Vísir - 06.04.1918, Blaðsíða 2

,V X S i R
Nokkra
duglega verkamenn
vantar enn við kolagröft í Stálfjaíli. Finnið
0. Benjaminsson
(hús Nathan & Olsens milli kl. 5—7 síðd.).
eykisvinnusi. Ijama lónssonaF
Hverfisgöta 30
smíðar alt sem að beykisiðn lýtur, eftir pöntun
svo sem: Lýsistunnur, Kjöttunnur, Síldartuanur. Tekur að eér
uppsetningu á kjöt- og síldartunnum úr tilbúnu efni. — Hefir á
lager bala og kúta; sömuleiðis nokkur hundruð nýar síldartunnur.
Vöndnð vinna. Lágt verð. Fljótt og vel af hendi leyst.
Virðingarfylst
Bjarni Jóhssod, beykir,
Reyktóbak
fæst í Levís tóbaksverslnnnm
Austurstræti 4 og Laugavegi 6.
Göður seljari.
Reglusamur og áreiðanlegur verslunarmaður getur fengið at-
.vinnu sem aðalafgreiðslumaður í hægri sölubuð hér í bænum frá
1. maí þ. á. Framtíðaratvinna ef reynist vel. Verslunarskólamenn
ganga fyrir, nema góð meðmæli frá fyrri húsbændum só um að
ræða. —
Umsóknir með kaupkröfu leggist inn á afgreiðslu Vísis, merkt
Göður seljarl
fyrir 10. þessa mánaðar.
Innilegustu þakkir færum við hér með öilum þeim, er
sýndu okkur samúð og hluttekning við útför sonar okkar,
Oskars Gr. Magnússonar.
Katrin Magnúsdóttir. Magnús Einarsson.
Vesturgötu 64.
Sókn Þjóðverja
og friðarhorfurnar
Þó að það hafi verið sagt í
skeytum, að sókn Þjóðverja á
Amiensstöðvunum hafi verið
stöðvuð, þá er of snemt að draga
af því þá ályktun, að sókn Þjóð-
verja að vestan sé meS öllu lok-
ið. Það er enginn efi á því, að
þýska stjórnin hefir gert sér
góðar vonir um að geta yfirbug-
að bandamenn nú í vor, og þó
að þær vonir hafi ekki rætst í
fyrstu atrennunni, þá munu Þjóð
verjar þó ekki enn „af baki
dottnir11. En af þvi, hvernig
þessari fyrstu atrennu reiddi af,
má nokkuð ráða um það hver
endirinn verði.
Mark Þjóðverja var auðvitað
að rjúfa fylkingar bandamanna,
•og skilja breska herinn á norður
hluta vígstöðvanna algerlega frá
franska hernum. Ef þetta átti
að takast, þá varð það að ger-
ast á skömmum tima, áður en
bandamenn gátu dregið að sér
nægilegan liðsafla á sóknarsvæð-
ið, til þess að standast áhlaupin.
En það tókst ekki. Og nú hafa
bandamenn á þessum stöðvum
svo mikinn herafla, að engar lík-
ur eru til þess að Þjóðverjar
geti unnið bug á þeim. Enda
standa þeir nú að því leyti bet-
ur að vígi en áður, að yfirher-
stjórn þeirra er orðin sameigin-
leg. Aftur á móti hafa Þjóð
verjar vafalaust beðið ógurlegt
manntjón í sókninni. Þeir eru
komnir þarna i nýjar stöðvar og
ótryggar, sem þeir verða að hafa
talsvert lið til að verja og eiga
þeir þvi örðugra með að hefja
nýja sókn á öðrum stað.
Þó að Þjóðverjar hefji ný
áhlaup á nýjum stöðvum, þá eru
því altaf líkur til þess að það
fari á Kömu leið. En það gera
þeir þó væntanlega, því að svo
hátt hefir verið talað um það,
að nú eigi til skarar að skríða,
og jafnvel látið svo heita, að
keisarinn sjálfur stýri sókninni.
— Varla geta þeir þó hald-
ið svo áfram í marga mánuði,
áður en þeir sannfærast um það
til fulls, að þeir muni ekki
geta sigrast á óvinum sínum.
Og á hmn bóginn er ekki ósenni-
legt, að bandamenn læri það
líka á þessari liðureign, að þeim
muni lika gaDga það seint að
sigra Þjóðverja. En úr því ættu
allar ófriðarþjóðirnar að geta
byrjað að tala um frið í alvöru.
Frá því var sagt í símskeyti,
að Czernin, utanríkisráðherra í
Austurríki, hefði nú á ný lýst
þvi yfir, að hann gæti fallist á
tillögur Wilsons Bandaríkjafor-
seta um samningagrundvöl]. Áð-
ur höfðu þeir báðir, hann og
Hertling, kanslari Þjóðverja, látið
það í veðri vaka, að þeir væru
samþykkir sumum tiliögum Wil-
sons, en bandamönnum þótti
það vera meira í orði en anda.
Vera má, að sá sé þegar orðinn
árangurinn af sókn Þjóðverja,
að tillögur Wilsons hati skýrst
enn betur fyrir utanríkisráðherr-
anum í Austurríki, svo að hann
sé nú jafnvel fús til þess að
semja frið nú þegar á þeim
grunvelli. En það sést ekki á
skeytinu, og væntanlega er þessi
fregn of óljós, til þess að byggja
neinar vonir á um friðarsamn-
inga einstakra þjóða eða allra
aðilja. En fremur eru nú líkur
til þess, að nær sé að draga
ófriðarlokum.
Rvenna-
Karla-
Barna-
Regn-
hlífar
nýbomnar
Egill Jacobsen
Gasstöðvar-
branðgerðin.
Frá því var sagt i blaðinu í
gær, að bæjarstjórnin hefði
samþykt að láta reisa brauð-
gerðarhús við gasstöðina nú þeg-
ar. Tillöguna um það bar borg-
arstjóri fram og gerði hann í
allýtarlegri ræðu grein fyrir sögu
málsins og horfum.
Einum eða tveim dögum eftir
að grein sú birtist í Vísi, sem.
áður hefir verið getið um, sagði
hann að g a s nefndin hefði rætt
uppástunguna um að nota hit-
ann i gasstöðinni til brauðabök-
unar og hefði þegar litist vel á
hana. Fekk nefndin síðan þrjá
menn, byggingameistara, múrara
og bakara til þess að athuga alla
aðstöðu og voru þeir sammála
um að þetta mætti takast. Gas-
stöðvarstjórinn óttaðist, að ef
bökunarofn yrði settur á gas-
ofnana, þá mundi það verða til
þess að gera þá ónothæfari til
gasframleiðalu, en samt var
ákveðið að gera tilraunina og
byggja ofn ofan á minsta gas-
ofninn. Eldfastur steinn var
nægilegur fyrir hendi og hurðin
fyrir ofninn var smíðuð í smiðju
hafnarinnar.
Ofninn var gerður með öðru
lagi en hér tíðkast. í honum
er tvöfaldur botn og má draga
efri botninn, sem brauðin eru á,
út. Milli botnanna er loftrúm
og má hleypa þar inn köldu lofti
eftir vild ef biti er of mikill í
ofninum. í þessum eina ofni má
baka 100 Vs brauð á 8 klt., og
með því að baka 6 sinnum má
þannig baka helming þess rúg-
brauðs, sem bærinn nú þarfnast.
Og full vissa er fengin fyrir því,
að gasofninn er alveg jafngóður
til sinnar uotkunar eins og áð-
ur. En þó að bygt verði ofan
á annan gasofn, þá verður þó
ekki hægt að baka að staðaldri
i tveim ofnum, vegna þess að
alloft er að eins einn gasofn í
notkun og ofnarnir notaðir á
víxl. Bærinn getur því ekki
tekið að sér alla rúgbrauðagerð-
ina, þó álltur borgarstjóri, gas-