Vísir - 07.01.1919, Blaðsíða 4

"V t »4 í'
fyrri óvina sinna, til þess að
verjast hungursneyðinni. Og'það
ekki að eins vegna Þýskalands
eins, heldur allrar Norðurálfunn-
ar, þvi að mikill munur er á
þvi livort maximalisminn hefir
aðalaðsetur sitt i Moskva eða í
Berlin“.
Versl.Yiöskifti íslands
yið Bandaríkin.
J’ar sem síðustu verslumu*-
skýrslur vorar, sem nú cru í
þann veginn að koma út, eru fyr-
ir árið 1915, getum vér eigi af
þeim séð hversu viðskiftunimx
við önnur lönd hefir verið háttað
síðustu árin. En hingað hefir
borist útdráttur úr verslunar-
skýrslum Bandrikjanna, er sýn-
ir verslun þein’a við íslendinga
frahi að miðju þessu ári (1918).
Tölur þær er hér fara á eftir
sýna hve mikið hefir verið flutt
héðan til Bandax-íkjanna (inn-
flutningur) og hve mikið hefir
vcrið flutl þaðan hingað til
lands (útflutningur). Að því er
ártölur snertir skal það tekið
fram, að niiðað er við fjárhags-
árið, sem er frá 1. júli til 30. júní
(.t d. 1918 er 1. júli 1917—30.
júni 1918).
InnfJL Útfl.
Doll. Doll.
1908 56774 22908
1909 63210 28982
1910 140231 3106
1911 53 5999
1912 30077 18968
1913 99125 33977
1914 86813 15855
1915 83866 183140
1916 56273 151447
1917 443359 1003564
1918 930000 1807000
Fyrir ófriðinn voru viðskifti
vor við Bandaríkin mjög lítil
og óstöðug. Helst það ástand
einnig fyi’stu ófriðarárin, en
svo verður gagngerð breyting
tvö síðustxi árin, er bæði inn-
og útflutningur vex afskaplega
mikið. Við samanburð ;i töl-
um þeim, sem hér eru tilgreind-
ar, verður þó að gæta þess, að
verðmagnið hefir aukist mikið
meir en vörumagnið. Árið 1918
(þ. e. 1. júli 1917—30. júni 1918)
hafa Bandarikin flutt inn vörur
héðan fyrir 0,9 milj. dollara eða
uro 3,2 roilj. kr. það er vorð
varanna þar i höfn. Saroa ár
hafa Bandaríkin flutt út vörur
hingað til lands fyrir 1,8 milj.
doilara eða um 6,3 milj. kr. Er
það verð varunua í Bandríkjun-
um, en heimfluttar má áætla að
þær kosti rúmar 8 milj. kr. Vör-
ur þæi’, sem flultar voru út frá
Bandaríkjunum til íslands; voru
árið 1917 (um vörutegundir er
ekki fyrir hendi skýrsla fyrir ár-
ið 1918).
Maismjöl................ 42379
Völsuð hafragrjón .... 120019
Hafranrjöl............... -275
Hveiti ................ 293975
Bifreiðar................ 5134
Kol..................... 11812
Koparþráður ............ 23723
Vefnaðarvörur ......... 154850
Saumavélar .............. 6637
Járn- og stálvörur .... 10274
Leður .................. 36677
Skófatnaður............. 68864
Kjöt og önnur matvæli
(aðalí. xir dýrarikinu) 132184
Steinolía .............. 48825
Smuming.solnx........... 21080
Bensín................... 6633
Pappír og pappírsvörur 1563
Sápa ................ . 3167
Sykur ................. 196161
Tóhak ................... 6157
(Versl.tíð.)
Talsimar Japana.
Talsímí japaiis er i hálf-bágu á-
sigkomulagi núna, segir „Telc-
graphen und j’'ernsprech-Tech-
mk“, 1 ’J’okíó eru uppsett nálega
45000 talsímaáhöld, sem eru eign
tnargra talsímafélaga, sem hvert
ræfitir vfir 2000—7000 ttúmerum.
Hve ntörg núnter hvert félag het'ir
utnráð vfir, fer eftir því kerfi, sem
þaö notar. Meö-sumttm kerfunum
er liægt ah taka viö alt aö 700
notendtim að sönui mitistöðinni,
en sutnum að eins 2000, Nti sem
stendur liggtir fyrir tniki'ð af óaf-
greiddttm pöntttnum og segja
kunmigir nicnn, ati til þess að full-
nægja þeint, muni þttrfa utn ttu
ár, Til þess þyrfti sem sé að þre-
eða fjóríalda núverattdi tölu áhald-
anna.
Orsökin til þess.að útbreiðsla tal-
stmans er svona hægfara i Japan,
kvað vera peningaleysi, þvi að pen-
ingarnir eru notaðir til annara
framkvæmda. Auk þess er Htið ttm
hæfa menn til þess að halda á-
höldunutn við, sem flest érú er-
lend. Stjómin hefir einkarétt á
rekstri talsímans; <m hún notar
hann ekki. heldur selur hann i
hendur ýmsútn félögum og fnönn-
um. Nýtt samhand kóstar nú nál.
1000 Yen (kr. 1860). — Þau ódýr-
ustu 750—800 Yen.
I'.nnfremur er mjög erfitt'að fá
núna áhöld trá Evrópn eða Ame-
ríku og tramleiðslan í sjálfu land-
inu er hvergi nærri nægileg, svo
að úthreiðsla talsínians í Tokio
og öllu Japanslandi er því sem
næst stöðvuð núna.
(Elektron).
VISIK.
A í e r • i i»1 * bltiefea 1 Aialstraif
14, opin fr&fkl. 8—8 á hve inm daj;i,
Skrlíetðía á se.tas staé.
Sírni 400. P. 0. Bvx 357.
RitstjðrinB til viétsls íri kl. 3—-8.
Ang'iýsiagtw 7«itt métfeke i Ls&ds
stjOmnui íftti ki< 6 6 kvðlðsn.
AnfilfsiagftTeré; 70 anr. hyra sa
fátks s • sugi, 7 snru orJ..
•srfeangi.istagoa ðbrsyttu iatri.
Bandaríkjainenn í Pola.
Aðalherskipahöfn "Austurríkis-
manna var i Pola á Istriaskagan-
um. Þegar þeir sömdu vopnahléið,
fengu þeir stjóm Jugo-Slava flota
sinn í héndur og öll yfirráð í Póla.
Sú hreyting er uú orðin á þessti,
að Bandaríkjamenn hafa sent her-
skipadeild til Pola. og tekið þar
við stjórn. Herskip Suður-Slava
drógu öll Bandarijkjafánann á
stöng, er flotadeildin kotn til Pola,
og sagt cr, að þau eigi að sýna
þann fána framvegis, neraa flota-
foringjaskipið, sem fær að draga
upp fána Suður-Slava.
PiMsr eg Bíssar.
Blaðið ..Social Demokrat" t
Stokkhólmi fullyrðir, aö finska
stjórnin hafi lagt fram fé til styrkt-
ar gagnbyltingu einvéldissinna í
Rússlandi, og þegar greitt þeitn
hálfa miljón ntarka, en lofað miklu
meira.
Blaðið mótmælir því, að rúss-
neskutn afturhaldsmönnuin sé
leyft að hafast við í Stockhólmi,
290
‘v'c.i
skveppa jnn í hús eitt, litiÖ en þokkalegt.
Kunni betlarinn svo mikið í ensku, að hann
skildi hótanif Péturs og varð afar skelk-
aður, en þá gerði Pétur sig hlíðan og fór
að útlista það fyrir homun, að hann ætl-
aði að vera í hans stað í tvo tbna og væri
þetta veðmál fyrir sér.
„Eg hefi veðjað um þúsund dollara,“
sagði Pétnr og glenti fingurna framan í
betlarann, og þar af skaltu fá helminginn
cf jeg vinn.“
petta stóðst betlarinn ekki og lét Pétur
koma inn í húsið með sér. par fór hann
að búa hann út sem betlara og fórsl það
einkar höndttlega. Rakaði hann af honum
hárið svo að hann varð nauðasköllóttur,
neri á hann einhverjum gulbrúnum á-
burði, setti plástur fyrir annað atigað og
Ijet hann fara i fatagarma sína.
„Skárra er það nú skrúðið!“ sagði Pétur
og leit i spegilinn. „Ekki getur þetta nú
heitið eiginlegur hátíðabúningur og haru
að ekki liði nú yfir Polly þegar hún sér
mig svona uppdubbaðan!“
Haiui fékk sér uú blýant og krotaði inn-
an i skálina:: „Kæra Polly! pú mátt ekki
Verða hrædd, því eg ér hann Pétur — þinn
eiginmaður!“ Hann þristrykaði undir orð-
ið „eiginmaður“.
Betlarinn fylgdi honum að hominu þar
, 291
sem haim varð að fara á fjóra fætur og
skríða. par tók Pétur skálina milli tanna
sér, krepti fingurna í lófann og skreið sið-
an hvatlega og fimlega eftir götunum, sem
nú voi’u orðnar fullar af íolki aftur.
Loksins komst hann svo upp á hvítfág-
aðar gistibúströppurnar og settist þar að.
Hann rétti fvam skálina og safnaðist þegar
i haria álitleg fjárupphæð og nú koniu
þau Dodd og Poily út úr dyrunum. Dodd
fór að semja við einn kerrusvehriim og
notaði Pétur sér tækifærið til að ota fram
skálinni alveg upp að nefiriu á Polly,
Polly las það sem skrifað var innan í
hana og varð ekki tninstu vitund hrteíld,
eiida var hún löngu hætt að kippa sér upp
við smámuni. pótti Pétri nú vænlega horf-
ast.
„O-jæja, vesalixigur þú átt sannar-
lega Jiágt!“ sagði lxún og lagði spegilfagran
dollar i skálina. „Gefið þér honunt annau
dollar til,“ sagði hún svo við Dodd.
Hann lél eklu segja sér það tvisvar, en
Pétur setti upp þann vesalasta ölmususvip,
sem nokkur fátæklingur á í- eigu sinni.
pví næst stigu þau Dodd og Polly silt
upp i livora kerru og létu aka sér til safna-
hússins. Pétur hafði sig þá líktt á kreik,
skreið út í skot, þmkaði út skriftina á
skálinni og skrifaði aitur i lienhar stað:
292
„Vei’tu ein úl af fyriv þig — eg ætla að
fylgja þér eftir.“
Að svo búmt ski’eið haim aftur á sinn
fyrri stað og rakaði saman peningum, því
nð nú voru allir að þyrpast í miðdagsmat-
inn. Polly og Dodd komu þar líka, en húri
skifti sér ekkerl af betlaranum. Aftur á
móti skrapp hún allrasnöggvast út á tröpp-
urnar meðan á miðdegisverðinum slóð,
henti frá sér dálitlum pappírsmiða og
hvarf ihn aftur.
Pétur náði í pappírsmiðamt, skreið síð-
an ofan á göluna og þegar hanu var kom-
inu fyrir tvö götuhorn, veis hann á fætur
og hljóp í sprettinum þangað til harin kom
aflur í hús hins upphaflega hetlára.
„Veðmálið umrið!“ hrópaði hann og reif
af sér tötrann, skálin og peninganrir þeytt-
ust ofaö á gólfið. Fletti hann nú sttndur
hréftniðauum og sá, að á honpm stóð:
Dodd fer til Yokohama snemma á morgun
og eg vonast til að hitta þig í safnahúsinu,
cn hér með fylgja hundrað kossar frá
þinni elskandi Polly.“
„Já, þú skalt vist f áað hittu tnig!“ kall-
aði hann upp yfir sig og ætlaði nú að faru
i sín gömltt föt, cn sá þá, að gulbrúnt and-
lilið og bláber skallinn áttu illa rið þatt.
En sá rétti hetlari var nú búinn að.tíria
samau pexringana og fanst svo miki.ð um