Vísir - 16.09.1916, Qupperneq 3

VISIR
N ýko miðí
Regnkápur — Vetrarfrakkar — Sokkar
Nærfainaður — Skyrtur
Ódýrtl Fallegt! Vandaö!
að versla i jfatabúðinni í Jafnarstrœti 18.
liími 2 6 9.
Atvinna.
Við niðursuðu geta kvenfólk og unglingar fengið atvinnu frá
20. september til ársloka.
Menn snúi sér á Hverfisgötu 46 eða í Niðursuðuverksmiðjuna
Norðurstíg 4.
REGNKÁP PR
fyrir konur og karla.
Stórt úrval nýkomið í
Verzl. M. Einarssonar
Laugaveg 44.
Til sölu
2 íbúðar og verslunarhús
við Laugaveg, ennfremur íbúðarhús við Pingholtsstræti.
Við stóra verslun
á Norðurlandi
geíur ungur ókvæntur versíunarmaður, sem er fær um að stjórna
versluninni í fjarveru kaupmannsins, fengið atvinnu!
Gott kaup í boðL
Umsóknir, auðk. »VERSLUN«, sendist Vísi fyrir næstu helgi.
CVATRYGGINGAR |
mm mmmm
Hið öfiuga og alþekta
brunabótaféiag
wolga
(Stofnaö 1871)
tekur að sér alskonar
brunatryggingar
Aöalumboösmaður fyrir ísland
Halldór Eiríksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatrygglngar,
sæ- og stríðsvátrygglngar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6
Talsími-254
Det kgl. oetr,
Brandassuranee Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-!2 og 2-8
Austurstræti 1.
N. B. Nietsen.
aS
\
T)\
\ S \.
Prentsmiftja Þ. Þ. Clementz. 1916
Hinir margeftirspuröu
hjólhestar
eru nú aftur komnir til
Jóhs. Norðfjörðs,
í Bankastræti 12.
LÖGMENN
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
Oddur Gfsiason
yflrréttarmélaflutnlngsmaOur
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
____________5imi 26__________
Bogi Brynjóifsson
yflrréttarmélaflutnlngsmaOur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppij.
Skrifstofutimi frá kl. 12— 1 og 4—6em
— Talsími 250 —
*}Caup\S AD\svx,
Dóttir snælandsins,
Eftir
Jack London.
69 -----
Frh.
Þetta haföi nú áhrif á Córliss,
sem stóö hjá, kaldur og teinréttur,
Hann leit hvorki til hægri né vinstri.
Hersirinn var að útliti til eins og
hann væri orðinn tuttugu árum
yngri, og Fronu fanst nú, þegar
hún gaetti betur aö, að þaö væri
ekki svo ójafnt komið á með þeim
brúðhjónunum.
Henni varð ósjálfrátt á aö fara
að bera þá saman, Corliss og
hersirinn. Og hún komst að þeirri
niðurstöðu, aö þó hersirinn sýnd-
ist tuttugu árum yngri nú, þá stæöi
Corliss honum ekki að neinu leyti
að baki.
Síðan þau sáust seinast hafði
hann rakað af sér yfirskeggið, og
útlit hans var bæði hraustlegt og
unglegt, og að öllu leyti hinn
karlmannlegasti var hann að sjá.
Hin stutta embættisþjónusta var
nú á enda. Frona kysti Lucile,
en hersirinn greip tækifærið til þess
að tala í einrúmi við Fronu á
rneðan Alexander og Corliss voru að
óska hinni nýgiftu frú til ham-
ingju.
— Hvað gengur að yður, Frona?
sagði hann undir eins, hispurslaust.
Mér þykir það leitt, ekki samtyðar
vegna, því þér eigið það ekki skil-
ið, heldur vegna Lucile, að þér
ekki breytið sanngjarnlega gagn-
vart henni.
— Það hefir verið titfinnanlegur
skortur á ráðvandlegri aöferð í öllu
þessu máli, sagði Frona, og skalf
röddin lítið eitt. Eg hefi gert mitt
bezta, — en eg held að eg myndi
geta gert betur, en eg get ekki
gert mér upp tilfinningar, sem eg
hefi ekki til að bera. Mér þykir
þaö slæmt, en eg — nei, þetta
voru mér sönn vonbrigði. Nei, eg
get ekki útskýrt það frekar, að
minsta kosti ekki fyrir yður,
— Við skulum nú vera hrein-
skilin, Frona. Það er Vincent, sem
þér eruð að hugsa um.
Hún hneigði höfuðið.
— Og eg get sagt yður, alveg
nákvæmlega, hvaö það er, sem
þér eruð að hugsa. í fyrsta lagi
er það nú ekki lengra síðan en í
vikunni sem leið að Lucile barm-
aði sér viö yður út af Vincent.
í ööru lagi, og sem bein afleiö-
ing af hinu fyrra, hugsið þér að
hjarta hennar og þetta hjónaband
séu ekki í samræmi hvort við ann-
aö, og að hún ekki kæri sig vit-
und um mig, — í stuttu máli að
hún giftist mér til þess að bæta
aðstöðu sína í mannfélaginu og
njóta góðs af því, Er það ekki
rétt?
— Já, en — er þetta þá ekki
nóg? Ó, þetta eru mér sorgleg
vonbrigöi, herra Trethaway, bæði
hvað hana snertir og yöur og sjálfa
mig.
— Verið þér nú ekki með nein
heimskulæti, Frona. Mér þykir alt
of vænt um yður til þess að mér
ekki falli illa að sjá yður haga yður
bjánalega. Þetta hefir gengið lítið
eitt of fljótt fyrir sig. Það er alt
og sumt. Þér hafið ekki fylgst með.
En heyrið þér nú! Við höfum
haldið því leyndu, hingað til, aö
hún er ein af þeim útvöldu sem á
námalóð á French-hæðinni, og
þessi lóö lítur út fyrir að verða
auðugust allra lóðanna þar af
gulli, — eftir Iauslegri áætlun er
hún að minsta kosti hálfrar miljón-
ar virði. Og sú lóð er hennar eign,
og óskert aö öllu leyti. Gæti hún
nú ekki tekið þessa peninga og
fariö eitthvað þangað þar sem henni
veitir auðvelt að njóta sín? Þér
megið gjarnan ímynda yður að eg
hafi gifzt henni vegna peninganna.
En, Frona! Eg get trúaö yður fyrtr
því að henni þykir vænt um mig,
og að hún er alt of góö handa
mér. En eg vona að ókomni tím-
inn slétti yfir alt þetta. En þaö er
nú þaö sama — við höfum ekki
tíma til að tala um það núna. Yður
sýnist að þessi ást hafi vaknaö
nokkuð skjótt. Er ekki svo? En
eg get sagt yöur að hún hefir farið
smávaxaudi síðan eg kom hingaö
til lands, og þar sem við erum nú
að gera gerum viö með opnum
angum. Og Vincent! Já, svei! Eg
hefi nú altaf vitaö um það. Henni
fanst nú að hann allur saman væri
ekki eins mikils viröi og litli fing-
urinn yðar, og svo reyndi hún að
eyðileggja fyrirætlanir hans. Þér
munuð aldrei fá að vita hveinig
hún lék með hann. Eg sagði henni
að hún þekti ekki Jakob Welse og
hans fólk. Og hún játaði síöaraö
það væri satt. Já. Þetta er nú
alt sem eg hefi að segja. Og þér
getið nú gert hvort sem þér viljið,
trúað þessu, eða látið vera að trúa
því.
— En hvað er þá yðar álit á
Vineent?