Vísir - 06.07.1918, Blaðsíða 2

V i w i R
VÍSIR.
A í g i * i í s 1 a blftðsÍB* i AðalstJR'
14, opín írá kl. 8—8 á liyerjnœ ásg't.
SkríMoía á eama sía*.
Sími 400 P. 0. Bos 8?7.
Ritstjf.rina til viátals frá kl. 2—8,
Prenteraiðjan 6 Laagaveg í
sirni 138.
AtigiýsÍBguiR v«itt möttaka i Laatia
stjörnnssi eftir kl. 8 6 svöldin.
AnglÝeingaveií: 50 *ur. hver en.
d&lks i stserri :angi. 5 anra orði i
BMáangiýeingnn mel öbrayttn letri
Misskilningnr
sænsku blaðanna.
Það er einfeennilegt, að þó að
þess sé getið í öðru Ritzau-skeyt-
inu, sern birtist í blöðunum í gær,
að mikið_ sé rætt um samningana
milli íslendinga og Dana einnig
í norskum blöðum, þá er þar
þó eingöngu sfeýrt frá ummælum
fjögra sænskra blaða en engra
norskra. Liggur ekbi fjarri að
geta sér þess til, að það valdi
því, að ummæli norsku blaðanna
hafi verið verulega frábrugðin
þeim sænsku, enda er það kunn-
ugt, að Norðmenn eru oss ís-
lendingum miklu velviljaðri en
Svíar og skilja betur kröfur vor-
ar. En fréttastofan danska hef-
ir talið stórveldagrýlur Svía lík-
legri en alt annað til þess að fá
ísiendinga til að vægja, eins
og „sá sem vitið hefir meira“.
Og líklega líta norsku blöðin ekki
svo á, að það séu íslendingar
einir, sem ábyrgðina bera á því
hvernig þessum samningum lík-
ur, eins og sænsku blöðie virð-
ast gera.
Á stórveidagrýluna hetír áður
verið minst hér í blaðinu. Oss
getur ekki skilist það, íslending-
um, að hún geti orðið oss eða
öðrum Norðurlandaþjóðum hættu-
legri, þó að Danir fengjist til
að viðurkenna fullveldisrétt ís-
lands, Noregur er ekki leng-
ur í neinum ríkistengslum
við .Sviþjóð og hefir því þó
hvergi verið haldið fram, að
Norðurlönd standi fyrir það ver
að vígi gagnvart ófriðarþjóðun-
um, og síst munu Norðmenn
þykjast ver farnir fyrir það. Og
þess ber vel að gæta, að íslandi
getur engu síður stafað hætta af
stórvefdunum, þó að það sé í
sambandi við Danmörku sem
„óaðskiljanlegur bluti“ dansba
ríkisins, ef svo færi, sem allir
vona að ekki verði, að Danir
flæktust á einhvern hátt inn í
ófriðinn.
Annars er þaðfullkominn mis-
skilningur sænsku blaðanna, að
íslendingar óski eftir algerðum
sainbandsslitum við Danmörku
og önnur Norðurlönd. Og sú
„ótímabæra krafa um hreint
konungssamband1', sem sænsku
blöðin tala um, og áfellast ís-
lendinga fyrir að halda nú til
streitu, hefði alls - ekki komið
xram nú, ef Danir hefðu ekki
að óþörfu blanaað saman fána-
Kaupirðu góðan hlut —
þá mundu hvar þú fekst hann.
Nú kom það sem mest vantar,
t. d. allar mögulegar tegundir af hinum ágætu
Olíufötum
sem enginn getur án verið.
Gnmmi-stígvil. gnmmi-skór.
Sildarnetagarn, aiur stærðir.
Manilia.
Verk, táið, besta tegund.
Segldnknr.
Sanmagarn.
Notið tækiiærið, kaupið ódýrar vörur.
Þær fást bestar hjá
Sigurjóni Péturssyni
Hafnarstræti 18.
á kosningafundum, en fullvíst er,
að hann var hvorki kostaður af
né hafði nokkurt umboð frá neinni
alþýðu. Það væri líka hart, ef
almenningur, þó okki væri nema
í einu kauptúni, sendi mann út
af örkinni til þess að spilla fyr-
ir málum vorum.
Þvi hefir verið fleygt, að fjár-
málarúðherra Sig. Eggerz, sem
haft hefir hr. Ó. Fr. áður að
rúðunaut (sbr. Öskjuhlíðaríargan-
ið út úr sykurhneykslinu) hafi
verið við þessa sendiför Ólafs
riðinn, og mættu það firn heita,
með því að Ó. Fr. skilur sjáan-
lega ekkert í sjálfstæðismálinu
eða bröfum vorum, sem S. E.
er þó að gaspra um, og þykist
vilja fylgja fram.
Það væri nú vel, ef Islend-
ingar, og þá ekki síst blaða-
menn, gætu nú sýnt, fað þeir
hefðu ekki að eins „viljann til
þess góða“, heldur líka fullan
skilning á ástandinu og því,
sem oss til sannarlegs friðar
heyrir. Yona eg að þér, hr. rit-
stjóri, viljið styðja að því, að
svo megi verða.
Sjálfstæðismaður.
M.k. Harry
Sildarmálið.
um 150 tonn fæst til leigu um lengri eða skemri tíma.
Nathan & Olsen
málinu og sambandsmálinu, lík-
lega í þeirri von, að geta gert
„góð kaup“.
Vér teljum oss brýna nauðsyn
á því, að fá viðurkendan sér-
stakan siglingafána, og vér telj-
um það rétt vorn að fá hann.
Danir hafa áður getað fallist á
að verða við þeirri kröfu án
þess að nokkur veruleg breyting
yrði gerð á sambandi landanna,
frá því sem nú er í framkyæmd •
inni, sbr. sambandslagauppkastið
frá 1908. Yér verðum því að
líta svo á, að Danir hafi nú al-
gerlega að óþörfti blandað þess-
um málum saman. Islendingar
hafa ekki krafist neinna samn-
inga um samband landanna að
svo stöddu, og því heldur ekki
sett kröfuna um hreint konungs-
samband á oddinn. Þeir hafa
ekki krafist annars en þess sem
Danir hafa áður lýst yfir að þeir
gætu gengið að. Ef ekkert sam-
komulag fæst, hvorki um sam-
bandsmálið alt né um fáuamálið
eitt, bera I )anir því ábvrgðina á
afleiðingunum. Hvorki Svíar né
Danir myndu vilja versla við
aðrar þjóðir um sjálfstæði sitt.
íslendingar vilja það ekki held-
ur.
Málæði
Ólafs Friðrikssonar
Það er talið fullvíst, að allir
haldi saman eindregið um kröf-
ur íslendinga í sjálfstæðismálinu
(sambandsmálinu). Vænta má
þess og, að þjóðin geri það, er
til þeirra kasta kemur. Þ e s s
v e g n a gerir það í sjálfu sér
ekkert til, þótt óviðeigandi sé,
að til eru þau blöð hér, þó að
ekki séu þau talin sérlega merki-
leg í þessu máli, sem einmitt á
þessum tíma, meðan samninga-
nefndin situr og starfar, flytja
miður vingjarnlegar greinar um
sjálfstæðiskröfur vorar, bæði inn-
lendar og útleádar. Annarsstað-
ar en hér mundi slíkt athæfi ekki
liðast.
En ekki síður er það furða,
að nokkurt blað skuli taka al-
varlega bullið úr Ólafi Friðriks-
syni, sem vafalaust hefir gert
oss skaða með rekagátt sinni
suður í Danmörku. Hann þótt-
ist vera sendur af „Alþýðuflokkn-
Um“, sem ekki er hór til nema
í efri deild þingsins er fram-
komið frumvarp til laga um
kaup landsstjórnarinnar á síld,
frábjargráðanefnd. Gengurnefnd-
in nokkru sfeemur en útgerðar-
menn vildu, en vill þó heimila
landsstjórninni að kaupa 1000
tunnur af síld á tímabilinu fra
15. jú.lí til 15. sept. n. k. Fyrri
50 þús. tunnurnar verða keypt-
ar fyrir 75 aura hvert kg. og
síðari 50 þús. tunnurnar á 45
aura. Meðalverðið verður þannig
60 aurar fyrir kg., á 100 þús.
tunnum. Seljendur skulu hafa
fulla umsjón með síldinni og við-
halda henni með pæklun á sinn
kostnað til ársloka 1918. Síldin
kaupist á Seyðisfirði, Eyjafirði,
Siglufirðí, Reykjarfirði, Önund-
arfirði og í Isafjarðarkaupstað og
ef til vill víðar. Skal hún keypt
af frambjóðendum í réttum hlut-
föllum við tunnueign þeirra, eins
og hún var 1. júní s. 1., en aufe
framleiðenda koma þeir síldar-
kaupendur einir til greina, sem
greitt hafa min9t 20 krónur fyr-
ir máltunnu nýrrar síldar. Verð
síldarinnar skal að fullu greitt
fyrir árslok. Ef hagnaður verð-
ur á þessari sildarverslun lands-
sjóðs, eftir að dreginn er fra
kostnaður og vaxtatap, skiftist
hann þannig: 3/4 hagnaðarins
greiðast seljendum, en afgangur-
inn rennur í landssjóð.
Upphaflega höfðu bjargráða-
nefndirnar viljað heimila kaup