Vísir - 19.09.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Nú átti hann ekki að komast
undan. Höndur hans voru marg-
vafðar með traustum strengjum
og fœtur hans voru heftir með
stálspennum.
Wu Ling stóð upp og ávarp-
aði samkomuna:
»Hér er maðurinn komínn. —
Horfið á hann, þér sem ekki hafið
séð hann áður. — Hér stendur
maðurinn sem barist hefir með
oddi og egg gegn félagi voru
og hefir hvað eftir annað gert
ráðagerðir vorar að engu.
Framh.
Uppboð.
Fimíudaginn 21. sept. kl. 4
verður selt á iúninu fyrir sunn-
an »ísbjörninn«, hestar, vagnar,
sleðar, reiðiýg', byssur, húsgögn,
eldhúsgögn, girðingavír, staurar
o. fl.
Petersen frá Viðey,
Iðnskólanum.
Hús til sölu
í austurbænum með g 6 ð u m
kjörum. Uppl. á Njálsgötu 22.
\ \ s \.
Húsnæðisskritstofa
bæjarstjórnarinnar.
Opin kl. 3--6 síðdegis á virkum dögum
í bæjarþmgstofunni.
Óskað er eftir að allir húsaeigendur og húsaráðendur bœjarins, er
enn hafa óleigðar íbúðir, stærri eða smærri, gefi sig fram við
skrifstofuna sem allra fyrst.
Skrifstofan tekur einnig á móti upplýsingum um geymsluhús,
kjallara eða húsloft sem innrétta mætti til í búðar.

L.OGMENN
_____I
s.x
Pétur Magnússon,
yflrdómsIögmaOur,
Hverfísgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
öddur Gfsiason
yflrróttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogl Brynjéffsson
yflrréttarmálaflutningsmaOur,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppi].
Skriistofutimi frákl. 12—1 og 4—6e.m
— Talsími 250 —
VATHYGGINGAR
Hið öfluga og alþekta
brunabótafélag
Vandaðar vörur
Odýrar vörur
VEFN 4ÐARVARA, aSlsk.
Nærfatnaður, karla og kvenna. Fatatau
Regnkápur Regnhlífar Gólfteppi
YerzL Björn Krstjánsson
Prentsmiöja Þ. Þ. Clementz. 1916
WOLGA tö*
(Stofnað 1871)
tekur aO sér alskonar
brunatrygglngar
Aöalumboðsmaður fyrir fsland
Halldór Eiríksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatryggingar,
sse- og stríðsvátryggingar
A. V, Tulinius,
Miðstræti 6
Talsími 254
Det kgf. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
elskonar. Skrifstofntíaii8-12 og 2-8.
Auðtursíræfí i.
N. B. Nieisen.
Dóttir snælandsins,
Eítir
Jack London.
71 ----
Frh.
Og þessir menn áttu konur, sem
smátt og smátt fóru svo aö slást í
förina. Og mynduðust þannig tveir
flokkar, meö tilliti til hersis-hjón-
anna. Annar sem fylgdi Jakob og
hinn, sem hélt sig að frú Scho-
ville. — Og heimili hersising hafði
líka annaö og betra að bjóöa en
dauft tevatn og veigalítið mas.
Á þetta heimili komu verkfræð-
ingar, fréltaritarar og ýmsir »fínir
Umrenningar*, auk gullkonganna,
sem auðvitað létu mest á sér bera.
Og smátt og smátt varð heimili
hersisins sá staður, þar sem þeir,
er mest áttu undir sér, hittust og
réðu ráðum sínum um ýmsa hluti,
og óx heimilið því brátt í áliti.
En svo fór, eftir því sem tímar
liöu, aö margir af áhangendum frú
Schoville sáu að það borgaði sig
betur að öllu leyti að yfirgefa hana
og sameina sig hinum flokknum.
Alexander var æðsti embættismað-
urinn á staðnum, og til þess varð
að taka tillit, og Jakob og »verzl-
unarfélagiðc voru eitt og það sama,
og þaö var sannreynd manna þarna
að það væri ekki viturlegt að hafa
»verzlunarfélagið á móti sér.
Afleiðingin af öllu þessu varð
sú, að ekki leiö langur tími þang-
aö til ekki voru eftir nema eitthvað
fimm eða sex af hópnum hjá frú
Schoville, og voru þeir álitnir af
hinum fáráðir og fráviltir sauðir.
21. k a p í t u 1 i.
Með vorinu fór fólk að flytja sig
í stórhópum frá Dawson. Sumir
fóru vegna þess að þeir voru orðn-
ir stórríkir, aðiir af þvf þeir höfðu
ekki orðið það, en þeir hinirsömu
keyptu alla þá hunda, sem þeir
gátu fengiö og óku á hundasleð-
um til Dyea, eftir hinum veiku vor-
ísum.
Við þetta tækifæri kom það í
Ijós, að Davíð Harney átti flesta
hundana.
— Ætlið þér líka að leggja af
staö? spuröi Jakob hann einhvern
daginn, þegar þeir hittust.
— Nei, víst ekki, svaraöi Davíð.
Eg græði þrjá dollara á hverju
pari af skónum, sem eg keypti upp
í vetur, að eg nú ekki tali um
hvaö eg græði á stígvélunum. Jak-
ob, heyrið þér nú! Eg segi það
ekki af því að eg sé yður reiður,
en fjandalega komuð þér fram við
mig í vetur, hvað sykurviöskiftin
snerti. Er það ekki satt?
Jakob brosti.
— En eg hefi samt náð mér
niðri. 'Já, hamingjan veit að eg
hefi gert það. En hafið þér til
meira af gúmmí-stígvélum?
— Nei, þau gengu öll upp í
vetur, snemma.
Davíö glotti.
— Já, það var eg, sem galdraði
þau í burtu frá yður, sagði hann.
— Það er ómðgulegt. Eg hafði
gefið mönnum mfnum sérstakar
fyrirskipanir. Það mátti ekki selja
þau í stórkaupum.
— Það var heldur ekki gert,
Hver maður fékk eitt par, og hvert
par einn mann, en það var gull-
duftið mitt, sem þeir borguðu með,
og ekki annara. -- Hvort eg vilji
í staupinu? Já, eg er tit í það.
Stingiö þér þessum posa einhvers
staðar afsíöis. Þér getið kallað það
uppbót á verzlunina — eg hefi ráð
á að gefa uppbót. — Hvort eg
ætli í burtu? Nei, það verður víst
ekkert úr því í ár. Nú fer bráðum
að hiána.
í miðjum apríl fanst gulf við
Hendersonána. Og þar sem leitút
fyrir að gull væri þar í jörðu í
ríkum mæli, þá lét Vincent leiðast
til að fara upp að Stewartá. Litlu
siðar fór Jakob, sem átti ýmsar
eignir, bæðr koparnámur og fieira
þar um slóðir, ásamt Fronu af stað
til þessara héraða.
Corliss og Bishop, sem nú höfðu
verið á feröalagi í meira en mán-
uð voru nú komnir tíl Henderson-
árinnar þar sem fjöldi námalóða
beið uppmælingar.
Héldu þeir þar til hjá Pherson,
sem hafði þar allgóðan bústað.
Nokkrum dögum síðar kom
Jakob og Frona þangað.