Vísir - 08.01.1917, Blaðsíða 3

\ iSIR
Stört nppboð
verður haldið í Goodtemplarahúsinu mánudaginn hinn
8. janúar og næstu daga og byrjar kl. 4 e. h.
Þar verba seld ca. fjörutíu þorskanet, ný og brúkuð,
ca. eitt þúsund netakúlur,. utanumribnar, dnflfæri úr man-
illa, korkdnfl, haldíæri, skinnklæði og sjóskór, lanternur,
áttaviti og einn utanborðsbátsmótor, ásamt ýmsum öðr-
um munum.
Langur gjaldfrestur.
Frá Alþingi
Þingsályktunartillögur.
Matth. Ólafsson, Gísli Sveinss.,
Pórarinn og B. R. Stef. vilja skora
á iandsstjórnina, að setja þau skil-
yrði er hún veitir bankastjóraem-
bætti Landsbankans, að bankastj.
taki eigi opinberan þátt í stjórn-
málum.
Gísli Sveinsson vill að Alþingi
skori á stjórnina að gæta hags-
muna þjóðfélagsins og réttar laeds-
sjóðs til fossa og annara verð-
mæta í almenningum landsins og
i afréttnm og láta f&ra fram rift-
ing á öllum samningum, ersýslur
eða hreppar kunna að hafa gert
við einstaka menn eða félög og í
Mga köma við rétt landssjóðs.
Bjarni frá Vogi vill heimila
stjórninni að lána mönimm fé til
að gera mafcjurtagarða.
Magnús Torfason vill akora á
stjórnina að veita ísafjarðarkaup-
stað 100 þús. kr. lán úr viðlaga-
sjóði til raflýsingar kaupsfcaðarins
gegn 6°/0 vöxtum og endurgreiðslu
á 20 árnm.
Þorsteiun M. Jónsson, Sveinn
ÓI,, B. R. Stsfánsson og Bjarni
frá Vogi vilja að Nd. skori á stj.
að sjá um það, ef breyting verð-
mr á skipun landsbankastjórnar-
innar, að þeir einir verði láfcnir
skipa bankastjórnina, er reynslu
4>g þekkingn hafl á aðalatvinnu-
vegum landains, og að stöður
þess&r verði veittar með hliðsjón
af tillögum frá Búnaðarfél. íslands,
Fiskiveiðafélagi tslands og sfcjórn
samvinnufélaganna.
ístir og miliónir
eftir
gharlcs f|arvice.
Þetta bros hennar hefir líklega
aukið honum djörfung, því að
hann þreif nú um hana ndðja og
lyfti henni upp í hnakkinn og
-aagði um leið:
— Styðjið þér nú hendinni á
öxlina á mér og þá er eg viss
am, áð yðnr er alveg óhætt á
hestinum — en eg held nú raun-
ar, að yðar væri það hvort sem
©r, því að eg hefi séð yður á
hestbaki, skal eg segja yður.
Hann leit ekki frgman í baua
og sá því ekki, að hún roðnaði
útundir eyru og beit á vörina eins
og hún ætti erfitt með að ráða
við tilfinningar sinar. Henni tókat
það þó von bráðar og þegar hann
leit upp, þá var ekki annað að
sjá en glens og kátínu í augna-
ráði hennar.
— Þetta nær engri átt! sagði
húu, og það er vonandi, að hvorki
Jason né neinn annar komi auga
Einkennilegt er það við þessa
síðustu tillögu, að hún virðist gera
ráð fyrir því, að svo knnni að
fara, að engin breyting verði á
skipun bankastjörnar Landsb.,
þrátt t'yrir það, að annar bankastj.
er oröinn ráðherra. Yarla verðnr
hann þó bankastjóri líka. En ef
það á að fara að tiðkast, að menn
sén settir til að gegna slíknm
störfum um íengri tíma, óákveð-
ið, þá virðist það þó hljóta að
vera nauðsynlegt að gera alíar
sömu kröfar til þeirra, sem settir
eru, sem rétfc er að gera til þeirra
sem skipaðir verða í stöðurnar.
Eu hvert er tilefnið til þessar-
ar íillöguý— Yæntanlega þóekki
að þeir sém skipaðir h a f a verið
bankastjórar Landsbankaus hafi að
áliti tillögumanua verið óhæfir í
þær vegna þekkingarskorts á at-
vinnuvegum landsins?
Eða óttast tillögúmenn sérstak-
lega aS núverandi stjórn geri
á mig, því að þeír mættu þá
halda, að eg væri gengin af göfl'
nnum. Það er skýli undir fcrénu
þarna.
— Já, eg sé það — þarna
hinum megin víð veginn. Haldið
þér fast í öxlina á mér, því að
eg gæti aldrei fyrirgefið sjálfnm
mér ef þér dyttnð af baki.
— Það er engin hætta á því
að eg detti, sagði hún.
En rétt í því að þau voru að
fara út af veginum rak hún upp
undrunaróp, því að þá kom vagn
fyrir hæðarendann og ók 'þar
beint fram á þan.
Staíford stöðvaði hestinn og.ætl-
aði að láta vagninn komast fram
hjá, en ökumaður nam þá staðar
eftir vísbendingu, sem honum var
gpfin úr vagninum og út um vagn-
gluguann gægðist mannshöfuð og
horfði á þau með undrandi rann-
sóknaraugum.
Það var roskinn maður, stór-
skorinn í andliti, en greindarleg-
ur og staðfestulegur á svip.
— Gætið þið vísað mér leið til
landseturs sir Stefáns Ormes?
spnrði hann hranalega.
ída ætlaði að fara af baki, en
hngsaði svo, að það væri best að
láta sitja við það, sem komið væri
og sat hún því róleg á hestin-
um, Stafí'ord til mikilíar ánægjn,
og lét sér hvergi bregða þó að
sig seka í því að skipa óhæfa
menn í bankastjórastöðurnar?
Og Fiski v e i ð a félag íslands
— hvað er það?
Bæjarkolin.
Frá því er sagt í Vísi 4. þ. m.
að nú sé npplýst, að mjög litlar
liknr séu til þess, að kolin endist
mikið lengnr en til janúarloka.
Þetta hlýfcur að vera bygt á ein-
hverjum misskilningi og Ieyfi eg
mér því að vænta þess, að Vísir
vilji fræða lesendur sína á því, að
alls hafa verið látin út af kola-
birgðum bæjarins til dagsinsídag
að honura meðtöldum, 228 tonn
970 kííó, en birgðir voru als 1558
tonn.
Byrjað vsr að selja kolin fyrir
sannvirðl 18. f. m. og voru seld
126.89 tonn til hádegis 23. f. m.
komumaður starði hæðnislega á
bana.
— Já, haldið þér svona beint
áfram og svo skuluð þér beygja
við hjá „Skógarmanninum“, —
þá sjáíð þér húsið, sagði Stafford.
— Þakk’ yður fyrir — áfram,
ökumaður! sagði gamli maðurinn
og brosti háðslega, svo að Stafford
gerðist ærið þungbrýnn.
8. kapítuli.
Þau Stafford og ída horfðu
nokkra stnnd á eftir vagninum
án þess að forða sér undan rign-
ingunni og gasfc Stafford illa að
hæðnisglotti þessa karlskrjóðs.
Hann langaði helst til að hlaupa
á eftir vagninnm, draga þennan
nánnga út úr honum, og spyrja
hann að hverju hann væri að
hæðast,, en ída tók' þá til máls
og sagði.
— Þetta var undarlegur ná-
ungí.
Stafford rankáði við sér og tók
nú eftir því að altaf rigndi jafnt
og þétt.
— Eg bið yður afsökunar,
sagði hann. Eg er aðÆalda yð-
ur úti í rigningnnni.
Hann lét hestinn nú skokka
og komust þau nú innan skamms
en eftir þann tíma hafn verið ge&-
ir út kolamiðar fyrir samtals 102,08
tonnum.
Reykjavik 6. janúar 1917.
K. Zimsen.
Þessar npplýsingar borgarstjðxa
eru sannarlega gleðilegar. Eftir
þeim að dæma. ættu koiin að ená-
ast jafnvel talsvert lengnr en tál
fabrúarloka; en ráð verður þó að
gera fyrir því, að eftirspurnin fari
vaxandi og að fleiriog fleiri þurfi
að njóta góðs af er fram lifia
stundir.
En það er um misskilningiim,
sem borgarstjóri talar um, afi
segja, að hann er runninn ft.&
kolamiðaskrífstofu bæjarstjórnar-
innar.
Eins og kunnugt er, var þa.ð
auglýst, að engnm einum mania
yrði selí meira en ein smálest a?
kolum til febrúarloka; það y&r,
með öðrum orðum gert ráð fyxfr
þvi, að til þess tima, en ekki mife-
ið lengur, myndu birgðirnar endast
bænum; en með sparnaði var æfcl-
ast til þess, að jafnvel þeir, sem
væra algerlega kolalausir fyrir
gætn látið sér nægja eina smáleat
til febrúarloka.
Eg var kolalaus 2. þ. m. og f&s
því til kolamiðaskrifstofunnar og
bað nm ávísun á eina smáleat a£
kolum; vitanlega gerandi ráð fyr-
ir þvi, að meira fengi eg ekki af
bæjarsíjórnarkolunnm til febrúar-
loka. — En eg fekk það svar, afi
svo mikið gæti eg ekki fengið;
um meira en hálfa smálest þýddi
ekkert að tala- Eg spurði þá,
hvort þessi hálfa smálest ætti að
nægja mér til febrúarloka, enþví
var svarað, að óvíst væri sM
að fjárhúskofa eða byrgi. Ætlaði
hann þá að taka ídu af baki, eu
hún varð fyrri til og rendi sér
fimlega úr hnakknum og fylgdi
Stafford henni inn i byrgið. Bess
lagðist fram á Iappir sínar skjálf-
andi og nötrandi og fanst auðsjá-
anlega fátt til um enska veður-
lagið, en Dónald lagðist fyrir ufc-
an byrgið og virtist helst skeðs
rigninguna eins og ódýrt steypi*
bað. Stafford horfði ábyggjufnll-
ur á ídu.
— Þér eruS rennvot, sagði
hann. Eg held að eg gæti þurk-
að mestu bleytuna &f yður, ef
þér vilduð leyfa mér það*
Hann tók v&s&klútinn sinn og
þerraði vætuna af hinnm fagur-
vöxuu harðum hennar. Hún ætl-
aði að færast und&n í fyrstu, ern
hugsaði sig svo um, leit til jarð-
ar og roðnaði við og lét hann
fara sinu fram:
-- Eg held, að eg sé nú orð-
in alveg þur, sagði hún loksins.
— Eg er nú hræddur um afi
það sé ekki svo vel, sagði hanr,
Eg vildi að eg hefði eitthvaS
stærra en klútinn. —