Vísir - 20.05.1917, Blaðsíða 3

Vísir - 20.05.1917, Blaðsíða 3
VlSIR Húsaleigunefndin heldur fyrst am sinn fundi í toœja-rtíingsstoruiiiii mánudaga, miðvikudaga «9 föstudaga kl. 6—7 síðdegis. Allir þeir, sem hafa mál að kæra um lögmæti uppsagna á Msnæðum eða nm upphæð Msaleigu I Reykjayíkurbæ, geta borið það mál undir nefndina, samkvæmt 2. og 4. gr. bráðabirgðalaga frá 14. þ. m. Menn mega gera hvort sem þeir vilja: senda formanni nefndar- Innar skrifleg erindi am ofannefnd mál eða koma á fundi til hennar tjá henni þar mál sín munnlega. Htisaleigunefiiclin. Bjarni Snæbjörnsson IÞnrkaðar kartö,lur , „ i og sæt satt læknir. l ' , „ ! íæst í verluninni Hafnarnrði. Viðtalstími kl. 10—11 og (venju- lega) ki. 6-7. ;V o n‘. ístir og miliönÍF eftir gharles ^arvice, 164 Frb. averjir töfrar eða dáieiðala eða hvað eg á að kaila það. Mér lísfc á Sir Stefán eins og eg held að mér hefði litist á Napóleon gamk af hann hefði verið uppi á þoss- nm tímnm. Eg reyni að fylgjast með athöfnum hans og st&ri á hann með gapðndi gini svo að segja og heimskulegt aðdáunar- bros á vörunnm, og hélt @g þó einusiimi, að andlitið á mér væri gáfulegt. Hugvit háns og áræði, dirfska og framsýai heillar mig algerlega og gerir mig ruglaðan. Eg held næstum því, Stnfiford, að það væri þjóðráð að leggja niðar báðar þingdeildirnar og eömuleið- is konungdóminn og hafa að eins ®ina stjórnardeild og Sir Stefán auðvitað sem formann eða foreeta bennar. Stafiíord reykti í gríð en svar- aði ango, og hélt Howard þá á- fram athugasemdum sínum. — Meðal aunara orða, þá hefir það flogið fyrir að ekki muni I&ngfc að biða þoss, að nafnbót Sir Sfcefáns verði breyfct, og á víst að gera úr honum jarl eða lávarð innan skamms. Og eg er líka VÍ8S um að enginn veiðskuldar þessa tign framur en hann, því að minsta kosti kiknar hann þó liklega ekki undir tigaarkápunni eða jarlskrónunni ein« og mér sýnist þeim hætta til sumum af jörlunum og lávörðanum okkar, þá sjaldan þeir fara 1 þetta djásn. Og ef þú verður ekki öskuvodur, Stafif, fleygir í mig hverju því sem þór verður hendi næst, þá vildi eg sagt hafa að sonur haus væri maklegur erfingi að tigninni. Bða hvernig heldurðu að þér fari kápan og kórónan flauelsbrydda ? Stafford svaraði engu en rnmdi ólundarlega og þögðu þeir svo báðir nokkra stund, en á meðan var Howard að bkða í tímariti sem 14 þar á borðinu. Alt í einn leit hann upp úr því og hrópaði: — Hefirðu séð þefcta ? Vísa úr Rollandsrímum. „Minstu ekki mær á hal, „Mælti gramur um síðir: „Rolland féll í Runzíral* „og riddarar margir fríðir. Vísa þessi er eins og þegar er tekið fram úr Kollandsrímum, er ortar voru á seinni hluta 16. ald- ar af Pórði Magnússyni á Strjúgi, um „Rollandu (Roland) hinafrægu þjóðhetju Frakka, er var einn áf þeim 12 <bandgengnn hirðmönnum og jafnokum (pairs) Karla- magnúsar keisara, sem barðist árið 778 í Hrútabe rjadölum (Roncevanx) á Pýreneufjöllum við Serki (lss Vascons) og fóll þar og kappar hans allir þann 15. ágúst ofangreint ár. Þess skal sérstaklega getið, að Roilandsrimur hafa aldrei vexið prentaðar, en liggja íhand- riti eða öilu heldur í handritum á Landsbókasafni íelands í Reykja- vík. Vísan er og hefir verið um lang- *) „Ranzíval eða Ránzíval" i islensknnni er auðvitað ekkert annað en hljóðlikingarþýðing á franska orðinu „Roncevanx" eða upprunalega og öliu heldur af: „Ronceval", sem er eintakn aí Roncevanx, sem þýðir: Hrúta- b e r j a da lir, nefnilega: af ronce, fleirtala : ronces, o: hrútaber og af val, fleirfcala: vanx, o: dalur, dalveipi, — dalir, o.s.frv., eða með öðrum orðum: Rolland féll í Hrútaberjadölum", P.Þ. --------------------------—------v an aldur alkunn um endilangt ís- land, og mnn óhætt að fullyrða svo mikið, að öllum, jafnt ungum aem gömlum, körlum sem konum hafi jafnan þótt hún einkar til- komumikil, gagnorð og smellinog lýsa aðdáanlega vel aðaldráttum og aðburðum frásagnarinnar o. s. frv. Eg set hér eftir sjálfan mig lítilfjörlega rím og línuþýð- i n g u vísunnar á frönsku, jafnframt því sem bragarháttnrinn er hinn sami og í íslenskunni. Þýð- ingin er þannig: Madame! ne parlez pas nn mot De l’homme, — le roi dit á la iin: Roland tomba dans Roncevaux Et beaucoup de vaillants paladins. Þar eð vel má vera, að mörg- nm þeim íslendingum, er unna víssnni á islensku og sem ekki hafa lagt neina sérstaka stnnd á frakknesku, mundi einnig þykja gaman að geta kveðið hana á f r ö n s k n með sömu tilímningum og sama niðandi og dillandi kvæða- hreim oins og á islenskunni, þá læfc eg hér með fylgja frambwð- inn á frönsku vísunni, að því leyfci sem frekast er auðið að tákna hann með íslenskri stafsetningu, — enþað eru einkum fronskn nasahljóðin sem eruill-tákn- anleg með bókstöfum. ___________ Framburðurinn er eins“og hér greinir: Ma-dam! nu par-le pa sönhg mo D’lomm, — la ro-a di-ta Iafenlig: Ro-Ianhg tomhg-ba danhg Ronhg- au-vo E bó-kú du væ-janhg pa-la-dcnhg. Staiford hristi höfuðið. — Eg á við þessa mynd af unfrú Falconer, sagði Howard Iágt. — Hún er ffyrirtaksgóð og líkist henni ágætlega. Hann rétti Staftord tímrltið og leit hann á myndina. Það var sérlega vel gerð mynd eftir ljós- mynd aff Maude í kvöldbúningi, og þegar maður virti hana fyrir sér, datt manni ósjálfrátt í hug, hversu prýðilega kóróna mundi skarta yfir þessum undraffögru augnabrúuum og augum, sem virtust horfa á mann með hálf- gerðri fyrirlitniagu. Það mátti hver karlmaður vera upp með sér af því, að eiga slíkt kons- efni, en ekki virtist þó svipur Staflfords bera vott um neinn hroka eða stærilæti, þegar hann virfci myndina fyrir sér, hið engilfagra andlit og tignarlega vaxtarlag. Það var næstnm eins og hann ffyriryrði sig fyrir ölium þess- um fegarðarljóma og hann hálf- stundi við eða' andvarpaði og iagði tímaritið frá sér og bældi sig niður I stólinn. En þessi sjón var meira ea Howard gat afborið þegjacdi og efcó’5 hann nú upp, gekk til Stafíords og lagði hönd- ina á öxlina á honum. Hvað gengur að þér, gamli vinur? spurði bann í hálfnm hijóð- um. — Þú ert óhress og aftur- faralegur, allur skinin og grár, og hefir veiið það nú í nokkurn tíma. Eg hefi verið að taka eftir þessu og veit, að eg hefi rétt fyrir mér. Eg hefi séð svipbreytinguna. sem verður stundom alfc í einu á andliti þinu, einmitt þegar búast mætti við, að þér liði sem bezt og aít léki í lyndi og augnaráð þitfc hefir mér standum vlrst alt annað en hýrlegt þótt bros hafi leikið á vöiunnm. En svo að eg hafi sem fæst orð um þetta, Staf- ford rninn,: þá ert bú orðinn mér alvarlegt áhyggjuefni, og þó að eg viti að það sé nærgöngult og ef til viil ósvifnislegt af mór að - ;*sra að minnast á þetta — og e að þú líklega bölvir úr mér slettirekuskapnum svona með sjálf- nm þér — þá skyldi eg samt vera þér þakklátur ef þú vildii leyfa mér að rétta þér hjálpar- hönd og létta af þér byrði þinni. Eg veit svo sem, að þett* er af- skiftasemi og fdettmkuskapur af

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.