Vísir - 15.09.1916, Blaðsíða 3

VISIR
Húsnæðisskrifstoía
tojarstjórnarmnar
var opnuð fimtudaginn 14. september og veitir
Sigurður Björnsson kaupmaður henni forstöðu.
Skrifstofan verður fyrst um sinn í bæjarþingstofunni og
opin kl. 3-6 sd. á virkum dögum
Borgarstjórinn í Reykjavík, 12. sept. 1916.
K. Zimsen.

ósltav a5 Já % stúltiuY Ul ársovslav
yáU tiaup \ óo3v\
Nánari upplýsingar gefur Jón Ólafsson, Miðstræti 8, Reykjavík.
Hiö öfluga ojg alþekta
brunabótafélag
0gr wolga im
(Stofnað 1871)
tekur aö sér alskonar
brunatryggingar
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Halldór Eiríksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími;254
Det kgl. octr*
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar, Skrifstofutírai8-12 og 2-8.
AusturstrætS 1.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz. 1916
Bogl Brynlólfsson
yflrréttarmélaflutningsmaöur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppij.
Skrifstofutimi frákl. 12—log4— 6e.m
- Talsími 250 —
Qddur Gíslason
yflrréttarmálaflutnlngsmaöur
Laulásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og4-5
Simi 26
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
68 ---------------
Frh.
— Bishop! Eruö þér vakandi?
kallaði nú Corliss.
Bishop umlaði við.
— Það var þrælslega gert — að
reka þau út í fönnina. Eg húð-
skammasi mín fyrir það.
— Auðvitað, svaraði Bishop.
Svo varð löng þögn. Bishop
barði öskuna úr pípunni sinni og
rétti úr sér.
— Eruð þér sofnaöur? sagði
hann við Corliss.
Hann fékk ekkert svar og stóð
SVO upp og hagræddi brekánunum
ofan á verkfræðingnum.
20. kapítuli.
Þeir sátu saman í kofanum hans
Corliss, hann og Trethaway.
Corliss sat geispandi. Hann hafði
verið úti á sleðaferð um daginn og
langaöi nú til að leggja sig og
hvílast.
— Já, sagði Trethaway. Hér er
eg að flækjast, farinn að eldast,
hraustur og heilbrigður, aðnjótandi
viröingar meöbræðra minna, og
eigandi aö svo miklu fé að eg þarf
ekki framar að leggja neitt á mig.
, Og samt sem áöur held eg áfram
að dragnast um hér, þreyttur og
sárleiður, og vinn með þeim ákafa
sem væri fullsæmandi hverjum manni
í fullu fjöri. Og livert er svo tak-
markiö ? Og er ekki þessi hali ver-
aldarinnar, sem nefndur er Alaska,
einhver sísti bletturinn á allri jörð-
inni, að því er öll lífsþægindi
snertir ?
— En það eru þessir heilbrigðu
lífernishættir hér, sem halda yöur
föstum, sagði Corliss.
Trethaway ypti öxlum. Og eftir
nokkra þögn lét hann svo uppi
leyndarmálið, sem honum lá á
hjarta.
— Eg ætla að kvongast, —
hneyksla allan söfnuðinn hér með
því. AUir söfnuðir kunna því vel
að eitthvert hneyksli komi fyrir.
— Og það er ekki nema ein
einasta kona, sem eg get hugsað
mér að þér hafið augastað á —
— Og þaö er sú, sem þér haid-
ið, — þér eigið kollgátuna. Þaö er
Lucile.
— Auövitað. En þaö er svei
mór ekki vöflulaust sem þér kann-
ist við þaö.
« * • * * •
* • •
Ef f nauðir rekur má fyrirliöi
í lögregluliðinu í noröurhluta Ame-
rfku sem embættismaður landsstjórn-
arinnar, gefa saman hjén, auk þess
sem sú skylda hvflir á hans herð-
um að halda uppi lögum og reglu
í landinu.
Af þessum ástæðum var það að
Trethaway heimsótti nú Alexander
lögreglufyrirliða og urðu þeir ásáttir
um aö hjónavígslan skyldi fara fram
næsta dag, fyrri hluta dags.
Svo Iagði brúðguminn af stað
tii þess að hitta Fronu, Hann tók
það undir eins fram að það væri
ekki Lucile sem sendi hann til
hennar, en það stæði nú svo á að
Lucile þekti engan kvenmann þar
á staðnum, eu hann vissi vel sjálfur
hverjum hún myndi vilja bjóða í
brúðkaupið.
Þess vegna sagðist hann nú, upp
á sína ábyrgð, og af því hann
vissi að Lucile myndi verða það til
ánægju, hafa komið til þess að
biðja Fronu að vera viðstadda.
Fréttin kom Fronu svo á óvart,
að henni varð orðfall. Fyrir skömmu
síðan hafði Lucile sjálf beðið hana
að taka ekki Vincent frá sér. Og
nú ætlaði hún að giftast Trethaway
hersir!
Hér hlaut eitthvað að vera bog-
ið, frá einhverri hlið. Þetta, og
fleira þvílíkt flaug henni í hug á
augabragði, en hún vissi aö hún
þurfti að gefa hersinum ákveðið
svar samsfundis. Hún játaði því
boðinu.
Það var samt einhver drungi og
hula yfir þeim öllum fjórum, senj
mættu þarna í skrifstofu Alexanders
daginn eftir. Það lá við sjálft að
Lucile gæti ekki stilt sig um að
gráta, og Frona gat ekki, hvað
fegin sem hún vildi, bælt niöur
kalann sem ósjálfrátt var milligerö
miili þeirra.
♦