Vísir - 15.04.1919, Blaðsíða 5

VÍSIR
Enn mn strandvarnir.
rr
VERSLTJNIN KADPAN6UB
Fyrir skömmu skriíaöi eg grein
i Vísi, meö fyrirsögninni „Fiski-
miöin i hættu". Benti eg þar á,
hve mikiö fiskimiöin heföu batnaö
síöustu ófriöarárin, vegna þess,
hve lítiö hefði veriö urn botnvörpu-
veiöar, en aö írú hefÖu borist-.f regn-
ir um, að von væri á fjölda út-
lendra botnvörpunga, til landsins,
til fiskiveiöa, og þar eö landhelgin
væri sem uæst varnarlaus fyrir á-
gangi þeirra og lögbrotum, væri
augsýnileg hætta á teröum, og eigi
annaö sýnna, en aö tiskimiðunum
myndi hraka ár írá ári, eí ekkert
væri að gert. Stakk eg upp á, að
reynt væri aö kaupa eöa til vara
leigja útlent skij), sem hentugt gæti
talist tíl strauclvarna, svo bæta
mætti úr brýnustu þörfinni. Taldi
eg iíklegt, aö fá mætti keypt eitt
aí smærri varnarskipum ófriöar-
þjóöanua, þar eð augsýnilegt væri,
að þær virtust hafa þeirra iitil not,
þegar stríðinu væri lokið og' friö-
ttr santinn.
Það er .eigi að sjá, aö gTeiu nún
hafi falliö í góðan jarðveg, e'ða
liafi mátt teljast timabær, því eltg-
inn hefir enn lagt henni iiösyrði
eöa virt hana umtals. Það vill
veröa svo o£t hjá okkur, aö viö
viljum aldrei hefjast handa meö
neitt, fyr en í óefni er komiö, og
alt er oröiö um seinan, þá erum
viö íljót að sjá, livað heföi átt
að gera ; og enn fljótari þóaðkasta
ásökunum aö öörum, fyrir hve illa
hafi tekist til.
Viö sjáum, að stofnuö eru iélög
til verndar annara laga, svo sem til
verndunar bannlaganna, og er slíkt
vel fariö, þó að lögreglunni ætti.
ekki aö vera það ofvaxið, að sja
um að þau séu ekki brotin úr hófi
fram. En laudhelgislögin, sem eiga
aö vera verndarlög fyrir annan aö-
alatvinnuveg vorn, og sem telja
má hiklaust s arövænlegasta at-
vinnuveginn, þar eö hann heflr
atisið miljón eftir miljón í vasa
landsmanna, auk þess sem háiin
hefir boriö langsamlega þyngstu
gjaldabyröi opinberra gjalda á
heröum sér, — þessi lög eiga eng-
an verndarfélagsskap aö baki sér
og standa þó svo illa aö vigi, að
ekkert tæki er til, sem nota megi
til aö klófesta eöa hræöa meö lög-
brjótana.
Sú þjóÖ, sem eigi hefir augun
betur opin fyrir vemd aðalatvinnu-
vegs síns, er ekki vel farin. Hún
hlýtur fyr eöa síðar aö vakna upp
viö vondan draum, vakna viö, aö
miljónastraumurinn er hættur a'ö
renna i vasa hennar, og hún stend-
ur meö tvær hendur tómar, og
ekkcrl sjáanjegt, er bætt geti henni
fjárskortinn. Báta- og þilskipa-
veiöar hætta, og botnvörpungarnir
koma aflalitlir inn eftir langar úti-
legur. Útgeröin hættir aö borga
sig'. í stað þess að bera aðalbyrðar
landssjóösgjaldanna, fer hún aö
veröa þjóðinni til hyrðar. Kaup-
Til páskanna er best að
kauþa í Kaupangi
Þar fæst meðai annars:
sætt og ósætt kex, dósamjólk, rúsínur, sveskjur, sagó-
T’ grjón, hangikjöt, saltlrjöt, kæfa, rúllupylsur, tólg og ísl.
smjor.
Ennfremurt
vandaður dansknr skófatnaðnr
bæði karla, kvenna og barna. sem verður seldur til páska
með 10—20°o aíslætti
Notið tækifærið
Sjóvátryggingartélag Islands H.f,
Austurstræti 16, Reykjavík.5 '
Pósthólf 574. Símnefni: Insuranoe
Talsími 542.
Alskonar sjó- og striðsvátryggingar.
Skrifstofutínii|10—4 síðd, — laugardögum 10—2.
íldaratvinna
Nokkrar stúlkur geta fengið atvinnu við að
salta síld norðanlands í sumar.
Ágœt kjör í boði.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst á skrifstofu
Th. Thorsteinsson.
Seglaverkstæði Gnðjóns Ólaissonar, Bröttugötu 3 B
getur selt fiskpreseningar úr ágætu efni, mjög ódýrar, einnig mjðg
ódýr tjðld.
gjaldiö la:klcar og atvhinuleysi
sverfur. aö iandsmönnum. Þetta e>
enginn spádómur, heldur óumflýj-
anleg hætta, ef sama hugsunarleys-
iö, sama aðgeröateysíð heldur á-
fram aö ríkja, um verndun land-
helginnar sem hingað til hefir ríkt.
Ef íslendingar sjá þetta ekki, eru
þeir ótrúlega blindir; en ef þeiv
sjá þaö, og aðhafast ekkert, leggja
ekkert til málanna og láta alt
ganga sinn gang, eins og verkast
vill, þá ervþeim eigi viöreisnarvort
og eigi vert aö eyöa aö þeim hvatn-
ingaroröum. —
Einhverjir kunna nú að hugsa
sem svo. að þetta sé rétt; það
þuidi að vernda landhelgina, en
það sé stjórnarinnar að sjá um
þuð. Til hvers höfum vér stjórn.
, ef hún á eltki uð hafa hugsun á
því að framkvæma það, sem at-
| vinuuvegum landsins er lífsskil-
S yrði ? - þetta hefir auðvitað við
! rök að styðjasl. Eðlilegast væri
■ að stjórnin reyndi af fremsta
megni að styðja þetta mál og
beita sér fyrir þvi. Svo myndi
hver góð stjórn gera. En svo er
ekki vel farið, að vjer eigum
slíka stjórn. Sú stjórn, sem nú
situr, er mynduð af 3 flokkum,
og allar framkvæmdir hennar
eru að sama skapi sundurleitar
og tilþrifalausar. Stjórnin gerir
lielst ekkert, ef hún er ekki bein-
linis neydd til þess. Með aðal-
slarfið, atviunmnálin, sem fiski-
veiðamálin leljast til, fer gamall
bóndi, Sigurður Jónssou, maður,
sem kominn er á sjötugsaldur,
hefii' alið allan sinn aldur í sveit,
[ innan um fámenni og fram-
kvæmdaleysi og lvugsauimar
mest snúist um heyskap og fén-
j að. Eftii’ að þessi aldraði maður
j er kosinn á þing í fyrsta skifti,
! ei hann að nokkrum dögum
j liðnum búinn að fá sæti í ráðu-
neyti íslands sem atvinnmnála-
| ráðherra; valinn þangað af ný-
j fæddu bændaflokksbroti. Maðui'
veit eigi, hvort maður á heldur
að fiu’ða sig á ofurhug manns-
ins, að iáta sér detta í hug sú
f.jarstæða, að hann sé fær um
j að gegna þessu afarmikilsverða
j staxTi, eða sá skortur á ábyrgö-
j artilfinningu þingsins, að fela
hoinun það. — Undir þennan
bónda koma svo sjávai’útvegs-
málin. Hami á að beita sér fyrir
j og eiga frumkvæði að efling
i fiskveiða, mála, sem hann aldrei
liefh’ liugsað um og aldrei haft
neinn áliuga á, mál, sem hann
auðvitað ekki ber snefil af skyn-
bragði á. pegar slikur maður
lieyrir um, að fiakimið íslands
séu i hættu, að ófyrirleitnir út-
lendir hotnvörpuskipstjórar
muni koma hhigað hópum sam-
an, tiJ að veiða hér, skeytandi
ekkert um landhelgislög, að eins
hugsandi um að græða sem inest
i einni. svipan, hvað mikinn
skaða, sem þeir kunna að gera
útgerð landsmanna.þá fer slikt
iveg fyrir ofan garð og neðan
lijá gamla bóndammi. Ysta-Felli
er enginn skaði gerður með
þessu. Ekki fara þeir, þó ófyrir-
leitnir séu, með vCrpur sinar i
land og draga yfir tún og engjar
á Ysta-Felli, svo ekki sjái þar
strá efth’ eða kvika skepnu í
liaganum. Slikar búsifjar gera
þeir að eins sjúvarmönnum.
Bæudaflokksbrotið mun vart
fella mig sem atvinnumálarúð-
herra, þó jeg skifti mjer ekki af
slíku. Eitthvað þessu líkt mun
hann hugsa, ef hann þá hugsar
nokkuð um það.
Nei, slíkii stjórn sem þessari,
niá ekki treysta, án þess að haft
sé nákvæmt og sivakandi auga
á henni til framkvæmda og
starfa. Og þvi mikilsverðara og
nauðsynlegra, sem málið er, því
fastara verða menn að fylkjasér
um það og fylgja því eftir. En af
öllum málum, sem ísland varða,
er landhelgisvarnarmálið lang-
nauðsynlegasta og alvarlegasta
málið, þvi það þolir enga bið.
Vilji menn hafa Sigurð Jónsson
áfvam fyrir atvinnumálaráð-
herra, eða annan honum jafn-
snjallan, þá verður óhjákvæmi-
legt að skifta atvinnumálastarf-
inu i tvent, hafa annan ráðherr-
ann landbúnaðarráðherra en
liinn fiskimála- og siglingaráð-
hérra. Mætti þá vænta þess, að
sá ráðherra hefði þann áhuga
á þeim málum, að hann léti sig
landhelgisvarnir miklu slcifta.
Slík skifting á atvinnumálaráð-
herrastarfinu virðist í fylsta
máta réttmæt og myndi reynast
affarasæl.