Vísir - 21.03.1918, Blaðsíða 3

V i SIR

*L' *L
Bæjaríréttir.

\
k

Afmæli í dag.
Sigurlaug Indriöadóttir, húsfrú.
Arndís Jósefsdóttir, húsfrú.
Guúbjartur Ólafsson, skipstjóri.
Hermann Hjartarson, prestur.
Elías GuSmundsson, verkam.
Haukur Thors, framkv.stj.
Afmæli á morgun.
Einar Jónsson, ökumaSur.
Lára Pálsdóttir, húsfrú.
Jakob Jakobsson, ökumaSur.
Ólafur Þorleifsson, steinsmiSur.
GuSrún HafliSadóttir, ungfrú.
Dánarfregn.
Hans Andersen verslunarstjóri,
sonur H. Andersens sál. klæöskera,
andaöist að heimili sínu hér í bæn-
tun í morgun. Banameiniö var
lungnatæring.
„Frænka Charleys“
hefir nú verið leikin hér fjórum
sinnum og alt af fyrir tro'Sfullu
húsi. Þykir leikurinn afbragðs-
skemtun, eins og fyr. Næst verður
leikið á föstudag, en ekki á laugar-
dag.
^óstar.
Norðan- og vestan-póstar fara
Gamla Bíó
sýnir þessa dagana ágæta mynd.
Þar sjá menn hina heimsfrægu
leikkonu Söru Bernard, sem vafa-
laust er frægasta leikkona heims-
ins. Leikur hennar i mynd þessari
er henni og frægð hennar samboð-
inn, enda hefir myndin hlotið ein-
róma lof, hvar sem hún hefir verið
sýnd.
Myndin sýnir manni, hvernig ó-
hamingjan eltir konu nokkra, Je-
anne að nafni. Hún er gift ástrík-
um og góðum manni. En maðurinn
hefir selt sig spilafýkninni á vald,
og ræður sér að> lokum sjálfur
bana. Konan ber missi sinn eins
og hetja, en „sjaldan er ein báran
stök“. Hún á son, sem á að verða
ellistoð hennar, en forsjónin lætur
hann verða ástfanginn af giftri
konu, en sú ást leiðir hann út á
glæpamannabrautina. En alt þetta
ber gamla konan með sömu still-
ingunni, alt til enda. — Hlutverkin
eru öll afbragðsvel leikin, og ættu
allir, sem leiklist unna, að fara og
sjá myndina. x.
Dýrtíðin.
Öllum þeim mönnum, sem komu
frá Danmörku nú með Botniu og
Sterling, og Visir hefir haft tal
af, kernur saman um það, að mun
ódýrara sé að lifa í Kaupmantia-
liöfn en hér í Reykjavík.
héðan á morgun, með Ingólfi til
Borgarness.
80 menn
höfðu sótt um ráðsmannsstöð-
una í Tungu, sem Dýraverndunar-
félagið auglýsti á dögunum. Stöð-
una hlaut Óskar Gíslason.
„Botnia“
á að flytja póst héðan til út-
landa, skilar honum af sér í Berg-
en, og þaðan verður hann sendur
til Englands.
377
Slys í leikhúsinu.
I gærkveldi, þegar verið var aö
leika „Frænku Charleys“ í leik-
súinu, vildi það slys til, milli síð-
ustu þáttanna, að „Iving-Storm“-
lampi sprakk á leiksviðinu, en einn
aðstoðarmaðurinn á leiksviðinu,
Jónas Guðmundsson, gaslagning-
armaður, greip lanmpann og hljóp
út með hann. Brendist Jónas tals-
j vert á annari hendinni, en lítill váfi
i er á þvi, að hann hefir með snar-
ræði sínu bjargað húsinu, og mörg-
um mönnum frá meiðslum.
Innilegt þakklæti til allra þeirra, sem sýnt samúð og
hluttekningu við fráfall og jarðarför fóstursonar okkar og
fósturbróður, Jósefs Jósefssonar.
Gróa Guðmundsdóttir. Olafur Jónsson.
Guðrún Ólafsdóttir. Hólmfríður Valdimarsdóttir.
Slys við höfnina.
Á þriðjudagskvöldið um kl. 6,
vildi það slys til, að maður einn,
Kristófer Magnússon frá Framnes-
vegi i, féll út af hafnarbakkanum,
niður á milli bakkans og skips, og
lærbrotnaði. Hafði hann verið að
líta eftir vélbáti, sem hann átti von
á, en gengið tæpt á bakkanum og
flækst með fótinn i keðjum eða
köðlum.
Samskotasöfnuninni
handa manninum, sem misti fæt-
urna, er nú lokið. Eftir að Vísir
hafði skilað þvi af sér, sem safn-
ast hafði hjá honum, færði Einar
Jochumsson honum 20 krónur, og
„Gestur“ 5 krónur, sem samstundis
verður komið til skila. Hafa Reyk-
víkingar brugðist vel við í þetta
sinn, eins og oft áður, og hafa alls
safnast fullar 3100 krónur. Maður-
inn, Ásvaldur Magnússon, fer nú
utan mcö Botniu og með honum
ungfrú Þuríður SigurSardóttir, sem
tekið hefir að sér að sjá um hann
á leiðinni.
„Njörður“
koin inn til Vestmannaeyja í
gær, með laskað seglskip i eftir-
dragi, sem hann hafði bjárgað.
Seglskipið heitir „Skandia“ og fór,
héðan fyrir nokkru siðan áleiðis
til útlandá með fiskfarm. — Njörð-
ur hefir aflað ágætlega síðan liann
lagði út í síðara skiftið og lagði
af stað til Englands með aflann,
1100 „kit“, í gær.
lerðakistur
stærri og smærri, mjög hentng-
ar ffl sjéferða seljast mjög
édýrt i
Söölasrn í öa búöin D.i
Laugaveg 18B. Sími 646.
Fantið i tima
Tjöld
af ýmsum stærðum, eru áreiðan-
lega ódýrust og best i
Söðiasmíða búöinni
Laugaveg 18 B. Sími 646.
„Jón Forseti"
átti að leggja út á fiskveiðar t
gær, en rétt um það leyti sem hann
var að leggja áf stað, kom skeytí
frá Englandi til útgerðarinnap um
að útflutningsleyfi væri ekki feng-
ið á kolum handa skipinu til heim-
ferðarinnar og var ráðið frá því
að láta skipið fara fyr en það leyfi
væri fengið.
I
37S
379
um liann, en snúa allri athygli ykkar að ykk-
ur sjálfum og því sem ykkur við kemur.“
Hann leit aftur yfir hópinn og litu þeir þá
flestir til jarðar.
„Frændi,“ sagði Navailles loks í hljóði, „öll
orð ýðar hljóða sem ógnanir."
„Jæja, orð mín eru þó mjög blátt áfram.
Það er ekki eg, sem ógna ykkur, það eru for-
íögin.“
„Hvað hefir þá komið fyrir?“ spurðu
margir.
. „Ekkert markvert: En nú erum vi'ð komnír
aö leikslokum, og eg þarf á öllu mínu að
halda.“
Þeir þvrptust nú saman um hann, en liann
bandaði hendinni og bauð þeim að færa sig
fjær, en sjálfur tók hánn á sig ræðumanns-
snið og sagði:
„Ættarráðið kemur á fund í kvöld og ríkis-
stjórinn ætlar sjálfur að stjórna því.“
.,En hvers vegna áttum við þá að klæðast
þessum skrúöa ? Ekki komum við á fund ætt-
arráðsins þannig klæddir."
„Þið eigið ekhert erindi á ættarfundinn. Þar
sem þið eigið að yerða á hirðskrúðinu og
skrautsverðið illa yið. ^laður einn hefir verið
, dæmdur til dauöa, og böðullinn bíður hans.“
„Lagardere," sagði Nocé.
„Eðá eg,“ sagði Gonzagua þurícga.
„Þjer ! Þjer!“ yar hrópað úr öllum áttum.
Paul Feval: Kroppinbakur.
Peyrolles spratt óttasleginn á fætur.
„Verið óhræddir,“ sagði furstinn. „Það er
ekki böðullinn, sem gétur valið um. En meðan
við eigum við þcnnan djöful að etja, er *viss-
ara að vera við öllu búinn, þangað til hann
er kominn sex fet niður í jörðina. Viö verð-
um aö liafa gát á höfuðum okkar sjálfra."
„Á höfðum okkar,“ sagði Nocé og rétti úr
sér.
„Nú er fulllangt farið,“ sagði Navailles.
„Menn af okkar tagi gangast ekki fyrir ógn-
unum. Verið þér sælir!“
„Verið þér sælir!“ kvað við úr öllum áttum.
Gonzagua hló kuldalega.
»Og þú líka,“ sagöi hann, þegar hann sá
Peyrolles meðal þeirra, sem voru að fara. „En
hvert er ferðinni heitið ? Það skal eg segja
ykkur, og nú eruð þið á beinni leið í dyfliss-
una.“
Navailles var kominn að dyrunum, en nam
nú staðar og tók til sverðsins. Gonzagua hló.
Hann stóð með krosslagða handleggi og var
hinu rólegasti.
„Geislar náðarinnar skína svo á mig, að
viö sjálft liggur að þeir brenni mig. En ef
illa fer fyrir mér, þá er ykkur tortíming vís',
J)ví að eg hefi skrifaö nöfn ykkar allra á
lista þeirra útvöldu,“
„Við lisettum á það,“ sagði Navailles, en-
talaöi nú lægra en áður. '■ ' ' ’
Áugu Gonzagua leiftruðu.
„Þið hafið fengið ykkar hluta af herfang-
inu. Eg hefi híaðið undir ykkur og þið skul-
uð komast hærra og hærra íneö mér, alla leið
upp á höggstokkinn.“
Það fór hrollur um þá-alla og þeir störðu
allir á Gonzagua. , '
Hann horfði á þá drembilega.
„Hvað er það þá, sem við eigum að gera ?“
spurði Montaubert.
Gonzagua rétti honum hendina og ávarp-
aði hann mildilega:
„Þannig á það að vera. Rétt í þessu er ver-
ið að fara með Lagardere úr Chatelet-fang-
elsinu til Bastmúníiar, þar sem síðasti þáttur-
inn verður leikinn. En hann fer þangað ekki
beina leiö. Hann a að koma við hjá grpf Ne-
vers og færa þar fórn nokkra. Andstæðingar
okkar eru tvær konur og einn prestur, og á
móti þeim megna sverð ykkar ekkert. Þriðja
konan er mitt á m'illi. Það er Donna Crúz.
Henni treysti eg minst allra. Hún vill ólm
komast í tölu heldra fólksins, en ekkj fyrir
nokkurn mun láta liryggja vini sína. Hinár
tvær konumar eru konan mín og þessi svo
kallaöa ungfrú Nevers. Henni verð eg að ná
á mitt vald, því þær ætla að leika sjónleik
sém á að blíðka ríkisstjórann. Það er fyrsia
lilutverk 3rðar.“