Vísir - 14.07.1918, Blaðsíða 2

Vͧ1R
V ISIR.
Aígrsiiala bkislss i Aðalstrat
14, opin fr& kl. 8—8 4 hverjum dsgi.
Skrifeiofa 4 saœtt stai.
Sími 400 P. 0. Boz 387.
Ritstjórina til yiðtali frá kí. 2—8.
Prentsmiðjan 4 Langaveg 4
simi 133.
AnglýsingUK ysitt mðttaka i Lanás
stjörnnBai sftir kl. 8 4 kröldin.
Anglýsingaverð: 50 anr. hver em
d41ks i rtærrí angl. 5 anra orfii i
sn4f>uglý8Íngam meS ðbreytta letri.
Símskeyti
lrá fréttaritara Vísis.
Khöfn 12. júlí.
»Berlingske Tidendet segja, að
spanska veikin (Grippe) sé mönn-
um áhyggjuefni á Islandi.
Fréttaritara yðar hefir eigi
þótt það þesi^vert, að geta veik-
innar í simskeytum, sökum þess,
að læknar telja hana uppvakn-
ing fávísra blaðamanna. Lækn-
ar telja hana eingöngu venju-
lega „catarrh inflúenzu", sem
menn séu eigi veikir af
lengur en 3—4 daga og hafi eng-
in eftirköst.
„Hospitalstidende“ segja frá því
í gær í fréttum frá Kristianíu,
að þar hafi orðið vart við in-
flúenzu.
í dag fróttist það, að prófessor
Schuermann við háskólann í
Halle haldi því fram, að hann
hafi fundið venjulegar inflúenzu-
sóttkveikjur í mönnum, sem
höfðu hina svokölluðu spönsku
veiki.
„Serum“-stofnunin er nú að
leita að sóttkveikjunni. Engir
hafa dáið hér úr veikinni og er
hún ekki sérlega útbreidd.
Khöfn 12. júlí.
Rfkiskanslarinn þýski lýsti yfir
því í ríkisþinginu, að persónu-
legar ástæður hefðu valdið því>
að Kuhlmann fór frá, en eigi
ágreiningur um stjórnmál.
Hintze hefir lofað því að feta
í fótspor fyrirrennara sinna.
Það virðist svo, sem meirihl.
þiugsins viiji styðja stjórnina.
ítalir hafa handtekið 1690
menn í Albaníu.
Khöfn 12. júlí.
„Politiken“ og „Berlingske Tid-
ende“ flj'tja bæði ritstjórnargrein-
ar um hina ranglátu afstöðu, sem
sum blöð í Nöregi hafa tekið í
sambandsmáli íslands og Dan-
merkur, og segja að það sé eigi
í fyrsta skifti, sem „Tidens Tegn“
sletti sér fram í dönsk innanrík-
ismál á óvingjarnlegan hátt.
Segjast þau efast um að ísleud-
ingar mundu meta mikils loforð
„Tidens Tegn“ um stuðning, ef
þeir vissu undan hvaða rifjum
þau væru runnin. Allir, sem
óska þess í einlægni að bæði Dan-
mörku og íslandi farnist vel, og
þar með að Norðurlönd blómg-
ist, láti samningaumleitanirnar
afskiftalausar og bíði árangurs,
án þess að sletta sér fram í mál-
ið með óþörfu og óviðurkvæmi-
legu hjali,
„Borlingske Tidende“ segja:
Af fréttum þeim, sem oss hafa
borist frá íslandi þessa síðussu
daga, höfum vér því miður veitt
því eftirtekt að utanaðkomandi
áhrif virðast hafa náð tökum á
almenningsálitinu á íslandi og
eflt mjög fylgi hinna svæsnustu
sjálfstæðismanna. Merkustu blöð-
in i Danmörku, Noregi og Sví-
þjóð hafa sýnt þann skilning að
ræða ekki um einstök atriði máls-
ins né það sem á milli ber, en
í Noregi eru til blöð sem ekki
eru jafn orðvör sem skyldi, enda
þótt þau hafi ef til vill engan
ákveðinn tilgang með því. En
vegna þess að íslensku skilnað-
armennirnir vilja fá það skýrt
fram, hvert sé takmarkið, getur
þetta orðið til þess að vekja
sundurlyndi.
Þess vegna getum vér þegar
og hiklaust svarað því fyrir
Dana hönd, að þeir vilja eigi að
nú sé litið á afstöðu íslands og
framtíð eingöngu frá dönsku sjón-
armiði. En þar sem bestu menn
beggja þjóða reyna nú í alvöru
og einlægni að jafna deilumálin,
þá krefjumst vór þess, að eigi
só gert erfiðara fyrir af þeim,
sem ekki eru málsaðiljar. Og
vér krefjumst þessa eigi eingöngu
vegna Danmerkur og íslands
heldur og í augljósa þágu sam-
eiginlegrar menningar og hags-
muna allra Norðurlan,da.
Þegar litið er á fjögra ófrið-
ar-ára samvinnu Norðurlanda
getum vér tæplega trúað því um
nokkurn þann er ábyrgðartilfinn-
ingu hefir, að hann vilji hætta
á það, að slíta góðri samvinnu
og samkomulagi, sem hvað eftir
annað hefir komið í ljós og því
trausti er hvorir hafa borið til
annara.
Khöfn 13. júlí.
Frá Berlín er símað, að
Maximalistai* og Finnar haldi
i sauieiningu með her norður
á bóginn gegn handamanna-
hersveitunum. — Gntsclikov,
fyrv. forseti rússneska þings-
ins er foringi gagnhyltingar-
manna.
Þýska þingið hefir samþykt
nýja lántöku að upphæð 15
miljarða marka til hernaðar-
þarfa. Óháði r jatnaðaimenn
greiddu einir atkvæði á móti.
Jafn&ðarmennirnir
Og
sambandssamningarnir.
Eins og lög gera ráð fyrir, þá
var útlendum blöðum símuð á-
lyktun sú, sem birt var hér
undir nafni alþýðuflokksins á
dögunum. Af skeyti því, sem
birtist í blöðunum hór í gær, má
sjá hvernig sum útlendu blöðin
hafa skilið þau afskifti jafnaðar-
mannanna íslensku af sambands-
samningunum.
Sænska blaðið „Dagens Ny-
heter“harmar það sýnilega fyrir
hönd hinna ófrjálslyndari Dana,
að þeir skyldu ekki taka þátt
samningunum, og virðist draga
þá ályktun af þessari ályktun
jafnaðarmanna, að áhrifa hinna
ófrjálslyndari fulltrúa hefði átt
að geta orðið vart á líkan hátt,
meðal skoðanabræðra hér á landi.
En sennilega hefir blaðið ekki
fengið svo nákvæmar fregnir af
þessari ályktun, fylgi hennar og
áhrifum, að það geri sér alveg
rétta hugmynd um hana. Þvi
virðist vera það eitt Ijóst, að hún
hafi komið fram til stuðnings
við Dani, en ekki hitt, að áhrif
hennar hafa orðið alveg þveröf-
ug, vegna þess hvernig henni
var tekið.
Það er að vísu ennþá of snemt
að fullyrða nokkuð um endanleg
úrslit samninganna, en það er
þó óhætt að fullyrða, að þetta
sænska blað veður í hinni mestu
villu, ef það heldur að happa-
drýgra hefði verið, að íhalds-
ílokkurinn danski hefði einnig
sent fulltrúa. Það er óhætt að
fullyrða, að bæði Danir og ís-
lendingar hafi verið hepnir í
fulltrúavalinu, því að hvorir-
tveggju fulltrúarnir munu hafa
gengið til samninganna með
þeim hug, að reyna að komast
að einhverri niðurstöðu, sem báð-
ir gætu vel við unað. En vitan-
legt er, að þeir menn eru til, og
ekki allfáir, í báðum löndum,
sem ekkert samkomulag vilja og
mestar líkur eru til þess, að
íhaldsmenn hefðu sent einhverja
slíka fulltrúa hingað, ef þeir
hefðu tekið þátt í samningunum.
Aftur eru aðrir, sem eru of fús-
ir til samkomulags, og þeir eru
ekki síður hættulegir heppileg-
um úrslitum. Þann flokk hafa
þeir menn fylt, sem lileyptu
þessari ályktun alþýðusambands-
ins af stokkunum.
Jafnaðarmenn gera löngum
lítið úr þjóðernisbaráttunni og
’ telja hana réttlausa. Enþjóðernis-
tilfinningin er enn svo rik með
öllum þjóðum, að fylsta tillit
verður að taka til hennar í slík-
um samningum milli sambands-
þjóða, ef vel á að fara. Og hér
á iandi á það vafalaust langt í
Hentug
Barnaleikföng
eru
Hjólbörur
er seljast nú fyrir
S.65 og 3.65.
lEgillJacobsen
land, að jafnaðarmenskan út-
rými henni.
Á þessu hafa forkólfar íslensku
jafnaðarmannanna flaskað. Og
afleiðingin af því gat ekki orðið
önnur en sú, sem þeir hafa nú
rekið sig á, eð þeir standa einir
og fámennir uppi, og er ekki
enn sóð fyrir endann á afleiðing-
unum. Yafalaust væri þeim það
fyrir bestu, að reyna að láta
fyrnast yfir þetta fljótræði sitt.
Annars gæti svo farið, að mál-
efni það, sem þeir berjast fyrir,
biði varanlegt tjón af því.
Þýskar dýrtíðarvörur.
Á Þýskalandi hefir verið fram-
leitt afarmikið af svonefndum
dýrtiðarvörum, og búist er við að
eftir ófriðinn muni hefjast út-
flutningur á þeim til annara
landa. í tilefni af þessu hefir
norski konsúllinn í Hamborg rit-
að utanríkisráðuneytinu það sem
hór fer á eftir :
„Vegna síaukins skorts á ýms-
um framleiðsluvörum er Þýska-
land á friðartímum hefir fengið
frá öðrum löndum, sórstaklega
matvælum, leðri, baðmull, og
öðrum hráefnum handa iðnaðin
um, hefir farið mjög í vöxt til-
búningur á vörum, sem að rneira
eða minna leyti geta komið í
stað þeirra, sem áður hafa verið
notaðar, en nú lítt fáanlegar.
Flestar þessar dýrtíðarvörur eru
mjög lólegar og síst til frambúð-
ar; eru miklar líkur til að fram-
leiðendurnir sitji með miklar
birgðir af þessum vörum í ófrið-
arlok og verður þeim þá dembt
á erlenda markaði. Það er þess
vegna mikilsvarðandi, að í tæka
tíð sé vakin athygli verslunar-
stéttarinnar norsku og alls al-
mennings á fánýti þessa iðn-
varnings".
Það er harður dómur sem hór
er feldur yfir þýska dýrtíðar-
iðnaðinum, en liklegt er að svip-
að megi segja um samskonar
vörur, er framleiddar hafa verið
meðal hinna ófriðarþjóðanna og
því full ástæða til þess að var-
ast eftir föngum innflutning á
þess háttar varningi. Yersl.tíð.