Vísir - 01.05.1918, Blaðsíða 3

XÍSIK
,Hringurinn‘.
verður lialtlin nnnan i hvítasunnu.
Félagskonur og allir þeir, sem vilja styrkja félagið, eru viu-
samlegast beðnir að koma gjöfum fyrir 10. maí til
frú A. Daníelsson eða frú K. Jacobson.
Sv. Jónsson & Co.
Kirkjustræti 8B
biðja viðskiftavini sína að hafa hugfast, að fyrst um sinn verður
verslunin venjulega að eins opin frá kl. 10 til 12, 1 til 3 og 4;
til 6, alla virka daga nema langardaga, þá að eins frá kl. 10 til
12 og 1 til 3.
II r Eyjafirði.
Færeyjamálio.
MÓR
frá Brautarhoíti á Kjakraesi verður
tii sölu í sumar
á bryggju hér í Ileykjavík.
Væntanlegir kaupendnr gefi sig fram hið fyrsta
/ versl. VO N
Langavegi 55.
Skóverslunin
á Langaveg 55
selur vandsöan og tiitölulega
ódýran skófatnaö.
í bréfi frá „bónda“, sem ný-
lega birtist í blaðinu „Degi“, er
sagt svo frá ástæðum bænda þar
í sveit:
„í>að eru miklar likur til, að
efnalegar ástæður bænda hér i
firðinum yfirleitt hafi ekki frá
ómunatíð verið betri en einmitt
nú, og hygg eg að fleiri héruð
landsins gætu sagt hið sama,
bara ef menn væru ekki orðnir
blindír af þessum blaða sultar-
söng“.
Eru þetta góð tíðindi, en víst
er um það, að „sultarsöng" þann,
sem hér um ræðir, kyrja bændur
sjálfir fullum hálsi og er þvi
ekki að furða þó að bergmálið
heyrist í blöðunum.
UJlarverðið hjá Kaupfélagi Ey-
firðinga segir Dagur að hafi orð-
ið kr. 3,55 síðasta ár; 25 aura
uppbót var veitt á verðinu á
aðalfundi félagsins. Gæruverð
er enn óákveðið, en feúist við
því að 40 aura uppbót verði
veitt á þvi.
í landsþinginu danska gerði
Zahle forsætisráðherra þá grein
fyrir tildrögum Færeyjamálsins,
að Rytter amtmaður hefði á
sínum tíma kvartað yfir því, að
Mortensen, þingmaður Færeyinga
hefði í ræðu í þjóðþinginu stað-
hæft, að hann (amtmaðurinn)
hefði gefið dönsku stjórninni
ranga skýrslu um tilraunir sjálf-
stjórnarmanna í Færeyjum til
þess að komast i beint samninga-
samband við Breta út af ófriðar-
málunum, og kvaðst Zahle hafa
lofað amtmanninum því, að gefa
yfirlýsingu um að hann vefengdi
ekki skýrslur hans, enekkifengið
tækifæri til þess á þingi og því
gert það í viðtali við blaðamenn,
sem birt befðiverið í blöðunum,
en jafnframt getið þess að æs-
ingar þær, sem vaktar voru, bæði
í Danmörku og Færeyjum. gegn
sjálfstjórnarflokknum í Færeyj-
um, væru mjög óheppilegar og
að hann óskaði þess að Morten-
sen yrði endurkosinn og að skoð-
anabróðir hans næði kosningu til
landsþingsins. IJetta viðtal hafði
hann svo látið síma Rytter amt-
72
73
74
sjö. Ef þér veröi'ö ekki konimn þangaö ltlukk-
an átta, þá neyöist eg til að íara svo búin.
Xenía/j
Mér lá viö aö ærast aí óþolinmæöi, því aS
niöamyrkur var á og göturnar leöjugar og
seinfærar, en vagnaþvagan og umferöin á Há-
stræti óhemju mikil.
KLukkan var oröin átján mínútur yfir sjö,
þegar viö komum inn í Drotningargötu, og
rann vagninn á fullri ferö eftir þráöbeinu,
mannauöu stærtinu. Eg hafði lofaö vagnstjór-
anum tvöíöldu fargjaldi, og auk þess að greiöa
fyr ir hann væntanlegar sektir fyrir óhæfi-
legan keyrsluhraöa- Auk þess hafði eg sagt
honum, að eg væri læknir og hefir hann sjálf-
sagt haldiö, aö eg væri í áríöandi læknis-
crindum.
Loksins þutum viö með flughraöa yfir
Chelseabrú og lentum svo á alls konar króka-
leiöum i Battersea, fórum þvers yfir tvö meg-
instræti og komtun þá snögglega að norður-
hliö alnxenningsins.
Öll var förin hin æsilegasta, því aö eg var
fullur eftirvæntingar er eg hugsaö til aö sjá
Xeníu aftur og vonaöist eftir aö hún skýröi
fyrir mér, hver maöur sá heföi veriö, er
brautst inn í hús mitt að eins til þess aö bíöa
þar skapadægur sitt.
Lg kveikti á eldspítu og leit á úrið. Sá eg
J>á aö klukkan var rétt átta, svo að ekki mátti
tæpara standa. Eg kallaði þvi til vagnstjór-
ans og bað hann að auka hraöann enn.
„Svo skal gert,“ svaraði hann, „en eg er vel
kunnugur leiöinni og veit aö viö eigum að
komast að vindnjylnu og nú er skamt þangað.“
Eg hallaðL mér áfram og gægðist fram-
undan, en gat engin vagnljós séð til merkis
um að þar biði okkar annar vagn. Svarta
myrkur var á veginum og óslitin húsaröö ööru
megin, en hinum megin auður almenningur-
inn. Þar voru ýmsir vagnar á ferö fram og
aftur, en þó eg væri að rýna út í myrkriö,
gat eg ekki komið auga á neinn vagn er biði
okkar.
En nú var viðbúiö að Xenía gæti ekki beöið
lengur, þar sem klukkan var orðin rúmlega
átta og var mér nú orðið æði skapþungt til
Filippusar fyrir það, að hafa gleymt að skila
mér miöanum í tæka tíö-
„Þarna stendur vagna, herra læknir," kalÞ
aöi vagnstjórinn nú. „Getiö þér ekki séð rauða
bakljósið á honum þarna til vinstri handar?
Eg sé það vel.“
Mér var ómögulegt að ko”1'1' auga á það,
en vagnstjórinn sá þetta auövítað miklu betur
af löngum vana, og leið enn nokkur stund,
þangað til aö eg grilti í rauöan ljósdepil í
fjarska. En þá var nú eftir að vita, hvort
þetta væri þá vagn Xeníu.
Vagnstjórinn jók hraðann svo sem framast
var unt, en þegar við áttum skamt eftir að
vagninum fyrir framan okkur, tók hann aS
hreyfa sig hægl og gætilega í fyrstu, en herti
svo á, þangað til hann var kominn á fulla
ferð og stefndi á Balhamhæðina.
v „Ja, hver fjandinn! Hann er þá ekki nema
rokinn af stað!“ kallaði vagnstjórinn. „Eigum
við að elta hann?“
„Já, þér verðiö' að ná honum, og eg skal
baéta viö yður einu pundi, ef yður tekst það,
Eg verð umfram alt aö ná í þennan vagn.“
Vagnstjórinn lét vélina taka á þvi, sem hún
átti til og þutum viö áfram með geysihraða,
en þrátt fyxár þaö dró ekkert sarnan.
„Þetta er stæröar vagn,“ sagöi hann, „og eg
er hræddur um að eg nái honum aldrei á þráð-
beinum veginum, en ef krókur kemur á leiðina,
þá trúi eg ekki ööru, en að eg eigi alls kost-
ar við hann.“
„Kalliö þér í vagnstjórann, þegar þér koni-
ist í færi við hann og segið þér honum, að
eg þurfi að tala nokkur orð viö hann-“
„Svo skal vera,“ svaraöi ökumaður og laut
yfir stýrishjólið.
í Balham varð hinn vagninn aö liægja of-
urlítið á sér, því aö þar mætti hann stórum
flutningsvagxii, en áður en okkur bar þar að,
var hann kominn á fleygiferð aftur og beygði
nú til vinstri handar út af alfaraveginum inn
á akbraut meðfram Bedfordhæöiiini og lá sxi