Vísir - 25.03.1918, Blaðsíða 3

\ i -V-
fruggvaskáli
Hefir nú fengið miklar
birgðir af
R.©yls.tói>alti
svo sem
Garrick Mixtnre
Glasgow „
Waverly
Embassy
•einnig mikið af
Cigarettum
svo sem
Three Castle
Capstan.
Mikið úrval af
tóbakspípnm .
og tóbakspnngnm.
Tóbaksverslunin
Tryggvaskáli
Langaveg 13
Hvitar manchettskyrtnr
nýkomnar.
L. H. Miiller, Ausiurstræti 7

ávalt fyrirliggjandi. — Sími 214.
Hið íslenska steinolíuhlutafélag.
Sjóvátryggingar og stríðsvátryggingar
á skipum, farmi og mönnum, hjá
Fjerde Söíor sikringsselsknh.
— Sími 334 —
Prjónatusknr
og Yaðmálstnskur
(hver tegund verður að vera sór)
keyptar hæsta verði.
Vörnhnsið.
1 verslun
Kristínar Sigurðard.
Laugaveg 20 A
er nýkomið mikið til hannyrða, svo sem:
JBI"?ATRY6 GINgTrI '
Brunatryggingar,
*m- og stríSsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Mitstraiti. — Talsími 254.
Skrifeteíutími id. 10—xi og 12—2.
Margskonar hörléreft, hvítt og gult. Bómullar- og silkirifs. Sultan
Javi. Aida, hvítt og gult. Hvítt bródergarn. Aurora-gam, marg-
ir litir. Perlugarn, hvítt og mislitt. Nordisk garn. Zephyr garn
og Teppagarn. Kúnst-silki. Tilofloche og Tw. floss.
Amerikuferðirnar.
b
í gær barst Eimskipafélaginn
símskeyti frá New York þess efn-
is, -aö útflutnmgsleyfi væri fengiö
á vörum í Gullfoss í þessari ferjö
og á kolum handa skipinu til fer5-
arinnar. Enn fremur er símaö, at>
íslensku skipin þurfi framvegis
ekki aS koma viti í Halifax til
rannsókna á leiö frá Ameríku til
íslands og stendur þaö vafalaust í
sambandi viS þaS, aS nú þarf ekki
aS fá hin svo nefndu „leters of
assurance“ hjá Bretum fyrir
-skipin.
Gullfoss er farinn aS ferma í
New York, og veröur nú ekkert úr
því, a‘S hann þurfi aS fara ferö til
Vesturheimseyja fyrir Bandarikin
í þetta sinn. En ekki munu Banda-
rikin vera fallin frá öllum slíkum
kröfum til íslensku skipanna, held-
ur mun þetta vera sérstök undan-
þága, sem Gullfoss hefir fengfö
fyrir umleitanir héöan. En vænt-
anlega veröur reynt aö fá Breta til
að fá þessari kvöö létt af skipum
vorum, þegar nú loks veröur fariö
aö endurnýja samningana viö þiá.
Sennilega veröur Lagarfoss lát-
inn fara tíl Ameríku, þegar er hann
kemur að noröan, því aö bæði eru
vonir nú betri tim útflutningsleyfi
þaöan og enn fremur hefir hann
meöferöis síld og gærur, sem varla
þolir biö að komast á markaö.
386
einskis og ákæröi engan. Eg fór að eins bæn-
arveg og hélt því fram, að það væri ekki
nóg, a‘S nioröinginn afplánaöi sekt sína á
gröf Nevers.“
Nú mátti sjá svipbrigði á Gonzagua.
„Eg tók það fram í bréfinu, að þaö væri
mildu sæmilegra og í alla staði betur viö-
eigandi, aö hinn seki yröi leiddur hingaö og
yrði látinn knéfalla hér til þess að heyra dóm
sinn upp lesinn í viöurvist sjálfs þjóöhpfö-
ingjans og þessarar háttvirtu samkomu í eig-
in höll hins myrta manns.“
Gonzagua lygndi augunum og reyndi aö
leyna því, hvaö honum brá viö þetta. Fursta-
frúin sagöi þetta ósatt, og þaö vissi enginn
nema Gonzagua sjálfur, því að hann haföi
Kréfiö í vasa sínum, þetta sáma bréf, sem
•hann sjálfur hafði náö í sínar hendut þegar
veriö var aö senda þaö til ríkisstjórans. í
bréfi þessu staðhæföi furstafrúin, aö Lagar-
dere væri saklaus og lagði þar viö dreng-
skap sinn — það var alt og sumt. En hvers
vegna var hún þá aö fara meö þessi ósann-
indi? í fyrsta sinn á æfinni fann Gonzagua
tiú, aö sér fór kalt vatn milli skinns og hör-
mids, eins og hann óaði fyrir einhverri skelfi-
legri og óþektri hættu.
„Þetta er ekki samkvæmt lögum og lands-
-venju,“ sagöi fundarstjóri, en Gonzagua þótti
Paul Feval: Kroppinbakur.
387
svo vænt um þessa athugasemd hans, aö
hann hefö'i getaö faömað hann að sér.
„Eg sný máli mínu aö hans konunglegu
tign, rikisstjóranum,“ mælti furstafrúin enn
fremur. „Réttvísin hefir veriö tuttugu ár aö
hafa uppi á moröingja Nevers og réttvisin
stendur í óbættum sökum við þá, sem ódáða-
verlcsins. gjalda og beöið hafa allan þennan
tíma eftir því, aöi þess yröi hefnt. Dóttir mín,
ungfrú Nevers, getur ekki tekiö sér aðsetur
á þessu heimili fyr en það hefir fengiö full-
nægjandi viðreisn og rétting mála sinna og
sjálf má eg bera kinnroða fyrir myndum for-
feðra minna, sem stara á mig úr umgerðum
sínum en ekki hafa fengið aö horfa niður á
réttmæta refsingu moröingjans.“
Enginn varö til þess aö andmæla orðum
furstafrúarinnar, en enginn heldur til að sam-
sinna þeim og fundarstjóri hristi höfuöið eins
og hann fyrir sitt leyti gæti ekki fallist á
þetta, en ekki haföi ríkisstjórinn enn látið
skoöun sína í ljósi og virtist hann vera í
djúpum hugsunum. * ' » ». 'r
„Hvað segir Gonzagua fursti um þetta
sjálfur?“ spurði hann alt í einu.
>,Eg hefi eiginlega ekkert um þetta aö
segja,“ sagöi Gonzagua brosandi eins og hon-
um þætti þetta engu skifta. „Þetta er ekki
annað en kvenmannsdutlungar og gæti litið
svo út sem eg vildi ekki gera frúnni þetta til
388
þægöar. E11 aö því sleptu, aö þetta mundi
tefja fyrir aftökunni, þá fæ eg ekki séö, aö
þaS geri neitt til þó aS samkoman veröi við
þessari ósk frúarnnar.“
„Þetta tefur ekki minstu vitund fyrir full-
næging dómsins,“ sagöi frúin og virtist hlusta
eftir háreystinni fyrir utan.
„Vitiö þér hvar hinn dómfeldi er?“ spurði
ríkisstjórinn. „En annars skýrast mál stund-
um ekkert síöur fyrir þaö þótt brugðið sé
út af föstum venjum.“
Furstafrúin svaraöi þessu ekki, en benti á
gluggann þar sem heyra mátti hávaðann úti
fyrir.
„Hinn dómfeldu er ekki langt héöan,“ sagöi
fundarstjórinn.
Rikisstjórinn kállaði einn hirðmanninn til
sín og hvíslaði aö Ihonúm nokkrum orðum.
Frúin settist í sæti sitt, en Gonzagua leit yfir
samkomuna og reyndi að láta sem ekkert
væri, en þó titruðu varir hans og eldur brann
úr augunum. í anddyrinu heyrðist vopnabrak
og risu allir fundarinenn ósjálfrátt á fætur,
því aö öllum var forvitni á að sjá þennan
ófeilna glæframann, enda haföi nafn hans ver-
iö á hvers manns vörum undanfarna daga.
En þegr dyrnar lukust upp og menn sáu
hann koma þarna umkringdan af hermönnum
eins og einhvern píslarvott, þá tóku fundar-
menn aö ókyrrast. Ríkisstjórinn horföi stöö-