Vísir - 27.03.1918, Blaðsíða 3

nýkomnar
Egiii Jacobsesi
Messur.
I dómkirkjunni:
Á skírdag kl. u síra Jóhann
Porkelsson (altarisganga). Engin
sí'ödegismessa.
Á föstudaginn langa kl. n síra
Bjarni Jónsson. — Kl. 5 sira Jó-
hann Þorkelsson.
í fríkirkjunni:
Á skírdag í Hafnarfirði kl. 2 síö-
degis síra Ólafur Ólafsson.
Á föstudaginn langa í Reykjavík
kl. 2 síödegis síra Ólafur Ólafsson
(sungnir Passíusálmar).
PáskahretiÖ
er byrjaö. í gærmorgun var
sunnanvindur og bliöviöri um land
alt, en siöari hluta dagsins geröi
skyndilega noröan stórhríö um alt
Noröurland. ísinn haföi verið far-
ínn aö reka tit af Eyjafiröi, en hefir
tiú vafalaust rekiö inn aftur. Hjer
syöra snerist vindstaðan til nord-
urs og tók að frysta meÖ kvöldinu.
1 morgun var 4,4 st. frost í Vest-
mannaeyjum, 9,4 st. í Reykjavík,
io,3 st. á ísafiröi, 13 st. á Akur-
eyri, 16 st. á Grínisstööum og 13,9
st. á Seýðisfiröi. Alstaöar noröan-
og norövestan átt, nema í Vest-
manneyjum austan. í Færeyjum
yar logn, 6,2 st. hiti og loftvog
talsvert miklu lægri en hér á landi.
Fiður,
Dúnn,
Ett, Sæurðttr
fæst í
Vðruhúsinu.
lesi að kaupa iil páskanna
á Hveríisgötu 50.
iJar ísest:
Hangikjöt, íslenskt srnjör og Egg,
og alt það er þarf í páskaraatinn. Einnig:
Ávextir í dósum og þurkaðir, nýjar Citrónur,
Appelsinur og Epli. — Sukkulaði, marg. teg.
Aindlar, Cigarettur, Konfekt, Brjóstsyknr
.... . i .....
og margt fieira.
Gnðjón Jóxisson,
Hverfisgötu 450.
^ími 737.
Samverjinn
hættir aö útbýta máltiðum á
laugardaginn, en heldur áfram aö
gefa fátækum sjúklingum mjólk.
„Jón Forseti"
kom aftur frá Vestmannaeyjum
í gær með „Scandiu“ einmastraöa
í eftirdragi.
Tilbúin Föt
eftir máli nokkrír
klæðnaðir seijast með
afslætti nú
Gnðm. SigcrðssoB
klæðskeri
Ofnsverta
Blákka
Maskínuolía
Lampaglös 10 og 15 lina
hjá
lóh. Ögm Oddssyni.
Laugaveg 63.
389
ugt á Gonzagua, en liann brá sér hvergi.
Lagardere var mi leiddur inn og næstur hon-
um gekk dómsmálaritarinn, er iesa átti upp
dóminn fyrir hinum sakfelda á leiði Nevers
áöur en hönd hans yfði höggvin af.
„Lesið þá dóminn," sagði ríkisstjórinn.
Dómsmálaritarinn fletti sundur stóru skjali,
er var svohíjóðandi:
„Eftir aö vér, dómarar konungsins, höf-
um kynt oss skjöl þau og skilríki, sem
lögð hafa veriö .fyrir réttinn, þá dæmum
vér hinn svo nefnda riddara Lagardere,
er sannur er aö sök um aö hafa myrt meö
yfirlögöu ráði hinn göfuga og góðfræga
Filippus fursta af Lothringeh, hertoga af
Nevers, til þess fyrst og fremst, að .hönd
hans verði afhöggvin með sverði á fót-
staHamýhdastýftu Filiþþúsar hertoga í
kirkjugarðinum Saint-Magloire, og í öðru
lagi til þess, að höfuð hans veröi afhöggviö
^eö exi bööulsins á garðsvæðinu framan
vi:s neöstu fángaklefa ríkisfangelsisms —
Aö upplestrinuni loknum þokaði dómsmála-
ritarinn sér aftur fyr;r hermennina,
„Eruö þér nú áriaeg-^ göfuga frú?“ spuröi
Víkisstjórinn.
Hún sprat't á "fætur meö Svo miklum ákafa,
aö Gonzagua bar hönd fyrir höfuö sér, eius
Paul Feval: Kroppinbakur.
390
og hann byggist við árás, enda vissi hann
ekki hvaö henni bjó í skapi.
„Taliö þér nú, Lagardere!“ hrópa'öi fursta-
frúin í ákafri geöshræringu. „Talaöu, sonur
minn!“
Þetta kom næsta flatt upp á alla, sem viö-
staddir voru, biöu menn þess meö óþreyju
og eftirvæntingu hvað veröa mundi. Ríkis-
stjórinn hafði staðið upp úr sæti sínu og var
orðinn rjóður í kinnum.
„Skelfurðu, Filippus!“ sagði hann viö Gon-
zagua og hvesti á hann augun.
„Nei. það veit hamingjan — hvorki nú né
endrarnær!“ svarði Gonzagua og neytti allrar
orku til aö sýnast rólegur.
„Talið þér nú!“ sagði rikisstjórinn og vék
sér að Lagardere.
„Yðar konunglega tign!“ liófst Lagardere
máls skýrt og skilmerkilega. „Dómi þeim, sem
kveðinn hefir verið upp yfir mér, verður ekki
áfrýjað. Stendur þaS jafnvel ekki í sjálfs yðar
valdi aö náða mig, og eg æski heldur ekld
neinnar náðunar. En þér hafið vald til aS
auSsýná rétt'læti og réttlætis krefst eg.“ '.
Það var einkennilegt a'ð sjá, hvað öllum
varð mikið um þetta og voru þetta þó alt
sainári rosknir og ráðsettir menn, sem þarna
voru saman komnir. Fundarstjóra var jafn-
órótt sem öðrum, enda gat það engum dulist.
- 39i
hver munur var á framkomu og yfirbragði
þeirra Lagardere og Gonzagua.
„Til þess a'ð slíkur dómur sem þessi vérði
ónýttur, útheimtist eigin játning hins seka,“
sagöi fundarstjóri.
„Flýtiö yður nú, vinur mjnn,“ sagði ríkis-
stjórinn. „Þetta þolir enga bið.“
„Eg hefi staðið við öll mín loforS,“ hélt
Lagardere áfram. „Eg hafði svariö þess dýran
eið, að koma dótturinni, ungfrú Nevers, í
hendur móður sinni, furstafrúnni, og þann eið
hefi eg haldiö, þó aö eg yrði að fóma lífi
niínu til þess.“
.,Og fyrir það bið eg yður allrar blessunar,“
tók frúin fram i.
„Eg hafði ennfremur heitið því, að ganga
sjálfur réttvísinni á vald, áður sólarhringur
væri liðirin og á þeim sólarhringsfresti lét
eg' þegar sverð nritt af höndum.“
„Þetta er satt og rétt,“ sagði ríkisstjórinn,
„og upp frá þeirri stundu hefi eg líka haft
gát á yöur — sem og fleirum.“
„Ríkissjórinn er þá sjálfur með i samtök-
unum,“ hugsaSi Gonzagua meS sjálfum sér
og nísti tönnum.
„AS síSustu hefi eg strengt þess heit, að
færa sönnur á sakleysi mitt og fletta grím-
unni af hinum seka og nú er eg hér staddur
■og mun efna heit mitt.“
Gonzagua hélt alt af á skjalaböglinum meí