Vísir - 17.02.1918, Side 3

VfSIR
Friðarskilmálar
franskra verkamanna.
Á fundi, sem bandalag franskra
verkamanna hólt nýlega, og
stóð í þrjá daga, var samþykt
fandarályktun, er mótmælti hin-
um ieynilegu stjórnmálaviðskift-
«m ríkjanna, og ennfremur lýst
_yfir fylgi við friðarskilmála þá,
sem Wilson Bandaríkjaforseti
hefði látið uppi, og byltingamenn-
irnir rússnesku hóldu fram, sem
sé: engir landvinningar, „sjálfs-
ákvörðunarréttur“ þjóða um for-
lög sín, að lönd þau, sem her-
tekin hafa verið, verði endur-
reist og sjálfstæði þeirra trygt,
skaðabætur greiddar fyrir hern-
aðarspjöll, en engar aðrar hern-
-aðarskaðabætur, engin versluuar-
sfyrjöld eftir ófriðinn, Dardanella-
sundin verði opin öllum og höf-
in frjáls, gerðardómur skeri úr
deilum þjóða og stofnað verði
bandalag meðal þjóðanna.
Þessir skilmálar eru mjög líkir
skilmálum þeim, sem Lloyd
■öeorge lét uppi nýlega sem þá
iriðarskilmála, ssm bandamenn
væru fúsir að ganga að og sam-
komulag virðist vera um meðal
allra bandaþjóðanna, ekki að eins
einstakra stétta þeirra, heldur
yfirgnaafandi fjölda allra einstak-
linga. —- Sem stendur má því
segja, að allir bandamenn standi
sem einn maður að þessum
kröfum.
Útlendingar
i Danmðrko.
Nýlega var birt skýrsla um
það í Danmörku, hve margirút-
lendingar hafa flutt til Kaup-
mannahafnar síðan ófriðurinn
hófst, og eru þeir als 5427. Þar
af eru 2707 Svíar en ekki nema
402 Norðmenn, Þjóðverjsrnir eru
næstflestir, eða 810, Bússar 710,
Austurríkismenn 188, Breter 88,
Hollendingar 68, Finnar 64 Frakk-
ar 46, ítalir 32, Belgar 22. —
Flestir eru þessir menn á aldrin-
um 20—40 ára; af Bússum og
Þjóðverjum er þó fjöldi barna.
Af þessum mönnum eru 2679
verkamenn, 466 vinnufólk, 892
stórkaupmenn, 130embættismenn
og 30 stórefnamenn. Meira en
helmmgur fjölskyldumannanna
eru verkamenn, en þeir eru flest-
ir sænskir og innflutningur Svía
er líkur því sem vant er að vera,
Af annara þjóða mönnum, eink-
um Eússum og Austurríkismönn- [
um, ber mest á stórkaupmönnum.
Embættismannafjöldinn stafar að
nokkru leyti af mannaskiftum í
sendiherrasveitunum. — Flestir
þessir menn búa í gistihúsum eða
leiguíbúðum en margir Bússarnir
hafa keypt sór hús.
Piano tii solu.
Giott piano til sölu fyrir sér-
lega lágt verð. Upplýsingar á
Laugaveg nr. 51 frá fel. 4—5
í dag- ______
Pétnr A. Jónsson
éperusöngvari.
Hann hefir nýlega sungið hlut-
verk Siegfrieds í „óperu“ Wagners
í sönghúsinu í Kiel og fær afar-
mikiö hól fyrir söng sinn, í blöö-
unum þar.
Vísir hefir séö eitt blaöiö og er
þar sagt, aö meðferö Péturs á
þessu hlutverki, sem ekki er talið
neitt „lamb aö leilca sér við“, hafi
vakiö mesta athygli. Sönglega hafi
meðferðin veriö ágæt, og söngmað-
urinn hafi enn á ný staðfest þann
orðróm, sem farið hafi af rödd
hans langar leiðir ú± fyrir Kiel,
og fer blaðið um það mörgum
fögrum orðum, hve rödd hans sé
hljómfögur og vel tamin. Um aðra;
meðferð á hlutverkinu segir blað-
ið, að með fleiri æfingum mundi
leikarinn hafa getað notið sín bet-
ur, en bæði vegna þess, hve ágæt-
ur söngmaður hann sé, fallegur á
velli og föngulegur, muni hann
með frekari æfingu geta orðið einn
hinn ágætasti Siegfrieds-leikari.
leitisvGPta
ágæt tegund, mjög ódýr.
Versl. Vísir.
Kex og kökup
mest úrval í
versl. Visir.
SiMnlafli og syltntan
fæst nú í
versl Vísir.
Kaffi og Export
langódýrast i
versL Visir.
iveiti besía teg.
43 aura x/2 kg. (63 kg. pokar) 1
versl. Visir.
Vísir er elsta og besta
dagblað landsins.
Samverjinn.
N. N. færði Vísi í gær 5 kr., og
ónefnd kona 40 kr. að gjöf til Sam-
verjans.
Haframjöl og Ris
æUu allir að kaupa i
versL Visir.
284
an, og eg held raunar, að eg ætti að leita
mér að hollara loftslagi en hér er.“
Cocordasse Og Passepoil höfðu lofað aS gera
,alt, sem í þeirra valdi stæði, til að láta Gon-
zagua ekki gruna neitt. Voru það piltar, sem
vildu efna loforö sín og nú sátu þeir i veit-
ingahúsi einu þar í grendinni og átu og drukku
;það sem í þá komst, en gleðin og ánægjan
skein út úr þeim báðum.
„Hamingjunni sé lof, að hann er ekki dauð-
ur,“ sagði Cocordasse.
„Nei, hann er ekki dauður,“ endurtók Passe-
poil og drukku þeir síðan báðir skál riddar-
ans Lagardere. Fóru þeir síðan að hugsa um
hvað þeir skyldu segja og gera framvegis,
-en ultu báðir út af sofandi frá þeim hugsunum.
Kroppinbakur hafði verið meðal hinna
fyrstu,^sem komu um morguninn undir eins
og hallardyrum Gonzagua var lokið upp. Var
í för með honum lítill bæjarsendill, sem bar
fyrir hann stól og poka, kodda og dýnu. Var
Kroppinbakur þannig að hreiðra um sig í
hundakofa sínum og ætlaði sér eflaust að
setjast þar að samkvæmt réttindum sínum, al-
veg eins og Medór, sem verið hafði hlekkj-
.aður þar.
Annars voru kaupsýslumennirnir hinir á-
fjáöustu og hefðu vist gjarnan þegið að dag-
urinn væri helmingi lengri. Fanst þeim hver
■stundin dýrmæt. En jafnframt öllu verslunar-
Paul Feval: Kroppinbakur.
285
braskinu varð öllum tíðrætt um dansleik ríkis-
stjórans og fóru af honum ýmsar kynjasög-
ur. Þó hafði enginn þessara manna verið þar
viSstaddur.
Esóp annar makaði drjúgum krókinn innan
um alt þetta verslunaræði. Voru menn sí-
skrifandi á kryppunni á honum og þakkaði
hann sínum sæla fyrir, að slíkt þarfaþing var
honum meðskapað. Ultu peningarnir stans-
laust ofan í leðurpynju hans, en hann lét
sem hann gæfi því engan gaum, rétt eins og
hann væri alvanur okrari.
Hann virtist þó ekki vera í essinu sinu þenn-
an dag, og var fölur og veiklulegur útlits.
En væri hann spurður hverju það gegndi,
svaraði hann að eins:
„Eg gelck alveg fram af mér í nótt sem
leið.“
„Og hvar var það, Jónas göður?“
„Hjá ríkisstjóranum. Hann bauð mér nefni-
lega í veisluna.“
Að þessu hlógu menn og hlédu áfram að
skrifa og borga.
Klukkan um tíu kváðu við óhemjuleg fagn-
aöarlæti, svo að gluggarúðurnar nötruðu í
höll Gonzagua. Menn æptu og öskruðu og
klöppuðu lof í lófa. Stafaði allur þessi gaura-
gangur af þvi, að ný verðbréf höfðu verið
gefin út og komu nú rakleiðis frá hinni kon-
-------------------------------;-----------*
286
unglegu prentsmiðju hálfrök af prentsvert-
imni.
Þegar þessi æðisgangur stóðsemhæst,gengu
þeir Gonzagua og Peyrolles ofan hallarriðið.
Hélt Gonzagua á stórum skjalabögli í hend-
inni með þrem innsiglum fyrir. Þegar Kropp-
inbakur sá þennan skjalaböggul, ætluðu aug-
un út úr höfðinu á honum, og setti hann dreyr-
rauðan, en alt af starði hann á þá Peyrolles
og Gonzagua.
„Hvað hafðist frúin að ?“ spurði Gonzagua.
„Henni hefir ekki komið dúr á auga i alla
nótt,“ svaraði Peyrolles „og þerna hennar
heyrði hana tauta í sífellu: Eg skal leita um
alla París og eg skal finna hana.“
„Það er nú svo,“ sagði Gonzagua, „en e£
hún skyldi rekast á þessa ungu stúlku frá
Chantre-götunni, þá er úti um alt.“
„Líkist hún ættinni?“ spurði Peyrolles.
„Eins og hver vatnsdropinn öðrum. Manstu
nokkuð eftir Nevers ?“
„Já, liann var fríður rnaður og föngulegur,-
„Þessi unga stúlka er nauðalik honum og er
eflaust dóttir hans. Hún er frábærlega fríð og
augnaráðið og brosið sver sig í ættina.“
„Er hún undir eins farin að brosa?“
„Hún er nú hjá Donna Crús. Þær þekkjast
víst, og Donna Crúz hefir getað liuggað hana
og komið henni i gott skap. Mér brá annars
einkennilega við að sjá [icssa ungu stúlku.“