annars hefðuð þér komið í
veg fyrir það ? spurði hann með
gremju.
— Já, það held eg bara, að eg
hefði gert, Eg vildi ekki verða or-
sök í að baka yður neina sorg,
— En þér bjuggust þó viö að
að þessu myndi reka, fyr eða síðar ?
— Já, — og eg óttaðist það.
En eg hafði vonað — eg — Cor-
liss, eg kom ekki til Klondyke til
þess að gifta mig. Mér hefir frá
því fyrsta litist vel á yður, og altaf
betur og betur, — aldrei betur eti
í dag — en-----------
— En þér hafið aldrei hugsað
yður þann möguleika að giftas mér,
— það er það, sem þér ætluðuð
að segja?
Meöan að hann sagði þetta horfði
hann á hana á hlið, og svo þegar
hún nú alt í einu leit á hann, með
hinni gömlu djörfung, var eins og
hugsunin um að missa hana ætlaði
að nísta sundur hverja taug hans.
— Já, en eg hefi gert það,
svaraði hún; Eg hefi hugsað um
það, en hvernig sem nú á því
kann að standa þá hefi eg ekki
getað sannfært mig um það’ En
hvers vegna, veit eg ekki. Þér
hafið svo margt við yður, sem mér
fellur svo vel í geð, svo margt og
margt--------
Hann reyndi að koma í veg
fyrir að hún segði meira, en hún
helt áfram:
— Svo margt, sem eg dáist að.
Alt hið innilega, sem felst í þeirri
vináttu, sem stöðugt fer vaxandi, —
en svo ekki meira. Og þó eg ósk-
aði ekki eftir meiru, hefði eg samt
tekið því með gleði, ef þaö hefði
komið í Ijós,
— Á sama hátt og maður tekur
kveðju óvelkomins gests, sem að
garði ber?
— Hvers vegna viljið þér nú
ekki hjálpa mér, Corliss, í stað
þess að gera mér erfiðara fyrir?
Það er náttúrlega þungbært fyrir
yður þetta, en haldið þér að það
sé gleðiefni fyrir mig ? Eg finn til
með yður þegar sorgin særir yður.
Og enn fremur veit eg, að eg
missi kæran vin. Og mér fellur
það ekki létt að skilja við vini
mína.
— Já, það er víst um það! Það
er tvöfaldur missir — vinur og
elskhugi í einu. En skaðinn bætist
brátt. Eg var mér þess einhvern
veginn meðvitandi, áður en eg
mintist á þetta við yður, að eg
myndi tapa þessu máli. Ef eg hefði
þagað, þá hefði, að minsta kosti,
alt staðið í stað. Tfminn Iæknar.
Nýir viðburöir, nýjar hugsanir, ný
andlit og menn, sem ratað hafa í
undursamleg æfintýri — —
Hún þaggaði niður í honura,
með snöggu viðbragði, og sagði:
— Þetta stoöar ekkert, Corliss.
Hvað svo sem þér segið þá fer eg
ekki að jagast við yður. Eg skil
svo vel tilfinningar yðar — —
— Ef yður finst eg vera þrætu-
gjarn, þá vil eg helzt skilja þessa
samfundi sem allra fyrst.
Hann hætti alt í einu, því hún
staðnæmdist snögglega við hlið
hans.