Vísir - 07.08.1918, Blaðsíða 3

&’ a ái i S
Til sölu.
Borðstofu- daglegustofu- og skrifstofu húsgögn og ýmsir aðrir
munir eru til sölu á Lauíásveg 33.
Til sýnis næstu daga kl. 5 — 7 e. h.
Reiðhestur
15 v. ljós á lit, markaður, grannvaxinn í góðum holdum, aljárnaður
hefir tc.past í Reykjavík 5. þ. m.
Sá sem hefir orðið var við þennan hest, er beðinn að gera sýslum.
1 Hafnarfirði aðvart gegn ómakslaunum.
tir áfram, verður það til þess, að
bifreiðar og bifreiðastjórar tapa
áliti góðs fólks og gagnsemi
þeirra verður að of litlum notum.
Þar sem nú er verið að undir-
búa nýja lögreglusamþykt, væri
ástæða til að stinga ínn í hana
kafla um bifreiðar; um það, hvar
þær skuli hafa dvalarstað í bæn-
nm, þegar þær eru aðgerðarlaus-
ar, og hve lengi þær megi dvelja
á ððrum stöðum i bænum til að
ferma og afferma. Svo vildi eg
láta banna allan næturakstur,
nema þegar sérstaklega stendur
á, t. d. í sjúkraerindum eða þær
koma með ferðafólk úr öðrum
Jbéruðum.
Og að síðustu vil eg taka fram,
að bifreiðar yfirleitt, og sérstak-
lega bifreiðar úr öðrum héruð-
tfini, sem hér hafa viðlegu, séu
látnar greiða vegagjald, til end-
íarbóta á götum bæjarins, því að
eins og bifreiðar eru nú notaðar
hér, má með sanni segja, að þær
séu mestu eyðileggingarormar
allra gatna i bænum.
Yífill.
|
Jarðarför föður okkar, Einars Einarssonar frá Þverá, fer
fram föstudaginn 9. þ. m. frá þjóðkirkjunni og hefst með
húskveðju frá heimili hans, Sellandsstíg 30, kl. 11 ’/2 f- h.
Bjarni Einarsson. Einar Einarsson.
V erkamenn
Nokkrir duglegir verkamenn geta fengið atvinnu nú þegar
við kolagröft í Stálfjalli. Góð kjör í boði. Semjið sem fyrst við
0. Benjamínsson
Sími 166.
Nýjar kartöflur
íást daslesa a
Hverfisg;ötvi 90.
Það gleður án efa alla, er
þekkja kennara Flensborgarskól-
ans og starfsemi þeirra, að stjóm
skólans hefir ákveðið að hann
skuli starfa í vetur.
Kennarar skólans, undir hinni
ágætu stjórn ögmundar Sigurðs-
sonar, hafa í sameinigu aukið
mikið álit skólaus síðustu árin.
Er því vel ráðið að samvinna
þeirra haldi áfram. Sem flest
ungt fólk ætti að sækjast eftir
þeirri fræðslu, er nefndur skóli
veitir. II.
aðeins 3 krómir ilterinn
fæst nú í
Nokkrar stúlkur
óskast til að lúa og grisja garða á Sunnuhvoli
Lárns Hjaltested.
Kanpið VisL
Flensborgarskólinn.
í tilefni af því, að sagt var
frá því nýlega í blöðunum, að
Flensborgarskóliun mundi eiga
að starfa næsta vetur, hefir Yis-
ir verið beðinn að birta eftirfar-
andi:
321
þaö tilviljun ein, enda haföi hún lútiö mig
skilja þa'S á sér.
En í sjálfu sér var þetta út af fyrir sig'
fullkomin ráögáta.
Eitt kvöldiö var eg á heimleiö frá klúbb
jnínum og var oröiö æöi framoröiö. Sá eg
f>á hvar Gallíni var á gangi meö ungum út-
lendingi, er leit út fyrir aö vera þjónn í
veitingahúsi. Eg gaf þessu gætur og sá þá
liverfa inn til Gambrinus í Regentsstræti og
spjölluöu þeir saman og hlógu dátt.
Eg dokaöi viö í háltíma og komu þeir
þá út aftur. Skildi Gallíní þar viö þennan fé-
Saga sinn, náöi i leiguvagn og ók burtu. Eg
var ekki lengi aö ná mér í annan leiguvagn
til þess aö elta hann, en því miður reyndist
vagnstjóri minn alíramesti aulabáröur. í Co-
ventry-stræti var troöfult af vögnum, sem
•voru aö flytja fólk úr leikhúsunum, og þar
misti hann sjónar á vagninum, sem viö vor-
mn aö elta, eöa fór vagnavilt, og þegar viö
komum til Regentgarösins sté kvenmaður út
úr vagni þeim, sem eg hélt að Gallini sæti í.
Að morgni liins 19, april var eg aö taka
mér árbit eins og eg var vanur. Kom Filippus
þá inn til mín með ýms bréf og bögla, Var
-eitt bréfiö fáeinar línur frá heitmey rninni,
hripaöar i mesta flýti, og baÖ bún mig í þeim
aö liverfa burt úr Lundúnum þegar í staö
■og gæta þess vel, aö enginn vissi um brott-
W.illiam le Queux: Leynifélagið.
322
för mína eöa veitti mér eftirför. „Þaö er
vakaö yfir hverju einasta fótmáli yðar, að
segja má, svo aö þér veríSið aö fara afar var-
lega," sagöi hún i enda bréfsins.
Eg hafði nú undanfariö reynt aö líta sem
best i kring um mig og ekki oröiö, þess var.
aö neinn væri á hælunUm á mér, enda ]>ótt-
ist eg þess fullviss, aö svo væri ekki.
Þótti mér aö vísu vænt unt þessa umhyggju-
senii unnustu ntinnar, en gat þó ekki annað
en brosaö aö henni og eins að því, aö nokkur
veruleg hætta væri á feröum.
Ekki mitist hún einu oröi á þaö í þessu
bréfi sinu, hvar eöa hvenær viö mundunt hitt-
ast aftur — brýndi að eins fyrir mér aö hafa
ntig á burt úr Lundúnum svo enginn vissi.
Eg gat sagt það meö sanni, aö mér liaföi
ekki veriö til setunnar boöiö alt frá þessu
minnisstæða desemberkvöldi, þegar fimdum
okkar Xeníu bar saman i fyrsta sinn.
Áður en eg lauk morgunveröi opnaöi cg
svo hin bréfin og þar næst böglana. Þeir
voru tveir og voru vindlingar í öðrum þeirra,
en hinn var með merki skórara míns i Jer-
mynstræti, er eg hafði nýlega beðiö aö senda
mér nýja skó.
Eg skar á bandið, sem var utan um bögg-
ulinn og um leiö og eg geröi þaö, brá fyrir
blóörauöum blossa. sem blindaöi ntig algjör-
lega og varö um leiö hræðileg sprenging. I
323
söniu andránni fékk eg heljarhögg fyrir
brjóstiö og leið i ómegin.
Þegar eg opnaöi augun aftur, gat að lita
furöúlega sjón. Eg fann mikið til i kjálkun-
um, loftiö var mengaö kæfandi svælu og rykt,
herbergiö var alt skaöskemt, loftiö i því hékk
niður á nokkrum stöðum, framskotsglugginn
haföi þeytst út á götuna og stóra, gamla
skápborðið var alt mölbrotið.
Mér fanst eitthvaö ókennilegt liggja á and-
litinu á mér. Þreifaöi eg til þess með hend-
inni og fann, aö eg var alblóðugur í framan
og höridin sömuleiðis.
Filippus var náfölur i framan og hjálpaöi
hann mér til aö risa á fætur. Fann eg þá
sárt til í vinstri öxlinni, en úti á götunni sá
eg að safnast hafði santan múgur og marg-
menni.
„Hvað er um aö vera, herra?“ sagði FO-
ippus og stóö á öndinni. „Við héldum fyrst,
að þaö hefði veriö gas-sprenging eöa varþatS
ekki?“
„Ja, eg veit það varla,“ gat eg stuniö upp,
reyndi aö staulast á fætur og leit í kringum
nrig alveg agndofa. Herbergið var afarilla út-
leikiö og alt brotið og bramlaö, en að öllum
líkindum hafði aöalloftþrýstingm af spreng-
ingunni beinst beint frá þeim staö, sem eg
var á, og letað út að glugganum og þaö
liaf'Öi svo viljað mér til lífs.