Vísir - 04.04.1917, Blaðsíða 3

Vísir - 04.04.1917, Blaðsíða 3
VIKIR Húsnæðisleysið í Khöfn. Frá, 1. til 20. feVirúar tilkyntu 500 heimilisfeður í Kaupm.höfn, að þeir væru húsnæðislausir frá 1. april. Samskonar tilkynningar komu frá 120 Friðriksbergsbúum. Vafalaust hefir fjöldi manna bæst í hópinn siðan. Frá því í október í hauat hafa verið fullgerðar 270 nýjar ibúðir (til 20 febr.) og gert ráð fyrir að 1342 hafi bæst við sfðan, en það er talið ófullnægjandi. Á næsta missiri er búist við að 800 nýjar íbúðir bætist við, en talið að það þyrftu að verða 2000. Það veldur vitanlega mestu um húsnæðisleyeið í Khöfn, að minna hefir verið bygt þar siðan ófrið- urinn hófst en áður. En miklu veldur það einnig, að ýmsir nýir grósserar og miljónamæringar hafa sprottið þar upp eins og gorkúlur á haugi. Þeir hafa grætt ógrynn- in öll á því að selja Þjóðverjum ýmsar vörur og ganga uudir nafn- inu „Gullasch-burgeisar." Áður bjuggu þeir í smáum íbúðum — 1—2 — 3 herbergja, en hafa nú keypt heil hús fyrir eig og sina. sé Vísi fyrir birting bréfs míns til J. J., og honum fyrir ein- lægnina. í bréfinu minnist eg á nppá- stungu (= tillögu) Jóns um að setja „lög er fyrirskipi fráfær- ur“; Jón heldur að með því sé átt við fráfærnahvöt Hermanns, sem e k k i mintist á 1 a g a- gskipun. Eg býðst til að leigja Jóni ær til mjólkur, og greini kjör og kosti; Jón hyggur að þá sé að rætast spá sín um ólög- hlýðni bænda. Eg læt ekki nafns mins getið (sjaldan sliku vant), en fel ritstjóranum að vísa á mig (ef boðinu yrði sint), og gerir því ekkert til hvað undir bréfinu standi; Jón heldur að eg nefni mig svo. — Eg get þess að eg setji undir bréfið það er 1 í k i s t yfirskriftinni; Jón byggur sig þurfa að sanna (og gerir það), að hvorttveggja sé e i 11 o g h i ð s a m a. Og eg þakka fyrir viðskiftin. Æreigandinn. Slys. Það sorglega slys vildi til inni á Klapparstíg í fyrrakvöld, að ung- lingsstúlba varð þar fyrir bifreið og fótbrotnaði. Stúlkan heitirSig- ríður Árnadóttir og á heima á Veghúsastíg nr. 5. Margir bæj- arbúar þekkja hana af því að hún hefir borið Vísi um bæinn svoár- um skiftir og gengið við hækju, hefir staurfót eftir ígerð ímjaðm- arlið. Slysið bar þannig að: Sigríður var stöd á Klsppaístígnum, rétt fyrir ofan Hverfisgötuna, er bií- reiðin kom innan götuna og beygði upp á Klapparstíginn. Maðurinn sem stýrði bifreiðinni mun vera viðvaningur og beygði svo seint upp af Hverfisgötunni, að hann lenti fyrir neðan götubrúnina á Klappurstígnum með bæði hægri hliðarhjól vagnsins og ók þannig upp eftir götunni hægru megin í henni. Sigríður stóð alveg á götu- brúninni bægra megin, en varð of sein til uð stökkva út af, bæði vegnu þess að hún var hölt og hefir vafalaust líka búist við þvi fram á siðustu stund, að bifreið- inni yrði stýrt yfir á vinstri hlið götunnar. En það varð ekki, og í því er stúlkan stökk út af göt- unni, rakst bifreiðin á hana svo að hún féll og varð undir öðru framhjóli vagnsins með bæklaða fótinn sem brotnaði. Heilbrigðu fætinum gat hún kipt að sér, og mátti þó litlu muna, því eitthvuð hruflaðist hánn. Var Sigríður borin heim til móður sinrar og Matthias læknir Einarsson sóttur. Batt hann um beinbrotið og lét síðan flytja stúlk- una upp á Landakotsspítala. — Þar er önnur systir'hennar fyrir, sem veik hefir veriS í 3—4 mán- uði. Líður SigríSi nú eftir atvikum ekki illa, en óvíst að hún verði jafngóð i fætinum aftur. Þunnig hefir Vísi verið skýrt frá atvikum og virðist enginn vafi vara á þvi, að bifreiðarstjórinn eigi alla sök á slysi þessu. Þáafsök- un hefir hann, að hann er óvan- ur að aka bifreiS, ekki fullnuma að sögn. Annar maður var með honum í vagninum, en hefir orðið of seinn til að koma í veg fyrir slysið. Enn fremur er aagt að bifreiðin hafi verið í ólagiogekki látið að stjórn. En þó að þessar afsakanir séu teknar til greina, þá verður því Muaið eftir að eg útvega bestu Qrol-Haraoiiiuni i Piau sérlega hljómfögur og vöníuð. Leftur duðmuuÍMun „Sanltas". — Smiðjuatíg 11. Sími 651. Box 263. Heildverslun hefir birgðir af Netagarní — Taumagarní Manilla. á engan hátt bótmælt, að óvanir menn noti götur bæjarins til að æfa sig í bifreiðaakstri. Það verð- ur að taka þvert fyrir það. Og það er almannarómur, að biíreið- um sé ekið alt of ógætilegahér um bæinn yfirleitt, og nauða lélegt eftirlit haft með því af lögregl- unnar hálfu. Er hrein furða að ekki skuli hafa orðið mörg slys að því, t. d. í mjóa sundinu hjá húsi þeirra Nathans & Olsena i Ansturstræti, þar sem bifreiðaferðlr ættu að vBra algerlega bannaðar. Væntanlega rannsakar Iögregl- an mál þetta nákvæmlega og skal að svo stöddu ekki meira sagt um það hér. y sííp og milionip eftir ||harles $|amce. 123 Frh. Staitord kafroðnaði og bann leit snöggvast undan. — Hvaða svari búaat menn venjulega við, þegar þeir spyrja slíkrar spurningar ? sagði hann og reyndi að brosa. — Mig langar ■til, að þér verðið konan mín, og vona einlæglega, að þér svarið játandi. — Einlæglega! tók hún upp i hálfum hljóðum. — Einlæglega! Nú — þá segi eg einlæglcga „já“. Rödd hennar varð ósegjanlega þýð nm leið og hún hvislaði þess- um orðnm og hún færði sig nær honnm og lagði höndina á öxlina a honum. Hún leit í augn hou- hm og skein ástartilbeiðslan úr attgum hennar. Stafford var nú ®kki annað en karlmaður og hvorki stokkur né staur og stóðst hann ekki þetta ofnrmagn ástar- innar, eu lagði handlegginn um mittið á henni og laut ofan að henni svo að varir þeirra mættust slt að því. Hún lokaði augunum og ætlaði að taka kossi hans, en þá kipti hún höfðinu snögglega til, hélt honum frá sér og leit á hann. — Einlæglega, sögðnð þér, hvislaði hún. Þér bafiS aldrei minst á ást við mig áðnr. Er það nú víst að þér meinið það einlæglega?j Hann hleypti brúnnm og beit á vörina. Ef hann átti að íara að hræsna á annað borð, þá var bezt að gera það rækilega og á þann hátt, að sjálfsfórn hans yrði ekki neitt hálfverk. Hann vissi varla hvað hann sagði og var tæplega með sjálfum sér eftir vínnautnina og altekinn af sárri sorg yfir hinni gíötuðu ást sinni. Stundi hann þá app af móði og var röddin óskýr: — Eg vissi það ekki — fyr en í kvöld — en þér megið reiða yðnr á mig. Eg bið yður að verða konan mín — og eg akal reynast yðnr trúr — mér er ein- læg alvara! Það er sagt að Júpíter hendi gaman að meinsærnm elskenda, 0D þá hryggjast englarnir yfir jafnröngum eiði og þessi var. Því að nm leið og Stafford mælti þessi orð, mintist hann ástarjátningar þeirrar, sem hann hafði gert Idu, krjúpandi að fótnm hennar og það fór um hann hrollur þegar Maude tók um höfuð hans og þrýsti kossi á varir haus. Hálftima síðar gengu þau aftu upp riðið í hægðum sinum og var Slafford enn þá hálfringlaður í höfðinu og’ eins og í einhverri leiðsln. Hann hafði verið mjög fámáll eftir kossinn, en þess mál- hreif&á var Maude. Hún sagði honnm alt af létta hvernig hún hefði fest hug til hans, þegarþau voru saman úti á vatninu og hve mikið far hún hefði gert sér um að bæla niðnr þessa tilfinningu og hvernig hún hefði yfirbugað sig; hvað hún hefði verið aum og kvíðafull — kviðið því, að tiaen mundi aldrei geta hneigt hug til hennar og yrði hún þá að þola þá mestn hugraun, sem nokknrri manneskju getur að höndum bor- ið — vonlausa og óendurgoldna ást. Hún virtist ekki kæra sig svo mjög um, að hann fjölyrti um þettg, eins og hún teldi það víst, að hann hefði sagt henni sannleikann og að hann elskaði hana og eins og henni væri hug- svölun í því að opinbera leyndar- mál hjarta sins, svo að honum gæfist til vitundar, hversu heitt hún unni honum — honsm cir- «m. Stafford skaut inn orði Yið og við, en vissi varla hvað hann sagði og gleymdi jafnvel því, sem þau töluðust við. Hann sat hjá henni og hélt ntan nm hana eins og í einhverjum draumi. Og sama var að segja þegar þau leiddust inn í húsið. Hann starði beint fram nndan sér með uppgerðarbros á vörunnm, en hún var ýmiat niðurlút eða upplits- djörf, kafrjóð í framan og svip- urinn sigri hrósandi. Dansleikur- inn var nú að enda og var sumt aí kvenfóikinu að fara út úr danssalnum, en sumt gengið til

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.