Vísir - 14.03.1917, Blaðsíða 3

VISIR
Ur grein
um (íuðm. Kamban.
Eftir Þorstein Björapson (Hkr.).
NL
Kamban er fæddar skáld. Aðal-
Jegaskáld að eðlisfari. Ogþómargt
meira; t. a.m. hngvitsmaður, leik-
ari, mælsknmaðar. Ea aðalfar
hnga hans er: umsköpHn mann-
Iif*ins,úr mýþaktri mýri uppígnæf-
andi tinda, — ekki tröllslega, held-
n.r tignardregna og töfrandi, með
nndarlegum dalverpum, þar sem
yfir hvílir bláþúngur kynjabjarmi.
— (Annars má segja, að dalalæða
þjóðsagnanna sé nú að rísa af hug-
arláði íslenzkrar þjóðar. En um
leið og hún Iosnar og Iyftist, —
yfir fornan manndóm, semnú er að
endnrvakna, — dreyfist hún upp
um bláíjöll og bratta tinda með
hreinni og hærri fegurð en fyr;
svo að jafnvel sjóndöprun dylst ei.
Hér á eg við þ&ð nýja skáldkyn,
sem tekið er að dreifa ísleDzkum
gullsandi út um allan heim). —
Pað er einkennilegt, það nppáhald
sem Kamban hefir á Oi< ar Wilde.
Og er það enn vottur nm (því
nær) einskorðað skáldeðli ham.
• Víða nm lönd (ekki sízt í þessu
jarðfestu-landi) er skáldnm ætlað
að vera annaðhvort alþýðukenDarar
siðameistarar eða heimspekingar,
(ef ekki: guðfræðÍDgar!) í ritum
sínum ; m. ö. o.: þeim er ætlað að
vera einmitt það, sem er eðli þeirra
gagnstætt. í stað þess að draga
myndir af hyliingnm i hugarins
löndum, er þeim ætlað að visa
börnum eða búalýð til vegar yfir
fúin fen og mýrasund. Með öðrum
• orðum: fólkið, sem ekki skilnr,
Yiðserð á ijiBsm
tek eg að mér út marsmánuð.
Jóhs. Norðfjörð.
Bankastræti 12.
hvað skáldskapur er, fer að benda
skáldum á hvað það megi ogeigi
aðsjá: Það som fólkið sjálft getur
séð með sinnm „óskáldlegn" aug-
um; — eitthvað svipað því, sem
ætti að gera paradísarfuglinn að
varphænu! Jafnvel sum egta skáld
hafa fallið fyrir þessari skáldskapar
„búfræði“; en að 'sönnu selt þar
með sinn innra mann. — Það er
skáldeðlið í Kamban, sem elskar
Wilde, vegnaþess, að W. var ekkert
annað en skáld (alveg lans við alla
„búfræði“); leit á hlutina gegn
um . töfragler léttúð blandinnar
lífspeki, sem því nær er einsfcæð
hjá Englendingum (jafnvel hvar
sem a höfnndaíiokkinn er litið),
og ekki mjög tið hjá öðrnm þjóð-
um (helzt Frökkum þó — og
ítölum). En slíkt töfragler er
gripur, sem er í mjög litlu npp-
áhaldi hjá hræsnurum, klíkum og
kennilýð. Og sama má sgeja um
þá meistarana sjálfa, hvorn í sínu
lagi, Kamban og Wilde.
ErleMd myut.
Kbh. «/. Bank. Pósth.
8t@rl. pd. 16,75 16.90 16,70
Fre. 60,50 61,00 61,00
DoII. 3,54 3,65 3,75
bæjarstjórn Reykjavikur héfii
falið mér að safna fjármörk-
nm í Reykjavík i markaskrá
þá, sem á að prenta fyrir GuIIbringn- og Kjósarsýslu og Reykjavík
ern þeir sem vilja koma mörknm í skrá þessa hér með ámintir tm
að vera búnir að koma þeim til mín greinilega skrifuðum ásamt 60
anra gjaldi, fyrir 15. tpril þ. á.
Bjarmalandi, 14. mars 1917.
Þórðar Þórðarson,
2 duglegir beykirar
geta fengið góða árs-atvinnu nú þegar.
Áfgreiðslan vísar á.
Aðalíundur
Lestrarfélags Reykjavíkur
verðnr haldinn í „Bárnbúð" appi, miðvikud. þann 14. mars kl. 9 síðd„
Verður þar:
1. Boðnar upp bækur.
2. Kosin stjórn félagsins fyrir næata ár.
3. Kosnir 2 endnrskoðnnarmenn.
4. Eædd þau félagsmál er upp kunna að verða borin.
Reykjavík 12. mars 1917.
Stjórnin.
Þar sem
v
eftir
Charlcs ^arvice.
102 Frh.
og hallaði sér aftnr á bak i stóln-
mm, en hafði þó ekki augun af
Sfcatford að heldur þar sem hann
lant ylir hundinn eins og annurs
hngar.
í sama bili var vagni ekið heim
að húsinn og sté herra Falconer
út úr honum. Hann gekk upp
riðið alvarlegnr á svip en þó hvat
Ifega og gaf þeim Staftord og Maude
Miga þar sem þau sátu hvert við
á&nars hlið. Stafford leit npp og
kinkaði kolli til hans.
— Það gleður mig að þér eruð
kominn aftur, herra Falconer, sagði
^&nn alúðlega. — Er Londonkyr
^ sama stað.
Ekki er nú hætt við öðru,
Sv&raði Falconer, fremnr kulda-
^ega. — Ojæja! Margt breytist
** og ke.mur og hverfur, en þó
sé eg, að sumarhöllin hérna er
söm og hún var og horfir á menn
og málefni koma og fara, blossa
upp og kulna út. - Nei, þakk’
yður fyrir! Eg ætla heldur að
að láta færa mér te-ið mitt inn^til
mín.
— Og eg ætla mér að skenkja
honum það eins og góð og um-
hyggjusöm dóttir, sagði Maude.
Hún reis upp og Mjúni líka og
gelti að henni. Gekk hún svo með
föður sínnm til herbergis hans og
beið meðan að hann hafði fata-
ekifti.
— Jæja þá! sagði hún svo.
Hann settist niður og leit á
hana glottandi-
— Já, eg er nú kominn aftur
sagði banD, — og hafði hraðan á
vegna þess að Sir Stefán ætlar
sér að nndirskrifa skjölin í kvöld
og fullgera alla samninga, sem
að fyrirætlnn hans lúta.
Hún kinkaði kolli og horfðist
i augu við hann.
— Ed hvað líður hér. Hef-
urðu — ?
— Hann laut áfram ísætisínu
og bandaði hendinni, sem ekki
var ósvipnð einhverri rándýrskló.
— Já, eg hefi saunarlega náð
góðu tangarhaldi á honum. Hann
krepti hnefann og eldnr brannúr
augurn hans. — Eg er búinn að
koma honnm i nokkurskonar skrúf-
stykki og þarf ekki annað en að
herða á skrúfunni til þess að
kremja hann í sundur eða fletja
haun eins og pönnukökn.
Henni var þetta auðsjáanlega
mibil gleðifregn.
— Það var laglega afsérvikið
sagði hún, — á ekki lengri tíma.
Ekki nema á hálfum mánuði.
— Já, það var hörð skorpa,
sagði hann brosandi — og eg
mátti hafa mig allan við og ekki
horfa í kostnaðinn, en svo hafði
eg líka mitt fram, og Svarti
Stebbi — Sir Stefán Orme, hinn
megtugi Sir Sfcefáa, á eg við —
liggur nú fiatur fyrir fótum mér.
í kvöld ætlar hann sér að bera
eigur af hólmi og í kvöldæfcla eg
að mola hann sundur eins og eggja-
skurn,
— Ætlarða þá að gera hann
fjárþrota? spurði hún.
— Já, vist ætla eg mér það.
Eg skal gera hann fjárþrota!
— Og hefir hann ebkert undan-
færi? spurði hún lágt.
— Nei, svaraði hann harðneskju-
íega. — Þú mátt reiða þig á, að
það ern öll sund loknð fyrir hou-
nm og að ekkerfc getnr orðiðhon-
um til bjargar. *
— Nema eitt, lagði hún svo
Iágt, að það var því líkast sem
hún segði það við sjálfa sig.
— Ha? Hvað segirðn? sagði
hann eins og hann hefði ekki heyrt
vel hvað hún sagði. — Hvað áfct*
við? Hvað getur bjargað houum?
Hvað er þetta eina?
20. kapituli.
Henn hleypti brúnum og yglái
sig, ten hún stóð teinrétt fyrii
framaut, og horfði beint í augu
honnm og sagði hægt og stílli
lega:
— Það er það að Stafford aon-
nr hans gangi að eiga dótfcir þína.
Falconer hrökk við og starði á
hana sótranðnr í framan,en augna-
ráðið lýsti bæði nndrnn og rdði.
= Ertu alveg gengin af vitinu?
sagði hann loksins í mesta vand-