Vísir - 09.09.1916, Blaðsíða 2

VISIR
V1SI R
A f g r e 1 ð a i a blaösíns á Hótel
Island er opln frá kl. 8—7 á bverj-
um degl,
Inngangur frá Vallarstrætl,
Skrífsfofa é sama staö, Inng. frá
Aðalstr. — Kiístjórlun tll vlðteis frá
kl. 3-4.
Síml 400. P, O, Bo* 367,
Best að versla í FATABÚOINNII
Þar fástRegnkápur, Rykfrakkar fyrlr
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aðurá eldri sem yngrl.
Hvergi betra að versla en í
FATABUÐSNNI, Hafnarstr. 18. Síml 269
Frá bæjarstjórnarfundi
7. þ. m.
Frh.
Ben. Sp. kvað alt of mikiö gert
úr þeirri hættu, aö stööin yrði ekki
reist hér. Þingiö gerði ráð fyrir að
hún yrði þar sem þörfin er mest
fyrir* hana, og hefir alis ékki getað
vænst þess að fá ókeypis Ióð. Þó
stöðin þyrfti ekki að vera eins
»sterk« eystra, þá yrðu örðugleik-
arnir á því að reisa hana þar í
haust miklu meiri, og því óvíst að
hún yrði ódýrari þar. Og ef skóla
á að hafa í sambandi við stöðina,
þá er óiíklegt að nokkur landstjórn
sé svo illa skipuð að hún selji hana
austur á Eyrarbakka. Hvernig sem
á væri litið væri það. óverjandi að
setja stöðina annarssfaöar en hér.
Og ekki hægt að segja að bæjar-
stjórn geri erfitt fyrir, þó hún selji
ióðina helmingi ódýrari en hún
myndi selja einstökum mönnum.
Jörundur Brynjólfsson og Jón
Þorláksson vildu leigja Ióðina, en
ekki selja. J. Þ. kvað bæinn hafa
mikla þörf fyrir lóð á Melunum til
annars en bygginga, t. d, til íþrótla-
æfinga. Bænum því enginn bagi í
því, að undanskilja þetta svæði frá
byggingum, ef hann hefir annan
afnotarétt á því, og landið fellur
aftur til bæjarins, ef hætt verðurað
nota það, En Ieigan mætti vera
hærri en fjárhagsnefnd legði tii,
TiIIaga frá Þorv. þorv. um að
vísa málinu til fasteignanefndar til
rækilegrar íhugunar var feld.
TiIIaga Ben. Sveinssonar um að
selja lóöina fyrir 1 krónu fermeter,
að áskildum afnotarétti, eins og fjár-
hagsnefnd gerði ráð fyrir, var feld
með 7 atkv. gegn 3.
Tillaga frá Jör. Brynjólfssyni og
Jóni Þorlákssyni um að leigja lóð-
ina fyrir 300 kr. á ári að áskildum
sama afnotarétti bænum til handa,
var samþ. meö 9 atkv. gegn 1 (Ben.
Sv.).
Gasmál.
Borgarstjóri skýröi frá því að
Carl Francke hefði tjáð sig fúsan
að ganga að því að greiða að
hálfu upphæö þá, sem Ratke gas-
stöðvarstjóri hafði haft af stöðinni,
og sem Francke haföi fært bænum
til skuldar, ef bærinn greiddi hinn
helminginn. Gasnefnd lagði til að
að þessu yrði gengið, því ekki væri
alveg víst að gerðardómur félli
bænum í vil, en kostnaður yrði þó
altjend töluverður við slíkan gerðar-
dóm. — Bæjarstjórn samþykti til-
löguna.
Ko'anefndin
sem kosin var í maímánuði tíl að
gera tillögur um kolakaup fyrir bæ-
inn, lagði fram tillögu í þá átt, að
bœjarstjórn ákveði að leita tilboóa
um kaup á 2000 smálestum af
kolum, er síðan yróu seld bœjarbá-
um eftir reglum, sem síóar yrðu
ákveðnar.
Borgarstjóri skýrði frá því, að
það vekti fyrir nefndinni, að kol
þessi yrðu seld bæjarbúum meö
einhverju tapi. Kol væru nú svo
dýr, að fátækt fólk ætti erfitt með
að kaupa þau, en of mikill sparn-
aöur á kolum gæti orðið hætluleg-
ur heilsu manna. Málið yrði að
ræðast í sambandi viö fjárhagsá-
ætlun næsta árs, eftir að tilboð væru
fengin og væri því ekki unt að á-
kveða reglur fyrir kolasölunni enn.
2000 smálestir myndu ekki nægja
bænum í vetur. Auk þess sem bæj-
armenn væru þegar búnir aö birgja
sig upp meö, myndi ekki veita af
3—4 þús. smál., en 1000 smál.
yrðu ef til viil feknar af sjáfarbotni
úr sokknum skipum hér á höfninni.
Þorv. Þorvaröarson á-
lasaði netndinni allmikið fyrir sein-
virkni og taldi líklegt að bærinn
myndi bíða raikiö tjón af drætti
þeirn, sem orðið hefði áj málinu,
vegna þess hve kol hefðu hækkað
í verði síðan nefndin var skipuð.
— En nefndarmenn (Jör. Br. og
borgarstj.) færðu nokkur rök fyrir
því að það tjón mundi lítiö vera.
Skip hefðu verið algerlega ófáanleg
til flufninga, þangað til í ágústmán.
en nú væru líkur til að hægt yröi
að fá jafnvel ódýrari flutning en
áður, og tíminn nú því ef til hent-
ugasli tíminn til koiakaupa síðan í
maí.
Þyngd bakaríisbrauða.
B e n. Sveinson bar fram till.
um að skora á borgarstjóra að koma
á framfæri við landsstjórnina frum-
varpi til laga um ákveðna þyngd
bakariisbrauða, Tillagau var sam-
þykt.
Frh. á 4. síðu.
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
---- Frh.
»Jæja, láttu mig hafa andvirði
tveggja pípna, eins og þú lof-
aðir«.
Bleik vissi vel hvað ein pípa
kostaði á svona stöðum og rétti
Kínverjanum því að eins andvirði
einnar pípu, og þegar hinn sá að
hann mundi ekki fá meira úr
þeírra viðskiftum, þá greip hann
peningana og lagðist á eina dýn-
una.
Umsjónarmaðurinn spurðiBleik
hvort hann vildi reykja og ját-
aði hann því. Síðan fór hann
út í horn, lagðist þar og Ieit í
kringum sig meðan verið var að
útbúa pípuna.
Herbergið var nærri fult af
Kínverjum. Sumir voru með ó-
ráði og töluðu hátt við sjálfa sig,
eitrið var farið að svífa á þá. —
Þeir voru komnir inn í ópíum-
draumalandið og höfðu auðsjá-
anlega verið þar heilan sólarhring,
Sumir voru komnir miðja vegu
en aðrir voru að byrja á ferð-
inni.
Loftið í herberginu var þungt
og þrungið af tóbaksreyk. í mörg
ár hafði aidrei nokkur dagsgeisli
komið í þetta herbergi. Hlerar
voru negldir fyrir giuggana og
þykk gluggatjöld voru að innan,
svo að engin birta gat komist
inn.
Þegar umsjónarmaðurinn kom
með pípuna lagðist Bieik náðu-
lega niður og byrjaði að reykja.
Hann vissi að honum var nauð-
ugur einn kostur, að reykja, til
þess að vekja engan grun, en
hann varaðist að láta áhrifin fá
vald yfir sér.
Eftir því sem hann hafði kom-
ist næst þá var Wu Ling í sama
húsi og hann, og í þetta hús
var hann kominn til þess að finna
Wu Ling.
En þótt dirfska Bleiks vaeri
mikil og þótt hann gœti talað
kínversku eins og innfæddur Kín-
verji, þá varð honum það að litlu
gagni. Kínverjinn sem sá hann
ganga út úr gistihúsinu með Tin-
ker grunaði hann um græsku.
Þegar Bleik drakk vínið með
Kínverjanum hafði þessi njósn-
ari verið á gœgjum og veitt hon-
um athygli. Þegar Bleik var far-
inn fór þessi Kínverji til veitinga-
mannsins og spurði hann um,
hvort hann þekti manninn sem
var nýgenginn út. Þegar hann
heyrði að maðurinn væri þar með
öllu ókunnugur og samkvæmt
hans eigin órðum væri nýkom-
inn frá London, þá var Kínverj-
T I L MINNISi
Baöhúfiið oplö v. d. 8-8, Id.kv. tll 11
Borgarst.skrlfit. i brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrlfst, Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufáav. kl. 12-3og5-7v.d
Islandsbanki oplnn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk.Buund.81/. siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.timl kl, 1(1-1.
Landsbankinn 10-3, Sankastjórn til við-
tais 10-12
Landsbókasaín 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimfnn oplnn v. d. daglangt (8-9)
Heiga tlaga 10-12 og4-7
Náttúrugripaaafniö opið Þ/,-21/, siðd.
Pðfithustð opið v. d. 9-7, snnnd. 9-1
Samábyrgöin 12-2 og 4-ö;
Stjórnarráössknfstofurr.ar opn. 10-4 v. d.
Vifiisstaðahæiið. Hdmsóknartínii 12-1
Þjóðmenjasafnið opiö sd. þd, fmd. 12-2
Ó k e y p I s 1 ae k n i n g háskólans
KirkjuBtrætl 121
Alm, iækningar á þríðjud. og föstud.
kl. 12-1.
Eyrna-, nef- og hálsiækningar á föstud,
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3,
Augnlækiiingar i Lækjargötu 2 á mið-
vikudi kl. 2—3,
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Siikitau, margar tegundir,
Silki í kápur,
Silki f »dragtir«,
Silki í slifsi,
Silkí í svuntur,
Silkíkögur,
Silkisjöl,
Skúfasilki
nýkomið
\ S'^vfcúBvna
í Bankastræti nr. 14.
Perlugarn nr. 5
DMC
•v
nýkomið
í Bankastrœtl 14.
inn enn tortrggnari en áður. —
Hann stóð við veitingaborðið í
nokkrar mínútur og var í þung-
um hugsunum. Svo sneri hann
sér að veitingam. og sagði:
»Er Hans Hátign heima?«
Veitingamaðurinn horfði fast
á hann nokkra stund áður en
hann svaraði.
»Þú, merarsonurinn, — hvers
vegna talar þú um Hans Hátign?«
»Eg hefi orð að flytja Hans
Hátign. Farðu og spurðu hvort
eg megi beygja mig frammi fyr-
ir augliti hans«.
Veitingamaðurinn hallaði sér
áfram.